ਫਰਾਹ ਪਹਿਲਵੀ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਕਿਸਮਤ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਘੱਟ ਗਈ ਸੀ। ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਸਦੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਈਰਾਨੀ ਦੂਤਾਵਾਸ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਰਜ਼ਾ ਨਾਲ ਹੋਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਦਸੰਬਰ 1959 ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਵਿਆਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ - ਸ਼ਾਹੀ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ - ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਤਾਜ ਦੇ ਜਨਮ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਅਕਤੂਬਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਿੰਸ ਰਜ਼ਾ। ਫਰਾਹ ਉਦੋਂ ਘਰੇਲੂ ਫਰਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਹਿੱਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਭੂਮਿਕਾ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਕਈ ਚੈਰਿਟੀ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਈਰਾਨ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਅਮਰੀਕੀ-ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬਣਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅਜਾਇਬ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਈਰਾਨੀ ਪੁਰਾਤਨ ਵਸਤੂਆਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਖਰੀਦਣ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਵੀ ਦਿੱਤੀ।

1978 ਤੱਕ, ਪੂਰੇ ਇਰਾਨ ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ, ਸਮਾਜਵਾਦ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮਵਾਦ ਦੁਆਰਾ ਵਧ ਰਹੀ ਸਾਮਰਾਜਵਾਦ ਵਿਰੋਧੀ ਅਸ਼ਾਂਤੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੰਕੇਤ ਦਿਖਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸ਼ਾਹਬਾਨੂ ਅਤੇ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਜਨਵਰੀ 1979 ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਖਤਰੇ ਹੇਠ ਦੇਸ਼ ਛੱਡਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਕਾਰਨ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੇਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦੇਣ ਤੋਂ ਝਿਜਕਦੇ ਸਨ, ਅਨਵਰ ਸਾਦਾਤ ਦਾ ਮਿਸਰ ਇੱਕ ਅਪਵਾਦ ਸੀ। ਫਾਂਸੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਖਰਾਬ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ, ਮੁਹੰਮਦ ਰਜ਼ਾ ਦੀ ਜੁਲਾਈ 1980 ਵਿੱਚ ਜਲਾਵਤਨੀ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਵਿਧਵਾ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ, ਫਰਾਹ ਨੇ ਆਪਣਾ ਦਾਨ ਕਾਰਜ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, ਡੀ. ਸੀ. ਅਤੇ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ।

ਬਚਪਨ ਸੋਧੋ

 
ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਈਰਾਨੀ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਸਕਾਊਟਸ ਨਾਲ ਫਰਾਹ, (ਅੰ. )

ਫਰਾਹ ਦੀਬਾ ਦਾ ਜਨਮ 14 ਅਕਤੂਬਰ 1938 ਨੂੰ ਤਹਿਰਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਉੱਚ-ਵਰਗ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[1][2][3] ਉਹ ਕੈਪਟਨ ਸੋਹਰਾਬ ਦੀਬਾ (1899-1948) ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਫਰੀਦੇਹ ਘੋਟਬੀ (1920-2000) ਦੀ ਇਕਲੌਤੀ ਬੱਚੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਾਹਬਾਨੂ ਲਿਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਈਰਾਨੀ ਅਜ਼ਰਬਾਈਜਾਨ ਦਾ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਗਿਲਕ ਮੂਲ ਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਕੈਸਪੀਅਨ ਸਾਗਰ ਦੇ ਈਰਾਨੀ ਤੱਟ 'ਤੇ ਲਾਹੀਜਾਨ ਤੋਂ ਸੀ।[4]

ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਫਰਾਹ ਇੱਕ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਅਮੀਰ ਪਿਛੋਕਡ਼ ਤੋਂ ਆਈ ਸੀ। 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਦਾਦਾ ਇੱਕ ਡਿਪਲੋਮੈਟ ਸਨ ਜੋ ਰੂਸ ਦੇ ਸੇਂਟ ਪੀਟਰਸਬਰਗ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੋਵ ਕੋਰਟ ਵਿੱਚ ਫ਼ਾਰਸੀ ਰਾਜਦੂਤ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਸ ਦਾ ਆਪਣਾ ਪਿਤਾ ਇੰਪੀਰੀਅਲ ਈਰਾਨੀ ਆਰਮਡ ਫੋਰਸਿਜ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸੇਂਟ ਸਾਇਰ ਵਿਖੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਮਿਲਟਰੀ ਅਕੈਡਮੀ ਦਾ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਸੀ।

ਫਰਾਹ ਨੇ ਆਪਣੀ ਯਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਗੂਡ਼੍ਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸੀ ਅਤੇ 1948 ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਅਚਾਨਕ ਮੌਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ।[4] ਨੌਜਵਾਨ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਘਟੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉੱਤਰੀ ਤਹਿਰਾਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਘਰ ਤੋਂ ਫਰੀਦੇਹ ਘੋਟਬੀ ਦੇ ਇੱਕ ਭਰਾ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਸੋਧੋ

ਨੌਜਵਾਨ ਫਰਾਹ ਦੀਬਾ ਨੇ ਤਹਿਰਾਨ ਦੇ ਇਟਾਲੀਅਨ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਫਿਰ ਸੋਲਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਫ੍ਰੈਂਚ ਜੀਨ ਡੀ ਆਰਕ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲਾਇਸੀ ਰਜ਼ੀ ਚਲੀ ਗਈ।[5] ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਥਲੀਟ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਬਾਸਕਟਬਾਲ ਟੀਮ ਦੀ ਕਪਤਾਨ ਬਣੀ। ਲਾਇਸੀ ਰਜ਼ੀ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਪਡ਼੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੇ ਪੈਰਿਸ ਦੇ ਇਕੋਲੇ ਸਪੈਸੀਅਲ ਡੀ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਵਿਖੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਐਲਬਰਟ ਬੈਸਨ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਸੀ।[6]

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਈਰਾਨੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜੋ ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪਡ਼੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹ ਰਾਜ ਦੀ ਸਪਾਂਸਰਸ਼ਿਪ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਸ਼ਾਹ, ਰਾਜ ਦੇ ਮੁਖੀ ਵਜੋਂ, ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਦੌਰੇ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਅਕਸਰ ਸਥਾਨਕ ਈਰਾਨੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦੇ ਸਨ। 1959 ਵਿੱਚ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਈਰਾਨੀ ਦੂਤਾਵਾਸ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀ ਇੱਕ ਮੀਟਿੰਗ ਦੌਰਾਨ ਫਰਾਹ ਦੀਬਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੁਹੰਮਦ ਰਜ਼ਾ ਪਹਿਲਵੀ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

1959 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਹਿਰਾਨ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੁਹੰਮਦ ਰਜ਼ਾ ਅਤੇ ਫਰਾਹ ਦੀਬਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਬੰਧਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਜੋਡ਼ੇ ਨੇ 23 ਨਵੰਬਰ 1959 ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੰਗਣੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।

 
ਫਰਾਹ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਦਿਨ, 21 ਦਸੰਬਰ 1959
 
ਫਰਾਹ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਰਜ਼ਾ ਆਪਣੇ ਚਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ, 1973
 
ਫਰਾਹ ਨੇ ਵਿੱਚ ਤਹਿਰਾਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚੀ ਸੀ।
 
1977 ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਤਤਕਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਰੋਜ਼ਲੀਨ ਕਾਰਟਰ ਨਾਲ ਸ਼ਾਹਬਾਨੂ ਫਰਾਹ
 
ਫਰਾਹ ਨੇ 1967 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਹਾਰਾਣੀ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚੀ
 
 
1967 ਵਿੱਚ ਤਹਿਰਾਨ ਵਿੱਚ ਰੌਦਕੀ ਹਾਲ ਦੇ ਉਦਘਾਟਨ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹਬਾਨੂ ਫਰਾਹ ਸ਼ਾਹ ਨਾਲ
 
ਫਰਾਹ ਨੇ 1972 ਵਿੱਚ ਚੀਨ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਦੌਰੇ ਦੌਰਾਨ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚੀ ਸੀ।

ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ

  1. Afkhami, Gholam Reza (12 January 2009). The life and times of the Shah (1 ed.). University of California Press. p. 44. ISBN 978-0-520-25328-5.
  2. Shakibi, Zhand (2007). Revolutions and the Collapse of Monarchy: Human Agency and the Making of Revolution in France, Russia, and Iran. I.B. Tauris. p. 90. ISBN 978-1-84511-292-9.
  3. Taheri, Amir.
  4. 4.0 4.1 Pahlavi, Farah.
  5. "Empress Farah Pahlavi Official Site - سایت رسمی‌ شهبانو فرح پهلوی". farahpahlavi.org. Archived from the original on 15 July 2012. Retrieved 2 June 2013.
  6. Meng, J. I. (29 July 2013). Translation, History and Arts: New Horizons in Asian Interdisciplinary Humanities Research (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Cambridge Scholars Publishing. ISBN 9781443851176.