ਮਾਰਟਿਨ ਲੂਥਰ
ਮਾਰਟਿਨ ਲੂਥਰ (Martin Luther) (1483- 1546) ਇਸਾਈ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟਵਾਦ ਨਾਮਕ ਸੁਧਾਰਾਤਮਕ ਅੰਦੋਲਨ ਚਲਾਣ ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ।[1] ਉਹ ਜਰਮਨ ਭਿਕਸ਼ੂ, ਧਰਮਸ਼ਾਸਤਰੀ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਧਿਆਪਕ, ਪਾਦਰੀ ਅਤੇ ਗਿਰਜਾ ਘਰ-ਸੁਧਾਰਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਦੁਆਰੇ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟਿਜ਼ਮ ਸੁਧਾਰ ਅੰਦੋਲਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ।[2]
ਮਾਰਟਿਨ ਲੂਥਰ | |
|---|---|
 ਮਾਰਟਿਨ ਲੂਥਰ ਤਸਵੀਰ | |
| ਜਨਮ | 10 ਨਵੰਬਰ 1483 |
| ਮੌਤ | 18 ਫਰਵਰੀ 1546 (ਉਮਰ 62) |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਜਰਮਨ |
| ਪੇਸ਼ਾ | ਭਿਕਸ਼ੂ, ਪਾਦਰੀ, ਧਰਮਸ਼ਾਸਤਰੀ, ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ |
| ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਕੰਮ | ਪਚੰਨਵੇਂ ਸਿਧਾਂਤ, Luther's Large Catechism, Luther's Small Catechism, On the Freedom of a Christian |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | Katharina von Bora |
| ਬੱਚੇ | Hans (Johannes), Elisabeth, Magdalena, Martin, Paul, Margarethe |
| ਧਰਮ ਸੰਬੰਧੀ ਕੰਮ | |
| ਦਸਤਖ਼ਤ | |
 | |
ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਲੂਥਰ ਦਾ ਜਨਮ ਜਰਮਨੀ ਦੀ ਆਇਸਲੇਵਨ ਨਾਮਕ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਹੈਸ ਲੂਥਰ ਖਾਨ ਮਜਦੂਰ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਾਰ ਵਿੱਚ ਕੁਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਅੱਠ ਬੱਚੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮਾਰਟਿਨ ਉਸ ਦੀ ਦੂਜੀ ਔਲਾਦ ਸਨ। ਅੱਠਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮਾਰਟਿਨ ਲੂਥਰ ਏਰਫੁਰਟ ਦੀ ਨਵੀਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸੰਨ 1505 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਐਮ. ਏ. ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਮਿਲੀ। ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਇੱਛਾਨੁਸਾਰ ਢੰਗ (ਕਾਨੂੰਨ) ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਪਰ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਤੂਫਾਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਸਮਝ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੰਨਿਆਸ ਲੈਣ ਦੀ ਮੰਨਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਦੇ ਫਲਸਰੂਪ ਉਹ ਸੰਨ 1505 ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੰਤ ਅਗਸਤੀਨ ਦੇ ਸੰਨਿਆਸੀਆਂ ਦੇ ਧਰਮਸੰਘ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਬਣੇ ਅਤੇ 1507 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਦਰੀਪਨ ਦਾ ਅਭਿਸ਼ੇਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਲੂਥਰ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੰਘ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਟਨਬਰਗ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਭੇਜਿਆ ਜਿੱਥੇ ਲੂਥਰ ਨੂੰ ਸੰਨ 1512 ਵਿੱਚ ਧਰਮਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੇਟ ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਮਿਲੀ। ਉਸੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਬਣੇ ਅਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸੰਘ ਦੇ ਰਾਜਸੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਦੇ ਪਦ ਉੱਤੇ ਵੀ ਨਿਯੁਕਤ ਹੋਏ।
ਲੂਥਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਆਪਣੇ ਵਿਖਿਆਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿੱਜੀ ਆਤਮਕ ਅਨੁਭਵਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਬਾਈਬਲ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਤਹਕਰਣ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਅਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿਆਪਤ ਸੀ। ਰੱਬ ਦੁਆਰਾ ਠਹਰਾਏ ਹੋਏ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਰੂਪ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਅਸਮਰਥ ਪਾਕੇ ਉਹ ਸਿਖਲਾਉਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਆਦਿ ਪਾਪ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਪੂਰਨ ਰੂਪ ਵਿਗੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਸਿੱਖਿਆ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਬਪਤਿਸਮਾ (ਈਸਾਈ ਦੀਕਸ਼ਾਸਨਾਨ) ਦੁਆਰਾ ਮਨੁੱਖ ਆਦਿਪਾਪ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਲੂਥਰ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਸੀ ਕਿ ਬਪਤਿਸਮਾ ਸੰਸਕਾਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਪਾਪੀ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਕੰਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੋਈ ਵੀ ਪੁੰਨ ਨਹੀਂ ਅਰਜਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਈਸਾ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਈਸਾ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਭਰੋਸਾਪੂਰਣ ਆਤਮਸਮਰਪਣ ਦੇ ਫਲਸਰੂਪ ਪਾਪੀ ਮਨੁੱਖ, ਪਾਪੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ, ਰੱਬ ਦਾ ਕ੍ਰਿਪਾਪਾਤਰ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਸੰਨ 1517 ਤੱਕ ਲੂਥਰ ਨੇ ਖੁਲਮਖੁੱਲਾ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਬਗ਼ਾਵਤ ਕੀਤਾ।
ਸੰਨ 1517 ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਦੰਡਮੋਚਨ ਵਿਸ਼ੇ ਸੰਬੰਧੀ ਧਰਮਸਿਧਾਂਤ ਸਮਝਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੀ ਤਤਸੰਬੰਧੀ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਸਿੱਖਿਆ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ - ਸੱਚੇ ਪਾਪਸਵੀਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਪਾਪ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਮਾਫੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਪਾਪ ਦੇ ਸਾਰੇ ਨਤੀਜਾ ਨਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਉਸਦੇ ਨਤੀਜਾ ਦੂਰ ਕਰਣ ਲਈ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਤਪਸਿਆ ਕਰਣਾ ਅਤੇ ਸਜਾ ਭੋਗਣਾ ਪੈਂਦਾ ਐ। ਪਾਪ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਤੀਜੀਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਣ ਲਈ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਪਾਪੀ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਈਸਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੁਨ ਫਲਾਂ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁੱਝ ਅੰਸ਼ ਪਾਪੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੀ ਉਸ ਸਹਾਇਤਾ ਨੂੰ ਇੰਡਲਜੰਸ (Indulgence) ਅਤੇ ਦੰਡਮੋਚਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹੈ। ਪਾਪੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦੰਡਮੋਚਨ ਉਦੋਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਾਪ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪਾਪ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਸ ਦੰਡਮੋਚਨ ਲਈ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਪੁਨ ਦਾ ਕਾਰਜ (ਅਰਦਾਸ, ਦਾਨ, ਤੀਰਥਯਾਤਰਾ ਆਦਿ) ਪੂਰਾ ਕਰੇ। ਸੰਨ 1517 ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਦੇ ਸੰਤ ਪੀਟਰ ਮਹਾਮੰਦਿਰ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਦੀ ਆਰਥਕ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦੰਡਮੋਚਨ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਹੋਈ। ਉਸ ਦੰਡਮੋਚਨ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੁੱਝ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਪਾਪ ਲਈ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਉੱਤੇ ਘੱਟ ਜੋਰ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਰੁਪਿਆ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦਾ ਜਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੇ ਸਨ। ਉਸੀ ਦੰਡਮੋਚਨ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਲੂਥਰ ਨੇ ਬਗ਼ਾਵਤ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੰਡਮੋਚਨ ਵਿਸ਼ੇ ਸੰਬੰਧੀ ਦੁਰਪਯੋਗ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਦੰਡਮੋਚਨ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਵੀ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਖੁੱਲਮਖੁੱਲਾ ਸਿਖਲਾਉਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਅਤੇ ਪੋਪ ਪਾਪ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਸਿਰਫ ਈਸਾ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਈਸਾ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਕਿਸੇ ਪੁਨ ਕਾਰਜ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਲਿਕ ਆਪਣੀ ਰਹੀਮ ਨਾਲ ਹੀ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੰਡਮੋਚਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਰੋਮ ਵਲੋਂ ਲੂਥਰ ਨੂੰ ਅਨੁਰੋਧ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਦੰਡਮੋਚਨ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਪਰ ਲੂਥਰ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਨਵੀਂਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਧਾਰਣਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰੋਮ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦਾ ਅਤੇ ਪੁਰੋਹਿਤਾਂ ਦੇ ਕੰਵਾਰਾ ਰਹਿਣ ਦੀ ਪ੍ਰਥਾ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਬਾਈਬਲ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਨੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਆਧਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਅਤੇ ਕੇਵਲ ਤਿੰਨ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦਾ ਅਰਥਾਤ ਬਪਤੀਸਮਾ, ਪਾਪ ਸਵੀਕਾਰ ਅਤੇ ਯੂਖਾਰਿਸਟ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਰੋਮ ਨੇ ਸੰਨ 1520 ਵਿੱਚ ਕਾਥਲਿਕ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਵਲੋਂ ਲੂਥਰ ਦੇ ਬਾਈਕਾਟ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੂਥਰ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਸੰਪ੍ਰਦਾਏ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਸੰਨ 1524 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੈਥਰਿਨ ਬੋਰਾ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅੰਦੋਲਨ ਜਰਮਨ ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤੇ ਜਰਮਨ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਸੰਭਵ ਹੈ ਇਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੰਪ੍ਰਦਾਏ ਦਾ ਸੰਗਠਨ ਜ਼ਰੂਰਤ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਉੱਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਕਾਥਲਿਕ ਸਮਰਾਟ ਚਾਲਰਸ ਪੰਚਮ ਨੇ ਲੂਥਰਨ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ - ਆਪਣੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਕਾਥਲਿਕ ਈਸਾਈਆਂ ਨੂੰ ਸਾਰਵਜਨਿਕ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇਣ ਤਦ ਲੂਥਰਨ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੇ ਹੀ ਉਸ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਸਮਰਾਟ ਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਤੇਜ ਖੰਡਨ (ਪ੍ਰੋਟੈਸਟ) ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸਮਰਾਟ ਨੂੰ ਝੁਕਣਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਖੰਡਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨਵੇਂ ਧਰਮ ਦਾ ਨਾਮ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਟ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਪੱਛਮੀ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਦੇ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਲੂਥਰ ਦਾ ਸਥਾਨ ਅਤਿਅੰਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ। ਰੋਮਨ ਕਾਥਲਿਕ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਗ਼ਾਵਤ ਦੇ ਫਲਸਰੂਪ ਹਾਲਾਂਕਿ ਪੱਛਮੀ ਈਸਾਈ ਸੰਪ੍ਰਦਾਏ ਦੀ ਏਕਤਾ ਸ਼ਤਾਬਦੀਆਂ ਲਈ ਛਿੰਨ ਭਿੰਨ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਅਜਿਹੀ ਹੀ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿ ਲੂਥਰ ਗ਼ੈਰ-ਮਾਮੂਲੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਵਿਅਕਤੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੱਚੇ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਵਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋਕੇ ਬਗ਼ਾਵਤ ਦੀ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੂਥਰ ਦਾ ਮਹੱਤਵ ਅਦੁੱਤੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਰਮਨ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਾਵਪੂਰਣ ਭਜਨਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਈਬਲ ਦਾ ਜਰਮਨ ਅਨੁਵਾਦ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਆਧੁਨਿਕ ਜਰਮਨ ਭਾਸ਼ਾ ਉੱਤੇ ਲੂਥਰ ਦੀ ਅਮਿੱਟ ਛਾਪ ਹੈ।
ਕਾਥਲਿਕ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਲੂਥਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਵਿੱਟੇਨਵਰਗ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾ ਦਿੱਤਾ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵਿਖਿਆਨ ਦਿੰਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਧਰਮਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਸੰਨ 1546 ਵਿੱਚ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵਿਵਾਦ ਦਾ ਸਮਾਧਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਮੈਂਸਫੇਲਡ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉੱਥੋਂ ਪਰਤਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜਨਮਸਥਾਨ ਆਇਸਲੇਬਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਚੱਲ ਬਸੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਹਾਂਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵੇਸਟਫੇਲੀਆ, ਰਾਇਨਲੈਂਡ ਅਤੇ ਬਾਵੇਰਿਆ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਕੁਲ ਜਰਮਨੀ ਲੂਥਰਨ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਇਲਾਵਾ ਲੂਥਰਵਾਦ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਨਿਕਟਵਰਤੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਫੈਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਕੈਨਡਿਨੇਵਿਆ ਦੇ ਕੁਲ ਈਸਾਈ ਲੂਥਰਨ ਬਣ ਗਏ ਸਨ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ http://www.biography.com/people/martin-luther-9389283
- ↑ Plass, Ewald M. (1959). "Monasticism". What Luther Says: An Anthology. Vol. 2. St. Louis: Concordia Publishing House. p. 964.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help)