ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ

ਸਿੰਧੀ ਕੱਪੜੇ

ਸਿੰਧੀ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਮਰਦ ਦੋਵੇਂ ਪਜਾਮੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਜਾਂ ਕੁੜਤਾ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਸਾੜ੍ਹੀ ਜਾਂ ਘੱਗਰਾ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਅਤੇ ਕੁੜਤੇ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਸਾੜੀ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਹੋਰ ਸਮਾਨ, ਸਿੰਧੀਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਰਵਾਇਤੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਸਨ।

ਪਿਛੋਕੜ ਸੋਧੋ

ਸਿੰਧੀ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਅਸਲ ਡਰੈੱਸ ਕੋਡ ਲੰਬੇ ਘੁੰਡ ਨਾਲ ਲਹਿੰਗਾ ਚੋਲੀ ਸੀ, 1840 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ, ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਲਹਿੰਗਾ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸੁਥਾਨ ਪਹਿਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸਿੰਧੀ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਲਹਿੰਗਾ ਪਹਿਨਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਸਿੰਧੀ ਸੁਥਾਨ ਪਹਿਨਿਆ ਅਤੇ ਚੋਲੀ ਦੀ ਥਾਂ ਲੰਬੀ ਚੋਲੋ ਹੋ ਗਈ।, ਅਤੇ ਮਰਦ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਧੋਤੀ/ਲੁੰਗੀ ਪਹਿਨਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੰਬਾ ਜਾਂ ਛੋਟਾ ਅੰਗਰਾਖੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅੰਗਰਾਖੋ ਨੂੰ ਸਿੰਧੀ ਕੁੜਤੇ ਨਾਲ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਪਹਿਰੀਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਧੋਤੀ/ਲੁੰਗੀ ਦੀ ਥਾਂ ਸਿੰਧੀ ਸਲਵਾਰ/ਸੁਥਾਨ/ਕੰਚਾ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਸੀ।[1]

ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ, ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਘਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਮਖਮਲ ਜਾਂ ਅੰਬਰ ਦਾ ਪਜਾਮਾ (ਸੁਥਾਨ) ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਸਨ। ਨਾਲ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਲੰਬੀ ਸਕਰਟ (ਜਬਲੋ) ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੋਟਾ ਪੋਪਲਿਨ ਬਲਾਊਜ਼ ( ਕੋਟੀ ) ਅਤੇ ਇੱਕ ਚਿੱਟਾ ਰਾਵਾ (ਇੱਕ ਮਲਮਲ ਦੇ ਸਿਰ ਦਾ ਸਕਾਰਫ਼) ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅੱਧਖੜ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਚੂੜੀਦਾਰ ਪਜਾਮਾ (ਸੌਰਹੀ ਸੁਥਾਨ) ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਸਨ। ਬਜ਼ੁਰਗ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਲਈ ਇੱਕ ਚਿੱਟੀ ਚਾਦਰ (ਚਾਦਰ) ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਚੀਕਣੀ ਮੋਰੀ (ਅਖੀਰੀ) ਚਤੁਰਾਈ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਚੱਪਲਾਂ (ਸਪਾਟੋ) ਦੇ ਨਾਲ ਸਲਵਾਰ ਕੁਰਤਾ ਪਹਿਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਸਿੰਧੀ ਮਰਦ ਦਾ ਅਸਲ ਪਹਿਰਾਵਾ ਧੋਤੀ/ਲੁੰਗੀ, ਜਾਮੋ/ਅੰਗਰਾਖੋ (ਉੱਪਰ) ਅਤੇ ਅੱਚੀ ਪਗਿੜੀ (ਚਿੱਟੀ ਪੱਗ) ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਲਾਕ ਪ੍ਰਿੰਟਿਡ ਸ਼ਾਲ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਅਜਰਕ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸ਼ਾਲ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਮਰਦ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਫੁੱਲਦਾਰ/ਚੈਕਰ ਵਾਲੇ ਕੱਪੜੇ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਜਾਂ ਪੱਗ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੁਮਾਲ ਵਜੋਂ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਿੰਧ ਦੇ ਰਵਾਇਤੀ ਕੱਪੜੇ ਅੱਜ ਵੀ ਮਰਦਾਂ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ 'ਤੇ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਰਵਾਇਤੀ ਕੱਪੜੇ ਸੋਧੋ

ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਮੁਗਲ ਸ਼ਾਸਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਸਿੰਧ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੇ ਜਾਂਦੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਇਰਾਕ ਅਤੇ ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੇ ਜਾਂਦੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ-ਜੁਲਦੇ ਸਨ।[2][3] ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਟਿਊਨਿਕ ਅਤੇ ਇਰਾਕੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਲੰਬੇ ਕੱਪੜੇ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਦਰਾਜ਼ ਵਰਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਰਾਕੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੈਂਟਾਲੂਨ ਜੋ ਗੁਆਂਢੀ ਮੁਲਤਾਨ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਤੱਟਵਰਤੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅਪਣਾਏ ਗਏ ਸਨ।[4] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਿੰਧ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਇਰਾਕੀ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਮਨਸੂਰਾ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਸੀ,[5] ਅਰਬ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ, 712 ਈਸਵੀ[6] ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਪਣਾਇਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਿੰਧ ਵਿੱਚ ਅਰਬ ਸ਼ਾਸਨ 1050 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋਇਆ[7] ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹਨਾਂ ਪਹਿਰਾਵੇ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਿੰਧੀਆਂ ਨੇ ਹੋਰ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵੀ ਪਹਿਨੇ ਸਨ।

ਰਵਾਇਤੀ ਸਿੰਧੀ ਕਾਂਚਾ (ਸ਼ਲਵਾਰ) ਸੋਧੋ

 
ਸਿੰਧੀ ਰਵਾਇਤੀ ਪੈਂਟਾਲੂਨ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਵਿੱਚ ਸਿੰਧੀ-ਬਲੋਚੀ ਆਦਮੀ। ਸਿਖਰ ਹੈ ਬਲੋਚ ਫਰੰਟ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਚੋਲਾ। [8] 1845 ਈ

ਰਵਾਇਤੀ ਸਿੰਧੀ ਦਰਾਜ਼ ਇਰਾਕ [9] ਅਤੇ ਗੁਆਂਢੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਅਪਣਾਈ ਗਈ ਸਲਵਾਰ[10] ਸ਼ੈਲੀ ਹੈ। ਸਿੰਧੀ ਸਲਵਾਰ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਾਂਚਾ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,[11] ਨੂੰ ਚੌੜੇ ਪੈਂਟਾਲੂਨ ਵਜੋਂ ਵਰਣਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ[12] ਜੋ ਆਧੁਨਿਕ ਸਿੰਧੀ ਸੁਥਾਨ ਵਾਂਗ ਗੋਡਿਆਂ 'ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਅਤੇ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਤੇ ਚੌੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।[11] ਸਿੰਧੀ ਸਲਵਾਰ ਕਮਰ 'ਤੇ ਪਲੇਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।[13] ਦੋਵੇਂ ਕੱਪੜੇ ਗਿੱਟਿਆਂ ਤੱਕ ਢਿੱਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਦੋਵਾਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਇਰਾਕ ਦੇ ਪੈਂਟਾਲੂਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਹੈ,[14][15] ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਕੁਰਦਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[16][17]

ਸਿੰਧੀ ਸਲਵਾਰ ਨੂੰ ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਪਣਾਇਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਮਨਸੂਰਾ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਸੀ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਬੀਤਣ ਨਾਲ, ਅਰਬ ਸ਼ਾਸਨ ਜਿਸ ਨੇ ਇਰਾਕੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ, 11ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਅਨੁਸਾਰ, ਰਵਾਇਤੀ ਸਿੰਧੀ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਸ.

ਇਹ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਬਲੋਚਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪਰਵਾਸ 15ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ[18] ਦੌਰਾਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਅਤੇ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ[19] ਦੌਰਾਨ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਸਿੰਧ ਵਿੱਚ ਸਲਵਾਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿਆਪਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਿੰਧੀ ਸਲਵਾਰ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਨਸੂਰਾ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਬਲੋਚੀ ਸਲਵਾਰ ਜਿੰਨੀ ਚੌੜੀ ਅਤੇ ਢਿੱਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਚੌੜੀ ਅਤੇ ਢਿੱਲੀ ਹੈ।[20]

ਇੱਕ ਸੁਥਨ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂ ਗਿੱਟਿਆਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਸ਼ਲਵਾਰ ਦੀ ਕੋਈ ਸ਼ੈਲੀ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਤੇ ਢਿੱਲੀ ਨਾਲ ਇਕੱਠੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵੱਲ ਕੱਸਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਹਾਲਾਂਕਿ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਸੁਥਾਨ ਪਹਿਨਣ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਰਵਾਇਤੀ ਪੈਂਟਾਲੂਨ ਸ਼ੈਲੀ ਸਿੰਧੀ ਸਲਵਾਰ/ਸੁਥਾਨ ਪਹਿਨਦੇ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। [21] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸੁਥਨ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਅਪਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ,[22] ਪਰ 1872 ਵਿੱਚ ਇਹ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਵਰਤੋਂ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਰੋਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਈ ਸੀ।[23]

ਔਰਤ ਪਹਿਰਾਵਾ ਸੋਧੋ

ਕੱਪੜੇ

ਸਿੰਧੀ ਔਰਤਾਂ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿੰਧੀ ਲਹਿੰਗਾ ਚੋਲੀ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਸਿੰਧੀ ਔਰਤਾਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿੰਧੀ ਸਲਵਾਰ ਚੋਲੋ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਸਿੰਧੀ ਕਢਾਈ ਵਾਲਾ ਲੰਬਾ ਪਰਦਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਭਰਤ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਭਰਤ ਕਬੀਲੇ ਤੋਂ ਕਬੀਲੇ ਅਤੇ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵੱਖੋ-ਵੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਪਹਿਰਾਵਾ ਲਹਿੰਗਾ ਚੋਲੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਾਰੋ ਚੋਲੀ/ਜਬਲੋ ਚੋਲੀ ਜਾਂ ਘਾਘਰੋ ਚੋਲੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਵੀ ਸਿੰਧ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕੁਝ ਮੁਸਲਮਾਨ ਔਰਤਾਂ ਚੋਲੀ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇੱਕ ਲੰਬਾ ਬਲਾਊਜ਼ ਗਿੱਟਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ, ਸਿੰਧੀ। ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਸਿੰਧੀ ਕਢਾਈ ਅਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਕੰਮ ਨਾਲ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜੀਵੰਤ ਅਤੇ ਰੰਗੀਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਕਢਾਈ ਵਾਲੀ ਕਮੀਜ਼ ਨੂੰ ਗਜ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਿੰਧ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਡੈਲਟਾ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਜਟ ਔਰਤਾਂ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਰਗਾ ਲੰਮਾ ਚੋਗਾ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਸਿੰਧ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਬਲੋਚ ਔਰਤਾਂ ਇੱਕ ਫਰੌਕ ਵਰਗਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਘਘੋ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਵਾਇਤੀ ਕੱਪੜੇ ਰਵਾਇਤੀ ਚਾਂਦੀ ਅਤੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਹਿਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਸਫੈਦ ਪੂਰੀ ਬਾਂਹ ਦੀਆਂ ਚੂੜੀਆਂ ਮੋਹਨ ਜੋ ਦਾਰੋ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਨ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਹਾਥੀ ਦੰਦ ਤੋਂ ਬਣੀਆਂ ਪਰ ਅੱਜ ਪਲਾਸਟਿਕ ਤੋਂ ਬਣੀਆਂ ਹਨ।

ਲਾਂਘਾ ਚੋਲੀ ਸੋਧੋ

ਸੁਥਨ ਅਤੇ ਸਿੰਧੀ ਚੋਲੋ ਦੇ ਆਗਮਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਰਵਾਇਤੀ ਪਹਿਰਾਵਾ ਲੇੰਗਾ (ਜਬਲੋ) ਚੋਲੀ ਸੀ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਸਿੰਧ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਠਾਕਰਕਰ ਜ਼ਿਲੇ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਇੱਕ ਘੱਗਰਾ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ, ਲਹਿੰਗਾ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰੀ ਸੰਸਕਰਣ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਢਿੱਲੀ ਜਾਂ ਫਿੱਟ ਕੀਤੀ ਚੋਲੀ, [24] ਜਾਂ ਇੱਕ ਕੰਸੇਰਾ, ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਕਢਾਈ ਵਾਲਾ, ਬੈਕਲੇਸ ਬਲਾਊਜ਼, ਛੋਟੀਆਂ ਟੋਪੀ ਵਾਲੀਆਂ ਸਲੀਵਜ਼ ਅਤੇ ਤਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਫੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[25]

ਮਰਦ ਪਹਿਰਾਵਾ ਸੋਧੋ

ਸਿੰਧੀ ਸੁਥਾਨ ਅਤੇ ਸਿੰਧੀ ਐਂਜਲੋ ਸੋਧੋ

 
ਸਿੰਧੀ ਲੰਬਾ ਅੰਗੇਰਖੋ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ (1845)

ਮਰਦਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਦੂਸਰਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਆਧੁਨਿਕ ਸਿੰਧੀ ਸੁਥਾਨ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਵਾਇਤੀ ਪੇਹੇਰੇਨ (ਸਿੰਧੀ ਕਮੀਜ਼) ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਐਂਗਰਖੋ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,[26] ਕੁੜਤੇ ਦਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਰੂਪ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।[27] ਸਿਖਰ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਕਲਪਿਕ ਨਾਮ ਐਂਜਲੀ ਹੈ ਜੋ ਛੋਟਾ ਅਤੇ ਖੱਬੇ-ਪਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਛਾਤੀ, ਮੋਢਿਆਂ ਅਤੇ ਬਾਹਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਦਾ ਹੈ। ਸਲੀਵਜ਼ ਲੰਬੇ ਅਤੇ pleated ਹਨ. ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਲਈ ਵੱਡੀਆਂ ਅਤੇ ਚੌੜੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।[28] ਦੂਸਰਾ ਉੱਪਰਲਾ ਕੱਪੜਾ ਇੱਕ ਲੰਬੇ ਗਾਊਨ ਵਰਗਾ ਰਵਾਇਤੀ ਕੱਪੜਾ ਹੈ।[29]

ਸਿੰਧੀ ਟੋਪੀਆਂ ਸੋਧੋ

ਸਿੰਧ ਦੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ/ਟੋਪੀਆਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮ ਹੈ।

ਸਿੰਧੀ ਟੋਪੀ ਸਿੰਧੀ ਟੋਪੀ ਇੱਕ ਬੇਲਨਾਕਾਰ ਖੋਪੜੀ ਦੀ ਟੋਪੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ arch ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਕੱਟ-ਆਊਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਟੋਪੀ ਨੂੰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਜਿਓਮੈਟ੍ਰਿਕਲ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਨਾਲ ਕਢਾਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਛੋਟੇ ਟੁਕੜੇ ਜਾਂ ਰਤਨ ਸਿਲਾਈ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਤਾਲਪੁਰ ਟੋਪੀ/ਸਰਾਈ ਟੋਪੀ । ਤਾਲਪੁਰ ਟੋਪੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਰਾਈ ਟੋਪੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਸਾਧਾਰਨ ਟੋਪੀਆਂ ਸਨ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਮਕਦਾਰ ਰੰਗ ਦੇ ਮਖਮਲੀ ਜਾਂ ਚਮਕਦਾਰ ਬਰੋਕੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਬਣਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਡ੍ਰਮ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਵਿਚਕਾਰ ਵਿਪਰੀਤ ਪੈਨਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ। ਉਹ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਸਿੰਧ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਵਕੀਲਾਂ ਦਾ ਏਕਾਧਿਕਾਰ ਹੈ।

ਅਜਰਕ ਸੋਧੋ

ਅਜਰਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਬਲਾਕ ਪ੍ਰਿੰਟਿਡ ਸ਼ਾਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਮਰਦਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਔਰਤਾਂ ਮਲੇਰ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਅਜਰਕ ਸੰਸਕਰਣ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ।

 
ਅਜਰਕ ਚਾਦਰ

ਆਧੁਨਿਕ ਕੱਪੜੇ ਸੋਧੋ

ਸ਼ਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਸੋਧੋ

 
ਪੰਚਮੁਖੀ ਹਨੂੰਮਾਨ ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਪਹਿਨੀ ਔਰਤ

ਮਰਦ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਸਥਾਨਕ ਪ੍ਰਿੰਟਸ ਅਤੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸਿੱਧੇ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਪੰਜਾਬੀ[30] ਸ਼ਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ।

ਸਿੰਧੀ ਕੁੜਤਾ ਸੋਧੋ

ਸਿੰਧੀ ਕੁੜਤਾ ਗੁਆਂਢੀ ਪੰਜਾਬ[31][32] ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰਵਾਇਤੀ ਸਿੱਧੀ ਕੱਟ ਕਿਸਮ ਹੈ ਜੋ ਸਿੰਧ[33] ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਕੱਪੜੇ ਦੀ ਕਢਾਈ ਲਈ ਸਥਾਨਕ ਪੈਟਰਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਬੰਧਨੀ ਦੀ ਸਥਾਨਕ ਕਲਾ (ਕਿਸੇ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਰੰਗਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ 'ਤੇ ਗੰਢਾਂ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਇਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਕੇ ਨਮੂਨੇ ਵਾਲੇ ਟੈਕਸਟਾਈਲ ਬਣਾਉਣਾ) ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਸਿੰਧ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਅਤੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਤੋਂ ਹੋ ਕੇ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ[34] ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅਭਿਆਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਖੇਤਰ . ਸਿੰਧੀ ਕੁੜਤੇ ਵੀ ਭਾਰੀ ਸਥਾਨਕ ਸਮੱਗਰੀ ਤੋਂ ਬਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਰਿਲੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਰਤਿਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਰਿਲੀ ਕੁਰਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[35] ਅਜਰਕ ਪ੍ਰਿੰਟ ਵੀ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ ਸੋਧੋ

ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ

  1. ↑ I Am a Sindhi: The Glorious Sindhi Heritage / The Culture and Folklore of Sind By J. P. Vaswani
  2. ↑ Verma, Harish Chandra (1986) Dynamics Of Urban Life In Pre-Mughal India
  3. ↑ amiyat-ul-Falah (1967)The Voice of Islam, Volume 16
  4. ↑ Kumar, Raj (2008) Encyclopaedia of Untouchables Ancient, Medieval and Modern
  5. ↑ Chandra, Moti (1973) Costumes, Textiles, Cosmetics & Coiffure in Ancient and Medieval India
  6. ↑ Hamdard Islamicus, Volumes 3-4 (1980)
  7. ↑ Claus, Peter J. Diamond, Sarah. and Mills Sarah (2003) South Asian Folklore: An Encyclopedia : Afghanistan, Bangladesh, India, Nepal, Pakistan, Sri Lanka
  8. ↑ Census of India, 1901: Baluchistan. 3 pts
  9. ↑ Sir Henry Miers Ellio (1850) Bibliographical Index to the Historians of Muhammedan India, Volume 1
  10. ↑ Mumtaz Husain Pathan (1974) Arab kingdom of al-Mansurah in Sind
  11. ↑ 11.0 11.1 Burton, Richard (1996) Sindh and the Races that Inhabit the Valley of the Indus: With Notices of the Topography and History of [the] Province
  12. ↑ Kumar, Raj (2008) Encyclopaedia of Untouchables Ancient, Medieval and Modern
  13. ↑ Reginald Edward Enthoven, Stephen Meredyth Edwardes (1909) Provincial series: Bombay presidency ...
  14. ↑ Satish Saberwal, Mushirul Hasan (2006) Assertive Religious Identities: India and Europe
  15. ↑ Said, Hakim Mohammad (1990) Road to Pakistan. 1. 712 - 1858
  16. ↑ Harris, George Lawrence (1958) Iraq
  17. ↑ Laurie, Thomas (1855) Dr. [A.] Grant and the mountain Nestorians
  18. ↑ Bolton, Heather . Shafqat, Saeed (2007) New perspectives on Pakistan: visions for the future
  19. ↑ Gayer, Laurent (2014) Karachi: Ordered Disorder and the Struggle for the City
  20. ↑ Postans, Thomas (1843) Personal Observations on Sindh: The Manners and Customs of Its Inhabitants; and Its Productive Capabilities
  21. ↑ Chablānī, S. P. (1951) Economic conditions in Sind, 1592 to 1843
  22. ↑ Bhowmik, K. L. (1988)Protection And Preservation Of Heritage
  23. ↑ A Gazetteer of the province of Sind (1876)
  24. ↑ United States Treaties and Other International Agreements (1988)
  25. ↑ Peter J. Claus, Sarah Diamond, Margaret Ann Mills (2003) South Asian Folklore: An Encyclopedia : Afghanistan, Bangladesh, India, Nepal, Pakistan, Sri Lanka
  26. ↑ I Am a Sindhi: The Glorious Sindhi Heritage / The Culture and Folklore of Sind By J. P. Vaswani
  27. ↑ Indian Costume By Govind Sadashiv Ghurye
  28. ↑ Boivin, Michel (2008) Sindh Through History and Representations: French Contributions to Sindhi Studies
  29. ↑ Elphinstone, Mountstuart (1842) An account of the kingdom of Caubul, and its dependencies, in Persia, Tartary, and India (1842)
  30. ↑ Basic facts about Pakistan, Issue 5 (7Aar_bqYBA&ved=0CDMQ6AEwAA#v=onepage&q=pakistan%20national%20dress%20punjabi%20suit&f=false Nelson,Lise . Seager,Joni (2008) A Companion to Feminist Geography
  31. ↑ Illustrated Weekly of Pakistan (1968)
  32. ↑ Kumar Suresh Singh, Anthropological Survey of India (2004) People of India, Volume 30, Part 2
  33. ↑ Prakash Bharadwaj. Sindhis Through the Ages: Far-East & South-East Asian countries
  34. ↑ Ranjan, Aditi and Ranjan, M. P. (2009) Handmade in India: A Geographic Encyclopedia of Indian Handicrafts
  35. ↑ Pakistan Exports, Volume 28 (1977)
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਸਿੰਧੀ_ਕੱਪੜੇ&oldid=634293" ਤੋਂ ਲਿਆ