ਲੱਕਡ਼ਹਾਰਾ ਅਤੇ ਰੁੱਖ

ਲੱਕਡ਼ਹਾਰਾ ਅਤੇ ਰੁੱਖ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਥਾਵਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਮੂਲ ਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਈਸਪ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਰੇ ਗਲਤ ਉਦਾਰਤਾ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਤੋਂ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹਨ।

ਕਹਾਣੀ

ਸੋਧੋ

ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨ

ਸੋਧੋ

ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਸੰਕੇਤ ਅਹਿਕਾਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਅੱਸ਼ੂਰੀ ਰਾਜਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਾਹੀ ਸਲਾਹਕਾਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਗੋਦ ਲਏ ਪੁੱਤਰ ਨਾਦਾਨ ਨੇ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਨੌਜਵਾਨ ਦੂਜਾ ਮੌਕਾ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਲੋਕ ਕਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਦੇ ਹੋਏ, ਇਹ ਬੇਕਾਰ ਕਿਉਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਇਲਜ਼ਾਮ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਕਿ"ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਸ ਰੁੱਖ ਵਰਗਾ ਰਿਹਾ ਹੈਂ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਲੱਕਡ਼ ਕੱਟਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ," ਜੇ ਮੇਰਾ ਕੁਝ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਨਾ ਡਿੱਗਦੇ। ' ਇਹ ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੱਕਡ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੁਹਾਡ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੱਕਡ਼ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਰੁੱਖਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਤਬਾਹੀ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਹੈ।[1] ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਕਈ ਕਹਾਉਤਾਂ ਉੱਭਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਮ ਅਰਥ ਹੈ ਆਪਣੀ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੋਣਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਬਰਾਨੀ 'ਕੁਹਾਡ਼ਾ ਉਸ ਲੱਕਡ਼ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੋਂ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਹਾਰਾ ਉਧਾਰ ਲਿਆ ਸੀ,' ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੰਨਡ਼ ਅਤੇ ਉਰਦੂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹਨ, ਅਤੇ ਤੁਰਕੀ 'ਜਦੋਂ ਕੁਹਾਡ਼ਾ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਦਰੱਖਤਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਹੈਂਡਲ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ"।[2][3][4] '[5]

 
ਵੈਨਸੈਸਲਸ ਹੋਲਰ ਦੀ ਲੱਕਡ਼ ਕੱਟਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਉੱਕਰੀ ਹੋਈ, ਜੋ ਜੌਨ ਓਗਿਲਬੀ ਦੇ ਈਸਪ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, 1664

ਯੂਨਾਨੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਖੇਤਰ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਸਾਰੇ ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਵਿੱਚ ਦਰੱਖਤਾਂ ਅਤੇ ਲੱਕਡ਼ ਕੱਟਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਤਿੰਨ ਕਥਾਵਾਂ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਿੱਚ, ਪੇਰੀ ਇੰਡੈਕਸ ਵਿੱਚ 302 ਨੰਬਰ, ਓਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਰਾਜੇ ਜ਼ੀਅਸ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਲੂਕ ਬਾਰੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਹਾਡ਼ੀ ਦੇ ਡੰਡਿਆਂ ਲਈ ਲੱਕਡ਼ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਲਈ ਸਿਰਫ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।[6]

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਕਹਾਣੀ 'ਦ ਈਗਲ ਵੰਡਡ ਬਾਈ ਐਨ ਐਰੋ' ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਪੇਰੀ ਇੰਡੈਕਸ ਵਿੱਚ ਗਿਣਤੀ 276 ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਜ਼ ਆਪਣੇ ਖੰਭਾਂ ਨਾਲ ਅਲੋਪ ਹੋਏ ਤੀਰ ਨਾਲ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਣ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਥਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਦੱਸਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਦੁੱਖ ਇਸ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਵਧਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਹੈ।[7]

ਬੰਗਾਲੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ, ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ "ਰਾਜਨੀਤੀ" ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਸੰਕੇਤ ਦੇ ਨਾਲ ਪਾਠਕ ਤੋਂ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਸਰੋਤਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਕੱਟਣ ਦੀ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਵਜੋਂ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰੇ।[8]

ਹਵਾਲੇ

ਸੋਧੋ
  1. The Story of Ahikar, London 1898, p.82
  2. John Ray, A Compleat Collection of English Proverbs, 4th edition London 1768 p.309
  3. Ub Narasinga Rao A Handbook of Kannada Proverbs, Madras 1912, p.24
  4. "English-Urdu dictionary". Archived from the original on 2016-03-03. Retrieved 2024-03-23.
  5. George K. Danns, Domination and Power in Guyana, University of New Brunswick NJ 1982, p.1
  6. Aesopica site
  7. Francisco Rodríguez Adrados, History of the Graeco-Latin Fable : Volume I. Introduction and from the Origins to the Hellenistic Age, Brill 1999, p.184
  8. Peter Linebaugh, The Magna Carta Manifesto: Liberties and Commons for All, University of California 2008, p.146ff