ਭਾਸ਼ਾ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ
ਸਮੱਗਰੀ ਮਿਟਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਜੋੜੀ
ਛੋ added Category:ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ using HotCat |
ਛੋ clean up using AWB |
||
ਲਾਈਨ 1:
[[File:Cuneiform script2.jpg|thumb|upright|ਪੁਰਾਤਨ ਸਾਹਿਤਕ ਭਾਸ਼ਾ
'''ਭਾਸ਼ਾ''' ਸੰਚਾਰ ਦੀਆਂ ਕਠਿਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਮਨੁੱਖੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਅਜਿਹੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਉਦਾਹਰਣ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਧਿਅਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪਤਾ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਠੀਕ ਕਿੰਨੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਗਿਣਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਅਤੇ ਉਪਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ ਤੇ ਮਨਮਾਨੇ ਭੇਦ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਵੈਸੇ, ਅਨੁਮਾਨਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਇਹ ਗਿਣਤੀ 6000 ਅਤੇ 7000 ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਹੈ। ਕੁਦਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਅੱਗੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ, ਸੁਣਨ ਅਤੇ ਸਪਰਸ਼ ਅਧਾਰਿਤ ਦੁਜੈਲੇ ਮਾਧਿਅਮਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕੋਡਬੰਦ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਮਿਸਾਲ ਲਈ ਅੱਖਰੀ ਲੇਖਣੀ, ਬਰੇਲ ਅਤੇ ਸੀਟੀਆਂ
ਭਾਸ਼ਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਕਾਸ਼ਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਮਾਧਿਅਮ ਹੈ। ਇਹੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਦੇ ਉਸਾਰੀ, ਵਿਕਾਸ, ਸਾਡੀ ਅਸਮਿਤਾ, ਸਾਮਾਜਕ - ਸਾਂਸਕ੍ਰਿਤਕ ਪਹਿਚਾਣ ਦਾ ਵੀ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਮਨੁੱਖ ਸਰਵਥਾ ਅਪੂਰਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਇਤਹਾਸ ਅਤੇ ਪਰੰਪਰਾ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
==ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ==
ਲਾਈਨ 13:
# ਬਲਾਕ ਅਤੇ ਟਰੇਗਰ - ਭਾਸ਼ਾ ਅਟਕਲੀ ਭਾਸ਼ ਪ੍ਰਤੀਕਾਂ ਦਾ ਤੰਤਰ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਸਾਮਾਜਕ ਸਮੂਹ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਦਾ ਹੈ ।
# ਸਤਰੁਤਵਾ – ਭਾਸ਼ਾ ਅਟਕਲੀ ਭਾਸ਼ ਪ੍ਰਤੀਕਾਂ ਦਾ ਤੰਤਰ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਸਾਮਾਜਕ ਸਮੂਹ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਸਹਿਯੋਗ ਅਤੇ ਸੰਪਰਕ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਇਨਸਾਇਕਲੋਪੀਡਿਆ ਬਰਿਟੈਨਿਕਾ - ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਯਾਦ੍ਰੱਛਿਕ ਭਾਸ਼ ਪ੍ਰਤੀਕਾਂ ਦਾ ਤੰਤਰ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਦੁਆਰਾ ਮਨੁੱਖ ਪ੍ਰਾਣਿ ਇੱਕ ਸਾਮਾਜਕ ਸਮੂਹ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਅਤੇ ਸਾਂਸਕ੍ਰਿਤੀਕ ਸਾਝੀਦਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਾਮਾਜਕ ਸਮੂਹ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਸੰਪਰਕ ਅਤੇ ਮੁਰਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ।
ਭਾਸ਼ਾ ਜਾਂ ਦ੍ਰੱਛਿਕ ਵਾਚਕ ਆਵਾਜ - ਸੰਕੇਤਾਂ ਦੀ ਉਹ ਪੱਧਤੀ ਹੈ , ਜਿਸਦੇ ਦੁਆਰਾ ਮਨੁੱਖ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਲੈਣਾ - ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ । ’’ [ 1 ] ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੀ ਇਸ ਕਥਨ ਵਿੱਚ ਭਾਸ਼ਾ ਲਈ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ -
# ਭਾਸ਼ਾ ਇੱਕ ਪੱਧਤੀ ਹੈ , ਯਾਨੀ ਇੱਕ ਸੁਸੰਬੱਧ ਅਤੇ ਸੁਵਯਵਸਿਥਤ ਯੋਜਨਾ ਜਾਂ ਏਕਤਾ ਹੈ , ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਰਦਾ , ਕਰਮ , ਕਰਿਆ , ਆਦਿ ਵਿਵਸਥਿਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆ ਸੱਕਦੇ ਹਨ ।
# ਭਾਸ਼ਾ ਸੰਕੇਤਾਤਕਮ ਹੈ ਅਰਥਾਤ ਇਸ ਵਿੱਚ ਜੋ ਧਵਨੀਆਂ ਉਚਾਰਿਆ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ , ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਜਾਂ ਕਾਰਜ ਵਲੋਂ ਸੰਬੰਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਧਵਨੀਆਂ ਸੰਕੇਤਾਤਮਕ ਜਾਂ ਪ੍ਰਤੀਕਾਤਮਕ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ।
# ਭਾਸ਼ਾ ਵਾਚਕ ਆਵਾਜ - ਸੰਕੇਤ ਹੈ , ਅਰਥਾਤ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੀ ਵਾਗਿੰਦਰਿਅ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਵਲੋਂ ਸੰਕੇਤਾਂ ਦਾ ਉਚਾਰਣ ਕਰਦਾ ਹੈ , ਉਹ ਹੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਆਉਂਦੇ ਹੈ ।
# ਭਾਸ਼ਾ ਯਾਦ੍ਰੱਛਿਕ ਸੰਕੇਤ ਹੈ । ਯਾਦ੍ਰੱਛਿਕ ਵਲੋਂ ਮੰਤਵ ਹੈ - ਐੱਛਿਕ , ਅਰਥਾਤ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਵਾਜ ਦਾ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਤਲੱਬ ਵਲੋਂ ਮੌਲਕ ਅਤੇ ਦਾਰਸ਼ਨਕ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਹਰ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਵਾਜ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਤਲੱਬ ਦਾ ਵਾਚਕ ‘ਮਾਨ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ’ ਹੈ । ਫਿਰ ਉਹ ਉਸੀ ਮਤਲੱਬ ਲਈ ਰੂੜ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਕਹਿਣ ਦਾ ਮਤਲੱਬ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਰੰਪਰਾਨੁਸਾਰ ਉਸੀ ਮਤਲੱਬ ਦਾ ਵਾਚਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਉਸ ਮਤਲੱਬ ਦਾ ਵਾਚਕ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਸ਼ਬਦ ਹੋਵੇਗਾ ।
ਅਸੀ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਵਲੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸੰਪੂਰਣ ਸੰਸਾਰ - ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਤੱਕ ਹੈ । ਵਿਅਕਤੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਇਸ ਪਰੰਪਰਾ ਵਲੋਂ ਅਰਜਿਤ ਜਾਇਦਾਦ ਦੇ ਅਨੇਕ ਰੂਪ ਹਾਂ । ਸਮਾਜ ਸਾਪੇਖਤਾ ਭਾਸ਼ਾ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ , ਠੀਕ ਉਂਜ ਹੀ ਜਿਵੇਂ ਵਿਅਕਤੀ ਸਾਪੇਖਤਾ । ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਸੰਕੇਤਾਤਮਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਰਥਾਤ ਉਹ ਇੱਕ ‘ਪ੍ਰਤੀਕ - ਹਾਲਤ ਹੈ । ਇਸਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਾਤਮਕ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੇ ਚਾਰ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸੰਯੋਜਕ ਹੈ: ਦੋ ਵਿਅਕਤੀ - ਇੱਕ ਉਹ ਜੋ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ , ਦੂਜਾ ਉਹ ਜਿਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਤੀਜੀ ਸੰਕੇਤੀਤ ਚੀਜ਼ ਅਤੇ ਚੌਥੀ - ਪ੍ਰਤੀਕਾਤਮਕ ਸੰਵਾਹਕ ਜੋ ਸੰਕੇਤੀਤ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਵੱਲ ਪ੍ਰਤਿਨਿੱਧੀ ਭੰਗਿਮਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ।
ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਪਰਿਕ੍ਰੀਆ ਵਿੱਚ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਦਾਇਰਾ ਵੀ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਹੀ ਨਹੀਂ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਰਗੀ ਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਆਦਮੀਆਂ ਦਾ ਬੋਲਣ ਦਾ ਢੰਗ , ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉੱਚਾਪਣ - ਪਰਿਕ੍ਰੀਆ , ਸ਼ਬਦ - ਭੰਡਾਰ , ਵਾਕ - ਵਿਨਿਆਸ ਆਦਿ ਵੱਖ - ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਣ ਵਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸਮਰੱਥ ਫਰਕ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਸ਼ੈਲੀ ਕਹਿ ਸੱਕਦੇ ਹਨ ।
ਲਾਈਨ 28:
== ਬੋਲੀ , ਵਿਭਾਸ਼ਾ , ਭਾਸ਼ਾ , ਅਤੇ ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ==
ਇੰਜ ਬੋਲੀ , ਵਿਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਮੌਲਕ ਫਰਕ ਦੱਸ ਪਾਣਾ ਔਖਾ ਹੈ , ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਵਿੱਚ ਮੁੱਖਤਆ ਫਰਕ ਸੁਭਾਅ - ਖੇਤਰ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ । ਵਇਕਤੀਕ ਵਿਵਿਧਤਾ ਦੇ ਚਲਦੇ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਚਲਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਹੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਕਈ ਰੂਪ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਇਸ ਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ -
# ਬੋਲੀ ,
# ਵਿਭਾਸ਼ਾ , ਅਤੇ
# ਭਾਸ਼ਾ ( ਅਰਥਾਤ ਪਰਿਨਿਸ਼ਠਿਤ ਜਾਂ ਆਦਰਸ਼ ਭਾਸ਼ਾ )
ਬੋਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਛੋਟੀ ਇਕਾਈ ਹੈ । ਇਸਦਾ ਸੰਬੰਧ ਗਰਾਮ ਜਾਂ ਮੰਡਲ ਵਲੋਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਇਸਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨਤਾ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਬੋਲੀ ਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ਜ ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਦਾ ਬਹੁਲਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਬੋਲ-ਚਾਲ ਦੀ ਹੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ । ਅਤ: ਇਸਵਿੱਚ ਸਾਹਿਤਿਅਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਕਸਰ ਅਣਹੋਂਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਵਿਆਕਰਣਿਕ ਨਜ਼ਰ ਵਲੋਂ ਵੀ ਇਸਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।
ਵਿਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਖੇਤਰ ਬੋਲੀ ਦੀ ਆਸ਼ਾ ਫੈਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਂਤ ਜਾਂ ਉਪਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਇੱਕ ਵਿਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਮਕਾਮੀ ਭੇਤਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਕਈ ਬੇਲੀਆਂ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ । ਵਿਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਤਿਅਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਮਿਲ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ।
ਭਾਸ਼ਾ , ਅਤੇ ਕਹੋ ਪਰਿਨਿਸ਼ਠਿਤ ਭਾਸ਼ਾ ਜਾਂ ਆਦਰਸ਼ ਭਾਸ਼ਾ , ਵਿਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਿਕਸਿਤ ਹਾਲਤ ਹਨ । ਇਸਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰ - ਭਾਸ਼ਾ ਜਾਂ ਟਕਸਾਲੀ - ਭਾਸ਼ਾ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਅਕਸਰ ਵੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵੱਖਰਾਵਿਭਾਸ਼ਾਵਾਂਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਇੱਕ ਵਿਭਾਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਗੁਣ - ਗੌਰਵ , ਸਾਹਿਤਿਅਕ ਅਭਿਵ੍ਰੱਧਿ , ਵਿਅਕਤੀ - ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾ ਪ੍ਰਚਲਨ ਆਦਿ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਰਾਜਕਾਰਿਆ ਲਈ ਚੁਨ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਰਾਸ਼ਟਰਭਾਸ਼ਾ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
==ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ , ਰਾਸ਼ਟਰਭਾਸ਼ਾ , ਅਤੇ ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ==
ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਦੁਆਰੇ ਉਸ ਰਾਜ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਸੰਪੰਨ ਕਰਣ ਲਈ ਜਿਸ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਉਸਨੂੰ ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਇਹ ਭਾਸ਼ਾ ਸੰਪੂਰਣ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਿਅਕਤੀ - ਸਮੁਦਾਏ ਦੁਆਰਾ ਬੋਲੀ ਅਤੇ ਸਮੱਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਨਜ਼ਰ ਵਲੋਂ ਸੰਪੂਰਣ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਭਨੀ ਥਾਂਈਂ ਇਸ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵ ਪ੍ਰਾਪਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।
ਭਾਰਤੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾਂ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰਸ਼ਾਸਿਤ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੋਂ ਲਈ ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ੨੧ ਹੋਰ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤੀ ਗਈਆਂ ਹਨ । ਰਾਜਾਂ ਦੀਆਂਵਿਧਾਨਸਭਾਵਾਂਬਹੁਮਤ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਅਤੇ ਚਾਹੀਆਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਲੋਂ ਜਿਆਦਾਭਾਸ਼ਾਵਾਂਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੀ ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ।
ਰਾਸ਼ਟਰਭਾਸ਼ਾ ਸੰਪੂਰਣ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦਾ ਤਰਜਮਾਨੀ ਕਰਦੀ ਹੈ । ਆਮਤੌਰ : ਉਹ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬੋਲੀ ਅਤੇ ਸਮੱਝੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਆਮਤੌਰ : ਰਾਸ਼ਟਰਭਾਸ਼ਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।<br>
|