ਯਾਸਮੀਨ ਇਸਮਾਈਲ
ਯਾਸਮੀਨ ਇਸਮਾਈਲ (28 ਮਾਰਚ 1950, ਰਾਵਲਪਿੰਡੀ ਵਿੱਚ-18 ਜਨਵਰੀ 2002, ਕਰਾਚੀ ਵਿੱਚ) ਇੱਕ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਅਤੇ ਥੀਏਟਰ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਸੀ।[1] ਉਹ ਪੀ. ਟੀ. ਵੀ. ਡਰਾਮਾ ਤਨਹਾਈਆਂ (1985) ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ ਸੋਧੋ
ਉਸ ਦਾ ਜਨਮ 28 ਮਾਰਚ 1950 ਨੂੰ ਰਾਵਲਪਿੰਡੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਯਾਸਮੀਨ ਇਸਮਾਈਲ ਨੇ ਕਈ ਸਕੂਲਾਂ ਅਤੇ ਕਾਨਵੈਂਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪਡ਼੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ, ਇੱਕ ਫੌਜ ਦੇ ਕਰਨਲ, ਇੱਕੋ ਥਾਂ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਹੋਮ ਇਕਨਾਮਿਕਸ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ।[1]
ਕੈਰੀਅਰ ਸੋਧੋ
ਉਹ 1971 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਕਰਾਚੀ ਚਲੀ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ 1974 ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ।[1] ਪੀ. ਟੀ. ਵੀ. ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਸਬੰਧ 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਥੀਏਟਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ 1980 ਵਿੱਚ ਗ੍ਰਿਪਸ ਥੀਏਟਰ ਦੇ ਕਰਾਚੀ ਚੈਪਟਰ ਦੀ ਮੁਖੀ ਬਣ ਗਈ ਸੀ।[2] ਉਸਨੇ ਲਗਭਗ 24 ਨਾਟਕਾਂ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।[3][4] ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਟਕ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਾਟਕਕਾਰ ਇਮਰਾਨ ਅਸਲਮ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੇ ਗਏ।[5][6] ਰਮਜ਼ਾਨ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਆਖਰੀ ਨਾਟਕ, ਓਸਾਮਾ ਹੋ ਤੋ ਸਮਾਨੀ ਆਈ, ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਅਸਲਮ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਇਸਮਾਈਲ 1980 ਵਿੱਚ ਕਰਾਚੀ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰਿਪ ਦੇ ਥੀਏਟਰ ਦੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਬਣਿਆ।[7]
ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ ਸੋਧੋ
ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ, ਅਮਲ ਇਸਮਾਈਲ, ਇੱਕ 22 ਸਾਲ ਦਾ ਉੱਦਮੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਧੀ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਸਿੰਧੂ ਵੈਲੀ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਆਰਟ ਐਂਡ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਪਤੀ, ਤਾਰਿਕ ਇਸਮਾਈਲ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਵੰਡ ਕੰਪਨੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਸੀ।[1]
ਬਿਮਾਰੀ ਅਤੇ ਮੌਤ ਸੋਧੋ
5 ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਅੰਡਕੋਸ਼ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਜੂਝਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਸਮਾਈਲ ਦੀ 18 ਜਨਵਰੀ 2002 ਨੂੰ ਕਰਾਚੀ ਵਿੱਚ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[1]
ਫ਼ਿਲਮਗ੍ਰਾਫੀ ਸੋਧੋ
ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਲਡ਼ੀਵਾਰ ਸੋਧੋ
- ਸ਼ੇਸ਼ੇ ਆਦਮੀ
- ਨਿਸ਼ਾਨ-ਏ-ਹੈਦਰ ਰਸ਼ੀਦ ਮਿਨਹਾਸ ਸ਼ਹੀਦ
- ਅੰਧੇਰਾ ਉਜਾਲਾ
- ਆਨਾ
- ਸੂਰਜ ਕਰੋ
- ਤਨਹਾਈਆਂ (1985) (ਪੀ. ਟੀ. ਵੀ.)
- ਦੇਸ ਪਰਦੇਸ
- ਤਪਿਸ਼
- ਘਰ ਦੱਫਤਰ ਔਰ ਹਮ
- ਅਜੈਬ ਖਾਨਾ
- ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਥੀਏਟਰ
- ਲਬੈਕ ਲਬੈਕ
- ਪਰਿਵਾਰ 93
- ਪੰਚਵਨ ਮੌਸਮ
- 'ਕਭੀ ਪ੍ਯਾਰ ਮੈਂ'
- ਜ਼ਾਰਾ ਸੀ ਬਡਗੁਮਾਨੀ
ਫ਼ਿਲਮ ਸੋਧੋ
- ਦੀਵਾਨੇ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਕੇ
ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Noted artiste Yasmeen Ismail passes away 19 January 2002. Retrieved 23 June 2013.
- ↑ "Theatrics: Comedy cabaret". Dawn News. 16 May 2021.
- ↑ Encyclopedia of Asian Theatre: A-N. Westport, Conn. : Greenwood Press. p. 169.
- ↑ The Playful Revolution: Theatre and Liberation in Asia. Bloomington, Ind. : Indiana University Press. 1992. p. 162.
- ↑ "THE ICON INTERVIEW: The Nervous Visionary". Dawn News. 5 February 2021.
- ↑ Karachi, Megacity of Our Times. Oxford University Press. 1997. p. 312.
- ↑ Women's Own, Volume 9. Karachi : Riaz Aḥmed Mansuri. p. 5.