ਐੱਸ. ਕੇ. ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ
ਸਲੀਗ੍ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ (4 ਸਤੰਬਰ 1925 - 2 ਫਰਵਰੀ 2006) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਲੇਖਕ, ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸੀ।
ਐਸ.ਕੇ.ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ | |
|---|---|
 ਐਸ.ਕੇ.ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ | |
| ਜਨਮ | ਸਲੀਗ੍ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ ਫਰਮਾ:ਜਨਮ ਮਿਤੀ ਹਸਨ, ਭਾਰਤ |
| ਮੌਤ | ਫਰਮਾ:ਮੌਤ ਦੀ ਮਿਤੀ ਅਤੇ ਉਮਰ ਬੰਗਲੌਰ, ਭਾਰਤ |
| ਕਿੱਤਾ | ਲੇਖਕ, ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀ, ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿਦਵਾਨ |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਨਾਗਰਿਕਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | University of Mysore |
ਉਸ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕੰਨੜ ਅਤੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਸਭਿਆਚਾਰ, ਦਰਸ਼ਨ, ਕਲਾ, ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ। ਉਹ ਖੋਜ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ ਜੋ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤੀ ਹਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਦੁਰਲੱਭ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ' ਤੇ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਰਿਗਵੇਦ 'ਤੇ ਬਤੀਸਾਲੀ ਖੰਡ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟ' ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
2 ਫਰਵਰੀ 2006 ਨੂੰ ਬੈਂਗਲੁਰੂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਹੈ।
ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਸਲੀਗ੍ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ ਦਾ ਜਨਮ ਇੱਕ ਕੰਨੜ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ 4 ਸਤੰਬਰ, 1925 ਨੂੰ ਦੱਖਣ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਹਸਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਮੁੱਡਲਾ ਬਚਪਨ ਆਪਣੇ ਨਾਨਾ-ਨਾਨੀ ਨਾਲ ਬੰਗਲੌਰ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ, ਜਿਥੇ ਉਸਨੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਵਿਦਵਾਨ ਅਗਨੀਹੋਤਰੀ ਯਜਨਾਵਿਤਲਾਚਰ ਤੋਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਸਿੱਖਣਾ ਵੀ ਅਰੰਭ ਕੀਤਾ। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੀ ਇਹ ਸਿਖਲਾਈ ਉਸ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੇਗਾ। [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (July 2017)">ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ</span> ] ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਨੰਜਨਾਗੁਡੂ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਿਥੇ ਉਸ ਦੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਠਹਿਰੇ ਹੋਏ ਸਨ।ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸਕੂਲ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਮੈਸੂਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।
ਕੰਮ
ਸੋਧੋਉਸਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੰਸਥਾ (ਹੁਣ ਨਿਮਹੰਸ ) ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਰਿਸਰਚ ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।1965 ਤਕ, ਉਹ ਕਲੀਨਿਕਲ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਮੁਖੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।
ਨਿਮਹੰਸ ਵਿਖੇ ਹੁੰਦਿਆਂ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਦਿ ਦਿ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਆਫ ਸਾਈਕੋਲੋਜੀਕਲ ਥੌਟ ਇਨ ਇੰਡੀਆ ਵਿਚ ਲਿਖੀ । ਉਸਨੇ ਥੀਮੈਟਿਕ ਅਪਰੈਸਪੇਸਨ ਟੈਸਟ (ਟੈਟ) ਕਾਰਡਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਕਰਣ ਵੀ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤੇ। ਨਿਮਹੰਸ ਵਿਖੇ ਸਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸਿਲੇਬਸ ਵਿੱਚ ਸੋਧ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭਾਰਤੀ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਹਿਲੂਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਉਸਨੇ 1965 ਵਿੱਚ ਨਿਮਹੰਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬੰਗਲੌਰ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਜ਼ਿਟਿੰਗ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ, ਇੰਡੋਲੋਜੀ, ਦਰਸ਼ਨ, ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਜ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਕੋਰਸ ਲੈਕਚਰ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਨ ਦਿੱਤੇ।
ਬਾਅਦ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜਨਤਕ ਭਾਸ਼ਣ, ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ।
ਲੇਖਕ
ਸੋਧੋਉਸ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸਭਿਆਚਾਰ, ਦਰਸ਼ਨ, ਕਲਾ, ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ. ਉਹ ਖੋਜ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ ਜੋ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤੀ ਹਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਦੁਰਲੱਭ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ' ਤੇ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਉਸਨੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਾਟਕ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਪਾਲੀ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੁਧਿਮਗਗਾ ਦੀ ਇੱਕ ਟਿੱਪਣੀ ਹੈ, ਜੋ ਬੁੱਧਗੋਸ਼ਾ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਪਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸੁਮੰਗਲਾ-ਗਾਥਾ ਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸੰਥਾ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ' ਦਿ ਲਾਈਟ of ਫ ਧੰਮਾ' ਰਸਾਲੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਹ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਰਿਗਵੇਦ 'ਤੇ ਬਤੀਸਾਲੀ ਵਾਲੀਅਮ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟ' ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਵਾਲੀਅਮ ਸੋਲਾਂ 2007 ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਈ ਸੀ।
ਹੋਰ ਕੰਮ
ਸੋਧੋਉਹ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੂਰਤੀਕਾਰ ਵੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਇੱਕ ਰਚਨਾ ਬੰਗਲੌਰ ਦੇ ਰਵਿੰਦਰ ਕਲਾਸ਼ੇਤਰ ਵਿਖੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ 'ਤੇ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ
ਸੋਧੋ- ਐਸ ਕੇ ਆਰ ਟਰੱਸਟ ਦੀ ਵੈੱਬਸਾਈਟ ਪ੍ਰੋ Archived 2020-10-31 at the Wayback Machine.