ਸੁਚਿੱਤਰਾ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ
ਸੁਚਿੱਤਰਾ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ (10 ਜਨਵਰੀ 1950 - 2015) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਨਾਵਲਕਾਰ ਸੀ।[1]
ਸੁਚਿੱਤਰਾ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ | |
|---|---|
 | |
| ਜਨਮ | 10 ਜਨਵਰੀ 1950 ਭਾਗਲਪੁਰ, ਭਾਰਤ |
| ਕਿੱਤਾ | ਲੇਖਕ |
| ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਕੋਲਕਾਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ |
| ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਮ | ਹੇਮਾਂਤਰ ਪਖੀ, ਦਾਹਨ, ਕਾਛੇਰ ਮਨੁਸ਼ |
ਮੁੱਢਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ
ਸੋਧੋਸੁਚਿੱਤਰਾ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ 1950 ਵਿੱਚ ਭਾਗਲਪੁਰ, ਬਿਹਾਰ ਵਿਚ ਸੀ। ਉਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਰੁਚੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।
ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ ਨੇ ਕੋਲਕਾਤਾ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਕੋਲਕਾਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਕਲਕੱਤਾ ਦੇ ਅੰਡਰਗ੍ਰੈਜੁਏਟ ਮਹਿਲਾ ਕਾਲਜ, ਜੋਗਾਮਾਇਆ ਦੇਵੀ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ। [2]
ਕਰੀਅਰ
ਸੋਧੋਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਅਜੀਬ ਨੌਕਰੀਆਂ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਅਖੀਰ ਵਿਚ ਜਨਤਕ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ 2004 ਵਿਚ ਪੂਰੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਲੇਖਕ ਬਣ ਗਈ। ਉਸਨੇ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ (1978-1979) ਅਤੇ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ ਨਾਵਲ ਲਿਖਣ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲ ਕਾਛੇਰ ਦਿਓਲ (ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੀ ਕੰਧ) ਨਾਲ ਛੇਤੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ।
ਉਸ ਦੀ ਲਿਖਤ ਸਮਕਾਲੀ ਸਮਾਜਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਉਸਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾਵਲਾਂ ਵਿੱਚ ਝਲਕਦੇ ਹਨ। ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ ਸਾਥੀ ਸਮਕਾਲੀ ਔਰਤ ਲੇਖਕਾਂ ਸੰਗੀਤਾ ਬੰਡਯੋਪਾਧਿਆਏ ਅਤੇ ਤਿਲੋਤਮਾ ਮਜੂਮਦਾਰ ਬਾਰੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਸੀ ਅਤੇ ਆਸ਼ਾ ਪੂਰਨ ਦੇਬੀ ਅਤੇ ਮਹਾਸ਼ਵੇਤਾ ਦੇਬੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ।[3]
ਉਸਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਅਤੇ ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਹਿੰਦੀ, ਤਾਮਿਲ, ਤੇਲਗੂ, ਮਲਿਆਲਮ, ਉੜੀਆ, ਮਰਾਠੀ, ਗੁਜਰਾਤੀ, ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਨਾਵਲ ਅਤੇ ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ।
ਉਸ ਦੇ ਨਾਵਲ ਦਹਾਨ 'ਤੇ ਬੰਗਾਲੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਰਿਤੂਪਰਨੋ ਘੋਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ( ਕਰਾਸਫਾਇਰ, 1997) ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ। ਕਹਾਣੀ "ਇਛੇਰ ਗਾਚ" 'ਤੇ ਵੀ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਇਛੇ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਸ਼ਿਬੋਪਰਸ਼ਦ ਮੁਖਰਜੀ ਅਤੇ ਨੰਦਿਤਾ ਰਾਏ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਿਆ ਸੀ।[4] “ਹੇਮੋਂਟਰ ਪਖੀ” 'ਤੇ ਉਰਮੀ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਨੇ ਇਕ ਫੀਚਰ ਫ਼ਿਲਮ ਵੀ ਬਣਾਈ ਸੀ।
ਸੁਚਿੱਤਰਾ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ ਨੇ ਬੰਗਾਲੀ ਬਾਲਗ ਅਪਰਾਧ ਗਲਪ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿਚ ਵੀ ਆਪਣੇ ਜਾਸੂਸ ਪਾਤਰ ਮਿਤਿਨ ਮਾਸੀ ਨਾਲ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਜੋ ਬੰਗਾਲੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਔਰਤ ਜਾਸੂਸਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਸੀ। [5] ਮਿਤਿਨ ਮਾਸੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪਹਿਲਾ ਨਾਵਲ ਸਰਨਦੈ ਸੈਤਾਨ ਸੀ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਰਪੋਰਹੋਸਿਆ ਸੁੰਦਰਬੋਨ, ਝਾਉ ਜਿਹੀਂ ਹੋਤੀਯਰੋਰੋਸਿਆ, ਦੁਸਾਪਨੋ ਬਾਰ ਬਾਰ, ਸੈਂਡਰ ਸਾਹਿਬਰ ਪੁਥੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲਿਖਤਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ। ਹੋਰ ਮਿਤਿਨ ਮਾਸੀ ਨਾਵਲ ਬਾਲਗਾਂ ਲਈ ਲਿਖੇ ਗਏ ਸਨ।
ਕਲਕੱਤਾ ਦੇ ਧਕੂਰੀਆ ਵਿਖੇ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਕਾਰਨ 12 ਮਈ 2015 ਨੂੰ 65 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸੁਚਿੱਤਰਾ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। [6] [7]
ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ
ਸੋਧੋਸੁਚਿੱਤਰਾ ਨੂੰ ਕਈ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਭੁਬਾਨ ਮੋਹਿਨੀ ਮੈਡਲ, 2004 ਵਿੱਚ ਬੈਂਗਲੁਰੂ ਤੋਂ ਨੰਜਨਗਡੂ ਥਿਰੂਮਲੰਬਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਕਥਾ ਅਵਾਰਡ 1997, ਕਲਕੱਤਾ ਤੋਂ 2000 ਵਿੱਚ ਤਾਰਾਸ਼ੰਕਰ ਪੁਰਸਕਾਰ, 2001 ਵਿੱਚ ਕਲਿਆਣੀ ਤੋਂ ਦਵਿਜੇਂਦਰਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ। ਭਾਗਲਪੁਰ ਤੋਂ 2002 ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਤ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਨਿਰਮਾਣ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਸਾਹਿਤ ਸੇਤੂ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ 2004 ਵਿੱਚ ਸ਼ੈਲਾਜਾਨੰਦ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ 2015 ਵਿੱਚ ਦਿਨੇਸ਼ ਚੰਦਰ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਏ। ਉਸਨੂੰ 2012 ਵਿੱਚ ਮਤੀ ਨੈਂਡੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ 2015 ਵਿੱਚ ਦਿਨੇਸ਼ ਚੰਦਰ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਵੀ ਮਿਲਿਆ ਸੀ।
ਚੁਣੀਂਦਾ ਨਾਵਲ
ਸੋਧੋ- ਕਛੇਰ ਮਾਨੁਸ਼ (ਮੇਰੇ ਨੇੜੇ)
- ਦਾਹਾਨ ( ਬਲਣ )
- ਕਾਚੇਰ ਦੀਵਾਲ (ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੀ ਕੰਧ)
- ਹੇਮੋਂਟਰ ਪਾਖੀ (ਪਤਝੜ ਦਾ ਪੰਛੀ)
- ਨੀਲ ਘੁਰਨੀ (ਨੀਲਾ ਤੂਫਾਨ)
- ਅਲੀਕ ਸ਼ੁਖ (ਸਵਰਗੀ ਅਨੰਦ)
- ਗਭੀਰ ਆਸ਼ੁਖ (ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਬਿਮਾਰੀ)
- ਉਰੋ ਮੇਘ (ਫਲਾਇੰਗ ਕਲਾਉਡ)
- ਛੇੜਾ ਤਾਰ ( ਟੁੱਟੀਆਂ ਤਾਰਾਂ)
- ਅਲੋਚਨਾ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਪਰਛਾਵੇਂ)
- ਐਨੀਓ ਬਸੰਤੋ (ਇਕ ਹੋਰ ਬਸੰਤ)
- ਪਰਬਾਸ
- ਪਲਬਾਰ ਪਾਥ ਨਈ (ਕੋਈ ਬਚ ਨਹੀਂ)
- ਅਮੀ ਰਾਏਕਿਸ਼ੋਰੀ
- ਰੰਗੀਨ ਪ੍ਰੀਤੀਬੀ (ਰੰਗੀਨ ਸੰਸਾਰ)
- ਜਲਛੋਬੀ (ਵਾਟਰਮਾਰਕ)
- ਮਿਟਿਨ ਮੈਸੀ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਲੜੀ
- ਦਸ਼ਤੀ ਉਪਨਿਆਸ (ਦਸ ਨਾਵਲ)
- ਜਰਮਨ ਗਣੇਸ਼
- ਏਕਾ (ਇਕੱਲੇ)
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "Suchitra Bhattacharya, 1950". loc.gov. Retrieved 15 July 2012.
- ↑ "History of the College". Archived from the original on 2011-07-26. Retrieved 2021-01-20.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ Bhattacharya, Suchitra (May 14, 2015). "Five Suchitra Bhattacharya novels that redefined feminist writing in Bengal". Indian Express. Retrieved 28 May 2016.
- ↑ Bhattacharya, Suchitra (May 14, 2015). "Five Suchitra Bhattacharya novels that redefined feminist writing in Bengal". Indian Express. Retrieved 28 May 2016.
- ↑ Bhattacharya, Suchitra (May 16, 2015). "Detective Mitin Mashi, not middle-class tales, might be Suchitra Bhattacharya's lasting legacy". Retrieved 28 May 2016.
- ↑ "Anandabazar Patrika". anandabazar.com/. Retrieved 13 May 2015.
- ↑ "Ei Samay". Retrieved 13 May 2015.