ਲੈਸਬੀਅਨ, ਗੇਅ, ਦੁਲਿੰਗੀ, ਅਤੇ ਟਰਾਂਸਜੈਂਡਰ (ਐਲਜੀਬੀਟੀ) ਅੰਦੋਲਨ ਸਮਾਜਿਕ ਅੰਦੋਲਨ ਹਨ, ਜੋ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਸਮਾਨ ਅਧਿਕਾਰਾਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਿਆਹ ਲਈ ਚੱਲ ਰਹੀ ਲਹਿਰ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਮੁਕਤੀ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 1960 ਅਤੇ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦਾ ਸਮਲਿੰਗੀ ਮੁਕਤੀ ਅੰਦੋਲਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਸਵੈ-ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਸਵੀਕਾਰਤਾ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 1950 ਦੀ ਸਮਲਿੰਗੀ ਲਹਿਰ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਜਾਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੇਂਦਰੀ ਸੰਸਥਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਸਾਰੇ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅਧਿਕਾਰ ਸੰਗਠਨ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਹਨ। ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਬਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।[4]

A color photograph of the Stonewall Inn, taken in the summer of 2016; the doorway and windows are decorated with rainbow flags
ਗ੍ਰੀਨਵਿਚ ਪਿੰਡ, ਮੈਨਹਟਨ ਦੇ ਗੇਅ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਟੋਨਵਾਲ ਇਨ, ਜੂਨ 1969 ਦੇ ਸਟੋਨਵਾਲ ਦੰਗਿਆਂ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਘਟਨਾ ਹੈ।[1] [2] [3]

ਇਹਨਾਂ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਟੀਚਾ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸਮਾਜਿਕ ਸਮਾਨਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਪੂਰੇ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।[5] ਕੁਝ ਨੇ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ 'ਤੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਾਂ ਵਿਆਪਕ ਸਮਾਜ ਲਈ ਬਾਇਫੋਬੀਆ, ਹੋਮੋਫੋਬੀਆ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਫੋਬੀਆ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ।[6] ਅੱਜ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।[7] ਅੱਜ ਸੰਗਠਿਤ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅੰਦੋਲਨ ਸਿਆਸੀ ਸਰਗਰਮੀ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਨਾਲ ਬਣਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਾਬਿੰਗ, ਸਟਰੀਟ ਮਾਰਚ, ਸਮਾਜਿਕ ਸਮੂਹ, ਮੀਡੀਆ, ਕਲਾ ਅਤੇ ਖੋਜ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਸੰਖੇਪ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੋਧੋ

 
2014 ਵਿੱਚ ਇਡਾਹੋ ਸਟੇਟ ਹਾਊਸ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਵਿਰੋਧ

ਸਮਾਜ -ਵਿਗਿਆਨੀ ਮੈਰੀ ਬਰਨਸਟਾਈਨ ਲਿਖਦੀ ਹੈ: "ਲੈਸਬੀਅਨ ਅਤੇ ਗੇਅ ਅੰਦੋਲਨ ਲਈ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਟੀਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ (ਪਰ ਇਸ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਨਹੀਂ ਹਨ) ਮਰਦਾਨਾ ਅਤੇ ਨਾਰੀਵਾਦ, ਸਮਲਿੰਗੀ ਪਰਮਾਣੂ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਅਤੇ ਲਿੰਗੀ ਵਿਪਰੀਤ ਪਰਮਾਣੂ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨਿਰਮਾਣ (ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਨਹੀਂ ਹਨ) ਆਦਿ। ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਟੀਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਅਧਿਕਾਰ, ਲਾਭ ਅਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਅਤੇ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।" [8] ਬਰਨਸਟਾਈਨ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਾਰਕੁਨ ਸਿਵਲ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦੋਵਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋਵੇਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਟੀਚਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਹੋਰ ਸਮਾਜਿਕ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਵਾਂਗ, ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਵਿਚਕਾਰ ਟਕਰਾਅ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਦਲਾਅ ਦੀਆਂ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਬਹਿਸਾਂ ਬਾਰੇ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਦੇ ਹਲਕੇ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕੌਣ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਬਦਲਦੀ ਸਿੱਖਿਆ 'ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।[9] ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਬਹਿਸ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਲੈਸਬੀਅਨ, ਗੇਅ, ਬਾਇਸੈਕਸੁਅਲ, ਟਰਾਂਸਜੈਂਡਰ ਲੋਕ, ਇੰਟਰਸੈਕਸ ਲੋਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਸਾਂਝੀਆਂ ਰੁਚੀਆਂ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਮਿਲ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। 1970, 80 ਅਤੇ 90 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਲੈਸਬੀਅਨ ਅਤੇ ਗੇਅ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਅਕਸਰ ਮਰਦਾਨਾ ਲੈਸਬੀਅਨ, ਨਾਰੀ ਗੇਅ ਪੁਰਸ਼, ਟਰਾਂਸਜੈਂਡਰ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਦੁਲਿੰਗੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ ਲੁਕਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰੂਨੀ ਵੰਡ ਪੈਦਾ ਹੋਈ।[10] ਰੋਫ਼ੀ ਐਂਡ ਵੇਲਿੰਗ (2016) ਨੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਲੋਕ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਮਾਈਕ੍ਰੋ ਐਗਰੇਸ਼ਨ, ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿਰੋਧੀ ਵਿਵਹਾਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਗਲਤ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ "ਐਲਜੀਬੀਟੀ" ਕੀ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਟਰਾਂਸਜੈਂਡਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਦੇ ਹੋਰ ਮੈਂਬਰ ਆਪਣੀਆਂ, ਵਿਅਕਤੀਗਤ, ਖਾਸ ਲੋੜਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਣਜਾਣ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।[11] ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਦੁਲਿੰਗੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਲੈਸਬੀਅਨ ਜਾਂ ਗੇਅ ਲੋਕ ਦੁਲਿੰਗੀ ਲਿੰਗਕਤਾ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਜਾਂ ਇਸਦੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਭਾਵੇਂ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਇਹ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਸਮਾਨ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਲਈ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ, ਫਿਰ ਵੀ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਜੇ ਵੀ ਅਸੰਗਤਤਾਵਾਂ ਬਾਕੀ ਹਨ।[12]

ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਨੇ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਪਛਾਣ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਪਣਾਈ ਹੈ ਜੋ ਸਮਲਿੰਗੀ, ਦੁਲਿੰਗੀ ਅਤੇ ਟਰਾਂਸਜੈਂਡਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਜੋਂ ਵੇਖਦੀ ਹੈ; ਇੱਕ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਸਮੂਹ ਜਾਂ ਸਮੂਹ ਅਤੇ ਇਹ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਆਮ ਹੈ।[13] ਇਸ ਪਹੁੰਚ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਬਰਾਬਰ ਮੌਕੇ ਦੇ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਟੀਚਿਆਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸਮੂਹਾਂ ਵਾਂਗ ਉਸੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦਾ ਟੀਚਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਜਿਨਸੀ ਝੁਕਾਅ ਅਤੇ ਲਿੰਗ ਪਛਾਣ ਜਨਮਜਾਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਚੇਤੰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਦਲਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਸਮਲਿੰਗੀ, ਲੈਸਬੀਅਨ ਅਤੇ ਦੁਲਿੰਗੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਪਰੀਤ ਲਿੰਗੀ (" ਪਰਿਵਰਤਨ ਥੈਰੇਪੀ ") ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੁਆਰਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਅਕਸਰ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਸਮਲਿੰਗੀ, ਲੈਸਬੀਅਨ ਅਤੇ ਦੁਲਿੰਗੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਅਨੈਤਿਕ ਸਮਝਦੀਆਂ ਹਨ।

ਹਾਲਾਂਕਿ, ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਪਛਾਣ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਸੀਮਤ ਅਤੇ ਨੁਕਸਦਾਰ ਵਜੋਂ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਕੁਈਰ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਤੱਤਾਂ ਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਗੇਅ ਅਤੇ ਲੈਸਬੀਅਨ ਦੀਆਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਬੰਧਿਤ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ "ਇੱਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਿਸਟਮ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਗੈਰ ਵਿਪਰੀਤ ਲਿੰਗੀ ਨੂੰ ਘਟੀਆ ਵਜੋਂ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕਰੇਗਾ।"[14]

ਫ੍ਰੈਂਚ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੈਥੋਲਿਕ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਕੋਡ ਦੇ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਾਲ ਐਂਟੀਕਲੇਰੀਕਲ ਭਾਵਨਾ ਨੇ ਸੋਡੋਮੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਬਣਾਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ ਚਰਚ ਘੱਟ ਗੰਭੀਰ ਸੀ, ਉੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਨਿਯਮਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਆਮ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਧਾਰਮਿਕ ਸਨ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਏ ਰੱਖੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁਝ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਅਜੇ ਵੀ ਸੋਡੋਮੀ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, 2008 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਾਈ ਕੋਰਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੇਸ ਦਾ ਨਿਰਣਾ 150 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਰੀਡਿੰਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਸੋਡੋਮੀ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ।[15]

ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ

  1. Julia Goicichea (August 16, 2017). "Why New York City Is a Major Destination for LGBT Travelers". The Culture Trip. Retrieved February 2, 2019.
  2. Eli Rosenberg (June 24, 2016). "Stonewall Inn Named National Monument, a First for the Gay Rights Movement". The New York Times. Archived from the original on 2022-01-02. Retrieved June 25, 2016.
  3. "Workforce Diversity The Stonewall Inn, National Historic Landmark National Register Number: 99000562". National Park Service, U.S. Department of the Interior. Retrieved April 21, 2016.
  4. Library, C. N. N. (June 19, 2015). "LGBT Rights Milestones Fast Facts". CNN. Retrieved January 15, 2019.
  5. Rhoades, Mindi (2011). "Disrupting discourses digitally for LGBT rights". Journal of Cultural Research in Art Education. 29: 47–64. doi:10.2458/jcrae.4965. ਫਰਮਾ:ProQuest.
  6. Stein, Marc (November 30, 2004). Actors to Gyms. ISBN 978-0-684-31262-0. Retrieved June 7, 2015.
  7. Gould, John A.; Moe, Edward (September 3, 2015). "Nationalism and the Struggle for LGBTQ Rights in Serbia, 1991–2014". Problems of Post-Communism. 62 (5): 273–286. doi:10.1080/10758216.2015.1041840.
  8. Bernstein, Mary (2002). "Identities and Politics: Toward a Historical Understanding of the Lesbian and Gay Movement". Social Science History. 26 (3): 531–581. doi:10.1017/S0145553200013080. JSTOR 40267789.
  9. Kitchen, Julian; Bellini, Christine (2012). "Addressing Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, and Queer (LGBTQ) Issues in Teacher Education: Teacher Candidates' Perceptions". Alberta Journal of Educational Research. 58 (3): 444–460.
  10. Bull, C., and J. Gallagher (1996) Perfect Enemies: The Religious Right, the Gay Movement, and the Politics of the 1990s. New York: Crown.[page needed]
  11. Parker, Richard G. (June 2007). "Sexuality, Health, and Human Rights". American Journal of Public Health. 97 (6): 972–973. doi:10.2105/AJPH.2007.113365. PMC 1874191. PMID 17463362.
  12. Roffee, James A.; Waling, Andrea (October 10, 2016). "Rethinking microaggressions and anti-social behaviour against LGBTIQ+ youth". Safer Communities. 15 (4): 190–201. doi:10.1108/SC-02-2016-0004.
  13. Balsam, Kimberly F.; Molina, Yamile; Beadnell, Blair; Simoni, Jane; Walters, Karina (April 2011). "Measuring multiple minority stress: The LGBT People of Color Microaggressions Scale". Cultural Diversity and Ethnic Minority Psychology. 17 (2): 163–174. doi:10.1037/a0023244. PMC 4059824. PMID 21604840.
  14. Bernstein (2002)
  15. "This Alien Legacy". December 17, 2008. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਦੇਖੋ ਸੋਧੋ