ਅਰਾਰਤ (ਫ਼ਿਲਮ)
ਅਰਾਰਤ 2002 ਦੀ ਕੈਨੇਡੀਅਨ-ਫ੍ਰੈਂਚ ਇਤਿਹਾਸਕ - ਨਾਟਕ ਫ਼ਿਲਮ ਹੈ। ਜੋ ਅਟੋਮ ਈਗੋਯਾਨ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸਿਤਾਰੇ ਚਾਰਲਜ਼ ਅਜ਼ਨਾਵੌਰ, ਕ੍ਰਿਸਟੋਫਰ ਪਲੂਮਰ, ਡੇਵਿਡ ਅਲਪੇ, ਅਰਸੀਨੀ ਖੰਜੀਆਂ, ਏਰਿਕ ਬੋਗੋਸੀਅਨ, ਬਰੂਸ ਗ੍ਰੀਨਵੁੱਡ ਅਤੇ ਏਲੀਅਸ ਕੋਟੀਆਸ ਹਨ। ਇਹ ਟੋਰਾਂਟੋ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਅਮਲੇ ਬਾਰੇ ਹੈ ਜੋ 1915 ਵਿੱਚ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਦੌਰਾਨ ਡਿਫੈਂਸ਼ ਆਫ ਵੈਨ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। ਉਸ ਖਾਸ ਇਤਿਹਾਸਕ ਘਟਨਾ ਦੇ ਮਨੁੱਖੀ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਅਰਾਰਤ ਸੱਚ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਕਲਾ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਵਿਵਾਦਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਹ ਇੱਕ ਮੁੱਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ ਤੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਖੋਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ 2002 ਦੇ ਕਾਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਮੁਕਾਬਲੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦਿਖਾਈ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਨੇ 23 ਵੇਂ ਗ੍ਰੈਮੀ ਅਵਾਰਡ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਰਬੋਤਮ ਮੋਸ਼ਨ ਪਿਕਚਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।
ਪਲਾਟ
ਸੋਧੋਟੋਰਾਂਟੋ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਪਰਵਾਰ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਇੱਕ ਵਿਧਵਾ ਅਨੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਤੁਰਕੀ ਦੇ ਰਾਜਦੂਤ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਜਵਾਨ ਬੇਟਾ ਰਫੀ ਉਸਦੀ ਮਤਰੇਈ ਭੈਣ ਸੇਲਿਆ ਨਾਲ ਜਿਨਸੀ ਸੰਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੇ ਅਨੀ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਚੱਟਾਨ ਤੋਂ ਡਿਗਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਾਇਆ ਹੈ।ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਨੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਫਿਸਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਅਨੀ ਨੇ ਆਰਮੀਨੀਆਈ ਅਮਰੀਕੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਅਰਸ਼ੀਲੇ ਗੋਰਕੀ 'ਤੇ ਕਲਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੈਲੀਆ ਲਗਾਤਾਰ ਆਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਨੀ ਨੂੰ ਜਨਤਕ ਤੌਰ' ਤੇ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਲੁਕਾਉਣ ਬਾਰੇ ਹੈਕਲਿੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਇੱਕ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਐਡਵਰਡ ਸਰੋਯਾਨ, ਆਰਮੀਨੀਆਈ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ, ਵੈਨ ਰੈਜ਼ਿਸਟੈਂਸ ਅਤੇ ਗੋਰਕੀ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਟੀਚੇ ਨਾਲ ਟੋਰਾਂਟੋ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਐਨੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਲਾਹਕਾਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਰਫੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ' ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਲੀ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਤੁਰਕੀ ਤੁਰਕੀ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਅਦਾਕਾਰ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੱਡਾ ਬਰੇਕ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਟੋਮਨ ਦੇ ਰਾਜਪਾਲ ਜੈਵਡੇਤ ਬੇਈ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਅਲੀ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਰਫੀ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਰੋਯਾਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨਜ਼ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਰਫੀ ਅਲੀ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਰਮੀਨੀਅਨ ਓਟੋਮਾਨੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨ ਅਤੇ ਤੁਰਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਅਲੀ ਨੇ ਇਹ ਮੁਕਾਬਲਾ ਰੱਦ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਕਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ।
ਰਫੀ ਦੇ ਤੁਰਕੀ ਤੋਂ ਉਡਾਣ ਭਰ ਕੇ ਕਨੇਡਾ ਪਰਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੂੰ ਏਅਰਪੋਰਟ ਸੁੱਰਖਿਆ ਤੇ ਡੇਵਿਡ ਨਾਮ ਦੇ ਰਿਟਾਇਰਡ ਕਸਟਮ ਅਧਿਕਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਜਿਸਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਰਫੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਤਸਕਰੀ ਦੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਨਸ਼ਾ ਛੁਡਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਡੇਵਿਡ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਰਫੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਫੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧੂ ਫੁਟੇਜ ਸ਼ੂਟ ਕਰਨ ਲਈ ਖੁਦ ਲਿਆ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਫ਼ਿਲਮ ਉਸ ਰਾਤ ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ, ਡੇਵਿਡ ਰਾਫੀ ਨੂੰ ਬੇਕਸੂਰ ਮੰਨਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਰਿਹਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਫਸਾਉਣੀ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਡੇਵਿਡ ਨੂੰ ਹੈਰੋਇਨ ਰੱਖਣ ਦੀ ਖੋਜ ਮਿਲੀ।
ਕਾਸਟ
ਸੋਧੋ
ਥੀਮ
ਸੋਧੋਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਪੜਤਾਲੇ ਗਏ ਮੁੱਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੱਚਾਈ ਅਤੇ ਕਲਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ, ਫ਼ਿਲਮ ਇਹ ਪੜਚੋਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਨੂੰ ਯੁੱਧ ਅਪਰਾਧ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਕੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਧੇਰੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸੱਚਾਈਆਂ ਨੂੰ ਸੰਚਾਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਤੱਥਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।[1]
ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਥੀਮ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾੜਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਤਾ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇਤਿਹਾਸਕ ਰਿਕਾਰਡ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਦੀਆਂ ਹਨ। [2] ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਕਿਰਦਾਰ ਆਪਣੀ ਵਿਰਾਸਤ ਦੇ ਨਾਲ ਸਿੰਬਲ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਉਂਟ ਅਰਾਰਤ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ। ਕਾਲਪਨਿਕ ਅਰਸ਼ਾਈਲ ਗੋਰਕੀ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਇੱਕ ਬਟਨ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਫੋਟੋ ਹਨ।[2] ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਗੋਰਕੀ ਨੂੰ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਅਜੋਕੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜੋੜ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।[3]
ੳਤਪਾਦਨ
ਸੋਧੋਵਿਕਾਸ
ਸੋਧੋਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਐਟਮ ਈਗੋਯਾਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਅਰਸੀਨੀ ਖੰਜੀਆਂ, ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਹਨ ਅਤੇ ਈਗੋਯਾਨ ਦੇ ਕੁਝ ਪੁਰਖਿਆਂ ਦੀ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਗੁੰਮ ਗਿਆ ਸੀ। ਈਗੋਯਾਨ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੇਟੇ ਅਰਸ਼ੀਲੇ ਨੂੰ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਛੇ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ।ਅਰਸ਼ੀਲੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, "ਕੀ ਤੁਰਕਾਂ ਨੇ ਮਾਫ ਕੀਤਾ?"[4] ਫ਼ਿਲਮ ਅਰਾਰਤ ਇਸ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਜੋਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।[5]
ਨਿਰਮਾਤਾ ਰਾਬਰਟ ਲੈਨਤੋਸ ਨੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਉਹ ਕਰਾਂਗਾ ਜੇ ਈਗੋਯਾਨ ਕਦੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।[6] ਅਲਾਇੰਸ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਨੇ ਈਗੋਯਾਨ ਨੂੰ 12 ਮਿਲੀਅਨ ਡਾਲਰ ਦਾ ਬਜਟ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ।[7]
ਫ਼ਿਲਮਾਂਕਣ
ਸੋਧੋ
ਸਿਨੇਮੈਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਲਈ, ਈਗੋਯਾਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਕਸਰ ਸਹਿਯੋਗੀ ਪਾਲ ਸਰੋਸੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਗਰਮੀਆਂ 2001 ਦੇ ਦੌਰਾਨ 45 ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੇ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਹੋਈਵੈਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਲੜਾਈ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਦੀ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਡਰਮਹੈਲਰ, ਅਲਬਰਟਾ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਕੁਝ ਸੈਨਿਕ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੰਪਿੳੇੁੋਟਰ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਵੈਨ ਪਿੰਡ ਕੰਪਿਉਟਰ ਵੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।[7]
ਹੋਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਟੋਰਾਂਟੋ ਦੇ ਚੈਰੀ ਬੀਚ 'ਤੇ ਸ਼ੂਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਤੁਰਕੀ ਵੱਲੋਂ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਅਸਲ ਮਾਉਂਟ ਅਰਾਰਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੀ ਸੀ।[7]
ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਪੁਰਾਣੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਸੰਸਦ ਨੂੰ ਵੋਟ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ 2004 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। [8] ਿੲਗੋਯਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਰਕੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ।[9]
ਜਾਰੀ
ਸੋਧੋਐਮਜੀਐਮ ਨੇ ਅਰਾਰਤ ਵੰਡਣ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਪਰ ਐਲੇਕਸ ਯੇਨੀਡਜਿਅਨ, ਮੁੱਖ ਕਾਰਜਕਾਰੀ, ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਵਿੱਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਵੰਡਣਾ ਤਰਕਸੰਗਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ; ਇਸ ਲਈ ਮੀਰਾਮੈਕਸ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇਸ ਨੂੰ ਵੰਡ ਦਿੱਤਾ।[10]
ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ 2002 ਦੇ ਕਾਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਮੁਕਾਬਲੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[11] ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ 2002 ਟੋਰਾਂਟੋ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ 5 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਵੀ ਖੇਡੀ ਸੀ।[12] ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ 15 ਨਵੰਬਰ 2002 ਨੂੰ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ, ਨਿ York ਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਅਤੇ ਟੋਰਾਂਟੋ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਸੀ।[6]
ਜਦੋਂ ਅਰਾਰਤ ਨੂੰ ਰਿਹਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਜੋਕੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਬਾਰੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰਕ ਥੀਏਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਇਕਲੌਤੀ ਫ਼ਿਲਮ ਸੀ।[10]
ਇਟਲੀ ਦੀ ਅਰਾਰਤ ਦੀ ਰਿਹਾਈ 24 ਅਪ੍ਰੈਲ 2003 ਲਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਟਲੀ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਰਿਲੀਜ਼ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ 'ਤੇ ਅਚਾਨਕ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਵਿਤਰਕ ਨੇ ਲਾਜ਼ਮੀ ਸੈਂਸਰਸ਼ਿਪ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦੇਣ ਦੀ ਆਖਰੀ ਮਿਤੀ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਈ। ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਤੁਰਕੀ ਦੇ ਦੂਤਾਵਾਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਫ਼ਿਲਮ ਇਟਲੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ, ਪਰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਫੈਸਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਫ਼ਿਲਮ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਜਾਏਗੀ।[13]
ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਜਿਲਮਾਜ਼ ਕਾਰਾਕੋਯੁਨਲੂ, ਤੁਰਕੀ ਦੇ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ, ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਵਿਰੋਧ ਕਰੇਗੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਚੱਲਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ, ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਤੁਰਕੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕੇ।[14] ਬੈਲਗ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਰਿਲੀਜ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਸੀ, ਪਰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੇ ਜਦੋਂ “ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ” ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਚੋਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।[15] ਇਹ ਚਾਰ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਤੁਰਕੀ ਟੀਵੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਕਨਾਲਟ੍ਰਕ 'ਤੇ ਚੱਲਿਆ।[16]
ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ
ਸੋਧੋਬਾਕਸ ਆਫਿਸ
ਸੋਧੋ15 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਰਿਲੀਜ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿਚ, ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀ ਸਕ੍ਰੀਨ ਔਸਤਨ $35,188 ਹੈ।[6] ਇਸ ਨੇ 18 ਨਵੰਬਰ ਤਕ ਪੰਜ ਥੀਏਟਰਾਂ ਵਿੱਚ 2 162,000 ਬਣਾ ਲਏ।[17] 24 ਦਿਨਾਂ ਤਕ, ਇਸ ਨੇ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ 1.1 ਮਿਲੀਅਨ ਡਾਲਰ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਫ਼ਿਲਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਟੀਚੇ ਨੂੰ 30 ਜਨਵਰੀ 2003 ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ, ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ 55 1,555,959 ਦੀ ਕਮਾਈ ਨਾਲ। ਇਸ ਨੇ ਕੁੱਲ 74 2,743,336 ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ 18 1,187,377 ਦੀ ਕਮਾਈ ਕੀਤੀ।[18]
ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ
ਸੋਧੋਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਜਿਆਦਾਤਰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ। [19] ਕਨੇਡਾ ਵਿੱਚ, ਦਿ ਗਲੋਬ ਐਂਡ ਮੇਲ ਨੇ ਲਿਖਿਆ "ਅਲੰਕਾਰ ਭੜਕਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਵਾਰ, ਦਰਸ਼ਕ ਸਪੁਰਦਗੀ ਦੇ ਮਕੈਨਿਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।"[6] ਬ੍ਰਾਇਨ ਡੀ ਜੌਹਨਸਨ ਨੇ ਮੈਕਲੇਨਜ਼ ਲਈ ਲਿਖਦਿਆਂ ਇਸ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਦੱਸਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਦਿਲਚਸਪ ਵੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਲਾਲਸਾ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਘੱਟ ਗਿਆ।[20] ਨੈਸ਼ਨਲ ਪੋਸਟ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ "ਈਗੋਯਾਨ ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਪੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਤੋਂ ਅਪਾਹਜ ਹੈ।" ਟੋਰਾਂਟੋ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿਚ, ਜੱਜਾਂ ਦੇ ਕੌਮੀ ਪੈਨਲ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸਾਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ 10 ਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ।[21]
ਰੋਜਰ ਐਲਬਰਟ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਢਾਈ ਸਿਤਾਰੇ ਦਿੱਤੇ, ਇਸ ਨੂੰ "ਬੇਲੋੜੀ ਉਲਝਣ" ਕਹਿ ਕੇ ਕਿਹਾ, "ਇਹ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਈਗੋਯਾਨ ਦੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ" ਪਰ " ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੱਧਰੀ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੇਲੋੜਾ ਔਖਾ, ਬਹੁਤ ਧੁੰਦਲਾ" ਹੈ। ਉਸਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਵਿਵਾਦਿਤ ਹੈ ਕਿ ਅਡੋਲਫ ਹਿਟਲਰ ਵੱਲੋਂ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਇਹ ਹਵਾਲਾ ਕਿ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਭੁੱਲ ਗਈ ਹੈ ਸੱਚੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।[5] ਨਿ New ਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਵਿਚ, ਸਟੀਫਨ ਹੋਲਡਨ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ "ਇਤਿਹਾਸਕ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਦਾ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ" ਕਿਹਾ, ਅਤੇ "ਸਾਲ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਚੀ-ਸਮਝੀ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ।"[22] ਬੀਬੀਸੀ ਦੇ ਟੌਮ ਡਾਵਸਨ ਨੇ ਈਗੋਯਾਨ ਦੇ ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਲਮ "ਬੇਈਮਾਨ ਅਤੇ ਦੋਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ" ਲਿਖੀ ਹੈ।[1] ਅਰਾਰਾਤ ਨੂੰ ਇੱਕ 55% 'ਤੇ ਰੇਟਿੰਗ ਹਨ ਸੜੇ ਟਮਾਟਰ, 76 ਸਮੀਖਿਆ ਦੇ ਆਧਾਰ' ਤੇ,[23] 'ਤੇ ਹੈ ਅਤੇ 62 ਦੇ ਇੱਕ ਮੀਟਾਸਕੋਰ ( "ਆਮ ਅਨੁਕੂਲ ਸਮੀਖਿਆ") ਮੀਟਾਕਰੀਟਿਕ।
ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਅਲੋਚਨਾ
ਸੋਧੋਕਨੇਡਾ ਦੇ ਐਥਨਿਕ ਤੁਰਕਸ ਨੇ ਡਿਜ਼ਨੀ ਅਤੇ ਇਸਦੀਆਂ ਸਹਾਇਕ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦਾ ਬਾਈਕਾਟ ਕਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕਈ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਅਲੋਚਕਾਂ ਨੇ ਈਗੋਯਾਨ ਨੂੰ ਈ-ਮੇਲ ਭੇਜੀ ਅਤੇ ਵੈਬਸਾਈਟਾਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਕਿ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਅਧਾਰ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।[14] ਕੁਝ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੇ ਈਗੋਯਾਨ ਨੂੰ ਧਮਕੀਆਂ ਭੇਜੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬਿਆਨ ਵੀ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਕਿ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਣ ਨਾਲ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਅਰਮੀਨੀ ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਖ਼ਤਰਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।[24] ਫ਼ਿਲਮ ਤਿਮਾਹੀ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ " ਅਰਾਰਤ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਏ ਇਨਕਾਰ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਭੜਕਾਉਣ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਦੌਰ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲਿਆ।"
ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ
ਸੋਧੋਫ਼ਿਲਮ ਨੇ ਕਈ ਐਵਾਰਡ ਜਿੱਤੇ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ 23 ਵੇਂ ਜੇਨੀ ਅਵਾਰਡ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਰਾਰਤ ਸਟਾਰ ਅਰਸੀਨੀ ਖੰਜੀਆਂ ਨੇ ਅਭਿਨੇਤਾ ਪੀਟਰ ਕੇਲਘਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸਹਿਯੋਗੀ ਬਣਾਇਆ। ਈਗੋਯਾਨ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ।[25]
2008 ਵਿਚ, ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਈਗੋਯਾਨ ਨੂੰ "ਅਤੀਤ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ" ਲਈ ਡੈਨ ਡੇਵਿਡ ਇਨਾਮ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਅਰਾਰਤ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਨਮਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸੀ।[26]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ 1.0 1.1 Dawson, Tom (11 March 2003). "Ararat (2003)". BBC. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ 2.0 2.1 Siraganian 2016.
- ↑ Mazierska 2011.
- ↑ Bird, Maryann (20 April 2003). "Moving the Mountain". Time. Archived from the original on 2 ਦਸੰਬਰ 2016. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ 5.0 5.1 Ebert, Roger (22 November 2002). "Ararat". Rogerebert.com. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Dillon, Mark (19 December 2002). "Ararat shines with nine". Playback. Archived from the original on 1 ਦਸੰਬਰ 2016. Retrieved 30 November 2016.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ 7.0 7.1 7.2 Dillon, Mark (16 September 2002). "Egoyan, Sarossy think bigger on Ararat". Playback. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ Hogikyan 2015.
- ↑ Leung, Marlene (24 April 2015). "The political game: How one MP fought to have Canada recognize the Armenian Genocide". CTV News. Retrieved 3 December 2016.
- ↑ 10.0 10.1 Welky, David (Spring 2006). "GLOBAL HOLLYWOOD VERSUS NATIONAL PRIDE: The Battle to Film The Forty Days of Musa Dagh". Film Quarterly. 59 (3). University of California Press: 35–43. doi:10.1525/fq.2006.59.3.35. JSTOR 10.1525/fq.2006.59.3.35. - Cited: p. 41
- ↑ "Festival de Cannes: Ararat". festival-cannes.com. Archived from the original on 10 October 2012. Retrieved 1 November 2009.
- ↑ Dillon, Mark (8 July 2002). "Ararat to open TIFF2002". Playback. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ "Italy Bans Release of Atom Egoyan's Ararat". Asbarez. 28 April 2003. Retrieved 1 December 2016.
- ↑ 14.0 14.1 "Global Hollywood Versus National Pride: The Battle to Film The Forty Days of Musa Dagh". Film Quarterly. 2006-03-01. Retrieved 2019-05-14.
- ↑ Koksal, Özlem (Fall 2014). "'Past Not-So-Perfect': Ararat and Its Reception in Turkey". Cinema Journal. 54 (1): 46.
- ↑ Koksal, Özlem (Fall 2014). "'Past Not-So-Perfect': Ararat and Its Reception in Turkey". Cinema Journal. 54 (1): 47.
- ↑ AP (18 November 2002). "Harry magical at box office". The Toronto Star. p. E04.
- ↑ "Ararat (2002)". Box Office Mojo. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ Melnyk 2004.
- ↑ Johnson, Brian D. (18 November 2002). "A MAZE OF DENIAL". Maclean's. 115 (46): 116.
- ↑ "Toronto International Film Festival 2002 Top Ten". Take One: 50. March–May 2003.
- ↑ Holden, Stephen (15 November 2002). "To Dwell on a Historic Tragedy or Not: A Bitter Choice". The New York Times. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ "Ararat (2002)". Rotten Tomatoes. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ Buckley, Cara (2017-04-20). "Battle Over Two Films Represents Turkey's Quest to Control a Narrative". The New York Times. Retrieved 2019-05-13.
"The Promise," [...] was unfettered by studio pressures. The film's financier was Kirk Kerkorian,
- ↑ McKay, John (14 February 2003). "Egoyan's Ararat named best film, takes 5 awards at the Genies". The Globe and Mail. Retrieved 30 November 2016.
- ↑ Knelman, Martin (28 February 2008). "Egoyan recognized for Armenian perspective in Ararat". The Toronto Star. Retrieved 3 December 2016.