ਜੋਹਾਨਸ ਸਟਾਰਕ
ਜੋਹਾਨਿਸ ਸਟਾਰਕ (15 ਅਪ੍ਰੈਲ 1874 - 21 ਜੂਨ 1957) ਇੱਕ ਜਰਮਨ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ 1919 ਵਿੱਚ "ਨਹਿਰ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਡੋਪਲਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੀ ਖੋਜ ਅਤੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਪੈਕਟਰਲ ਲਾਈਨਾਂ ਦੇ ਫੁੱਟਣ ਲਈ" ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ ਸਟਾਰਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸਟਾਰਕ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੀਐਚ.ਡੀ. 1897 ਵਿੱਚ ਯੂਗੇਨ ਵਾਨ ਲੋਮਲ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਮਯੂਨਿਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਅਤੇ 1900 ਵਿੱਚ ਗਟਿੰਗੇਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਲੈਕਚਰਾਰ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤੀ ਤਕ ਲੋਮਲ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ। ਉਹ 1906 ਤੋਂ ਲੈਬਨੀਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਹੈਨੋਵਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਸਧਾਰਨ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ 1909 ਵਿੱਚ ਆਰਡਬਲਯੂਐਚਈਐਚਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ। 1917 ਵਿਚ, ਉਹ ਗ੍ਰੀਫਸਵਾਲਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ 1920 ਤੋਂ 1922 ਤਕ ਵਰਜ਼ਬਰਗ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।
1924 ਤੋਂ ਐਡੋਲਫ ਹਿਟਲਰ ਦਾ ਸਮਰਥਕ, ਸਟਾਰਕ, ਸਾਥੀ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਫਿਲਿਪ ਲੈਨਾਰਡ ਦੇ ਨਾਲ, ਸੇਮਟਿਕ -ਵਿਰੋਧੀ ਡਿਊਸ਼ ਫਿਜ਼ਿਕ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਜਰਮਨ ਦੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਤੋਂ ਯਹੂਦੀ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਹ 1933 ਵਿੱਚ ਜਰਮਨ ਰਿਸਰਚ ਫਾਓਂਡੇਸ਼ਨ ਦਾ ਮੁਖੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 1933 ਤੋਂ 1939 ਤੱਕ ਰੀਕ ਫਿਜ਼ੀਕਲ-ਟੈਕਨੀਕਲ ਇੰਸਟੀਚਿ .ਟ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਰਿਹਾ. ਸੰਨ 1947 ਵਿਚ, ਉਸ ਨੂੰ ਨਕਾਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਅਦਾਲਤ ਨੇ “ਮੇਜਰ ਅਪਰਾਧੀ” ਵਜੋਂ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਸੀ।
ਜੀਵਨੀ
ਸੋਧੋਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲ
ਸੋਧੋਸ਼ਿਕਨਹੌਫ, ਕਿੰਗਡਮ ਬਾਵੇਰੀਆ (ਹੁਣ ਫ੍ਰੀਹੰਗ) ਵਿੱਚ ਜਨਮੇ, ਸਟਾਰਕ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਬੇਅਰੂਥ ਜਿਮਨੇਜ਼ੀਅਮ (ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ) ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਰੇਜੇਨਸਬਰਗ ਵਿੱਚ ਹੋਈ। ਉਸਦੀ ਸਮੂਹਿਕ ਵਿਦਿਆ ਮਿਊਨਿਖ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ, ਜਿਥੇ ਉਸਨੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ, ਗਣਿਤ, ਰਸਾਇਣ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸਟਲੋਗ੍ਰਾਫੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਕਾਰਜਕਾਲ 1894 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ।[1]
ਕਰੀਅਰ
ਸੋਧੋਸਟਾਰਕ ਨੇ 1900 ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਆਲਮਾ ਮੈਟਰ ਦੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਹੁਦਿਆਂ ‘ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਗਟਿੰਗੇਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲਾਵਾਰਸ ਲੈਕਚਰਾਰ ਬਣ ਗਿਆ। 1906 ਵਿੱਚ ਹੈਨੋਵਰ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਅਸਧਾਰਨ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ, 1908 ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਰਡਬਲਯੂਐਚਈ ਆਚੇਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ 1922 ਤਕ ਗ੍ਰੀਫਸਵਾਲਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਮੇਤ ਕਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਦੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਖੋਜ ਕੀਤੀ। 1919 ਵਿਚ, ਉਸ ਨੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਆਪਣੇ " ਨਹਿਰ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਡੋਪਲਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੀ ਖੋਜ ਅਤੇ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਪੈਕਟਰਲ ਲਾਈਨਾਂ ਦੇ ਫੁੱਟਣ" ਲਈ ਜਿੱਤਿਆ (ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਟਾਰਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)। 1933 ਤੋਂ 1939 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾਮੁਕਤੀ ਤਕ ਸਟਾਰਕ ਨੂੰ ਫਿਜ਼ੀਕਲਿਸ-ਟੈਕਨੀਸ਼ੇ ਰੀਚਸਨਲਾਲਟ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ, ਜਦੋਂਕਿ ਡਯੂਸ਼ ਫੋਰਸਚੰਗਸਗੇਮਿਨਸ਼ੈਫਟ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵੀ ਰਿਹਾ।
ਸਟਾਰਕ ਨੇ 300 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੇਪਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੇ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਬਾਰੇ। ਉਸਨੇ ਕਈ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਵੀਏਨਾ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ਼ ਸਾਇੰਸਜ਼ (1910) ਦਾ ਬਾumਮਗਾਰਟਨਰ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਗੇਟਿੰਗੇਨ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ਼ ਸਾਇੰਸਜ਼ (1914) ਦਾ ਵਾੱਲਬਰੂਚ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ ਰੋਮ ਅਕੈਡਮੀ ਦਾ ਮੈਟੂਸੀ ਮੈਡਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਜਾਣਿਆ ਯੋਗਦਾਨ ਸਟਾਰਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸਨੇ 1913 ਵਿੱਚ ਲੱਭਿਆ।
ਉਸਨੇ ਲੁਈਸ ਯੂਪਲਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੰਜ ਬੱਚੇ ਸਨ। ਉਸ ਦੇ ਸ਼ੌਕ ਫਲਾਂ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਜੰਗਲਾਤ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਦੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਨੋਬਲ ਇਨਾਮੀ ਰਾਸ਼ੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਦੂਸਰੀ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅੱਪਰ ਬਾਵੇਰੀਆ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਉੱਤੇ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਥੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੇ ਵਿਘਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ।[2]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Entry in the catalogue of the Bavarian State Library, MunIch Archived 2020-03-27 at the Wayback Machine.. Opacplus.bsb-muenchen.de. Retrieved on 2012-07-27.
- ↑ Johannes Stark – Biography. Nobelprize.org. Retrieved on 2012-07-27.