ਪਾਦਰੀ ਅਤੇ ਬਘਿਆਡ਼
ਪਾਦਰੀ ਅਤੇ ਬਘਿਆਡ਼ ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਮੂਲ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜੋ ਮੱਧਯੁਗੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਈਸਪ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਿੱਖਿਆ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਦਲ ਸਕਦੀ ਅਤੇ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਪਾਦਰੀ ਇੱਕ ਬਘਿਆਡ਼ ਨੂੰ ਪਡ਼੍ਹਨਾ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਯਾਤਰਾ
ਸੋਧੋਅਹੀਕਾਰ ਦੀ ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਹੈ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਸਥਾਪਿਤ ਕਹਾਣੀ ਸੀ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸੀਰੀਆਈ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅਗਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਸੰਸਕਰਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਰਬੀ, ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਅਤੇ ਸਲਾਵੋਨੀ ਅਨੁਕੂਲਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਹਰਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਹੀਕਰ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਨਦਾਨ ਨੇ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੂਜਾ ਮੌਕਾ ਮੰਗਦਾ ਹੈ। ਅਹੀਕਾਰ ਨੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲਡ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਜੋ ਹੱਡੀ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਹ ਮਾਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡੇਗਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਕਿ 'ਉਹ ਬਘਿਆਡ਼ ਨੂੰ ਲਿਖਾਰੀ ਦੇ ਘਰ ਕਿਵੇਂ ਲੈ ਆਏ: ਮਾਲਕ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ "ਅਲੇਫ, ਬੈਥ" ਬਘਿਆਡ਼ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਬੱਚਾ, ਲੇਲੇ"।[1] ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸੰਸਕਰਣ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮਾਸਟਰ ਬਘਿਆਡ਼ ਨੂੰ ਸਾਮੀ ਵਰਣਮਾਲਾ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਅਲੇਫ ਅਤੇ ਬੈਥ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਅੱਖਰ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਮਾਨ ਆਵਾਜ਼ ਵਾਲੇ ਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਖਾਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਜੇ ਈਸਪ ਦੀ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਕੋਈ ਯੂਨਾਨੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਬਚਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਮੀਡੀਏਵਲ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਨਾ ਸਿਰਫ ਸਾਹਿਤਕ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਬਲਕਿ ਚਰਚ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਵਿੱਚ ਵੀ। 1096 ਦੇ ਇੱਕ ਪੋਪ ਬਲਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੰਗਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈਃ "ਇੱਕ ਬਘਿਆਡ਼ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਦੀਆਂ ਚਿੱਠੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਮਾਲਕ ਨੇ 'ਏ' ਕਿਹਾ, ਤਾਂ ਬਘਿਆਡ਼ ਨੇ 'ਲੇਲੇ' (ਐਗਨੈਲਮ) ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਜਿੱਥੇ ਦੁਬਾਰਾ ਜਾਨਵਰ ਦਾ ਭੋਜਨ ਪ੍ਰਤੀ ਜਨੂੰਨ ਉਸ ਦੀ ਏ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰ ਦੀ ਚੋਣ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਐਂਗਲੋ ਲਾਤੀਨੀ ਰੋਮੂਲਸ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਇਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਡੀ ਪ੍ਰੈਸਬੈਟੀਰੀਓ ਐਟ ਵੁਲਪੋ (ਪਾਦਰੀ ਅਤੇ ਬਘਿਆਡ਼ ਐਂਗਲੋ ਫ੍ਰੈਂਚ ਮੈਰੀ ਡੀ ਫਰਾਂਸ ਹੈ, ਜੋ ਇਸ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਨੈਤਿਕ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਿ 'ਮੂੰਹ ਧੋਖਾ ਦੇਵੇਗਾ ਜਿੱਥੇ ਦਿਲ ਹੈ' ਅਤੇ ਓਡੋ ਆਫ ਚੈਰੀਟਨ ਦੀਆਂ ਲਾਤੀਨੀ ਕਹਾਣੀਆਂ।[2][3][4] ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਗੈਂਟ ਦੇ ਜਾਨਵਰ ਮਹਾਂਕਾਵਿ, ਯਸੇਨਗ੍ਰੀਮਸ (ੁਮਨ੍ਨ ਆਈਡੀ 1) ਦੇ ਨਿਵਾਰਡਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਐਪੀਸੋਡ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜੈਕਬ ਗ੍ਰਿਮ ਦੁਆਰਾ ਇਕੱਤਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਇੱਕ ਮੱਧਕਾਲੀ ਜਰਮਨ ਕਥਾ, "ਡੇਰ ਵੁਲਫ ਇਨ ਡੇਰ ਸ਼ੂਲ"।[5][6]
ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚਿੱਤਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਚਰਚ ਦੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਵਿੱਚ ਇਕ ਰੂਪ ਵਜੋਂ ਵੀ ਓਨੀ ਹੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੀ। ਬੁੱਤਕਾਰੀ ਚਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਾਲਕ੍ਰਮਿਕ ਸੂਚੀ 12 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਇਟਲੀ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਫਰਾਂਸ, ਸਵਿਟਜ਼ਰਲੈਂਡ ਅਤੇ ਜਰਮਨੀ ਤੱਕ ਇੱਕ ਭੂਗੋਲਿਕ ਲਹਿਰ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।[7]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ The story of Ahikar, London 1898, p.117
- ↑ Text online
- ↑ Katharina M.Wilson, Mediaeval Women Writers, Manchester University 1984, pp.87-8
- ↑ John C.Jacobs, Syracuse University, 1985, pp.92-3
- ↑ Leiden NL 1987, p.447
- ↑ Reinhart Fuchs, Berlin 1834, lines 1139-1362
- ↑ There is a study of these on the University of Minnesota site along with a gallery of images.