ਪੇਸ਼ਾਵਰੀ ਪੱਗ, ਪੇਸ਼ਾਵਰੀ ਪਟਕੇ ( Pashto ) ਜਾਂ ਪਿਸ਼ਾਵਰੀ ਲੂੰਗੀ, ਪਿਸ਼ਾਵਰ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰਵਾਇਤੀ ਪੱਗ ਹੈ।

ਅਮੀਰ ਚੰਦ ਬੰਬਵਾਲ, ਪਿਸ਼ਾਵਰ ਤੋਂ ਪੱਤਰਕਾਰ, ਪਿਸ਼ਾਵਰੀ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ

ਇਹ ਦੋ-ਟੁਕੜੇ ਵਾਲਾ ਹੈੱਡਗੇਅਰ ਹੈ। ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਇੱਕ ਗੁੰਬਦ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਟੋਪੀ ਜਾਂ ਕੁੱਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਧਾਗੇ ਨਾਲ ਕਢਾਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।[1] ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਲੁੰਗੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੂਤੀ ਕੱਪੜੇ ਦਾ ਇੱਕ ਲੰਬਾ ਅਤੇ ਤੰਗ ਟੁਕੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਕੁਝ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਮਰ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਲਪੇਟਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ)। ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੱਖੇ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦਾ ਤੂਰਾ (ਕ੍ਰੈਸਟ) ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੂਛ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ਮਲਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[2]

ਸੁਭਾਸ਼ ਚੰਦਰ ਬੋਸ ਨੇ 1941 ਵਿਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਭੱਜਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਸ਼ਤੂਨ ਵਜੋਂ ਭੇਸ ਦੇਣ ਲਈ ਪਿਸ਼ਾਵਰੀ ਪੱਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।[3]

ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਪੱਗ ਕੁਝ ਸਰਕਾਰੀ ਚਪੜਾਸੀ ਦੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ।[4]

ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਜਾਇਬ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਗੰਧਾਰ ਦੀ ਪੱਗ ਗੈਲਰੀ (ਪਹਿਲੀ-ਤੀਜੀ ਸਦੀ ਈ.)

ਸੋਧੋ

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

ਸੋਧੋ

ਹਵਾਲੇ

ਸੋਧੋ
  1. The Turbans (Pugrees) of Pakistan, September 24, 2008, All Things Pakistan, http://pakistaniat.com/2008/09/24/turban-pugree-pug-pakistan
  2. Pakistan: an introduction, Herbert Feldman, Edition 2, Oxford University Press, 1968
  3. Subhas Chandra Bose: Netaji's passage to immortality, Subodh Markandeya, Arnold Publishers, Dec 1, 1990, p. 147
  4. In The Districts Of The Raj, Y.D. Gundevia,1992, p. 30