ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ
ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ, ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿੱਚ ਪੌਦੇ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਉੱਚ ਮਿਆਰੀ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਪੈਦਾਵਾਰ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਇੱਕ ਉਪਜਾਊ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਹੇਠ ਲਿਖੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ:
- ਲੋੜੀਂਦੇ ਪੌਦੇ, ਮਿੱਟੀ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਢੁਕਵੀਂ ਮਾਤਰਾ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਪ੍ਰਜਨਨ ਲਈ ਅਨੁਪਾਤ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ; ਅਤੇ
- ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਜੋ ਪੌਦੇ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਹੇਠਲੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊਪੁਣੇ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ:
- ਢੁਕਵੀਂ ਜੜ ਦੀ ਵਾਧੇ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ;
- ਚੰਗਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਡਰੇਨੇਜ, ਅਨੁਕੂਲ ਰੂਟ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਢੁਕਵੇਂ ਏਰੇਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ (ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਪੌਦੇ, ਜਿਵੇਂ ਚੌਲ, ਪਾਣੀ ਦੀ ਠਹਿਰ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਨ);
- ਉਪਰਲੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਸਤਾ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤਮੰਦ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਢਾਂਚੇ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਨਮੀ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਮਿੱਟੀ ਜੈਵਿਕ ਪਦਾਰਥ;
- 5.5 ਤੋਂ 7.0 ਦੀ ਸੀਮਾ ਵਿੱਚ ਮਿੱਟੀ ਪੀ ਐਚ (ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੌਦਿਆਂ ਲਈ ਸਹੀ ਹੈ ਪਰ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਐਸਿਡ ਜਾਂ ਅਲਾਮ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਨ);
- ਪੌਦੇ ਨੂੰ ਉਪਲੱਬਧ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰੀ ਪਲਾਟ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਦੀ ਤੋਲ;
- ਪੌਦੇ ਦੀ ਵਿਕਾਸ ਦਰ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸੂਖਮ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ।
ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਨੁੱਖੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਲਈ ਵਰਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਜਮੀਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਸਾਂਭ-ਸੰਭਾਲ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਸੰਭਾਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੈ ਕਿ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਕਟੌਤੀ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਪਤਨ ਦੇ ਹੋਰ ਰੂਪ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਪਰੋਕਤ ਸੰਕੇਤ ਦੇ ਇੱਕ ਜਾਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਹਿਲੂਆਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਗੁਣਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਖਾਦ
ਸੋਧੋਬਾਇਓਅਯੋਗ ਫਾਸਫੋਰਸ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਤੱਤ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕਮੀ ਹੈ। ਕਾਫ਼ੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਅਤੇ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਇਹ ਤਿੰਨੇ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਪਾਰਕ ਖਾਦ ਦੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ 'ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, 10-10-15 ਖਾਦ ਵਿੱਚ 10 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ, 10 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ (ਪੀ 2 ਓ 5) ਫਾਸਫੋਰਸ ਉਪਲਬਧ ਹੈ ਅਤੇ 15 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ (ਕੇ 2 ਓ) ਪਾਣੀ ਘੁਲਣਸ਼ੀਲ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਉਪਲਬਧ ਹੈ।ਗੰਧਕ ਚੌਥਾ ਤੱਤ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵਪਾਰਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ- ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ 21-0-0-24 ਜਿਸ ਵਿੱਚ 21% ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਅਤੇ 24% ਸੈਲਫੇਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਇਨ-ਓਰਗੈਨਿਕ ਖਾਦਾਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੱਟ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੈਵਿਕ ਖਾਦਾਂ ਨਾਲੋਂ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਵੱਧ ਮਾਤਰਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ, ਫਾਸਫੋਰਸ ਅਤੇ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਪੌਦਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਨਾਜਕਾਰੀ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਅਨਾਜਿਕ ਖਾਦਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਸੋਧਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਪੌਦਿਆਂ ਤਕ ਤੁਰੰਤ ਉਪਲਬਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕਈਆਂ ਨੇ ਅਨਾਜਕਾਰੀ ਖਾਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਇਹ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਪਾਣੀ ਦੇ ਘੁਲਣਸ਼ੀਲ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਪਲਾਂਟ ਦੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਜਲ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਹੌਲੀ-ਰਿਆਇਤੀ ਖਾਦ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਪਦਾਰਥ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਉਪਲਬਧ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ ਇੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜੈਵਿਕ ਅਤੇ ਅਜੋਕੀ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਪੋਸ਼ਕ ਤੱਤ ਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਸਾਈਕਲ ਲਗਾਉਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੌਦਿਆਂ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਰਹਿੰਦ-ਖੂੰਹਦ ਨੂੰ ਮਾਈਕਰੋ-ਜੀਵ ਦੁਆਰਾ ਕੰਪੋਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਅਨਾਜਕਾਰੀ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਹੱਲ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਿਨਰਲਲਾਈਜੇਸ਼ਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਹੋਰ ਪਰਿਵਰਤਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਮਾਈਕਰੋ ਜੀਵਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਹਾਇਤਾ ਜਾਂ ਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੌਦਿਆਂ ਵਾਂਗ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਈਕ੍ਰੋ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ, ਫਾਸਫੋਰਸ ਜਾਂ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਜਾਂ ਤਰਜੀਹੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਮਾਈਕਰੋਬਾਇਲ ਬਾਇਓਮਾਸ ਵਿੱਚ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਂਦਿਆਂ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਅਮੀਬੋਲਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਥਿਰਤਾ ਅਤੇ ਖਣਿਜ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਤੁਲਨ ਮੁੱਖ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਸੰਤੁਲਨ ਅਤੇ ਉਪਲਬਧਤਾ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਤ ਖੇਤਰਾਂ ਲਈ ਜੈਵਿਕ ਕਾਰਬਨ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੁਦਰਤੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਧਮਕੀ, ਇਸ ਨੂੰ (NO2) ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਕੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਡੈਨੀਟਰ੍ਰਿਫਿਕੇਸ਼ਨ ਬੇਦਖਲੀ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਐਨਾਰੋਬਿਕ ਹਾਲਤਾਂ (ਫਲੱਡਿੰਗ) ਦੇ ਅਧੀਨ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਈਕਰੋ ਪਰਾਤਿਯਨ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਸੰਸ਼ੋਧਨ, ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬੰਧਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਸ਼ਨ ਵਿਧੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਚਾਰਜ ਕੀਤੇ ਭਾਗਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
2008 ਵਿੱਚ ਫਾਸਫੋਰਸ ਦੀ ਲਾਗਤ ਦੁੱਗਣੀ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਬੇਸ ਉਤਪਾਦ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਚੱਟਾਨ ਫਾਸਫੇਟ ਦੀ ਕੀਮਤ ਅੱਠ ਗੁਣਾ ਵਧ ਗਈ ਹੈ। ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਚੱਟਾਨ ਫਾਸਫੇਟ ਦੀ ਸੀਮਿਤ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪੀਕ ਫਾਸਫੋਰਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। -ਨਾਥਾਈ
ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਘਟਨਾ
ਸੋਧੋਉਪਜਾਊ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਘਾਟ ਉਦੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਓਹ ਹਿੱਸੇ ਜੋ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਲਈ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਬਦਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸਥਿਤੀ ਬਣਾਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਇਹ ਫਸਲ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਖੇਤੀ ਵਿਚ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੀਬਰ ਕਾਸ਼ਤ ਅਤੇ ਅਧੂਰਾ ਮਿੱਟੀ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਾਰਨ ਇਹ ਘਾਟਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਹੋਣ ਤਾਂ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਨਾਲ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ, ਬਸਤੀਵਾਦੀਆਂ ਨੇ ਕਈ ਫੈਸਲੇ ਕੀਤੇ, ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: ਇੱਜੜ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਅਜ਼ਾਦੀ ਨਾਲ ਭਟਕਣਾ, ਖਾਦ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ, ਅਤੇ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀ ਤਰਤੀਬ ਜੋ ਕਿ ਕੱਚਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਵਿਲੀਅਮ ਕਰਾਨਨ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ "...ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣਾ ਸੀ। ਜੰਗਲ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ, ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਹੜ੍ਹ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ, ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਸੰਘਣੇਪਣ ਅਤੇ ਕਣਕ-ਫਸਲਾਂ ਨੂੰ ਚਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਸਾਰੇ ਖੇਤ ਸਨ।"
2008 ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਕਮੀ ਦੇ ਇੱਕ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿਸ਼ਾਲ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਗਰਮ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਖੇਤੀ ਵਾਲੀ ਮਿੱਟੀ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਵਧ ਰਹੀ ਆਬਾਦੀ ਦੀ ਘਣਤਾ, ਵੱਡੇ ਪੈਮਾਨੇ ਦੇ ਸਨਅਤੀ ਲਾਂਘਣ, ਸਲੈਸ਼ ਅਤੇ ਬਰਨ੍ਹੀ ਖੇਤੀ ਅਤੇ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਾਰਕਾਂ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਤਕਰੀਬਨ ਕੁੱਲ ਪੋਸ਼ਕ ਤੱਤ ਕੱਢਣ ਰਾਹੀਂ ਮਿਲਾਵਟ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਉਪਰੋਕਤ ਦੀ ਘਾਟ ਉਦੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਵਾਲੀ ਜੈਵਿਕ ਉਪ-ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕੁਦਰਤੀ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇਸਦੇ ਮੂਲ ਜੈਵਿਕ ਸਮਗਰੀ ਘੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ ਤੇ, ਕਈ ਪਿਛਲੀਆਂ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਦੇ ਢਹਿ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਟਾਪ-ਮੀਲ ਦੀ ਕਮੀ ਨੂੰ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਗ੍ਰੇਟ ਪਲੇਨਜ਼ ਵਿੱਚ 1880 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ, ਇਸਦੇ ਉਪਨਵਾਂ ਦੇ ਕਰੀਬ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸੇ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਏ ਹਨ।
ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ ਕਈ ਹੋਰ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਕਾਰਨ ਵੀ ਘਟ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਓਟਿਲਿਲੇਜ (ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਬਣਤਰ), ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਬੈਂਕ ਦੇ ਖਣਨ ਵੱਲ ਵਧਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਖਾਰੇਪਨ ਲਈ ਵੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ।
ਸਿੰਚਾਈ ਪਾਣੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ
ਸੋਧੋਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਟਿਲਥ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣਾ ਅਤੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਡੂੰਘਾਈ ਵਰਤਣ ਲਈ ਸਿੰਚਾਈ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮਿੱਟੀ ਉੱਚੇ ਅਲੋਕਨੀਨ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਸਿੰਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਣਚਾਹੇ ਸੋਡੀਅਮ ਲੂਣ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਨਿਕਾਸੀ ਸਮਰੱਥਾ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਪਲਾਸਟਿਕ ਜੜ੍ਹਾਂ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੇ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ, ਜੋ ਅਖਾੜੇ ਦੇ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਸਰਵੋਤਮ ਵਾਧਾ ਲਈ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਘੱਟ ਪੀ ਐਚ / ਐਸਿਡ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਸਿੰਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਲਾਹੇਵੰਦ ਲੂਣ (Ca, Mg, K, P, S, ਆਦਿ) ਨੂੰ ਐਸਿਡ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਕੇ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਅਣਚਾਹੇ ਅਲਮੀਨੀਅਮ ਅਤੇ ਮੈਗਨੀਜ ਲੂਣ ਭੰਗ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਮਿੱਟੀ ਉੱਚ ਖਾਰਾ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਸਿੰਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਸਿੰਜਾਈ ਹੋਈ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਕਾਫੀ ਪਾਣੀ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਮਿੱਟੀ ਲੂਣ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਇਸਦੀ ਉਪਜਾਊਤਾ ਗੁਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਖਾਰੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਟੁਰਗੋਰ ਦਬਾਅ ਜਾਂ ਆਜ਼ਮੋਟਿਕ ਦਬਾਅ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਰਾਹੀਂ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਕੱਢਦੀ ਹੈ।
ਪਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਕੋਲੋਇਡ (ਜੁਰਮਾਨਾ ਮਿੱਟੀ) ਬਣਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਬਾਰਸ਼ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ ਦੇ ਵਹਾਅ ਜਾਂ ਡਰੇਨੇਜ ਦੇ ਖਿੱਤੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਖਾਰਾ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਚੋਟੀ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪੌਦੇ ਸਿਰਫ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਘੁਲਣਯੋਗ ਪਦਾਰਥ ਲੇਅਰਾਂ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਮਿੱਟੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਧਦੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਪਜਾਊਪੁਣੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਇਹ ਅਣਉਚਿਤ ਸਿੰਜਾਈ ਅਤੇ ਐਸਿਡ ਮੀਂਹ ਦੇ ਪਾਣੀ (ਪਾਣੀ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਅਤੇ ਗੁਣਵੱਤਾ) ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਤੋਂ ਲੋੜੀਂਦੇ ਅਣਗਿਣਤ ਲੂਣ ਦੀ ਅਣਚਾਹੇ ਅਤੇ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਇਕੱਤਰ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਸਦੀ ਉਪਜਾਊਪੁਣਾਤਾ ਗੁਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਜੋ ਕਿ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਵਾਧੇ ਲਈ ਢੁਕਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਢੁੱਕਵੀਂ ਸਿੰਚਾਈ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਡਰੇਨੇਜ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾ ਕੇ ਕਈ ਵਾਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਵਧਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਗਲੋਬਲ ਵਿਤਰਣ
ਸੋਧੋ