|
|
|
'''ਬਿਹਬਲ''' ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿੱਸਾਕਾਰ ਕਿੱਸਾਕਾਰ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਜਨਮ 1752 ਈ: ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।<ref>ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਨਵੀਨ ਇਤਿਹਾਸ(ਆਦਿ ਤੋਂ ਸਮਕਾਲ ਤੱਕ), ਡਾ.ਰਾਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ, ਲਾਹੋਰ ਬੁੱਕ ਸ਼ਾਪ, ਆਡੀਸ਼ਨ 2016</ref> ਇਸ ਨੇ [[ਪੰਜਾਬੀ]] [[ਭਾਸ਼ਾ]] ਵਿੱਚ ਦੋ ਕਿੱਸੇ ਲਿਖੇ ਹਨ। ਇਸ ਉੱਪਰ ਇਸਲਾਮ ਧਰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ।
'''ਬਿਹਬਲ''' ਇਕ ਧਾਰਮਿਕ ਬਿਰਤੀਆਂ ਵਾਲਾ ਕਿੱਸਾਕਾਰ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਜਨਮ 1752 ਈ: ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਇਸਨੇ ਦੋ ਕਿੱਸੇ ਲਿਖੇ। ਪਹਿਲਾ ਕਿੱਸਾ ਹੀਰ ਰਾਂਝੇ ਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮਸਨਵੀ ਕਾਵਿ ਰੂਪ 'ਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਇਸ ਕਿੱਸੇ ਨੂੰ ਗੋਲ਼ਿਆ ਨਹੀ ਗਿਆ। ਦੂਸਰਾ ਕਿੱਸਾ ਸੱਸੀ ਪੁੰਨੂੰ ਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ 550 ਬੰਦ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਬੰਦਾ 'ਚ ਕਵੀ ਨੇ ਸੱਸੀ ਦੇ ਦਰਦ, ਸੋਜ਼ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਪੀੜਾ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਕੌਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਸਦੇ ਵਰਣਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਚਮਤਕਾਰ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵੀ ਸਧਾਰਨ ਹੈ ਪਰ ਕਿਧਰੇ ਕਿਧਰੇ ਠੇਠ ਅਤੇ ਮੁਹਾਵਰੇਦਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਬਿਆਨ ਤੋਂ ਸਾਫ਼ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਉੱਪਰ ਇਸਲਾਮ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਟਿੱਪਣੀਕਾਰ ਕਵੀ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖ਼ਸ਼ ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਦਵੱਈਆ ਛੰਦ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਕਿੱਸੇ ਦੀ ਤਾਰਿਫ਼ ਇਉਂ ਕਰਦਾ ਹੈ :-
==ਰਚਨਾਵਾਂ==
*ਕਿੱਸਾ ਹੀਰ ਰਾਂਝਾ, [[ਮਸਨਵੀ ਕਾਵਿ]] ਰੂਪ 'ਚ
'''ਸੱਲ ਸੱਲ ਲਾਲ ਪ੍ਰੋਤੇ ਤਸਬੀ, ਮਰਦ ਜ਼ਰੀਫ਼ ਮਦਾਹੀ,
*ਕਿੱਸਾ ਸੱਸੀ ਪੁੰਨੂੰ
'''ਬਿਹਬਲ ਬਹਿਰ ਸੁਖਨ ਦੀ ਚੜ੍ਹਿਆ, ਪੀ ਕੇ ਮਸਤ ਸੁਰਾਹੀ।'''<ref>ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਨਵੀਨ ਇਤਿਹਾਸ:ਡਾ.ਰਾਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ</ref>
==ਹਵਾਲੇ==
{{ਹਵਾਲੇ}}
|
