|
|death_place=[[ਕਰਾਚੀ]],ਪਾਕਿਸਤਾਨ
|resting place=
|ethnicity=[[ਸਿੰਧੀ ਲੋਕ|ਸਿੰਧੀ ]]
|citizenship={{پرچم تصویر|ਪਾਕਿਸਤਾਨ}}[[ਪਾਕਿਸਤਾਨ]]
|education=ਐਮਏ ਸਿੰਧੀ
|alma mater=[[ਸਿੰਧ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ]]
|occupation=[[ਸਿੰਧੀ ਭਾਸ਼ਾ]] ਦੀ ਮੁਮਤਾਜ਼ ਲੇਖਕ, ਸਿੰਧੀ ਸਭਿਆਚਾਰਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਮਾਹਰ, ਸਿੰਧੀ ਲੋਕ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਮਾਹਰ, ਲੇਖਕ, ਅਤੇ ਖੋਜਕਾਰ
|notable works=
|religion=ਇਸਲਾਮ
|awards=[[ਤਮਗ਼ਾ ਹੁਸਨ ਕਾਰਕਰਦਗੀ|ਸਦਾਰਤੀ ਤਮਗ਼ਾ ਹੁਸਨ ਕਾਰਕਰਦਗੀ ਲਈ]]
|genre=ਸਿੰਧੀ ਸਭਿਆਚਾਰਸੱਭਿਆਚਾਰ, ਸੰਗੀਤ, ਸਾਹਿਤ, ਖੋਜ
}}
'''ਮੁਮਤਾਜ਼ ਮਿਰਜ਼ਾ'''(ਜਨਮ: [[29 ਨਵੰਬਰ]], [[1939]] - ਮੌਤ: [[6 ਜਨਵਰੀ]], [[1997]]) [[ਸਿੰਧੀ ਭਾਸ਼ਾ]] ਦੀ ਮੁਮਤਾਜ਼ ਲੇਖਕ, ਸਿੰਧੀ ਸਭਿਆਚਾਰਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਮਾਹਰ, ਸਿੰਧੀ ਲੋਕ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਮਾਹਰ, ਲੇਖਕ, ਅਤੇ ਖੋਜਕਾਰ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨਾਮਾ [[ਸ਼ਾਹ ਅਬਦੁਲ ਲਤੀਫ਼ ਭਟਾਈ|ਸ਼ਾਹ ਅਬਦੁਲ ਲਤੀਫ਼ ਭਟਾਈ]] ਦੀਆਂ ਸਮੁਚੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨਾ ਸੀ।
== ਜ਼ਿੰਦਗੀ ==
ਮੁਮਤਾਜ਼ ਮਿਰਜ਼ਾ ਦਾ ਜਨਮ [[29 ਨਵੰਬਰ]], [[1939]] ਨੂੰ [[ਹੈਦਰਾਬਾਦ, ਸਿੰਧ]], [[ਬਰਤਾਨਵੀ ਰਾਜ|ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤ]] (ਮੌਜੂਦਾ [[ਪਾਕਿਸਤਾਨ]]) ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਅਸਲੀ ਨਾਮ ਹੈ ਮਿਰਜ਼ਾ ਤੋਸਲ ਹੁਸੈਨ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਤਾਅਲੁੱਕ ਮਿਰਜ਼ਾ ਕਲੀਚ ਬੇਗ, ਮਿਰਜ਼ਾ ਅਜਮਲ ਬੇਗ ਔਰ ਮਿਰਜ਼ਾ ਬਢਲ ਬੇਗ ਕੇ ਜ਼ੀ ਇਲਮ ਘਰਾਣੇ ਨਾਲ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਮਿਰਜ਼ਾ ਗੁਲ ਹਸਨ ਅਹਿਸਾਨ ਕਰਬਲਾਈ ਵੀ ਸਿੰਧ ਦੇ ਮੋਹਰੀ ਕਵੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੁਮਤਾਜ਼ ਮਿਰਜ਼ਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਇਲਮੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਸਿੰਧੀ ਅਦਬੀ ਬੋਰਡ ਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਿਥੇ ਇਸ ਨੇ ਸਿੰਧੀ-ਉਰਦੂ ਅਤੇ ਉਰਦੂ-ਸਿੰਧੀ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ਅਤੇ ਸਿੰਧੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦਾ ਕੰਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਨੂੰ ਇਹ ਰੇਡੀਓ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਨਾਲ ਵਾਬਸਤਾ ਰਹੀ। ਉਮਰ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਿੰਧ ਦੇ ਸਭਿਆਚਾਰਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਮਹਿਕਮੇ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਜਨਰਲ ਮੁਕੱਰਰ ਹੋਈ। ਇਥੇ ਇਸ ਨੇ ਸ਼ਾਹ ਅਬਦੁਲ ਲਤੀਫ਼ ਭਟਾਈ ਦੇ ਮਜਮੂਆ ਕਲਾਮ ਰਿਸਾਲਾ ਦਾ ਕਦੀਮ ਤਰੀਨ ਨੁਸਖ਼ਾ ਗੰਜ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਸੰਕਲਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਾਇਆ ਜੋ ਆਲਾ ਤਬਾਅਤ ਕਾ ਹੁਸੈਨ ਸ਼ਾਹਕਾਰ ਹੈ। ਮੁਮਤਾਜ਼ ਮਿਰਜ਼ਾ ਸਿੰਧੀ ਜ਼ਬਾਨ ਦੀ ਉਚ ਪਾਏ ਦੀ ਵਾਰਤਿਕ ਲੇਖਕ ਸੀ। ਇਸਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸਪਰਿਆਨ ਸੰਦੇ ਗਾਲਹੜੀ, ਸਦਾ ਸੋਵੇਤਾ ਕਾਪੜੀ ਅਤੇ ਵਸਾਰਿਆਨ ਨਾ ਵਿਸਰਨ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ। <ref name="پاکستان کرونیکل">ص 792، ''[//ur.wikipedia.org/wiki/پاکستان_کرونیکل پاکستان کرونیکل]''، [//ur.wikipedia.org/wiki/عقیل_عباس_جعفری عقیل عباس جعفری]، ورثہ / فضلی سنز، کراچی، 2010ء</ref>
== ਲਿਖਾਈ ==
== ਹਵਾਲੇ ==
{{حوالہ جات}}
[[ਸ਼੍ਰੇਣੀ:ਜਨਮ 1939]]
| 