ਕਾਮਰੂਪ ਖੇਤਰ
ਕਾਮਰੂਪ ਪੱਛਮੀ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਦੋ ਨਦੀਆਂ, ਮਾਨਸ ਅਤੇ ਬਰਨਾਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਖੇਤਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਅਤੇ ਪੋਸਟ-ਬਸਤੀਵਾਦੀ "ਅਣਵੰਡੇ ਕਾਮਰੂਪ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ" ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਖੇਤਰੀ ਸੀਮਾ ਹੈ।[1][2] ਇਹ ਕਾਮਰੂਪਾ ਦੇ ਤਿੰਨ ਰਾਜਵੰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਖੇਤਰ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸਾਮ ਦਾ ਮੌਜੂਦਾ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕੇਂਦਰ ਗੁਹਾਟੀ, ਇੱਥੇ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇਹ ਇਸਦੀਆਂ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਕਲਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ.[3]
ਕਾਮਰੂਪ | |
|---|---|
 | |
| ਗੁਣਕ: 26°15′N 91°30′E / 26.25°N 91.5°E | |
| ਦੇਸ਼ | ਭਾਰਤ |
| ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਰਾਜਧਾਨੀ | ਪ੍ਰਗਜਯੋਤਿਸ਼ਪੁਰਾ, ਦੁਰਜਯਾ |
| ਸ਼ਹਿਰ | ਬਰਪੇਟਾ, ਗੁਹਾਟੀ, ਨਲਬਰੀ, ਪਲਾਸਬਰੀ, ਰੰਗਿਆ |
| ਆਬਾਦੀ (2011) | |
| • ਕੁੱਲ | 60,00,000 |
| ਸਮਾਂ ਖੇਤਰ | ਯੂਟੀਸੀ+5:30 (ਭਾਰਤੀ ਮਿਆਰੀ ਸਮਾਂ) |
| ਖੇਤਰ ਕੋਡ | 0361 |
| ਵੈੱਬਸਾਈਟ | www www www www |
ਵ੍ਯੁਤਪਤੀ
ਸੋਧੋਨਾਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਾਲਿਕਾ ਪੁਰਾਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੰਤਕਥਾ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕਾਮਦੇਵ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰੂਪ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।[4]
ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਮਰੂਪ (350–1140)
ਸੋਧੋਕਾਮਰੂਪ ਖੇਤਰ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਕਾਮਰੂਪ ਰਾਜ ਅਧੀਨ ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਰਾਜ ਉੱਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਤਿੰਨ ਰਾਜਵੰਸ਼ਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ - ਵਰਮਨ, ਮਲੇਛ (ਮੇਚ) ਅਤੇ ਪਾਲ ਰਾਜਵੰਸ਼। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਵਰਮਨ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਅਤੇ ਪਾਲ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੀਆਂ ਰਾਜਧਾਨੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਪ੍ਰਗਜਯੋਤਿਸ਼ਪੁਰਾ ਅਤੇ ਦੁਰਜਯਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਾਮਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਮਲੇਛਾ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਕਾਮਰੂਪ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਤੇਜ਼ਪੁਰ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਸਮੁਦਰਗੁਪਤ ਦੀ ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਦੀ ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਪ੍ਰਸਤੀ ਵਿੱਚ ਕਾਮਰੂਪ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਦਵਾਕਾ (ਮੱਧ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਨਗਾਓਂ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ) ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਾਮਰੂਪ ਰਾਜੇ ਨੇ ਦਵਾਕਾ ਨੂੰ ਲੀਨ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।[5] ਹਾਲਾਂਕਿ ਰਾਜ ਨੂੰ ਕਾਮਰੂਪ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਰਾਜੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਜਯੋਤਿਸ਼ਾ (ਪ੍ਰਾਗਜਯੋਤਿਸ਼ਾ ਅਧਿਪਤੀ) ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਨਾ ਕਿ ਕਾਮਰੂਪ।[6] 11ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਵੈਦਦੇਵ ਨੇ ਪ੍ਰਗਜਯੋਤਿਸ਼ਾ ਭਗਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਮੰਡਲ ਵਜੋਂ ਕਾਮਰੂਪ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ।[7] ਸਿਰਕਾਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਕਾਮਰੂਪ ਮੰਡਲ ਆਧੁਨਿਕ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅਣਵੰਡੇ ਕਾਮਰੂਪ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ।[8]
ਮੱਧਕਾਲੀ ਕਾਮਰੂਪ
ਸੋਧੋਕਾਮਤਾ (1250-1581)
ਸੋਧੋਕਾਮਰੂਪ ਖੇਤਰ ਨੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਾਸਨ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਕਾਮਰੂਪਨਗਰਾ (ਉੱਤਰੀ ਗੁਹਾਟੀ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ 13ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਸੰਧਿਆ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਮੌਜੂਦਾ ਉੱਤਰੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਨਵਾਂ ਰਾਜ ਕਾਮਤਾ ਕਹਾਉਣ ਲੱਗਾ; ਜਾਂ ਕਈ ਵਾਰ ਕਾਮਤਾ-ਕਾਮਰੂਪ ਵਜੋਂ।[9][10] ਭਾਵੇਂ ਕਾਮਤਾ ਵਿੱਚ ਕੋਚ ਬਿਹਾਰ, ਦਾਰੰਗ, ਕਾਮਰੂਪ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਮਾਈਮਨਸਿੰਘ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਕਾਮਰੂਪ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਇਸਦਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਢਿੱਲਾ ਸੀ।[11][12] ਪੁਰਾਣੇ ਕਾਮਰੂਪ ਰਾਜ ਦੇ ਅਤਿ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਚੁਟੀਆ, ਕਚਾਰੀ ਅਤੇ ਅਹੋਮ ਰਾਜ ਉਭਰੇ, ਕਾਮਰੂਪ, ਨਾਗਾਓਂ, ਲਖੀਮਪੁਰ ਅਤੇ ਦਰਾਂਗ ਵਿੱਚ ਬਾਰੋ-ਭੁਯਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਰਾਜਾਂ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਕਾਮਤਾ ਰਾਜ ਵਿਚਕਾਰ ਬਫਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।[13][14]
ਕੋਚ ਹਾਜੋ (1581-1612)
ਸੋਧੋ16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵ ਸਿੰਘਾ ਨੇ ਕਾਮਤਾ ਦੇ ਖੇਨ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ ਨਾਲ ਬਚੇ ਖਲਾਅ ਨੂੰ ਭਰਿਆ ਅਤੇ ਕਾਮਰੂਪ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਾਰੋ-ਭੂਯਾਨ ਸਰਦਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਰਾਜ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਨਰਨਾਰਾਇਣ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ, ਰਾਜ ਨੇ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕੀਤਾ। ਕਰਟੋਆ ਅਤੇ ਭਰੇਲੀ ਨਦੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਰਾਜ। ਭਾਵੇਂ ਕੋਚ ਰਾਜੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਾਮਤੇਸ਼ਵਰ (ਕਾਮਾਤਾ ਦੇ ਸੁਆਮੀ) ਅਖਵਾਉਂਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਕੋਚ ਰਾਜ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਨਾ ਕਿ ਕਾਮਰੂਪ ਵਜੋਂ।[15]
ਸੰਕੋਸ਼ ਨਦੀ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਉੱਤਰੀ ਕਿਨਾਰੇ ਵਿੱਚ ਭਰਲੀ ਨਦੀ ਤੱਕ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਉੱਤੇ ਰਘੂਦੇਵ ਦੇ ਕੰਟਰੋਲ ਦੇ ਨਾਲ 1581 ਵਿੱਚ ਕਾਮਤਾ ਰਾਜ ਨੂੰ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ; ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ। ਰਘੁਦੇਵ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਮੁਸਲਿਮ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਕੋਚ ਹਾਜੋ ਅਤੇ ਏਕਾਸਰਨਾ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਮਰੂਪ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[16][17] ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੁਗਲਾਂ ਨੇ ਢਾਕਾ ਵਿੱਚ ਬੰਗਾਲ ਸੁਬਾਹ ਦਾ ਰਾਜ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ, ਕੋਚ ਬਿਹਾਰ ਨੇ ਰਘੁਦੇਵ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਪਰੀਕਸ਼ਿਤਨਾਰਾਇਣ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਕੀਤਾ। ਮੁਗਲਾਂ ਨੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ, ਪਰੀਕਸ਼ਿਤ ਨੂੰ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ 1615 ਤੱਕ ਕਾਮਰੂਪ ਦੀ ਪੂਰਬੀ ਸਰਹੱਦ ਤੱਕ (ਬਰਨਦੀ ਨਦੀ ਤੱਕ) ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ ਲਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੁਗਲਾਂ ਨੇ ਹੋਰ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਅਹੋਮ ਰਾਜ ਨਾਲ ਸਿੱਧੇ ਫੌਜੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ 1639 ਵਿੱਚ ਅਸੁਰਾਰ ਅਲੀ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬਰਨਦੀ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਸੀਮਾ ਦਾ ਨਿਪਟਾਰਾ ਕਰ ਲਿਆ।
ਸਰਕਾਰ ਕਾਮਰੂਪ (1612-1682)
ਸੋਧੋ
ਮੁਗਲਾਂ ਨੇ ਨਵੀਂ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ---ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਢੇਕੇਰੀ (ਸੰਕੋਸ਼ ਅਤੇ ਮਾਨਸ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ) ਅਤੇ ਕਾਮਰੂਪ (ਮਾਨਸ ਅਤੇ ਬਰਨਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ) ਸਨ।[18] ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਸੂਬੇਦਾਰ ਸ਼ਾਹ ਸ਼ੁਜਾ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਕਾਮਰੂਪ ਦਾ ਨਾਂ ਵੀ ਸ਼ੁਜਾਬਾਦ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ।[19] ਮੁਗ਼ਲ ਗਵਰਨਰਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਜਾਬਾਦ ਦੇ ਫ਼ੌਜਦਾਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[20] ਛੇਵੇਂ ਫੌਜਦਾਰ, ਲੁਤਫੁੱਲਾ ਸ਼ਿਰਾਜ਼ੀ ਨੇ 1657 ਵਿੱਚ ਕੋਚ ਹਾਜੋ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਹਾੜੀ ਚੋਟੀ ਦੀ ਮਸਜਿਦ ਬਣਾਈ ਸੀ। ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ ਇਰਾਕ ਦੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਗਿਆਥ ਅਦ-ਦੀਨ ਔਲੀਆ ਦੀ ਮਜ਼ਾਰ (ਮਕਬਰਾ) ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[21] 1682 ਵਿਚ ਇਟਾਖੁਲੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੁਗਲਾਂ ਨੇ ਕਾਮਰੂਪ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਗੁਹਾਟੀ ਦੇ ਫੌਜਦਾਰਾਂ ਦੀ ਅਧੂਰੀ ਸੂਚੀ:
- ਮਕਰਮ ਖਾਨ (1612-1614)
- ਮੀਰ ਸੂਫੀ (1614-1616)
- ਸ਼ਇਖ ਕਮਲ (1616-1632)
- ਅਬਦ ਅਸ-ਸਲਾਮ (1632-1638)
- ਨੂੂਰੁੱਲਾ (1638-1656)
- ਲੁਤਫੁੱਲਾ ਸ਼ਿਰਾਜ਼ੀ (1656-1658)
ਬੋਰਫੁਕਨ ਦਾ ਡੋਮੇਨ (1682-1820)
ਸੋਧੋਇਟਾਖੁਲੀ ਦੀ ਲੜਾਈ (1682) ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਹੋਮ ਰਾਜ ਨੇ ਸਰਕਾਰ ਕਾਮਰੂਪ ਉੱਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸਥਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਇਹ ਗੁਹਾਟੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਬੋਰਫੁਕਨ ਦਾ ਰਾਜ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕਾਮਰੂਪ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀਆਂ ਪੂਰਬੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਸੀਮਾਵਾਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਜ਼ਿਲੇ ਦੇ ਸਮਾਨ ਸਨ।[22] ਕਾਮਰੂਪ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਬੋਰਫੁਕਨ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਕਾਲੀਆਬੋਰ ਤੱਕ ਦਾ ਵਾਧੂ ਖੇਤਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਕੋਚ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਜੋ ਡਾਰਾਂਗ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਨੇ ਵੀ ਬੋਰਫੁਕਨ ਨੂੰ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ। ਅਹੋਮਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਕਾਮਰੂਪ ਉੱਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਥੋਪਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪਰਗਨਾ-ਅਧਾਰਿਤ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਇੱਕ ਮਿਸ਼ਰਤ ਮੁਗਲ-ਅਹੋਮ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਸੀ, ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਬਾਕੀ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪਾਈਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਉਲਟ।[23]
ਬਰਮੀ ਸਾਮਰਾਜ (1821-1824)
ਸੋਧੋਇਹ ਖੇਤਰ 1821 ਅਤੇ 1824 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬਰਮੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ।
ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਕਾਮਰੂਪ (1833–1947)
ਸੋਧੋਇਹ ਇਲਾਕਾ 1822 ਵਿੱਚ ਬਰਮੀ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। 1765 ਵਿੱਚ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਤਬਾਦਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਾਨਸ ਨਦੀ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਦੇ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕੰਟਰੋਲ ਰੱਖਿਆ, ਪਹਿਲੀ ਐਂਗਲੋ-ਬਰਮੀ ਜੰਗ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ 28 ਮਾਰਚ 1824 ਨੂੰ ਗੁਹਾਟੀ ਵੱਲ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਅਕਤੂਬਰ ਤੱਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ।[24] 1833/1836 ਵਿਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਜਿਸ ਕਾਮਰੂਪ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਹ 1639 ਦੀ ਮੁਗਲ ਸਰਕਾਰ ਕਾਮਰੂਪ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਸੀ।[25]
ਆਧੁਨਿਕ ਕਾਮਰੂਪ
ਸੋਧੋ1947 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਾਮਰੂਪ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰੂਪ ਕਾਇਮ ਰੱਖਿਆ। ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੀ ਵੰਡ 1983 ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ, ਅਤੇ ਮੂਲ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਅਕਸਰ "ਅਣਵੰਡਿਆ ਕਾਮਰੂਪ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਾਮਪਿਥਾ, 1639 ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਕਾਮਰੂਪ ਅਤੇ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਕਾਲ ਤੋਂ ਅਣਵੰਡੇ ਕਾਮਰੂਪ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਅੱਜ ਕਾਮਰੂਪ ਵਜੋਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ
ਸੋਧੋਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Pratap Chandra Choudhury, The history of civilisation of the people of Assam to the twelfth century , Page 448, 1959 The Kamapitha of the Tantras was no other than Kamarupa and Kamakhya.
- ↑ "These theoretical divisions are not known from the early epigraphic records and may have been fabricated in the late medieval period." (Sircar 1990, p. 68)
- ↑ Upendranath Goswami (1970), A Study on Kāmrūpī: A Dialect of Assamese
- ↑ Hemanta Kumar Sarma (1992), Socio-Religious Life of the Assamese Hindus: A Study of the Fasts and Festivals of Kamrup District, p.4, p.p.262, Daya Publishing House
- ↑ "It is presumed that (Kalyana Varman) conquered Davaka, incorporating it within the kingdom of Kamarupa" (Puri 1968, p. 11)
- ↑ "The name Kamarupa does not appear in local grants where Pragjyotisha alone figures with the local rulers called Pragjyotishadhipati." (Puri 1968, p. 3)
- ↑ (Puri 1968, p. 3)
- ↑ (Sircar 1990, p. 70)
- ↑ "Hema Saraswati in his Prahrada-carit says that Durlabhanarayan was the unequaled king of Kamata-mandala" (Neog 1990, p. 40)
- ↑ (Gogoi 2002, p. 17)
- ↑ (Sarkar 1992, p. 44)
- ↑ "The invasion of Mughisuddin, though abortive, had shaken the Kamarupa kingdom. It was reorganized as a new state. 'Kamata' by name with Kamatapur as capital. The exact time when the change was made is uncertain. But possibly it had been made by Sandhya (c1250-1270) as a safeguard against mounting dangers from the east and the west. Its control over the eastern regions beyond the Manah (Manas river) was lax." (Sarkar 1992, pp. 40–41)
- ↑ (Sircar 1990, p. 171)
- ↑ (Gogoi 2002, p. 23)
- ↑ (Nath 1989)
- ↑ Though Chilarai and Naranarayana established control up to Subansiri river via the Treaty of Majuli, the Sukhaamphaa recovered control between Bhareli and Subansiri soon after.
- ↑ "The eastern division (of the Koch kingdom) was known as 'Kamrup' in the local sources and as 'Koch Hajo' in the Persian chronicles." (Nath 1989, p. 86)
- ↑ (Gogoi 2002, p. 99)
- ↑ Balakrishnan, Srinivasan. "The Masjid atop the mountain". Tripura Chronicle. Archived from the original on 2020-09-05. Retrieved 2023-02-08.
- ↑ Nath, Rajmohan (1948). "Appendix". The back-ground of Assamese culture. A. K. Nath. p. 3.
- ↑ Goswami, Māmaṇi Raẏachama (2002). "Down Memory Lane". An Unfinished Autobiography. p. 67.
- ↑ "Camroop (Kamrup), on the west, or towards Bengal, is bounded by the Manaha river (Manas river); on the north by Raotan, on the east by Bushnudeee (Barnadi river) which separates it from Dehrungh (Darrang) and on the south by Berhampooter (Brahmaputra river)", Wade, Dr John Peter, (1805) "A Geographical Sketch of Assam" in Asiatic Annual Register, reprinted (Sharma 1972)
- ↑ (Gogoi 2002, p. 98)
- ↑ (Bannerjee 1992, pp. 5–6)
- ↑ (Banerjee 1992, pp. 53–54)
ਬਿਬਲੀਓਗ੍ਰਾਫੀ
ਸੋਧੋ- Bannerje, A C (1992). "Chapter 1: The New Regime, 1826-31". In Barpujari, H K (ed.). The Comprehensive History of Assam: Modern Period. Vol. IV. Guwahati: Publication Board, Assam. pp. 1–43.
- Gogoi, Jahnabi (2002), Agrarian System Of Medieval Assam, New Delhi: Concept Publishing Company
- Nath, D (1989), History of the Koch Kingdom: 1515-1615, Delhi: Mittal Publications
- Neog, Maheshwar (1980). Early History of the Vaishnava Faith and Movement in Assam. Delhi: Motilal Banarasidass.
- Puri, Baij Nath (1968). Studies in Early History and Administration in Assam. Gauhati University.
- Sarkar, J. N. (1992), "Chapter II The Turko-Afghan Invasions", in Barpujari, H. K. (ed.), The Comprehensive History of Assam, vol. 2, Guwahati: Assam Publication Board, pp. 35–48
- Sircar, D C (1990), "Pragjyotisha-Kamarupa", in Barpujari, H K (ed.), The Comprehensive History of Assam, vol. I, Guwahati: Publication Board, Assam, pp. 59–78
- Sharma, Benudhar, ed. (1972). An Account of Assam. Gauhati: Assam Jyoti.
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ
ਸੋਧੋ
Kamrup region ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਮੀਡੀਆ ਵਿਕੀਮੀਡੀਆ ਕਾਮਨਜ਼ ਉੱਤੇ ਹੈ
