ਕੇ ਪੀ ਕੇਸ਼ਵ ਮੈਨਨ
ਕੇ ਪੀ ਕੇਸ਼ਵ ਮੈਨਨ | |
|---|---|
| ਜਨਮ | 1 ਸਤੰਬਰ 1886 ਥਰੂਰ, ਪਾਲਘਾਟ, ਮਦਰਾਸ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤ |
| ਮੌਤ | 9 ਨਵੰਬਰ 1978 (ਉਮਰ 92) |
| ਪੇਸ਼ਾ | ਸਿਆਸਤਦਾਨ, ਕਾਰਕੁਨ, ਲੇਖਕ |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੇਤਯਰਅੰਮਾ |
ਕੇ ਪੀ ਕੇਸ਼ਵ ਮੈਨਨ (1 ਸਤੰਬਰ 1886) - 9 ਨਵੰਬਰ 1978) ਦੇਸ਼ ਭਗਤ, ਆਦਰਸ਼ਵਾਦੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਕਾਰਕੁਨ ਸੀ।[1] ਉਸ ਦਾ ਜਨਮ ਪਾਲਘਾਟ ਦੇ ਥਰੂਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪਾਲਘਾਟ ਦੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਦੇ ਪੋਤੇ ਅਤੇ ਭੀਮ ਅਚਨ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਵਜੋਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮਦਰਾਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਆਰਟਸ ਅਤੇ ਮਿਡਲ ਟੈਂਪਲ ਤੋਂ ਬਾਰ-ਐਟ-ਲਾਅ ਕੀਤਾ। ਮੈਨਨ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਖਬਾਰ ਮਾਤਰਭੂਮੀ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਕੇਰਲਾ ਵਿੱਚ ਸਰਕੂਲੇਸ਼ਨ ਪੱਖੋਂ ਦੂਸਰਾ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। 1924 ਵਿਚ, ਉਸਨੇ ਤ੍ਰਵਾਨਕੌਰ ਵਿੱਚ ਵੈਕੋਮ ਸੱਤਿਆਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ।
ਵਿਆਹ
ਸੋਧੋਕੇਸ਼ਵ ਮੈਨਨ ਨੇ ਅਕਾਤੇਤਰਾ ਮਾਨਿਕਯਾਮੀਲੀਡਮ ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੇਤਯਰਅੰਮਾ (ਪਾਲਘਾਟ ਦੇ ਤਤਕਾਲੀ ਮਹਾਰਾਜਾ ਦੀ ਧੀ) ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪਲੱਕਤਸਰੀ ਵਾਲਿਆਰਾਜਾ ਮਾਨਿਕਯਾਮੀਲੀਦਾਮ ਸ਼ੇਖਰੀ ਵਰਮਾ (ਪਾਲਘਾਟ ਦਾ ਸਾਬਕਾ ਮਹਾਰਾਜਾ) ਉਸਦੇ ਪੰਜ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਦੂਜਾ ਸੀ (ਕਿਉਂਕਿ ਪਹਿਲਾ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਰਾਜਾ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਤੀਜਾ ਰਾਜਾ, ਕੇ ਕੇ ਇਟੀ ਪਾਂਗੀ ਅਚਨ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਇਆ ਸੀ)। ਬਾਕੀ ਚਾਰ ਬੱਚੇ ਹਨ: ਚੇਲਮਾਮਾ, ਤੰਕਸ, ਪਦਮਿਨੀ ਅਤੇ ਲੀਲਾ। [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (November 2019)">ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ</span> ]
ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਮਾਲਾਬਾਰ ਹੋਮ ਰੂਲ ਲੀਗ ਦਾ ਸਕੱਤਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਹ 1915 ਵਿੱਚ ਇੰਡੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਕਾਲੀਕਟ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੈਕਟਸ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਮ ਰੂਲ ਲੀਗ ਦੀ ਮਲਾਬਾਰ ਸ਼ਾਖਾ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ। ਉਹ ਐਨੀ ਬੇਸੈਂਟ, ਜੋ 1917 ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਸੱਕਤਰ ਨੂੰ ਮੰਗ ਪੱਤਰ ਸੌਂਪਣ ਲਈ ਲੰਡਨ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਈ, ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਹੋਮ ਰੂਲ ਲੀਗ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਦਰਜਨ ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ ਲੇਖ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵੀ ਲਿਖੇ। 1919 ਵਿਚ, ਮਦਰਾਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਸਵੀਪਰ ਅਤੇ ਰਿਕਸ਼ਾ ਚਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਜਥੇਬੰਦ ਕੀਤਾ। ਉਹ 'ਛੂਤਛਾਤ' ਦੇ ਖਾਤਮੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੇਰਲਾ ਦੇ ਮੁੱਢਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।[2]
ਮਾਤਰਭੂਮੀ
ਸੋਧੋਕੇਸ਼ਵ ਮੈਨਨ ਨੇ 1923 ਵਿੱਚ ਮਾਤਰਭੂਮੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤਕ ਇਸਦਾ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਰਿਹਾ, ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਛੱਡ ਕੇ ਉਹ ਕੇਰਲਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਵਿੱਚ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪ੍ਰੈਕਟਿਸ ਕਰਨ ਗਿਆ। ਉਥੇ ਵੀ ਉਹ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਲਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਸਵੈ ਜੀਵਨੀ ਮਾਤਰਭੂਮੀ ਬੁਕਸ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਪਦਮ ਭੂਸ਼ਣ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨਮਾਨ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।[3]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Who is who of Freedom Fighters in Kerala — K. Karunakaran Nair -Regional Records Survey Committee, Kerala State, 1975 - Kerala – page 212
- ↑ Social History of India – SN Sadasivan – Page 511
- ↑ "Padma Awards" (PDF). Ministry of Home Affairs, Government of India. 2015. Archived from the original (PDF) on 15 November 2014. Retrieved 21 July 2015.