ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ

ਸੇਵਾਪੰਥੀ

ਸੇਵਾਪੰਥੀ ( ਪੰਜਾਬੀ :ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਸੇਵਾ ਦੀ ਸੰਗਤ" [1] ), ਵਿਕਲਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਵਜੋਂ ਸਪੈਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਦਾਨਸ਼ਾਹੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, [2] ਇੱਕ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਸਿੱਖ ਸੰਪਰਦਾ [3] ਜਾਂ ਆਦੇਸ਼ ( ਸੰਪਰਦਾ ) ਹੈ ਜੋ ਭਾਈ ਕਨ੍ਹਈਆ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।, ਨੌਵੇਂ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ, ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਦਾ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਅਨੁਯਾਈ। [4] [5] ਕਨ੍ਹਈਆ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਅਟਕ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿਚ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਸਭ ਦੀ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। [6]

ਮਹੰਤ ਗੁਲਾਬ ਸਿੰਘ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ, ਜੋ ਇੱਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਸੀ

ਇਤਿਹਾਸ

ਸੋਧੋ

ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਦਾ ਇੱਕ ਅਨੁਯਾਈ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਕਨ੍ਹਈਆ ਲਾਲ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਇੱਕ ਧੰਮਣ (ਧੀਮਾਨ) ਖੱਤਰੀ ਦਾ ਜਨਮ 1648 ਵਿੱਚ ਸੋਹਾਦਰਾ ਨਾਮਕ ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਹੁਣ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਉਹ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਘੋੜਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਨ੍ਹਈਆ ਨੂੰ ਇਨਾਮ ਵਜੋਂ ਸੇਲੀ ਟੋਪੀ ਦਿੱਤੀ। [4]

ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ 10ਵੇਂ ਗੁਰੂ, ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ, ਗੁਰਗੱਦੀ ' ਤੇ ਚੜ੍ਹੇ ਸਨ, ਭਾਈ ਕਨ੍ਹਈਆ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕਥਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਗੁਰੂ ਨੇ ਕਨ੍ਹਈਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਫੌਜੀ ਡਿਊਟੀ ਤੋਂ ਛੋਟ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਦੁਆਰਾ ਸੌਂਪੀ ਗਈ ਡਿਊਟੀ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣ। [6]

ਅਨੰਦਪੁਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ, ਭਾਈ ਕਨ੍ਹਈਆ ਨੇ ਵਿਰੋਧੀ ( ਮੁਗਲਾਂ ) ਸਮੇਤ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਜ਼ਖਮੀ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾਇਆ। [4] [6] ਇਸ ਕਾਰੇ ਲਈ ਕੁਝ ਨਾਰਾਜ਼ ਸਿੱਖ ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਦੇਸ਼ਧ੍ਰੋਹ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਂਦਾ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਹ ਜ਼ਖਮੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਮਦਦ ਕਿਉਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਨ੍ਹਈਆ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਦੋਸਤ ਜਾਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। [6] ਗੁਰੂ ਜੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ ਕਨ੍ਹਈਆ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ, ਬਲਕਿ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਖਮੀਆਂ 'ਤੇ ਵਰਤਣ ਲਈ ਦਵਾਈ ਵੀ ਦਿੱਤੀ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿੱਖ ਹੁਕਮ ਹੋਵੇਗਾ। [7]

ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਦੇ ਲੰਗਰ ਹਾਲ ਦੀ ਦੇਖ-ਰੇਖ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਕੀਤੀ। [8]

ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ।

ਫਿਲਾਸਫੀ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸ

ਸੋਧੋ

ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਸਿੱਖ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ੁੱਧ ਚਿੱਟੇ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕੇਸ਼ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਕਸਰ ਪੰਜਾਬ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਉੱਚ-ਮੁਸਲਿਮ ਆਬਾਦੀ ਵਰਗੀਆਂ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਆਪਣੇ ਡੇਰੇ ਅਤੇ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾਵਾਂ ਸਨ। ਸੰਪਰਦਾ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਨਸਲੀ ਸਿੰਧੀ ਸਿੱਖ ਸਨ। [1] ਇਸ ਕਾਰਨ, ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੇਵਾਪੰਥੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੂਫੀ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮੀ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਰੁਝੇਵੇਂ ਆਮ ਰਹੇ ਹਨ। [9] ਸੇਵਾ ਪੰਥੀ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦੀ ਹਨ। [9] ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਆਪਣਾ ਬਚਾਅ ਕਰਨਾ ਗਲਤ ਹੈ, ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਖੁਦ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। [9] ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਪਾਹੁਲ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਮਾਰਸ਼ਲ ਖਾਲਸਾ ਆਰਡਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਪਹਿਰਾਵਾ ਚਿੱਟਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਸ਼ਾਂਤ ਰਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਬਣਨ, ਸਤਵ ਗੁਣ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਦੇ ਹੋਰ ਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। [9] ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ ਜੰਗੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਹ ਸਿਧਾਂਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਧਰਮ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਖਾਲਸੇ ਦੁਆਰਾ ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਹਿੰਸਕ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਗ੍ਰਹਿਸਥੀ (ਘਰ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ) ਦਾ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਜੀਉਂਦੇ, ਪਰ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। [9] [1] ਉਹ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਪੰਥ ਦੀ ਸੇਵਾ ਜਾਂ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਸਹਿਜਧਾਰੀ ਸਨ/ਹਨ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਆਪਣੀ ਮਰਿਆਦਾ ਵਿੱਚ ਸਹਿਜਧਾਰੀ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਸਨ। [10] ਇਸ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਤਿਆਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਜਿਸ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਵਧੇਰੇ ਪਛਾਣ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਕੀਤਾ। [10]

ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸਿਆਹੀ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਪਰਦਾ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਜਿਹੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਨੂੰ ਮਾਸ-ਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੱਥੀਂ ਲਿਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਸੰਪਰਦਾ ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸਿਆਹੀ ਨੂੰ "ਰੋਸ਼ਨਾਈ" ਜਾਂ "ਅਦਨਸ਼ਾਹੀ ਸਿਆਹੀ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। [8]

  •  
    ਇਮਾਮ ਅਲ-ਗਜ਼ਾਲੀ ਦੇ "ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਕੀਮੀਆ" ਦਾ ਗੁਰਮੁਖੀ ਅਨੁਵਾਦ। ਇਸ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਸਾਧੂਆਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਆਨੰਦਪੁਰ ਦਰਬਾ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਹੇਠ ਕੀਤਾ ਸੀ।r
  •  
    ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਜ਼ੂਰੀ ਰਾਗੀ ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਦੀ ਫੋਟੋ

ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ

ਸੋਧੋ

ਜਦੋਂ ਕਿ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਦੇ ਸਿੱਖ ਆਪਣੀਆਂ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਖੀਆਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਸੇਵਾਪੰਥੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਪਰਚਾਈ ਕਿਹਾ, ਜੋ ਕਿ ਸੇਵਾਪੰਥੀ ਮਹਾਤਮਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਜੀਵਨ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ। [10]

ਉਦਾਸੀ ਕੁਨੈਕਸ਼ਨ

ਸੋਧੋ

ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਬੰਧ ਹਨ। [9] ਭਾਈ ਅਦਨ ਸ਼ਾਹ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਉਦਾਸੀ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਗੁਰਦਾਸ ਦਖਣੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸਨ। ਇਹ ਗੂੜ੍ਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਾਇਮ ਹੈ।

ਮੁਖੀ

ਸੋਧੋ

ਉੱਘੇ ਸੰਤ

ਸੋਧੋ
  • ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ [13] [8]
  • ਸੰਤ ਅਮੀਰ ਸਿੰਘ [13]
  • ਬਾਬਾ ਝੰਡਾ ਸਿੰਘ [8]
  • ਬੀੜ ਸਾਹਿਬ ਵਾਲੇ ਬਾਬਾ ਖੜਗ ਸਿੰਘ [8]

ਹਵਾਲੇ

ਸੋਧੋ
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Singh, Jagraj (2009). A complete guide to Sikhism. Chandigarh, India: Unistar Books. p. 249. ISBN 978-81-7142-754-3. OCLC 319683249. Sewa Panthi Sampardai: Literally sewa panthi sampardai means fellowship of service. It was founded by Bhai Ghahnaiya, who during the siege of Anandpur toured the battlefield carrying water and serving it to the friend and foe alike. Sewa Panthis are principally Sindhi Sikhs, celibate and very few. They have established a big dera at Goniana Mandi in Bathinda district and now are mainly devoted to the cause of education in addition to preaching of Sikhism. ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; name ":5" defined multiple times with different content
  2. ↑ Hīrā, Bhagata Siṅgha (1988). Bhai Kanhaiya, Beacon-light of Humanitarian Service & the Apostle of Peace. Sewa Jyoti Publications. pp. 83–84, 94.
  3. ↑ Dogra, R. C. (1995). Encyclopaedia of Sikh Religion and Culture. Gobind Singh Mansukhani. New Delhi: Vikas Pub. House. p. 426. ISBN 0-7069-8368-8. OCLC 32242463.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 Kaur, Sukhdeep. "THE NIRANKARI SECT IN THE 19 TH CENTURY."
  5. ↑ Dilagīra, Harajindara Siṅgha (1997). The Sikh Reference Book (1st ed.). Edmonton, Alb., Canada: Sikh Educational Trust for Sikh University Centre, Denmark. p. 602. ISBN 0-9695964-2-1. OCLC 37769917. SEWA PANTHI : - This term is used sometimes for the associates of Bhai Ghanaiya Singh, the leader of the Sikh Red-Cross . Literally : Sewa Panthi is person whose life is devoted to the services (of the Sikh nation).
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Mahal, Ramandeep. "Bhai Kanhaiya ji: A Humanitarian Soul."
  7. ↑ Taak, Sangeeta, Sugandha Sawhney, and Madeeha Majid. "Sikhism and the International Humanitarian Law." -19 ISIL YB Int'l Human. & Refugee L. 18 (2018): 1.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 Nirankari, Maan Singh (2008). Sikhism, a Perspective. Edited by Neelam Man Singh Chowdhry. Chandigarh: Unistar Books. p. 154. ISBN 978-81-7142-621-8. OCLC 289070938. The Addanshahi Sehajdhari Sikhs earn their livelihood by performing religious duties. The ink used by the ancient writers was prepared by members of the Addanshahi sect and was known as Roshanai or "Addan Shahi" ink. This sect contributed a lot in the propagation of Sikh religion by founding many religious centers. As a result many people came under the Sehajdhari Sikh fold. Some of the descendents from this sect were Sant Baba Sham Singh of Amritsar, Baba Jhanda Singh and Baba Kharag Singh of Bir Sahib who undertook the construction Sri Guru Ram Das community kitchen at Darbar Sahib. ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; name ":7" defined multiple times with different content
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 9.4 9.5 Sidhu, Sumail Singh. "Contesting Vision of Sikh Identity In Punjab: 1800-1930." Unpublished Ph. D Thesis,(New Delhi: Jawaharlal Nehru University, 2007): 172.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 Ayyappappanikkar, K. Ayyappa Paniker (1997). Medieval Indian Literature: Surveys and selections. Volume 1 of Medieval Indian Literature: An Anthology, Sahitya Akademi. Vol. 1. Ayyappappanikkar, Sahitya Akademi. New Delhi: Sahitya Akademi. p. 451. ISBN 81-260-0365-0. OCLC 40418059. Parchai, another form of life-stories, was also popular in India. A flourishing tradition of parchai about the lives of such bhaktas as Trilochan, Dhanna, Raidas, Kabir, Namdeva and Pipa came into being in the Braj-Sadhukari linguistic style. It seems that the vartakars move their vartas around saguna bhaktas, while the parchais did so around the nirguna sants. In the Punjab many a writer adopted the parchai style and wrote what are called parchis in Punjabi. These parchis, in Punjabi, were written in the Braj-Sadhukari language in the verse form (Suhajram: Parchian Sewaram) as well as in Punjabi prose (Sewadas Udasi: Parchian Guru Gobind Singh). Just as sakhis relate to the lives of gurus and their Sikhs, so the parchis pertain to the lives of Sewapanthi mahatmas. Sewapanth is a branch of the Sikh Panth itself. Sewapanthis were Sahajdhari Sikhs, i.e. those who believe in the tenets of the gurus, but do not keep the external form, especially the unshorn hair. On account of the fact that they could not be easily distinguished from the non-Sikhs in their external form, they came to be spared of the tyrannies of the Mughal rulers which the Sikhs with their easily identifiable external form had to undergo. The use of parchi nomenclature in contradistinction to sakhi and janamsakhi seems to be linked to the relatively distinctive identity of the Sewapanthis. In spite of the fact that they also have a narrative form, and a spiritual context, like the other genera, yet they reflect the distinctive Sewapanthi of Addanshahi tradition. In medieval times, the preservation of a distinctive identity was, perhaps, a compulsion for the various traditions. Was it, in some way, linked with the instinct for social survival? The parchis were also, perhaps, their more pervasive strategies aimed at survival through critical times. ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; name ":4" defined multiple times with different content
  11. ↑ Singh, Harbans (1992–1998). The Encyclopaedia of Sikhism. Vol. 3, M–R. Patiala: Punjabi University. p. 299. ISBN 0-8364-2883-8. OCLC 29703420. PARCHl BHAl SEVA RAM is a biographical sketch, in Punjabi verse, of Bhai Seva Ram who led the Sevapanthi sect after the death of its founder Bhai Kanhaiya, a disciple of Guru Gobind Singh
  12. ↑ Kohli, Surindar Singh (1993). History of Punjabi Literature. Delhi: National Book Shop. p. 100. ISBN 81-7116-141-3. OCLC 29595565. After Bhai Mani Singh, the next important prose-writer of this period is Addan Shah. Sant Addan Shah, one of the leaders of Sewapanthi Sikhs, was a good scholar of both Hinduism and Islam. His name is associated with "Paras Bhag", which is not an original work. It is the Punjabi version of Imam Ghazali's work ...
  13. ↑ 13.0 13.1 Singh, Trilochan (1994). Ernest Trumpp and W.H. McLeod as Scholars of Sikh History Religion and Culture. International Centre of Sikh Studies. p. 194. Baba Sham Singh and the eminent theologian Sant Amir Singh were Sewa Panthi Saints and great scholars.
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਸੇਵਾਪੰਥੀ&oldid=743195" ਤੋਂ ਲਿਆ