ਕੋਰਰਾਵਈ
ਕੋਰਰਾਵਾਈ (ਕੋਰਰਾਵਾਈ) ਜਾਂ ਕੋਰਰਾਵੀ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਤਾਮਿਲ ਮੰਦਰ 'ਚ ਜੰਗ ਅਤੇ ਜਿੱਤ ਦੀ ਦੇਵੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਰੁਗਨ, ਜੰਗ ਦਾ ਹਿੰਦੂ ਦੇਵਤਾ, ਦੀ ਮਾਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਹੁਣ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਦੇ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਦੇਵਤਾ ਹੈ।[1] ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਹਵਾਲੇ ਕੋਰਰਾਵਾਈ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਤਾਮਿਲ ਵਿਆਕਰਨ ਟਾਲਕਾਪਿਅਮ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੰਗਮ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਕੰਮ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੋਰਰਾਵਈ ਦੀ ਦੇਵੀ ਦੁਰਗਾ ਨਾਲ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਮੂਰਤੀ-ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ, ਕੋਰਰਾਵਈ ਨੂੰ ਭਿਆਨਕ ਅਤੇ ਖ਼ੂਨ-ਖਰਾਬੇ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਵਾਢੀ ਅਤੇ ਜੰਗ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਤਾਮਿਲਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪਹਿਲੂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਖੇਤ ਅਤੇ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਲਈ ਕੋਰਰਾਵਈ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਸਨ।[2] ਇਹ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਤਾਮਿਲ ਫ਼ੌਜੀ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੁਰਦਾ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵੀ ਕੋਰਰਾਵਈ ਨੂੰ ਅਰਪਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[3] ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਤਮਿਲ ਲਿਪੀ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਨੂੰਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਆਪਣੀ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਵੀਪੱਲੀ ਵੀਰਾ ਸੋਲੀਯਮ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਕਮਾਂਡਰ ਦੀ ਜਿੱਤ ਲਈ ਲੜਾਈ ਦੀ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਯੋਧਾ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਨਾ ਸੀ।[4] ਤਾਮਿਲ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣੀਕਰਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਕੋਰਰਾਵਈ ਹਿੰਦੂ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਏ ਗਏ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵੀ ਦੁਰਗਾ, ਕਾਲੀ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰੀ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਸਿਲਪਦਿਕਾਰਾਮ, ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਰਰਾਵਾਈ ਦੁਰਗਾ ਨਾਲ ਵਿਲੀਨ ਹੋਣ ਨਾਲ ਚਲ ਰਹੀਆਂ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਦੀ ਭੈਣ ਅਤੇ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।[5]
ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ, ਕਾਲਾ ਹਿਰਨ (ਕਾਲੀਆਮਾਨ) ਹਿੰਦੂ ਦੇਵੀ ਕੋਰਰਾਵਾਈ ਦਾ ਵਾਹਨ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[6][7]
ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ
ਸੋਧੋ- ਹਿੰਦੂ ਦੇਵਤੇ
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "ਕੋਰਰਾਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਤਾਮਿਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਦੇਵੀ ਸੀ." ਤਿਵਾੜੀ (1985)
- ↑ "ਇਤਿਹਾਸਕ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ਆਫ਼ ਦ ਤਮਿਲ" ਵਿਜਯਾ ਰਾਮਾਸਵਾਮੀ, 119 ਪੀ.
- ↑ "ਇਤਿਹਾਸਕ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ਆਫ਼ ਦ ਤਾਮਿਲਜ਼" ਵਿਜਯਾ ਰਾਮਸਵਾਮੀ, 281 ਪੀ.
- ↑ ਨਸਲੀ ਇਨਸੋਰਜੈਂਸੀ ਐਂਡ ਨੈਸ਼ਨਲ ਇੰਟੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ: ਏ ਸਟੱਡੀ ਆਫ਼ ਨੈਸ਼ਨਲ ਏਨਟੈਸ਼ਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਇਨ ਸਾਊਥ ਏਸ਼ੀਅਨ (1997) ਪੀ.114
- ↑ "ਇਤਿਹਾਸਕ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ਆਫ਼ ਦ ਤਾਮਿਲਜ਼" ਵਿਜੇ ਰਾਮਸਵਾਮੀ, 120 ਪੀ.
- ↑ van der Geer, A. (2008). Animals in Stone:।ndian Mammals Sculptured through Time. Leiden, South Holland (Netherlands): Brill. pp. 57–58. ISBN 9789004168190.
- ↑ Krishna, N. (2010). Sacred Animals of।ndia. New Delhi,।ndia: Penguin Books।ndia. ISBN 9780143066194.
ਪੁਸਤਕ ਸੂਚੀ
ਸੋਧੋ- Mahalakshmi, R. (2009). "Caṇkam literature as a social prism: an interrogation". Chapter 3 (29–41) in Brajadulal Chattopadhyaya (editor). A Social History of Early।ndia. Pearson Education,।ndia.
- Harle, James C. (1963). "Durgā, Goddess of Victory". Artibus Asiae. 26 (3/4): 237–246. doi:10.2307/3248984. JSTOR 3248984.
- Kersenboom-Story, Saskia C. (1987). Nityasumaṅgalī: devadasi tradition in South।ndia. Motilal Banarsidass.
- Kinsley, David R. (1988). Hindu goddesses: visions of the divine feminine in the Hindu religious tradition. Hermeneutics: Studies in the History of Religions 12. University of California Press.
- Tiwari, Jagdish Narain (1985). Goddess Cults in Ancient।ndia (with special reference to the first seven centuries A.D.). Sundeep Prakashan. [Adapted from his PhD thesis accepted by the Australian National University in 1971.]