ਪਲਕ ਦਿਲ ਝੀਲ

ਪਲਕ ਦਿਲ ਜਾਂ ਪਲਾ ਟੀਪੋ ( "ਨਿਗਲਣ ਵਾਲੀ ਝੀਲ" ਲਈ ਮਾਰਾ ਭਾਸ਼ਾ ) ਮਿਜ਼ੋਰਮ, ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਝੀਲ ਹੈ। ਇਹ ਮਿਜ਼ੋਰਮ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਦੱਖਣੀ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਮਾਰਾ ਆਟੋਨੋਮਸ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਸਾਈਹਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਫੁਰਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਭੂਗੋਲਿਕ ਸਥਿਤੀ ਇੰਡੋ-ਬਰਮਾ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਹਾਟਸਪੌਟ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਲਈ ਇਹ ਜਾਨਵਰਾਂ ਅਤੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨਾਲ ਭਾਰੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਝੀਲ ਪਾਲਕ ਵਾਈਲਡਲਾਈਫ ਸੈਂਚੁਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸੈੰਕਚੂਰੀ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਪਲਕ ਦਿਲ ਝੀਲ
ਪਲਾ ਟੀਪੋ
ਸਥਿਤੀ	ਸਾਈਹਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ, ਮਿਜ਼ੋਰਮ
ਗੁਣਕ	22°20′25″N 92°56′33″E
Type	Lentic
Primary inflows	Two mountain streams
Primary outflows	Pala lui
Catchment area	18.5 km2 (7.1 sq mi)
Basin countries	India
ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੰਬਾਈ	0.87 km (0.54 mi)
ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਚੌੜਾਈ	0.7 km (0.43 mi)
Surface area	1.5 km2 (0.58 sq mi)
ਔਸਤ ਡੂੰਘਾਈ	17 m (56 ft)
ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਡੂੰਘਾਈ	27 m (89 ft)
Surface elevation	270 m (890 ft)
Settlements	ਫੂਰਾ, ਟੋਂਗਕੋਲੋਂਗ, ਸਾਈਹਾ

ਪਾਲਾ ਝੀਲ ਦੇ ਨਾਮ ਲਈ ਇੱਕ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਮਾਰਾ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਟਿਪੋ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਝੀਲ"; ਇਸ ਨੂੰ ਮਿਜ਼ੋ ਤਾਉਂਗ ਵਿੱਚ ਪਲਕ ਦਿਲ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਝੀਲ ਭਾਰਤ ਦੇ ਚੋਣ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਖੇਤਰ ਦਾ ਨਾਮ ਪਾਲਕ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਖੇਤਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।

ਮੂਲ

ਮੌਖਿਕ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਪਾਲਕ ਦਿਲ ਦਾ ਗਠਨ 800-1200 ਈਸਵੀ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਰਮਾ ਤੋਂ ਮਾਰਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਪਰਵਾਸ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਲਕ ਦਿਲ ਦਾ ਮੂਲ ਮਿਜ਼ੋ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੋਕ-ਕਥਾ ਹੈ। ਮਾਰਾ ਦੰਤਕਥਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਥਾਂ ਦੇ ਖੇਤਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਪਿੰਡ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਹੰਚਾਓ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕਰੀਬ 300 ਪਰਿਵਾਰ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਚੱਟਾਨ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੱਪ ਦੀ ਗੁਫਾ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਚੱਟਾਨ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਖੇਡਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਅਕਸਰ ਗਾਇਬ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਸ਼ੂ ਪਸ਼ੂ ਵੀ ਗਾਇਬ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਮੱਛੀ ਫੜਨ ਵਾਲੇ ਖੰਭੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੱਕਰੀ (ਜਾਂ ਦੂਜੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੁੱਤੇ) ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਾਣਾ ਵਜੋਂ ਵਰਤ ਕੇ ਸੱਪ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ। ਇਸ ਬਿੰਦੂ ਤੋਂ ਦੋ ਸੰਸਕਰਣ ਹਨ:

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੱਪ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਮਾਸ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ। ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਲੀ ਵਿਧਵਾ ਨੂੰ ਸਿਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਮਿਲਣਾ ਹੋਇਆ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਪਕਾਇਆ, ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਝਪਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਘੁੰਮ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਉਸਨੂੰ ਵੇਖ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਘਬਰਾ ਕੇ ਉਸਨੇ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਵਾਲਾ ਘੜਾ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਬਾਹਰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਹੜ੍ਹ ਆ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜਾਨ ਲਈ ਭੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਤਲਾਬ ਇੱਕ ਝੀਲ ਵਿੱਚ ਜਾ ਵੜਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਬਸਤੀ ਡੁੱਬ ਗਈ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਡੁੱਬ ਗਿਆ। ਇਸ ਝੀਲ ਨੂੰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪਾਲਾ ਟੀਪੋ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

• ਇੱਕ ਵਿਕਲਪਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੱਪ ਨੂੰ ਫੜਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਇਸਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਕੱਢ ਸਕੇ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਵਿਚਕਾਰੋਂ ਕੱਟ ਨਹੀਂ ਸਕੇ। ਹੇਠਲਾ ਅੱਧ ਭਾਰੀ ਗਰਜ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਗੁਫਾ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਗਿਆ। ਇਸ ਨੇ ਗੁਫਾ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਣੀ ਦਾ ਇੱਕ ਉਛਾਲ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਡੁੱਬ ਗਿਆ। ਇਹ ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਝੀਲ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਪਾਲਾ ਟੀਪੋ ਕਿਹਾ ਗਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਹੈ "ਨਿਗਲਣ ਜਾਂ ਡੁੱਬਣ ਵਾਲੀ ਝੀਲ"।