ਸੇਲਮੈਨ ਵਾਕਸਮੈਨ
ਸੇਲਮੈਨ ਅਬਰਾਹਿਮ ਵੈਕਸਮੈਨ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Selman Abraham Waksman; ਜੁਲਾਈ 22, 1888 - 16 ਅਗਸਤ, 1973) ਇੱਕ ਯੂਰਪੀਅਨ-ਜੰਮਪਲ, ਯਹੂਦੀ-ਅਮਰੀਕੀ ਖੋਜਕਰਤਾ, ਜੀਵ-ਰਸਾਇਣ ਅਤੇ ਮਾਈਕਰੋਬਾਇਓਲੋਜਿਸਟ ਸੀ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਸੜਨ ਬਾਰੇ ਖੋਜ ਨੇ ਸਟ੍ਰੈਪਟੋਮੀਸਿਨ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕਸ ਦੀ ਖੋਜ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਬਣਾਇਆ। ਚਾਰ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਰਟਜਰਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਬਾਇਓਕੈਮਿਸਟਰੀ ਅਤੇ ਮਾਈਕਰੋਬਾਇਓਲੋਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ, ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕਸ ਲੱਭੀਆਂ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਅਰੰਭ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕਈਆਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਇਆ। ਉਸਦੇ ਪੇਟੈਂਟਾਂ ਦੇ ਲਾਇਸੈਂਸ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਮਾਈ ਨੇ ਮਾਈਕਰੋਬਾਇਓਲੋਜੀਕਲ ਖੋਜ ਦੀ ਨੀਂਹ ਪੂੰਜੀ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਨਿਊ ਜਰਸੀ (ਯੂਐਸਏ) ਦੇ ਪਿਸਕਟਵੇਅ ਵਿਚ ਰਟਜਰਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਬੁਸ਼ ਕੈਂਪਸ ਵਿਚ ਸਥਿਤ ਵੈਕਸਮੈਨ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਮਾਈਕਰੋਬਾਇਓਲੋਜੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। 1952 ਵਿਚ, ਉਸ ਨੂੰ "ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਰੋਗਾਣੂਆਂ ਦੇ ਹੁਨਰਮੰਦ, ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਅਤੇ ਸਫਲ ਅਧਿਐਨ ਕਰਕੇ ਸਟਰੈਪਟੋਮੀਸਿਨ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨ ਲਈ" ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਵੈਕਸਮੈਨ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਨੀਂਹ ਉੱਤੇ ਸਟ੍ਰੈਪਟੋਮੀਸਿਨ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿਚ ਸਕੈੱਟਜ਼ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਐਲਬਰਟ ਸਕੈਟਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਦੇ ਇਕ ਪੀਐਚਡੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅਤੇ ਸਟ੍ਰੈਪਟੋਮੀਸਿਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਖੋਜਕਰਤਾ ਦੁਆਰਾ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[1]
2005 ਵਿੱਚ, ਸੇਲਮੈਨ ਵੈਕਸਮੈਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਏ ਸੀ ਐਸ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਿਸਟੋਰੀਕਲ ਕੈਮੀਕਲ ਲੈਂਡਮਾਰਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਲੈਬ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਕੰਮ ਦੀ ਪਛਾਣ ਵਜੋਂ ਸਟ੍ਰੈਪਟੋਮੀਸਿਨ ਸਮੇਤ 15 ਤੋਂ ਵੱਧ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕਸ ਨੂੰ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜੋ ਟੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਇਲਾਜ਼ ਸੀ।[2]
ਜੀਵਨੀ
ਸੋਧੋਸੇਲਮੈਨ ਵੈਕਸਮੈਨ ਦਾ ਜਨਮ 22 ਜੁਲਾਈ, 1888 ਨੂੰ, ਯਹੂਦੀ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਘਰ, ਨੋਵਾ ਪ੍ਰਲਲੂਕਾ, ਕੀਵ ਗਵਰਨੋਰੇਟ, ਰਸ਼ੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ, [3] ਹੁਣ ਵਿਨੀਤਸਿਆ ਓਬਲਾਸਟ, ਯੂਕ੍ਰੇਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਫਰੇਡੀਆ (ਲੰਡਨ) ਅਤੇ ਜੈਕਬ ਵੈਕਸਮੈਨ ਦਾ ਬੇਟਾ ਸੀ।[4] ਓਡੇਸਾ ਦੇ ਪੰਜਵੇਂ ਜਿਮਨੇਜ਼ੀਅਮ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਡਿਪਲੋਮਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ, 1910 ਵਿਚ, ਉਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਚੱਲਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਛੇ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਨੈਚੁਰਲਾਈਜ਼ਡ ਅਮਰੀਕੀ ਨਾਗਰਿਕ ਬਣ ਗਿਆ।
ਵੈਕਸਮੈਨ ਨੇ ਰਟਜਰਜ਼ ਕਾਲਜ (ਹੁਣ ਰਟਰਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ) ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, ਜਿਥੇ ਉਸਨੇ 1915 ਵਿਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿਚ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਬੈਚਲਰ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਅਗਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮਾਸਟਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਿਆਂ, ਰਟਜਰਜ਼ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ. ਆਪਣੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਅਧਿਐਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਬੈਕਟਰੀਓਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਖੋਜ ਕਰ ਰਹੇ ਰਟਜਰਜ਼ ਵਿਖੇ ਨਿ J ਜਰਸੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਪ੍ਰਯੋਗ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵਿਖੇ ਜੇਜੀ ਲਿਪਮੈਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਵੈਕਸਮੈਨ ਨੇ 1915-1916 ਵਿਚ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, ਡੀ.ਸੀ. ਵਿਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿਭਾਗ ਵਿਚ ਡਾ. ਚਾਰਲਸ ਥਾਮ ਅਧੀਨ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਫੰਜਾਈ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਦਿਆਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਬਿਤਾਏ।[5]ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਬਰਕਲੇ ਵਿਖੇ ਰਿਸਰਚ ਫੈਲੋ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਥੇ ਉਸਨੂੰ 1918 ਵਿਚ ਬਾਇਓਕੈਮਿਸਟਰੀ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਫਲਸਫੇ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਹ ਬਾਇਓਕੈਮਿਸਟਰੀ ਅਤੇ ਮਾਈਕਰੋਬਾਇਓਲੋਜੀ ਵਿਭਾਗ ਵਿਚ ਰਟਜਰਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਫੈਕਲਟੀ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ। ਰਟਜਰਜ਼ ਵਿਖੇ, ਵੈਕਸਮੈਨ ਦੀ ਟੀਮ ਨੇ ਕਈ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕਸ ਲੱਭੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਐਕਟਿਨੋਮਾਈਸਿਨ, ਕਲੇਵਾਸਿਨ, ਸਟ੍ਰੈਪਟੋਥਰਸਿਨ, ਸਟ੍ਰੈਪਟੋਮੀਸਿਨ, ਗਰਿਸਿਨ, ਨਿਓਮੀਸਿਨ, ਫ੍ਰਾਡਿਸਿਨ, ਕੈਂਡੀਸੀਡਿਨ, ਕੈਂਡੀਡਿਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ, ਸਟ੍ਰੈਪਟੋਮੀਸਿਨ ਅਤੇ ਨਿਓੋਮਾਈਸਿਨ, ਨੂੰ ਛੂਤ ਵਾਲੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਵਿਆਪਕ ਉਪਯੋਗ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਟ੍ਰੈਪਟੋਮਾਈਸਿਨ ਪਹਿਲਾ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਰੋਗ ਦੇ ਟੀਵੀ ਦੇ ਇਲਾਜ਼ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਵੈਕਸਮੈਨ ਨੂੰ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕਸ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦੂਜੇ ਜੀਵਾਣੂਆਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਐਂਟੀਬੈਕਟੀਰੀਅਲਜ਼ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਦਾਹਰਣ ਲਈ ਪੈਨਸਿਲਿਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਫ੍ਰੈਂਚ ਚਮੜੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਫ੍ਰਾਂਸੋਇਸ ਹੈਨਰੀ ਹੈਲੋਪੌ ਦੁਆਰਾ 1871 ਵਿਚ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿਚ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (December 2017)">ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ</span> ] ਰਟਜਰਜ਼ ਵਿਖੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵੈਕਸਮੈਨ ਨੇ 1931 ਵਿਚ ਵੁੱਡਜ਼ ਹੋਲ ਓਸ਼ਨੋਗ੍ਰਾਫਿਕ ਸੰਸਥਾ ਵਿਚ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜੀਵਾਣੂ ਦੀ ਇਕ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ।[6] ਉਹ ਉਥੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜੀਵਾਣੂ ਵਿਗਿਆਨੀ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 1942 ਤੱਕ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਉਹ WHOI ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਟਰੱਸਟੀ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ।
ਵੈਕਸਮੈਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲੇ, ਜਿਸ ਵਿਚ 1952 ਵਿਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ; ਉਭਰਦੇ ਸੂਰਜ ਦਾ ਤਾਰਾ, ਉਸਨੂੰ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਲੋਜੀਅਨ ਡੀ ਅਹੋਨੇਰ ਵਿੱਚ ਕਮਾਂਡਰ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ।[7]
ਸੇਲਮੈਨ ਵੈਕਸਮੈਨ ਦੀ ਮੌਤ 16 ਅਗਸਤ, 1973 ਨੂੰ ਹਯਾਨਿਸ, ਮਾਸ ਵਿਖੇ ਹੋਈ। ਹਸਪਤਾਲ ਅਤੇ ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਦੇ ਵੁੱਡਜ਼ ਹੋਲ ਦੇ ਵੁੱਡਜ਼ ਹੋਲ ਵਿਲੇਜ ਕਬਰਸਤਾਨ ਵਿਚ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਕੀਤੀ ਗਈ।[8]
ਸੇਲਮੈਨ ਵੈਕਸਮੈਨ ਦੇ ਹੋਰ ਯੋਗਦਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨੇਵੀ ਲਈ ਐਂਟੀਫੂਲਿੰਗ ਪੇਂਟ, ਲਾਂਡਰੀ ਦੇ ਡਿਟਰਜੈਂਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਚਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਦੇ ਬਾਗਾਂ ਨੂੰ ਫੰਗਲ ਸੰਕਰਮਣ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੋਂਕੋਰਡ ਅੰਗੂਰ ਦੇ ਰੂਟ ਸਟਾਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।
ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ
ਸੋਧੋਵੈਕਸਮੈਨ ਨੂੰ 1952 ਵਿਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਐਵਾਰਡ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ, ਵੈਕਸਮੈਨ ਨੂੰ ਸਟਰੈਪਟੋਮੀਸਿਨ ਦੀ ਖੋਜ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ "ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਦਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[9] ਸਕੈੱਟਜ਼ ਨੇ ਪੁਰਸਕਾਰ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਨੋਬਲ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਸੁਣਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਵਿਗਿਆਨੀ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇਕ ਲੈਬ ਸਹਾਇਕ ਹੈ।[10]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Kingston, William (2004-07-01). "Streptomycin, Schatz v. Waksman, and the balance of credit for discovery". Journal of the History of Medicine and Allied Sciences. 59 (3): 441–462. doi:10.1093/jhmas/jrh091. ISSN 0022-5045. PMID 15270337.
- ↑ "Selman Waksman and Antibiotics". National Historic Chemical Landmarks. American Chemical Society. Retrieved 2014-02-21.
- ↑ "The Foundation and Its History". waksman-foundation.org (No further authorship information available). Archived from the original on March 4, 2016. Retrieved January 11, 2007.
- ↑ "Selman A. Waksman - Biographical". www.nobelprize.org. Retrieved April 9, 2018.
- ↑ Nakli itihaas jo likheya geya hai kade na vaapriya jo ohna de base te, saade te saada itihaas bna ke ehna ne thop dittiyan. anglo sikh war te ek c te 3-4 jagaha te kiwe chal rahi c ikko war utto saal 1848 jdo angrej sara punjab 1845 ch apne under kar chukke c te oh 1848 ch kihna nal jang ladd rahe c. Script error: The function "citation198.168.27.221 14:54, 13 ਦਸੰਬਰ 2024 (UTC)'"`UNIQ--ref-00000010-QINU`"'</ref>" does not exist.
- ↑ "Selman A. Waksman - Biographical". www.nobelprize.org. Retrieved November 8, 2019.
- ↑ ["Dr. Selman Waksman". The Waksman Institute at Rutgers website (No further authorship information available). Archived from the original on April 18, 2008. Retrieved January 17, 2008.
- ↑ This verse differs from the King James Version, "Drop down, ye heavens, from above, and let the skies pour down righteousness: let the earth open, and let them bring forth salvation, and let righteousness spring up together; I the LORD have created it."
- ↑ "Nobelprize.org". www.nobelprize.org. Retrieved April 9, 2018.
- ↑ Pringle, Peter (June 11, 2012). "Notebooks Shed Light on a Discovery, and a Mentor's Betrayal". The New York Times. Retrieved June 11, 2012.