ਜਿਸਮ-2

ਇਹ ਇੱਕ 2012 ਨੂੰ ਰਿਲੀਜ ਹੋਈ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਫ਼ਿਲਮ ਹੈ,ਜਿਸਦੀ ਤਾਰੀਫ ਅਤੇ ਆਲੋਚਣਾ ਹੋਈ ਏ। ਕਲਾਕਾਰ: ਰਣਦੀਪ ਹੁੱਡਾ, ਸਾਨੀ ਲਯੋਨੀ, ਅਰੁਣੋਦਏ ਸਿੰਘ, ਆਰਿਫ ਜਕਾਰਿਆ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ: ਪੂਜਾ ਭੱਟ ਨਿਰਮਾਤਾ: ਪੂਜਾ ਭੱਟ ਅਤੇ ਡੀਨੋ ਮੋਰਿਆ ਬੈਨਰ: ਫਿਸ਼ਆਈ ਨੈੱਟਵਰਕ ਪ੍ਰਿਆ . ਲਿ . / ਕਲਾਕਵਰਕ ਫਿਲੰਸ ਪ੍ਰਿਆ . ਲਿ . ਸੰਗੀਤ: ਅਕਰੋ ਪਾਵਰੇ ਮੁਖਰਜੀ, ਮਿਥੂਨ ਰਸ਼

ਪਟਕਥਾ

ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੀ ਟਾਪਲੇਸ (ਬੈਕਸਾਇਡ ਵਲੋਂ) ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਲੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਨੀ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਲੋਂ ਉੱਗਦੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਰਹੀ ਹਨ। ਤੀਸਰੇ ਸੀਨ ਵਿੱਚ ਸਾਨੀ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੇ ਅਧੋਵਸਤਰ ਵਿੱਚ ਅਰੁਣੋਦਏ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਲ ਬੇਡਸੀਨ ਕਰਦੀ ਵਿੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਿਰਫ਼ 10 ਮਿੰਟ ਦੀ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ 3 ਵਲੋਂ 4 ਹਾਟ ਸੀਨ ਵੇਖ ਕਰ ਅਂਦਾਜਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ‘ਜਿਸਮ 2’ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਅਤੇ ਕਿਸਦੇ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਮਹੇਸ਼ ਭੱਟ ਹੁਣ ਚੀਖ - ਚੀਖ ਕਰ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹੁਕਮਰਾਨਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਉੱਡ ਜਾਵੇਗੀ।

ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਸੇਕਸ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਵੀ ਲਿਆ ਹੈ। ਉੱਤੇ ਭੱਟ ਕੈਂਪ ਇਸ ਗੱਲ ਵਲੋਂ ਅੱਖਾਂ ਕਿਉਂ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ‘ਜਿਸਮ 2’ ਸਾਨੀ ਲਯੋਨੀ ਦੇ ਕਹਿਰ ਵਲੋਂ ਬਾਹਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਪਾਈ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਸਰੋਤ ਕਬੀਰ (ਰਣਦੀਪ ਹੁੱਡਾ) ਹੈ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਤੰਕਵਾਦੀ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਤੇ ਕਹਾਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਅਤੇ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਇਜਨਾ (ਸਾਨੀ ਲਯੋਨੀ) ਉੱਤੇ, ਜੋ ਇੱਕ ਪਾਰਨਸਟਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਕਬੀਰ ਵਲੋਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਜਨਾ ਅਤੇ ਕਬੀਰ ਦੇ ਜਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂੱਜੇ ਦੀ ਆਦਤ ਹੈ। ਉਹ ਖੁਸ਼ਬੂ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਦੂੱਜੇ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਖੁਫਿਆ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਇੱਕ ਅਫਸਰ ਅਯਾਨ (ਅਰੁਣੋਦਏ ਸਿੰਘ) ਇਜਨਾ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਭਾਗ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਰਾਜੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਜਨਾ ਨੂੰ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਭੇਤੀ ਬੰਨ ਕਰ ਸ੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਿੱਚ ਕਬੀਰ ਤੱਕ ਪੁੱਜਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਜਰੂਰੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਹਾਸਲ ਕਰਣ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਇਨ੍ਹੇ ਨਾਟਕੀ ਢੰਗ ਵਲੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਾਰਨਸਟਾਰ ਖੁਫਿਆ ਮਿਸ਼ਨ ਦੀ ਜਾਸੂਸ ਬੰਨ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਸਾਨੀ ਇੱਕ ਸੰਵਾਦ ਬੋਲਦੀਆਂ ਹਨ, ‘ਮੈਂ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕਰ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ’ ਤਾਂ ਉੱਧਰ ਵਲੋਂ ਅਰੁਣੋਦਏ ਸਿੰਘ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ‘ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ ਚਾਹਿਏ ਕਿ ਜਿਸਮ ਦੀ ਵੀ ਏਕਸਪਾਇਰੀ ਡੇਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ’ ਸੀਟੀਆਂ ਪਾਉਣ ਲਈ ਇਹ ਸੰਵਾਦ ਚੰਗੇ ਹਨ, ਲੇਕਿਨ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹੇਸ਼ ਭੱਟ ਕੈਂਪ ਦੀ ਛਾਪ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਚੰਗੇ ਸੰਵਾਦ ਰਣਦੀਪ ਹੁੱਡਾ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਏ ਹਨ। ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਤੇਜਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵੀ ਸਾਨੀ ਅਤੇ ਰਣਦੀਪ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਨ। ਫ਼ਿਲਮ ਪੂਜਾ ਭੱਟ ਦੀ ਪਿੱਛਲੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਹੁਤ ਹੌਲੀ ਹੈ। ਡਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਨੀ ਦੇ ਸੇਕਸੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਕੁੱਝ ਦੇਰ ਲਈ ਤਾਂ ਬਾਂਧਤੇ ਹਨ, ਲੇਕਿਨ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਵੀ ਕਰਾਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਕੰਮ ਕੋਈ ਦੇਸੀ ਮਾਡਲ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਸਾਨੀ ਹੀ ਕਿਉਂ, ਜਿਨੂੰ ਅਭਿਨਏ ਦਾ ਕ ਖ ਗ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ? ਸੇਕਸ ਸੀਂਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਪੱਖ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਗੀਤ। ਇਸ ਬਾਰ ਭੱਟ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਸੰਗੀਤਗਿਆਵਾਂ ਦੀ ਤੀਕੜੀ ਨੇ ਕਮਾਲ ਕਰ ਵਖਾਇਆ ਹੈ।