ਸਾਤ ਭਾਈ ਚੰਪਾ
ਸਾਤ ਭਾਈ ਚੰਪਾ ਜਾਂ ਸਤ ਭਾਈ ਚੰਪਾ ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬੰਗਾਲ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੋਕ ਕਥਾ ਹੈ।[1] ਇਹ ਲੋਕ ਲੋਕ ਕਥਾ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਕਸ਼ਨਰੰਜਨ ਮਿੱਤਰ ਮਜੂਮਦਾਰ ਦੁਆਰਾ 1907 ਵਿੱਚ ਠਾਕੁਰਮਾਰ ਝੂਲੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਠਾਕੁਰਮਾਰ ਝੂਲੀ ਦੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ, ਰਬਿੰਦਰਨਾਥ ਟੈਗੋਰ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਰੂਪ ਬਿਸ਼ਨੂ ਡੇ ਦੁਆਰਾ 1944 ਵਿੱਚ "ਸਤ ਭਾਈ ਚੰਪਾ" ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ[2]
ਪਲਾਟ
ਸੋਧੋਇੱਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਰਾਜਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਰਾਜੇ ਦੀਆਂ ਸੱਤ ਪਤਨੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਕੋਈ ਔਲਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਰਾਜਾ ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਉਸਨੇ ਇਕੱਲੇ ਨੇ ਬਿਤਾਇਆ। ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੁਜਾਰੀ ਨੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਵੇਖੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਅੰਬ ਦਿੱਤੇ। ਪੁਜਾਰੀ ਨੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਹਦਾਇਤ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਨੂੰ ਫਲ ਖੁਆਵੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨਗੀਆਂ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਤਿੰਨ ਪਤਨੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਜਾਰੀ ਦੇ ਕਹਿਣ ਅਨੁਸਾਰ ਫਲ ਦਿੱਤੇ। ਦੋ ਵੱਡੀਆਂ ਰਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਖਾਧਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਛੋਟੀ ਰਾਣੀ ਨੇ ਸੱਤ ਲੜਕੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੜਕੀ ਮਿਮ ਜਮਮ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਰਾਜਾ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸਫ਼ਰ 'ਤੇ ਸੀ। ਵੱਡੀ ਰਾਣੀ ਈਰਖਾਲੂ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਛੋਟੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਗਰਭ ਤੋਂ ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਬੱਚੇ ਜਾਦੂਈ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੱਤ ਚੰਪਕ ਫੁੱਲਾਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਟਰੰਪ ਦੇ ਫੁੱਲ ਵਿੱਚ ਖਿੜਦੇ ਹਨ। ਆਖ਼ਰੀ ਬੱਚੀ, ਲੜਕੀ, ਪਹਿਲੇ ਸੱਤ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਵੱਡੀ ਰਾਣੀ ਸੱਤ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਕਮਰੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਨੌਕਰਾਣੀ ਨੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਬਜ਼ੁਰਗ ਰਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਛੁਪਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਨਾਮ ਪਾਰੁਲ ਰੱਖਿਆ। ਬਜ਼ੁਰਗ ਰਾਣੀਆਂ ਨੇ, ਫਿਰ, ਸੱਤ ਕਤੂਰੇ ਛੋਟੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਬਿਸਤਰੇ 'ਤੇ ਰੱਖੇ ਅਤੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਰਾਣੀ ਨੇ ਸੱਤ ਕਤੂਰੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਪਾਰੁਲ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਹੋਈ। ਆਪਣੀ ਨੌਕਰਾਣੀ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਮੂਲ ਸਿੱਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Mitra, Bansari. The Renovation of Folktales by Five Modern Bengali Writers. Anthropological Survey of India, 2002. p. 69.
- ↑ Guha, Bimal (2012). "De, Bishnu". In Islam, Sirajul; Jamal, Ahmed A. (eds.). Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh (Second ed.). Asiatic Society of Bangladesh.