ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ

ਕੋਰੀਆਈ ਯੁੱਧ

ਕੋਰੀਆਈ ਯੁੱਧ (ਦੱਖਣ ਕੋਰੀਆ:한국전쟁; ਹਾਂਨਜਾ: 韓國戰爭;  ਉੱਤਰ ਕੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਹਾਂਗਗੁਲ: 조국해방전쟁; ਹੰਚਾ: 祖國解放戰爭; ਐਮਆਰ: " ਫ਼ਾਦਰਲੈਂਡ ਆਜ਼ਾਦੀ ਜੰਗ"; 25 ਜੂਨ 1950 – 27 ਜੁਲਾਈ 1953)[35][36] ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਉੱਤਰ ਕੋਰੀਆ ਨੇ ਦੱਖਣ ਕੋਰੀਆ ਨੂੰ ਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ।[37][38] ਕੋਰਿਆਈ ਯੁੱਧ ਸੀਤ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਲੜਿਆ ਗਿਆ ਪਹਿਲਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਯੁੱਧ ਸੀ। ਇੱਕ ਤਰਫ ਉੱਤਰ ਕੋਰੀਆ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਸਮਰਥਨ ਸੋਵਿਅਤ ਸੰਘ ਅਤੇ ਚੀਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਦੱਖਣ ਕੋਰੀਆ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਰੱਖਿਆ ਅਮਰੀਕਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਯੁੱਧ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਬਿਨਾਂ ਫ਼ੈਸਲਾ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋਇਆ ਪਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਤਨਾਵ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਲੜਾਈ 27 ਜੁਲਾਈ 1953 ਨੂੰ ਖਤਮ ਹੋਈ ਪਰ ਕੋਈ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਮਝੌਤਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਅਮਰੀਕੀ ਰੱਖਿਆ ਮੰਤਰਾਲੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਲੜਾਈ ਦੇ ਕਾਰਨ 33,686 ਸੈਨਿਕਾਂ ਅਤੇ 2,830 ਆਮ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। 1 ਨਵੰਬਰ 1950 ਨੂੰ ਚੀਨ ਦਾ ਸਾਮਣਾ ਕਰਣ ਉੱਤੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੇ ਮੌਤ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 8,516 ਵੱਧ ਗਈ।[39] ਦੱਖਣ ਕੋਰੀਆ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਸ ਲੜਾਈ ਨਾਲ ਉਸਦੇ 3, 73, 599 ਆਮ ਨਾਗਰਿਕ ਅਤੇ 1, 37, 899 ਫੌਜੀ ਮਾਰੇ ਗਏ। ਪੱਛਮੀ ਸਰੋਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਨਾਲ ਚਾਰ ਲੱਖ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ 4, 86, 000 ਲੋਕ ਜਖ਼ਮੀ ਹੋਏ ਸਨ। ਕੇਪੀਏ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ 2,15, 000 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ 3, 03, 000 ਲੋਕ ਜਖ਼ਮੀ ਹੋਏ ਸਨ।[40]

ਕੋਰੀਆਈ ਯੁੱਧ
ਦੱਖਣ ਕੋਰੀਆ ਵਿੱਚ: (Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.)
ਉੱਤਰ ਕੋਰੀਆ ਵਿੱਚ: (Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.)
ਸ਼ੀਤ ਲੜਾਈ ਦਾ ਹਿੱਸਾ

ਉੱਪਰ ਤੋਂ ਘੜੀਅਨੁਸਾਰ: ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਇੱਕ ਕਾਲਮ 1 ਸਮੁੰਦਰੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ, ਪੈਦਲ ਅਤੇ ਸ਼ਸਤਰ ਨਾਲ ਚੋਸਿਨ ਸਰੋਵਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਚੀਨੀ ਤਰਜ਼ ਉੱਪਰ ਚਲਦੀ ਹੋਈ; ਇੰਚਈਓਨ ਬੰਦਰਗਾਹ ਉੱਪਰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੀ ਲੈਂਡਿੰਗ, ਇੰਚਈਓਨ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਬਿੰਦੁ; ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਐਮ26 ਪਰਸ਼ਿੰਗ ਟੈਂਕ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੋਰੀਆਈ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ; ਯੂ.ਐਸ ਮੈਰਾਇਨ, ਬਾਲਡੋਮੇਰੋ ਲੋਪੇਜ਼ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਇੰਚਈਓਨ 'ਤੇ ਲੈਂਡਿੰਗ; ਐਫ-86 ਸੈਬਰੀ ਲੜਾਕੂ ਜਹਾਜ਼
ਮਿਤੀ25 ਜੂਨ 1950 – 27 ਜੁਲਾਈ 1953
ਥਾਂ/ਟਿਕਾਣਾ
Korean Peninsula, Sea of Japan, Korea Strait
ਨਤੀਜਾ

ਫੌਜੀ ਗਤੀਰੋਧ

  • ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਤੇ ਉੱਤਰੀ ਕੋਰੀਆਈ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੋੜ
  • ਉੱਤਰੀ ਕੋਰੀਆ ਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੋੜ
  • ਦੱਖਣੀ ਕੋਰੀਆ ਤੇ ਚੀਨੀ-ਉੱਤਰੀ ਕੋਰੀਆਈ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੋੜ
  • ਕੋਰੀਆਈ ਜੰਗਬੰਦੀ ਸਮਝੌਤੇ
ਰਾਜਖੇਤਰੀ
ਤਬਦੀਲੀਆਂ
  • ਕੋਰੀਆਈ Demilitarized ਜ਼ੋਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ
  • ਉੱਤਰ ਕੋਰੀਆ ਨੂੰ ਕੇਈਸਾਂਗ ਸ਼ਹਿਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸਨੇ ਕੁੱਲ 1,500 sq mi (3,900 km2) ਖੇਤਰਫਲ ਦੀ ਜਮੀਨ ਦੱਖਣ ਕੋਰੀਆ ਨੂੰ ਦੇਣੀ ਪਈ[9]
    • Belligerents
    ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਹੁਕਮ:
    Combat units
    Medical support
    Other support
    Medical support
    Other support
    Commanders and leaders
    Strength
    And others
    Total: 972,214
    Total: 1,642,600
    Note: The figures vary by source; peak unit strength varied during war.
    Casualties and losses

    Total: 178,405 dead and 32,925 missing
    Total wounded: 566,434

    Details

    Total dead: 367,283–750,282
    Total wounded: 686,500–789,000

    Details
    • North Korea:
      215,000–350,000 dead[30]
      303,000 wounded
      120,000 MIA or POW[31]
    • China:
      (Chinese sources):[32]
      152,000–183,000 dead[33]
      383,500 wounded
      450,000 hospitalized
      4,000–25,000 missing
      7,110 captured
      14,190 defected
      (American estimates)      :[31]
      400,000+ dead
      486,000 wounded
    • Soviet Union:
      299 dead
      335 planes lost[34]
    • Total civilians killed/wounded: 2.5 million (est.)[16]
    • South Korea: 990,968
      373,599 killed[16]
      229,625 wounded[16]
      387,744 abducted/missing[16]
    • North Korea: 1,550,000 (est.)[16]
    ਫਰਮਾ:Campaignbox Korean War

    ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤਮ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿੱਤਰ-ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਤੈਅ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਾਪਾਨੀ ਆਤਮ-ਸਮਰਪਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸੋਵਿਅਤ ਫੌਜ ਉੱਤਰੀ ਕੋਰਿਆ ਦੇ 38 ਉਹ ਅਕਸ਼ਾਂਸ਼ ਉੱਤੇ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸੰਘ ਦੀ ਫੌਜ ਇਸ ਲਕੀਰ ਦੇ ਦੱਖਣ ਭਾਗ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰੇਗੀ। ਦੋਨਾਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ “ਅੰਤਰਿਮ ਕੋਰਿਆਈ ਪਰਜਾਤੰਤਰੀ ਸਰਕਾਰ” ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਲਈ ਸੰਯੁਕਤ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਪਰ 25 ਜੂਨ, 1950 ਨੂੰ ਉੱਤਰੀ ਕੋਰਿਆ ਨੇ ਦੱਖਣ ਕੋਰੀਆ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਦਿਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪਰਿਸ਼ਦ ਵਿੱਚ ਸੋਵਿਅਤ ਗੈਰ-ਹਾਜਰੀ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਚੁੱਕਦੇ ਹੋਏ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਹੋਰ ਮੈਬਰਾਂ ਨਾਲ ਉੱਤਰੀ ਕੋਰਿਆ ਨੂੰ ਹਮਲਾਵਰ ਐਲਾਨ ਦਿੱਤਾ। ਸੁਰੱਖਿਆ ਪਰਿਸ਼ਦ ਨੇ ਇਹ ਸਿਫਾਰਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸੰਘ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਕੋਰਿਆਈ ਲੋਕ-ਰਾਜ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੇ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਹਮਲੇ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰ ਸਕੇ ਅਤੇ ਉਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 7 ਜੁਲਾਈ, 1950 ਨੂੰ ਅਮਰੀਕੀ ਜਨਰਲ ਮੈਕਾਰਥਰ ਦੀ ਕਮਾਨ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸੰਘ ਦੇ ਝੰਡੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸੰਯੁਕਤ ਕਮਾਨ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

    ਪਰ ਸੋਵਿਅਤ ਸੰਘ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪਰਿਸ਼ਦ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲੈਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕੋਰਿਆ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸੰਘ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਰੋਕਣ ਲਈ “ਵੀਟੋ” ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ 3 ਨਵੰਬਰ, 1950 ਨੂੰ ਮਹਾਸਭਾ ਨੇ “ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਏਕਤਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ” ਪਾਸ ਕਰ ਕੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਆਪ ਲੈ ਲਈ। ਫਲਸਰੂਪ ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਸੇਨਾਵਾਂ ਕੋਰਿਆਈ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਲਝ ਪਈਆਂ। ਅੰਤ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਸ਼ਾਂਤੀਪ੍ਰਿਅ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲ ਦੇ ਕਾਰਨ 27 ਜੁਲਾਈ, 1953 ਵਿੱਚ ਦੋਨਾਂ ਪੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਵਿਰਾਮ-ਸੰਧੀ ਹੋਈ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੋਰਿਆ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸੰਘ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋਇਆ। ਉਂਜ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਕੋਰਿਆ ਵਿੱਚ ਆਪਸੀ ਤਨਾਵ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ।

    ਨਾਮ

    ਸੋਧੋ

    ਯੂਐਸ ਵਿੱਚ, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਹੈਰੀ ਐਸ ਤਰੁਮਾਨ ਵੱਲੋਂ ਇੱਕ "ਪੁਲਿਸ ਕਾਰਵਾਈ" ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਓਂਕੀ ਫੌਜ ਨੇ ਇਸ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਘੋਸ਼ਿਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਐਂਗਲੋਸ਼ਫੇਅਰ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ "ਦੀ ਫ਼ਾਰਗਾਟਨ ਵਾਰ" ਅਤੇ "ਦੀ ਅਨਨੋਨ ਵਾਰ" ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਸੰਸਾਰ ਦੇਣ ਇਸ ਲੜਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

    ਦੱਖਣ ਕੋਇਆ ਵਿਚ, ਇਸ ਲੜਾਈ ਨੂੰ "625" ਜਾ ਫਿਰ "6–2–5 ਦੀ ਲੜਾਈ" (Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found. (Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.) ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਸ ਲੜਾਈ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਤਰੀਕ 25 ਜੂਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਉੱਤਰ ਕੋਰੀਆ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਤੌਰ ਉੱਤੇ "ਫ਼ਾਦਰਲੈਂਡ ਆਜ਼ਾਦੀ ਜੰਗ" (Choguk haebang chǒnjaeng) ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

    ਚੀਨ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਤੌਰ ਉੱਤੇ "ਯੂਐਸ ਹਮਲੇ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਅਰੇ ਕੋਰੀਆ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਲੜਾਈ " ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਹਾਂਗ ਕਾੰਗ ਅਤੇ ਮਕਾਊ ਵਰਗੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਕੋਰੀਅਨ ਕਨਫਲੀਕਟ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

    ਹਵਾਲੇ

    ਸੋਧੋ
    1. ↑ Young, Sam Ma (2010). "Israel's Role in the UN during the Korean War" (PDF). Israel Journal of Foreign Affairs. 4 (3): 81–9. Archived from the original (PDF) on 2015-08-24. Retrieved 2016-11-24. {{cite journal}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
    2. ↑ Edles, Laura Desfor (1998). Symbol and Ritual in the New Spain: the transition to democracy after Franco. Cambridge: Cambridge University Press. p. 32. ISBN 0521628857.
    3. ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named rozhlas cz
    4. ↑ 4.0 4.1 Edwards, Paul M. (2006). Korean War Almanac. Almanacs of American wars. New York: Infobase Publishing. p. 528. ISBN 9780816074679.
    5. ↑ Kocsis, Piroska (2005). "Magyar orvosok Koreában (1950-1957)" [Hungarian physicians in Korea (1950-1957)]. ArchivNet: XX. századi történeti források (in Hungarian). Budapest: Magyar Országos Levéltár. Retrieved 22 November 2016.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
    6. ↑ "Romania's "Fraternal Support" to North Korea during the Korean War, 1950–1953". Wilson Centre. Retrieved 24 January 2013.
    7. ↑ Stueck 1995, p. 196.
    8. ↑ Millett, Allan Reed, ed. (2001). The Korean War, Volume 3. Korea Institute of Military History. U of Nebraska Press. p. 541. ISBN 9780803277960. Retrieved 18 September 2015. India could not be considered neutral.
    9. ↑ Birtle, Andrew J. (2000). The Korean War: Years of Stalemate. U.S. Army Center of Military History. p. 34. Archived from the original on 14 December 2007. Retrieved 14 December 2007. {{cite book}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (help)
    10. ↑ Millett, Allan Reed, ed. (2001). The Korean War, Volume 3. Korea Institute of Military History. U of Nebraska Press. p. 692. ISBN 9780803277960. Retrieved 16 February 2013. Total Strength 602,902 troops
    11. ↑ Tim Kane (27 October 2004). "Global U.S. Troop Deployment, 1950–2003". Reports. The Heritage Foundation. Retrieved 15 February 2013.
      Ashley Rowland (22 October 2008). "U.S. to keep troop levels the same in South Korea". Stars and Stripes. Retrieved 16 February 2013.
      Colonel Tommy R. Mize, United States Army (12 March 2012). "U.S. Troops Stationed in South Korea, Anachronistic?". United States Army War College. Defense Technical Information Center. Archived from the original on 13 ਅਪ੍ਰੈਲ 2013. Retrieved 16 February 2013. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help); Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
      Louis H. Zanardi; Barbara A. Schmitt; Peter Konjevich; M. Elizabeth Guran; Susan E. Cohen; Judith A. McCloskey (August 1991). "Military Presence: U.S. Personnel in the Pacific Theater" (PDF). Reports to Congressional Requesters. United States General Accounting Office. Retrieved 15 February 2013.
    12. ↑ 12.00 12.01 12.02 12.03 12.04 12.05 12.06 12.07 12.08 12.09 12.10 USFK Public Affairs Office. "USFK United Nations Command". United States Forces Korea. United States Department of Defense. Retrieved 29 July 2016. Republic of Korea – 590,911
      Colombia – 1,068
      United States – 302,483
      Belgium – 900
      United Kingdom – 14,198
      South Africa – 826
      Canada – 6,146
      The Netherlands – 819
      Turkey – 5,453
      Luxembourg – 44
      Australia – 2,282
      Philippines – 1,496
      New Zealand – 1,385
      Thailand – 1,204
      Ethiopia – 1,271
      Greece – 1,263
      France – 1,119
    13. ↑ Rottman, Gordon L. (2002). Korean War Order of Battle: United States, United Nations, and Communist Ground, Naval, and Air Forces, 1950–1953. Greenwood Publishing Group. p. 126. ISBN 9780275978358. Retrieved 16 February 2013. A peak strength of 14,198 British troops was reached in 1952, with over 40,000 total serving in Korea.
      "UK-Korea Relations". British Embassy Pyongyang. Foreign and Commonwealth Office. 9 February 2012. Retrieved 16 February 2013. When war came to Korea in June 1950, Britain was second only to the United States in the contribution it made to the UN effort in Korea. 87,000 British troops took part in the Korean conflict, and over 1,000 British servicemen lost their lives[permanent dead link]
      Jack D. Walker. "A Brief Account of the Korean War". Information. Korean War Veterans Association. Archived from the original on 19 ਮਈ 2020. Retrieved 17 February 2013. Other countries to furnish combat units, with their peak strength, were: Australia (2,282), Belgium/Luxembourg (944), Canada (6,146), Colombia (1,068), Ethiopia (1,271), France (1,119), Greece (1,263), Netherlands (819), New Zealand (1,389), Philippines (1,496), Republic of South Africa (826), Thailand (1,294), Turkey (5,455), and the United Kingdom (Great Britain 14,198).
    14. ↑ "Land of the Morning Calm: Canadians in Korea 1950 – 1953". Veterans Affairs Canada. Government of Canada. 7 January 2013. Archived from the original on 23 ਮਾਰਚ 2013. Retrieved 22 February 2013. Peak Canadian Army strength in Korea was 8,123 all ranks.
    15. ↑ 15.0 15.1 15.2 Edwards, Paul M. (2006). Korean War Almanac. Almanacs of American wars. Infobase Publishing. p. 517. ISBN 9780816074679. Retrieved 22 February 2013.
    16. ↑ 16.00 16.01 16.02 16.03 16.04 16.05 16.06 16.07 16.08 16.09 16.10 16.11 16.12 16.13 16.14 16.15 16.16 16.17 16.18 16.19 16.20 16.21 16.22 16.23 16.24 16.25 ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named ROK Web
    17. ↑ Zhang 1995, p. 257.
    18. ↑ Shrader, Charles R. (1995). Communist Logistics in the Korean War. Issue 160 of Contributions in Military Studies. Greenwood Publishing Group. p. 90. ISBN 9780313295096. Retrieved 17 February 2013. NKPA strength peaked in October 1952 at 266,600 men in eighteen divisions and six independent brigades.
    19. ↑ Kolb, Richard K. (1999). "In Korea we whipped the Russian Air Force". VFW Magazine. 86 (11). Veterans of Foreign Wars. Archived from the original on 10 ਮਈ 2013. Retrieved 17 February 2013. Soviet involvement in the Korean War was on a large scale. During the war, 72,000 Soviet troops (among them 5,000 pilots) served along the Yalu River in Manchuria. At least 12 air divisions rotated through. A peak strength of 26,000 men was reached in 1952. {{cite journal}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
    20. ↑ 20.0 20.1 "U.S. Military Casualties – Korean War Casualty Summary". Defense Casualty Analysis System. United States Department of Defense. 5 February 2013. Archived from the original on 11 ਦਸੰਬਰ 2015. Retrieved 6 February 2013. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
    21. ↑ "Summary Statistics". Defense POW/Missing Personnel Office. United States Department of Defense. 24 January 2013. Archived from the original on 31 ਜਨਵਰੀ 2015. Retrieved 6 February 2013. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
    22. ↑ "Records of American Prisoners of War During the Korean War, created, 1950 – 1953, documenting the period 1950 – 1953". Access to Archival Databases. National Archives and Records Administration. Retrieved 6 February 2013. This series has records for 4,714 U.S. military officers and soldiers who were prisoners of war (POWs) during the Korean War and therefore considered casualties.
    23. ↑ 23.0 23.1 Office of the Defence Attaché (30 September 2010). "Korean war". British Embassy Seoul. Foreign and Commonwealth Office. Archived from the original on 9 ਅਪ੍ਰੈਲ 2012. Retrieved 16 February 2013. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
    24. ↑ Australian War Memorial Korea MIA Retrieved 17 March 2012
    25. ↑ "Korean War WebQuest". Veterans Affairs Canada. Government of Canada. 11 October 2011. Archived from the original on 30 January 2013. Retrieved 28 May 2013. In Brampton, Ontario, there is a 60-metre long "Memorial Wall" of polished granite, containing individual bronze plaques which commemorate the 516 Canadian soldiers who died during the Korean War.
      "Canada Remembers the Korean War". Veterans Affairs Canada. Government of Canada. 1 March 2013. Archived from the original on 6 October 2012. Retrieved 27 May 2013. The names of 516 Canadians who died in service during the conflict are inscribed in the Korean War Book of Remembrance located in the Peace Tower in Ottawa.
    26. ↑ Aiysha Abdullah; Kirk Fachnie (6 December 2010). "Korean War veterans talk of "forgotten war"". Canadian Army. Government of Canada. Archived from the original on 23 May 2013. Retrieved 28 May 2013. Canada lost 516 military personnel during the Korean War and 1,042 more were wounded. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (help)
      "Canadians in the Korean War". kvacanada.com. Korean Veterans Association of Canada Inc. Archived from the original on 19 ਜਨਵਰੀ 2020. Retrieved 28 May 2013. Canada's casualties totalled 1,558 including 516 who died. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
      "2013 declared year of Korean war veteran". MSN News. The Canadian Press. 8 January 2013. Archived from the original on 2 ਨਵੰਬਰ 2013. Retrieved 28 May 2013. The 1,558 Canadian casualties in the three-year conflict included 516 people who died. {{cite news}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
    27. ↑ Ted Barris (1 July 2003). "Canadians in Korea". legionmagazine.com. Royal Canadian Legion. Archived from the original on 20 July 2013. Retrieved 28 May 2013. Not one of the 33 Canadian PoWs imprisoned in North Korea signed the petitions. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (help)
    28. ↑ 28.0 28.1 Sandler, Stanley, ed. (2002). Ground Warfare: H-Q. Volume 2 of Ground Warfare: An International Encyclopedia. ABC-CLIO. p. 160. ISBN 9781576073445. Retrieved 19 March 2013. Philippines: KIA 92; WIA 299; MIA/POW 97
      New Zealand: KIA 34; WIA 299; MIA/POW 1
    29. ↑ "Two War Reporters Killed". The Times. London, England. 14 August 1950. ISSN 0140-0460.
    30. ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Rummel1997
    31. ↑ 31.0 31.1 ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Hickey
    32. ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Li111
    33. ↑ "180,000 Chinese soldiers killed in Korean War, says Chinese general". China Daily, 28 June 2010. State Council Information Office, Chinese government, Beijing. "According to statistics compiled by the army's medical departments and hospitals, 114,084 servicemen were killed in military action or accidents, and 25,621 soldiers had gone missing. The other about 70,000 casualties died from wounds, illness and other causes, he said. To date, civil affairs departments have registered 183,108 war martyrs, Xu said."
    34. ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Krivosheev1997
    35. ↑ "US State Department statement regarding 'Korea: Neutral Nations Supervisory Commission' and the Armistice Agreement 'which ended the Korean War'" Archived 2016-04-17 at the Wayback Machine..
    36. ↑ "North Korea enters 'state of war' with South".
    37. ↑ Millett (PHD), Allan.
    38. ↑ "Korean War".
    39. ↑ Defense Casualty Analysis System search Korean War Extract Data File. Accessed 21 December 2014.
    40. ↑ Bethany Lacina and Nils Petter Gleditsch, Monitoring Trends in Global Combat: A New Dataset of Battle Deaths Archived 2014-10-06 at the Wayback Machine., European Journal of Population (2005) 21: 145–166. Also available here Archived 2014-10-06 at the Wayback Machine.
    "https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਕੋਰੀਆਈ_ਯੁੱਧ&oldid=760879" ਤੋਂ ਲਿਆ