ਲੂਸੀ ਲਾਰਕਾਮ
2ਲੂਸੀ ਲਾਰਕਾਮ (5 ਮਾਰਚ, 1824 – 17 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1893) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਕਵੀ, ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਸੀ। ਉਹ ਨੌਰਟਨ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ ਵ੍ਹੀਟਨ ਫੀਮੇਲ ਸੈਮੀਨਰੀ (ਹੁਣ ਵ੍ਹੀਟਨ ਕਾਲਜ ) ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀਆਂ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, 1854 ਤੋਂ 1862 ਤੱਕ ਉੱਥੇ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਰਸ਼ਲਾਈਟ ਸਾਹਿਤਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੀ ਸਹਿ-ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਸਬਮਿਸ਼ਨ-ਅਧਾਰਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸਾਹਿਤਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੈ। 1865 ਤੋਂ 1873 ਤੱਕ,[1] ਬੋਸਟਨ-ਅਧਾਰਤ ਅਵਰ ਯੰਗ ਫੋਕਸ ਦੀ ਸੰਪਾਦਕ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ 1874 ਵਿੱਚ ਸੇਂਟ ਨਿਕੋਲਸ ਮੈਗਜ਼ੀਨ [lower-alpha 1] ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਬਚਪਨ, ਏ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਗਰਲਹੁੱਡ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਐਂਟੀਬੈਲਮ ਅਮਰੀਕਨ ਬਚਪਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸੰਦਰਭ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਲਿਖਤ ਬੇਵਰਲੀ ਫਾਰਮਜ਼ ਅਤੇ ਲੋਵੇਲ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।[2]
ਉਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ "ਹੰਨਾਹ ਬਾਈਡਿੰਗ ਸ਼ੂਜ਼," ਅਤੇ "ਦਿ ਰੋਜ਼ ਐਨਥਰੋਨਡ" ਹਨ। ਐਟਲਾਂਟਿਕ ਮਾਸਿਕ ਵਿੱਚ ਲਾਰਕਾਮ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਯੋਗਦਾਨ, ਜਦੋਂ ਕਵੀ ਜੇਮਜ਼ ਰਸਲ ਲੋਵੇਲ ਇਸਦਾ ਸੰਪਾਦਕ ਸੀ, ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ, ਜੋ ਦਸਤਖਤ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਸਮੀਖਿਅਕ ਦੁਆਰਾ ਐਮਰਸਨ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ "ਏ ਲੌਇਲ ਵੂਮੈਨਜ਼ ਨੋ" ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ਭਗਤੀ ਦਾ ਗੀਤ ਸੀ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਕਾਫ਼ੀ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[3] ਲਾਰਕਾਮ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਲਿਖਣ ਦਾ ਝੁਕਾਅ ਰੱਖਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਮਹਾਨ ਧਾਰਮਿਕ ਚਿੰਤਕਾਂ ਦੇ ਸੰਕਲਨ ਦੇ ਦੋ ਖੰਡ ਬਣਾਏ, ਬ੍ਰੀਥਿੰਗਜ਼ ਆਫ਼ ਦੀ ਬੈਟਰ ਲਾਈਫ (ਬੋਸਟਨ, 1866) ਅਤੇ ਬੇਕਨਿੰਗਜ਼ (ਬੋਸਟਨ. 1886)। ਉਸਦੀਆਂ ਆਖ਼ਰੀ ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਹੈ (ਬੋਸਟਨ, 1891) ਅਤੇ ਦਿ ਅਨਸੀਨ ਫ੍ਰੈਂਡ (ਬੋਸਟਨ, 1892), ਨੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਮਾਮਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਤੀਮਾਨ ਕੀਤਾ।[3]
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ
ਸੋਧੋਲੂਸੀ ਲਾਰਕਾਮ ਦਾ ਜਨਮ ਬੇਵਰਲੀ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ 5 ਮਾਰਚ, 1824 ਨੂੰ ਲੋਇਸ ਅਤੇ ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਲਾਰਕਾਮ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[4] ਉਹ ਦਸ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨੌਵੀਂ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਠ ਧੀਆਂ ਸਨ। ਉਸਦੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ, ਏ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਗਰਲਹੁੱਡ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਮੈਮੋਰੀ ਤੋਂ ਰੂਪਰੇਖਾ,[5] ਬੇਵਰਲੀ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪਿੰਡ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਗੁਆਂਢੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਰੁਚੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜੋ ਉਸਨੇ ਪੀਰੀਅਡ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਗਲਪ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ। ਸਿਰਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅਲੋਂਜ਼ੋ ਅਤੇ ਮੇਲਿਸਾ, ਦ ਚਿਲਡਰਨ ਆਫ਼ ਦ ਐਬੇ , ਅਤੇ ਸਮੂਹਿਕ ਪਰੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।[5] ਉਸਨੇ ਸਬਥ-ਸਕੂਲ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਤੋਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਉਧਾਰ ਲਈਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦ ਪਿਲਗ੍ਰੀਮਜ਼ ਪ੍ਰੋਗਰੈਸ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਰਕੂਲੇਟਿੰਗ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੇ ਹੋਰ ਮਨਪਸੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਦ ਸਕਾਟਿਸ਼ ਚੀਫ਼ਸ, ਪੌਲ ਅਤੇ ਵਰਜੀਨੀਆ, ਗੁਲੀਵਰਜ਼ ਟਰੈਵਲਜ਼ , ਅਤੇ ਦ ਅਰੇਬੀਅਨ ਨਾਈਟਸ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।[5] ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਦੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸੱਤ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਕਈ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਲਿਖੇ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ।[5] ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇਹ ਦੌਰ ਉਦੋਂ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ 1832 ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਧਵਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਸ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।[6]
ਮਿਸਟਰ ਲਾਰਕਾਮ ਦੀ ਮੌਤ ਲੋਵੇਲ ਵਿੱਚ ਉਦਯੋਗਿਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਉਭਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦੀ ਹੈ। ਲੋਵੇਲ ਮਿੱਲਜ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੋਰਡਿੰਗ ਹਾਊਸਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਜਿੱਥੇ ਲੋਵੇਲ ਮਿੱਲ ਗਰਲਜ਼ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਫੈਕਟਰੀ ਵਰਕਰਾਂ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ 'ਤੇ ਰੱਖ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ. ਲਾਰਕਾਮ ਨੂੰ ਬੋਰਡਿੰਗ ਹਾਊਸ ਸੁਪਰਵਾਈਜ਼ਰ ਵਜੋਂ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਲੂਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਨੂੰ ਮਿੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਮਿਲਿਆ।[6][7] ਲੋਵੇਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਕੰਮ ਦੇ ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਅੰਤਰਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।[8]
ਮੌਤ ਅਤੇ ਵਿਰਾਸਤ
ਸੋਧੋ
ਲਾਰਕਾਮ ਦੀ ਮੌਤ 69 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ 17 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1893 ਨੂੰ ਬੋਸਟਨ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਜੱਦੀ ਸ਼ਹਿਰ ਬੇਵਰਲੀ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ। ਉਸਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਜੇ ਵੀ ਬੇਵਰਲੀ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਥਾਨਕ ਸਾਹਿਤਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਹੈ ਲਾਰਕਾਮ ਰਿਵਿਊ ਹੈ, ਦਾ ਨਾਮ ਉਸਦੇ ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੇਵਰਲੀ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਹੈ। 1912 ਵਿੱਚ ਬੇਵਰਲੀ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਇੱਕ ਥੀਏਟਰ ਦਾ ਨਾਮ ਲਾਰਕਾਮ ਥੀਏਟਰ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਅਤੇ ਪਰਫਾਰਮਿੰਗ ਆਰਟਸ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[9]
ਨਿਊ ਹੈਂਪਸ਼ਾਇਰ ਵਿੱਚ ਓਸੀਪੀ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਲਾਰਕਾਮ ਮਾਉਂਟੇਨ, ਦਾ ਨਾਮ ਉਸਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ 1800 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਨੌਰਟਨ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ ਵ੍ਹੀਟਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ, ਲਾਰਕੋਮ ਡਾਰਮਿਟਰੀ ਦਾ ਨਾਮ ਉਸਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਰਸ਼ਲਾਈਟ ਸਾਹਿਤਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ, ਜਿਸਦੀ ਉਸਨੇ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਅੱਜ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੈ। ਲਾਰਕਾਮ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਲੋਵੇਲ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਬੂਟ ਮਿੱਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ "ਮਿਲ ਗਰਲ" ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਲੂਸੀ ਲਾਰਕਾਮ ਪਾਰਕ ਦਾ ਨਾਮ ਉਸਦੇ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਮਿੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਪਾਰਕ ਲੋਵੇਲ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਦੋ ਇਮਾਰਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦੇ ਅੰਸ਼ ਪੂਰੇ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਸਮਾਰਕਾਂ, ਮੂਰਤੀਆਂ ਅਤੇ ਕਲਾ ਦੇ ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ 'ਤੇ ਪਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Watts 1978.
- ↑ Dobson, James E. (2016). "Lucy Larcom and the Time of the Temporal Collapse". 33 (1): 82–102.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - ↑ 3.0 3.1 Willard & Livermore 1893.
- ↑ Lowell, Mailing Address: 67 Kirk Street; Us, MA 01852 Phone: 978 970-5000 Contact. "Lucy Larcom - Lowell National Historical Park (U.S. National Park Service)". www.nps.gov (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2022-03-24.
{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link) - ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Larcom, Lucy (1889). A New England Girlhood, outlined from memory (in English). Boston: Boston and New York, Houghton, Mifflin Company. pp. 127-130.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ 6.0 6.1 Foner, Philip S. (1977). The Factory Girls (in English). Urbana: University of Illinois Press. p. 20.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ Dublin, Thomas (1979). Women at Work (in English). New York City: Columbia University Press. pp. 67-68.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ Phelps, Stowe & Cooke 1884.
- ↑ "Live Music Venue | Larcom Theatre | Beverly". larcom (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2022-03-24.
ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:<ref> tags exist for a group named "lower-alpha", but no corresponding <references group="lower-alpha"/> tag was found