ਹੋ ਵੇ ਸ਼ੇਸ਼ਾਦਰੀ
ਹੋਂਗਸੰਦਰਾ ਵੈਂਕਟਾਰਮਈਆ ਸ਼ੇਸ਼ਾਦਰੀ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ: Hongasandra Venkataramaiah Sheshadri, ਕੰਨੜ: हो. वे. शेशाद्री, 1926 - 2005) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਸੀ। ਉਹ ਬੰਗਲੌਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਬੰਗਲੌਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਾਸਟਰ ਡਿਗਰੀ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਵੈਮ ਸੇਵਕ ਸੰਘ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਜੀਵਨ ਸੰਘ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਜੀਵਨ ਪਰਿਚੈ
ਸੋਧੋਹੋਂਗਸੰਦਰਾ ਵੈਂਕਟਾਰਮਈਆ ਸੇਸ਼ਾਦਰੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਐਚ.ਵੀ. ਸ਼ੇਸ਼ਾਦਰੀ, 1926 ਵਿੱਚ ਬੰਗਲੌਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਬੰਗਲੌਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਾਸਟਰ ਡਿਗਰੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਵੈਮ ਸੇਵਕ ਸੰਘ (ਆਰਐਸਐਸ) ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਜੀਵਨ ਸੰਘ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
14 ਅਗਸਤ 2005 ਨੂੰ ਬੰਗਲੌਰ ਵਿੱਚ 81 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸੇਸ਼ਾਦਰੀ ਦਾ ਦਿਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਪੱਟ ਵਿੱਚ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਮੌਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਆਰਐਸਐਸ ਸਰਕਾਰੀਆਵਾ ਸ਼੍ਰੀ ਮੋਹਨ ਭਾਗਵਤ, ਸਹਿਸਰਕਾਰਿਆਵ ਸ਼੍ਰੀ ਮਦਨ ਦਾਸ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਸੁਰੇਸ਼ ਸੋਨੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।
ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸ਼ੇਸ਼ਾਦਰੀ ਦੇ ਦੇਹਾਂਤ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਫੈਲੀ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਵੈ ਸੇਵਕ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੇ ਵਰਕਰ ਕੇਸ਼ਵ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦੇਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ। ਸੀਨੀਅਰ ਸੰਘ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਸੰਘ-ਚਾਲਕ ਸ਼੍ਰੀ ਕੇ.ਐੱਸ. ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਆਰਐਸਐਸ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੇ ਆਗੂ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦੇਣ ਲਈ ਬੰਗਲੌਰ ਪੁੱਜੇ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ 15 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਬੰਗਲੌਰ ਦੇ ਚਾਮਾਜਪੇਟ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਸਕਾਰ ਮੌਕੇ ਮੌਜੂਦ ਪਤਵੰਤੇ ਸਨ। ਸ਼ੇਸ਼ਾਦਰੀ ਜੀ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਡਾ.ਐਚ.ਆਰ.ਨਾਗੇਂਦਰ ਨੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਕੀਤਾ।
ਐੱਚ.ਵੀ. ਸ਼ੇਸ਼ਾਦਰੀ ਇੱਕ ਨਾਮਵਰ ਚਿੰਤਕ, ਲੇਖਕ, ਅਤੇ ਸਮਰਪਿਤ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਿਦਿਅਕ ਕੈਰੀਅਰ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਉੱਚ ਦਰਜੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਉਹ 1946 ਵਿੱਚ ਸੰਘ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਕਾਰਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਹ ਅਖਿਲ ਭਾਰਤੀ ਸਹਿਸਰਕਾਰੀਆਵ ਦੇ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1987 ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀਆਵਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਹ ਨੌਂ ਸਾਲ ਤੱਕ ਉਸ ਉੱਚ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਖਿਲ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।
ਸ਼ੇਸ਼ਾਦਰੀ ਇੱਕ ਉੱਘੇ ਲੇਖਕ ਸਨ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲੇਖਾਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਨ, ਅਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਾਠਕ ਉਸ ਦੇ ਲੇਖਾਂ ਦੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣਾਤਮਕ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੀ ਖੁਸ਼ਹਾਲਤਾ ਨੂੰ ਜੋੜਦੇ ਹੋਏ, ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ।
ਉਸਨੇ ਕਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਯੁਗਾਵਤਾਰ (ਸ਼ਿਵਾਜੀ ਉੱਤੇ), ਅੰਮਾ ਬਾਗੀਲੂ ਤੇਗੇ (ਨਿਬੰਧ), ਚਿੰਤਨਗੰਗਾ, ਵੰਡ ਦੀ ਦੁਖਦਾਈ ਕਹਾਣੀ, ਅਤੇ ਭੂਗਿਲੂ (ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਉੱਤੇ) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਾਲੇ ਨਿਬੰਧਾਂ ਦੇ ਉਸਦੇ ਟੋਰਬੇਰਾਲੂ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੇ 1982 ਵਿੱਚ ਕਰਨਾਟਕ ਰਾਜ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ।
ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸੱਦੇ ਵਜੋਂ, ਉਸਨੇ 1984 ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵ ਹਿੰਦੂ ਸੰਮੇਲਨ ਅਤੇ ਉਸੇ ਸਾਲ ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ (ਯੂ.ਕੇ.) ਵਿਖੇ ਹਿੰਦੂ ਸੰਗਮ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕੀਤਾ। ਸੰਘ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਸਨੇ ਸਾਦਾ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਸੋਚ ਦੇ ਆਦਰਸ਼ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕ ਸਾਦਾ, ਸਾਦਗੀ ਭਰਿਆ ਜੀਵਨ ਚਲਾਇਆ, ਜੋ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਵਿੱਚ ਸੀ।[1]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "Organiser - Content". web.archive.org. 2011-07-16. Archived from the original on 2011-07-16. Retrieved 2023-09-25.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)