ਓਟੋ ਕੋਨਿਗਸਬਰਗਰ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

ਕੋਨਿਗਸਬਰਗਰ ਨੇ ਅਗਲੇ ਛੇ ਸਾਲ [[ਕਾਹਿਰਾ|ਕੈਰੋ]] ਦੇ ਸਵਿੱਸ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਫਾਰ ਹਿਸਟਰੀ ਆਫ਼ ਮਿਸਰ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਵਿਚ ਬਿਤਾਏ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਡਾਕਟਰੇਟ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਚਾਚੇ ਮੈਕਸ ਬੌਰਨ [[ਚੰਦਰਸ਼ੇਖਰ ਵੈਂਕਟ ਰਾਮਨ|ਮੋਰਨ ਸੀਵੀ ਰਮਨ ਦੇ]] ਦੇ ਮਹਿਮਾਨ ਵਜੋਂ [[ਬੰਗਲੌਰ]] ਵਿੱਚ ਸਨ, ਤਾਂ ਦੀਵਾਨ ਮਿਰਜ਼ਾ ਇਸਮਾਈਲ ਨੇ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੀਤੀ ਕਿ ਕੀ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਿਖਿਅਤ ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਦਾ ਪਤਾ ਹੈ? ਬੋਰਨਬੌਰਨ ਦੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦਸਦਕਾ, ਕਨੀਗਸਬਰਗਰਕੋਨਿਗਸਬਰਗਰ ਨੂੰ 1939 ਵਿਚ [[ ਮੈਸੂਰ ਸਟੇਟ |ਮੈਸੂਰ ਰਾਜ]], ਭਾਰਤ ਲਈ ਮੁੱਖ ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਅਤੇ ਯੋਜਨਾਕਾਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ.ਸੀ। ਇਸ ਅਰਸੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸਦੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਵਿਚ [[ਭਾਰਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਅਦਾਰਾ|ਇੰਡੀਅਨ ਇੰਸਟੀਚਿ of]] ਟ [[ਭਾਰਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਅਦਾਰਾ|Science]] ਫ [[ਭਾਰਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਅਦਾਰਾ|ਸਾਇੰਸ]] (1943–44), ਬੰਬੇ (ਮੁੰਬਈ) ਵਿਚ ਟਾਟਾ ਇੰਸਟੀਚਿ ofਟਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ ਫੰਡਾਮੈਂਟਲ ਰਿਸਰਚ (ਟੀਆਈਐਫਆਰ), ਬੱਸ ਸਟੇਸ਼ਨ, ਸੀਰਮ[[ਬੰਗਲੌਰ]] ਇੰਸਟੀਚਿਵਿੱਚ ਸੀਰਮ andਟਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਅਤੇ ਵਿਕਟਰੀ ਹਾਲ (1946) ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਇਮਾਰਤਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਟਾਹੁਣ asਨਟਾਊਨ ਹਾਲ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ. ਹਾਲ) [[ਬੰਗਲੌਰ|ਬੰਗਲੌਰ ਵਿਚ]], [[ਭੁਬਨੇਸ਼ਵਰ|ਭੁਵਨੇਸ਼ਵਰ]] ਲਈ ਕਸਬੇ ਦੀ ਯੋਜਨਾ, ਅਤੇ ਜੇਆਰਡੀ [[ਜਹਾਂਗੀਰ ਰਤਨਜੀ ਦਾਦਾਭਾਈ ਟਾਟਾ|ਟਾਟਾ]] ਦੀ ਨਜ਼ਰਨਿਗਰਾਨੀ ਨਾਲਹੇਠ [[ਜਮਸ਼ੇਦਪੁਰ]] ਲਈ ਕੁਝ ਕਸਬੇ ਦੀ ਯੋਜਨਾਬੰਦੀ. ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਇਮਾਰਤਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। [[ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੰਡ|ਭਾਰਤੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ]] ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ 1948 ਤੋਂ 1951 ਤੱਕ [[ਸੇਹਤ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਭਲਾਈ ਮੰਤ੍ਰਾਲਾ|ਭਾਰਤੀ ਸਿਹਤ ਮੰਤਰਾਲੇ]] ਲਈ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਬਣੇ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ [[ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੰਡ|ਵੰਡ ਦੇ ਕਾਰਨ]] ਉਜਾੜੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਵਸੇਬੇ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। <ref>{{Cite book|title=Gandhinagar: Building National Identity in Postcolonial India|last=Kalia|first=Ravi|publisher=Univ of South Carolina Press|year=2004|isbn=978-1-57003-544-9|pages=165}}</ref>