ਸੀ.ਕੇ. ਮੀਨਾ
ਸੀਕੇ ਮੀਨਾ ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ, ਨਾਵਲਕਾਰ ਅਤੇ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਕਾਲਮਨਵੀਸ ਹਨ। ਉਹ ਇੱਕ ਵਿਗਿਆਨ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਬੰਗਲੌਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਐਮਏ ਅਤੇ ਸੰਚਾਰ ਵਿੱਚ ਬੀਐਸ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।[1] ਉਸਨੇ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਦ ਸਿਟੀ ਟੈਬ, ਇੱਕ ਬੰਗਲੌਰ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਟੈਬਲਾਇਡ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਕਰੀਅਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 1986-93 ਤੱਕ ਡੇਕਨ ਹੇਰਾਲਡ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਬੰਗਲੌਰ ਵਿੱਚ ਏਸ਼ੀਅਨ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਜਰਨਲਿਜ਼ਮ ਦੀ ਸਹਿ-ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[2]
2005 ਵਿੱਚ, ਡਰੋਨਕੁਇਲ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਵਲ, ਬਲੈਕ ਲੈਂਟਿਲ ਡੋਨਟਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਡਰੀਮਜ਼ ਫਾਰ ਦ ਡਾਈਂਗ (2008) ਅਤੇ ਸੇਵਨ ਡੇਜ਼ ਟੂ ਸਮਵੇਅਰ (2012) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ। ਉਸਨੇ ਗੋਦ ਲੈਣ 'ਤੇ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬਚਾ ਵੀ ਸਹਿ-ਲੇਖਕ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਅਪਾਹਜਤਾ 'ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਗੈਰ-ਅਕਾਦਮਿਕ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਸਹਿ-ਲੇਖਕ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਹੈ ਦਿ ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਮੇਜੋਰਿਟੀ: ਇੰਡੀਆਜ਼ ਏਬਲਡ ਡਿਸਏਬਲਡ (2021)। ਉਹ 2002 ਤੋਂ ਦ ਹਿੰਦੂ ਮੈਟਰੋ ਪਲੱਸ ਲਈ "ਸਿਟੀ ਲਾਈਟਸ", ਇੱਕ ਪੰਦਰਵਾੜਾ ਕਾਲਮ ਲਿਖ ਰਹੀ ਹੈ।
ਲਿਖਣ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਸੋਧੋ
ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, "ਲਿਖਣਾ ਬਹੁਤ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਹੈ, ਵਿਅਕਤੀ ਹਰ ਸਮੇਂ ਇਸ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਹਿਜਤਾ ਘੱਟ ਹੈ, ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ, ਕੋਈ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਲਈ ਕਹਾਣੀ। ਮੈਨੂੰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾਉਣਾ, ਅਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਨਾ ਪਸੰਦ ਹੈ; ਮੈਂ ਇੱਕ ਬੇਸ਼ਰਮ ਸੁਣਨ ਵਾਲਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੋਕਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ; ਮੈਂ ਇੱਕ ਅੰਡਰਟੋਨ ਵਿੱਚ ਕਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵੀ ਸੁਣ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।"[3]
ਚਾਰੂਮਤੀ ਸੁਪਰਜਾ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਇੰਟਰਵਿਊ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਹਾ, "ਮੀਨਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲਿਖਤ ਵਿੱਚ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸਲ "ਪਾਤਰਾਂ" ਨੂੰ ਉਭਾਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਲਿਖਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਵਾਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਘਮੰਡੀ ਨਹੀਂ ਹੈ - ਸਿਰਫ਼ ਅਸਲੀ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਚੁਟਕਲਾ ਮਿਲੇਗਾ। ਹਰੇ ਭਰੇ, ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਵਰਣਨ ਮੀਨਾ ਦੇ ਲਿਖਤੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਪਰ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਾ ਕਰੋ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਉਸਦੀ ਸਾਫ਼-ਸੁਥਰੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਹਰ ਮੋੜ, ਚਮਕ ਅਤੇ ਚਮਕ ਦਾ ਪਾਲਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।"[1]
ਮੀਨਾ ਟੀ ਜੀ ਵੈਦਿਆਨਾਥਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ।[4]
ਨਾਰੀਵਾਦ ਸੋਧੋ
ਮੀਨਾ ਇੱਕ ਨਾਰੀਵਾਦੀ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਤੋਂ, "ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਕਿਉਂ ਹਨ? ਮਰਦ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਔਰਤ। ਮੇਰੇ ਲਈ, ਔਰਤਾਂ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਪਸੰਦ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ। ਇਹ ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਾਰੀਵਾਦੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਔਰਤਾਂ ਹੀ ਹਨ ਜੋ ਕੇਂਦਰ ਦੀ ਸਟੇਜ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਮਰਦ ਜਾਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਮੁੰਡੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ (ਹੱਸਦੇ ਹਨ) ਜਾਂ ਇਤਫਾਕਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।"[1]
ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ
- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Just let a woman be". India Together. 31 October 2008.
- ↑ "CK Meena". Sawnet. Archived from the original on 13 September 2006. Retrieved 10 March 2013.
- ↑ Ramesh, Kala Krishnan (2 November 2008). "Unravelling Inner Worlds". The Hindu. Archived from the original on 11 April 2013.
- ↑ "Remembering the 'irreverent' teacher". The Times of India. 23 September 2008. Archived from the original on 11 April 2013.