ਰਾਬਰਟ ਗਰਾਵੇਸ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

'''ਰਾਬਰਟ ਵਾਨ ਰੇਂਕੇ ਗਰਾਵੇਸ''' (24 ਜੁਲਾਈ 1895 - 7 ਦਸੰਬਰ 1985), ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ '''ਰਾਬਰਟ ਰੈਂਕੇ ਗਰੇਵਜ਼''' ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ '''ਰੌਬਰਟ ਗਰੇਵਜ਼''' ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ<ref>{{Citecite web|url=http://www.npg.org.uk/collections/search/person.php?LinkID=mp01882|title=National Portrait Gallery&nbsp;— Person&nbsp;— Robert Ranke Graves|date=|publisher=Npg.org.uk|access-dateaccessdate=19 December 2010}}</ref>, ਇੱਕ [[ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ]] [[ਕਵੀ]], ਇਤਿਹਾਸਕ [[ਨਾਵਲਕਾਰ]], [[ਆਲੋਚਕ]] ਅਤੇ [[ਕਲਾਸੀਕਲ]] ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਲਫ੍ਰੇਡ ਪਰਸੇਵੈਲ ਗਰੇਵਜ਼ ਸਨ, ਜੋ ਇਕ ਮਸ਼ਹੂਰ [[ਆਇਰਿਸ਼]] ਕਵੀ ਸੀ ਅਤੇ ਗਾਈਲਿਕ ਰਿਵਾਇਰ ਵਿੱਚ ਚਿੱਤਰ ਸੀ; ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਸੇਲਟਿਕਸ ਅਤੇ ਆਇਰਿਸ਼ ਮਿਥਾਇਲ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਸਨ। ਗਰਾਵੇਜ਼ ਨੇ 140 ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੰਮ ਕੀਤੇ ਗਰੇਵਜ਼ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ-ਉਸ ਦੇ ਅਨੁਵਾਦ ਅਤੇ ਨਵੀਨਤਾਕਾਰੀ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਵਿਆਖਿਆਵਾਂ; ਉਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਉਸ ਦੀ ਯਾਦ ਪੱਤਰ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿਚ ਭੂਮਿਕਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ; ਅਤੇ ਕਾਵਿਕ ਪ੍ਰੇਰਨਾ, ਦ ਵ੍ਹਾਈਟ ਗਾਡੈਸ ਦਾ ਉਸ ਦਾ ਅਕਾਦਵਿਕ ਅਧਿਐਨ - ਕਦੇ ਵੀ ਛਪਾਈ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।

ਉਸ ਨੇ ਲਿਖਣ, ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਇਤਿਹਾਸਕ ਨਾਵਲ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ, ਕਲੌਡੀਅਸ, ਕਿੰਗ ਯਿਸ਼ੂ, ਦ ਗੋਲਡਨ ਫਲਿਸ ਅਤੇ ਕਲਿਸਟ ਬੇਲੀਸਰੀਅਸ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨ ਕਮਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਕਲਾਸੀਕਲ ਲਾਤੀਨੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਯੂਨਾਨੀ ਪਾਠਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਨੁਵਾਦਕ ਵੀ ਸੀ; ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਪਸ਼ਟੀਕਰਨ ਅਤੇ ਮਨੋਰੰਜਕ ਸ਼ੈਲੀ ਲਈ, ਟਵੈਲ ਕਾਸਰ ਅਤੇ ਦ ਗੋਲਡਨ ਅਸਸ ਦੇ ਉਸਦੇ ਸੰਸਕਰਣ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਬਰਿਸ ਨੂੰ 1934 ਦੇ ਜੇਮੈ ਟੇਟ ਬਲੈਕ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਇਨਾਮ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਮੈਂ, ਕਲੌਦਿਯੁਸ ਅਤੇ ਕਲੌਦਿਯੁਸ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਲਈ।<ref>James Tait Black Prize winners: [http://www.ed.ac.uk/about/people/tait-black/fiction Previous winners&nbsp;– fiction] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20110927024752/http://www.ed.ac.uk/about/people/tait-black/fiction|date=27 September 2011}}</ref>

1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਗਰੇਵ ਲਗਾਤਾਰ ਗੰਭੀਰ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਦੀ ਘਾਟ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੋਣ ਲੱਗੇ। 1975 ਵਿਚ ਆਪਣੇ 80 ਵੇਂ ਜਨਮਦਿਨ 'ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੰਮਕਾਜੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿਚ ਆ ਗਏ ਸਨ। ਉਹ ਇਕ ਹੋਰ ਦਹਾਕੇ ਤਕ ਵਧਦੀ ਨਿਰਭਰ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਰਹੇ, ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ 90 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ 7 ਦਸੰਬਰ 1985 ਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਕਾਰਨ ਮਰ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਇਕ ਛੋਟੀ ਮੰਡਲੀ ਵਿਚ ਡੇਆ ਵਿਚ ਇਕ ਪਹਾੜੀ 'ਤੇ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ, ਜੋ ਇਕ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰ ਪਾਲੀਓਨ ਦੀ ਵ੍ਹਾਈਟ ਗਾਧੀ ਲਈ ਪਵਿੱਤਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ, ਬੇਰੀਲ ਗਰੇਵਜ਼, 27 ਅਕਤੂਬਰ 2003 ਨੂੰ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਉਸੇ ਕਬਰ ਵਿੱਚ ਦਖ਼ਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।<ref>[https://www.independent.co.uk/news/obituaries/beryl-graves-548996.html "Beryl Graves: Widow and editor of Robert Graves" ''The Independent'' 29 October 2003]</ref>

ਉਸਦੇ ਤਿੰਨ ਸਾਬਕਾ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਨੀਲੀ ਪੱਟ ਹੈ: ਵਿੰਬਲਡਨ, ਬ੍ਰਿਕਸਮ, ਅਤੇ ਈਸਲੀਪ ਵਿੱਚ।<ref>{{Citecite web|url=https://www.geograph.org.uk/photo/3298489|title=Robert Graves Blue Plaque|publisher=www.geograph.org.uk|access-dateaccessdate=17 January 2013}}</ref> <ref>{{Citecite web|url=http://openplaques.org/plaques/6832|title=Novelist and poet Robert Graves (July 24th 1895-Dec 7th 1985) lived here at Vale House 1940–1946. Vale House (circa 17th century) was originally a farmhouse|publisher=openplaques.org|access-dateaccessdate=17 January 2013}}</ref> <ref>[http://www.oxfordshireblueplaques.org.uk/plaques/graves.html / Oxfordshire Blue Plaques Board]</ref>

ਰਾਬਰਟ ਗਰੇਵਜ਼ ਦੇ ਅੱਠ ਬੱਚੇ ਸਨ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਨੈਂਸੀ ਨਿਕੋਲਸਨ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜੈਨੀ (ਜੋ ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਕਲੈਫੋਰਡ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਦੀ ਸੀ), ਡੇਵਿਡ (ਜੋ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿਚ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ), ਕੈਥਰੀਨ (ਜਿਸ ਨੇ ਐਲਡਰਸੋਟ ਵਿਚ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਵਿਗਿਆਨੀ ਕਲਿਫੋਰਡ ਡਾਲਟਨ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਸੀ) ਅਤੇ ਸੈਮ। ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ ਬੇਰਿਲ ਪ੍ਰਿਟਚਾਰਡ (1 915-2003) ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਵਿਲੀਅਮ, ਲੁਸਿਆ (ਇੱਕ ਅਨੁਵਾਦਕ ਵੀ ਸੀ), ਜੁਆਨ ਅਤੇ ਟਾਮਾਸ (ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰ) ਸਨ।<ref>"Obituary – Beryl Graves", ''The Guardian'', 1&nbsp;November 2003, retrieved 15&nbsp;May 2007.[https://www.theguardian.com/obituaries/story/0,3604,1075540,00.html ''The Guardian'' obituary for Beryl Graves]</ref>