ਫਿਸ਼ਰ-ਗਰਲ ਅਤੇ ਕੇਕੜਾ

ਫਿਸ਼ਰ-ਗਰਲ ਐਂਡ ਦ ਕਰੈਬ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਪਰੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜੋ ਵੇਰੀਅਰ ਐਲਵਿਨ ਦੁਆਰਾ ਮਹਾਕੋਸ਼ਲ ਦੀਆਂ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ; ਇਹ ਬਸਤਰ ਰਾਜ ਦੇ ਚਿੱਤਰਕੂਟ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਕੁਰੂਖ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।

ਸੰਖੇਪ

ਕੁਰੂਖ ਜੋੜੇ ਦੇ ਕੋਈ ਔਲਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚੌਲਾਂ ਦੇ ਖੇਤ ਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਲੌਕੀ ਲੱਭਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਪਰ ਇਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਕੱਟਣ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਕੇਕੜਾ ਮਿਲਿਆ। ਔਰਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਢਿੱਡ ਨਾਲ ਟੋਕਰੀ ਬੰਨ੍ਹੀ, ਗਰਭਵਤੀ ਹੋਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਾਇਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕੇਕੜੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕੀਤਾ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਬੀਤਣ ਨਾਲ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਕੇਕੜੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਕੇਕੜਾ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਛੁਪ ਗਈ, ਪਰ ਕੇਕੜਾ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਬੋਹੜ ਦੇ ਦਰਖਤ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸਦਾ ਸੀ; ਇਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦਾ ਸੀ; ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖੀ ਆਕਾਰ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪਾ ਦਿੱਤਾ, ਉਸ ਦੇ ਕੇਕੜੇ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਨੂੰ ਦਰਖਤ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਲੜਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਡਾਂਸ 'ਤੇ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗਹਿਣੇ ਦਿੱਤੇ। ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਪਸ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਕੇਕੜੇ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗਹਿਣੇ ਦਿੱਤੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਡਰ ਗਈ। ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਬਾਹਰ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰਨ ਗਈ ਪਰ ਕੇਕੜੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸ਼ਕਲ ਪਹਿਨ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸਦਾ ਸੀ; ਇਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦਾ ਸੀ; ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕੇਕੜੇ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਉਸਨੂੰ ਡਾਂਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲੱਭ ਸਕਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆਇਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ, ਉਸਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਲੈ ਗਈ।

ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ

ਮੋਟਿਫਸ

ਐਲਵਿਨ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੇਕੜੇ ਨੂੰ ਇਕ-ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਮੋਟਿਫ B647.1.1 ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।, "ਕੇਕੜੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ"

ਰੂਪ

ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸਟੂਅਰਟ ਬਲੈਕਬਰਨ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਬਾਇਲੀ ਸਮੂਹਾਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗੋਂਡੀ, ਕੁਰੂਕ ਅਤੇ ਸੰਤਾਲ ) ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਬਰਮਾ ( ਸ਼ਾਨ ), ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਲਾਓਸ ( ਮੀਏਨ ) ਤੋਂ ਕੇਕੜੇ ਦੇ ਪਤੀ ਦੇ ਰੂਪਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਏਲਵਿਨ ਨੇ ਮਾਰਕਾਬੇਰਾ ਦੇ ਮੁਰੀਆ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਦ ਕਰੈਬ-ਪ੍ਰਿੰਸ ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਮੁਰੀਆ ਜੋੜਾ ਇਕੱਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਚੌਲ ਬੀਜਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕੱਕਰਮਲ ਕੁਆਰ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਕੇਕੜਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚੌਲ ਖਾਣ ਲਈ ਨਦੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਔਰਤ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਕੇਕੜੇ ਲਈ ਜਿਟਕਾ ਜਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਮੁਰੀਆ ਆਦਮੀ ਕੇਕੜੇ ਨੂੰ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਹਾੜੀ ਨਾਲ ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕੇਕੜਾ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਇਸਨੂੰ ਘਰ ਲੈ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਸਹਿਮਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅੱਠ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਸਥਾਨਕ ਰਾਜਾ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ, ਮਰਦਾਂ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਢੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੁਰੀਆ ਔਰਤ ਦੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕੇਕੜਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੇਕੜੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਦੀ ਧੀ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਥਾਂ ਲੱਭਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਖੋਲ ਉਤਾਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ "ਸੁੰਦਰ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ" ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਰਾਜੇ ਦੀ ਧੀ ਵਾਢੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਆਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਕਰੂਰ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕੇਕੜੇ ਬਾਰੇ ਜਾਣਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਲੜਕੇ ਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਜਲਦੀ ਹੀ ਆਪਣੇ ਕ੍ਰਸਟੇਸ਼ੀਅਨ ਸ਼ੈੱਲ ਵਿੱਚ ਲੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਆਪਣਾ ਭੋਜਨ ਆਪਣੇ ਪੰਜਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਰੱਖਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸੇ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਕੇਕੜਾ ਸੂਰ ਅਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਨਾਲ ਭੋਜਨ ਲਈ ਬਾਕੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਉਦਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਰਾਜਾ ਇੱਕ ਮੁਵੱਕਰ ਦੀ ਚੋਣ ਲਈ ਸਾਰੇ ਸਥਾਨਾਂ ਤੋਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚੁਣਦੀ। ਜਦੋਂ ਕੇਕੜਾ ਇਕੱਠ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਉਸ 'ਤੇ ਮਾਲਾ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਰਾਤ, ਕੇਕੜਾ ਮੁੰਡਾ ਖੋਲ ਲਾਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਘੋੜਿਆਂ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਤਬੇਲੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਥਕਾਵਟ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਘੋੜਿਆਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ੱਕ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ: ਉਹ ਆਪਣੇ ਜਵਾਈ ਦੀ ਜਾਸੂਸੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸਦੇ ਖੋਲ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਘੋੜਿਆਂ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਾ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਉਤਾਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੇਕੜੇ ਦੇ ਖੋਲ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਲੜਕਾ ਚੰਗੇ ਲਈ ਮਨੁੱਖ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਖੋਲ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।

ਲੇਖਕ ਸ਼ੋਵੋਨਾ ਦੇਵੀ ਨੇ ਦ ਕਰੈਬ ਪ੍ਰਿੰਸ ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਬੰਗਾਲੀ ਕਹਾਣੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਵਿਧਵਾ ਭੀਖ ਮੰਗ ਕੇ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਮਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਦਿਨ, ਉਹ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖਾਲੀ ਝੌਂਪੜੀ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਸਿੰਦੂਰ-ਰੰਗ ਦਾ ਕੇਕੜਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੇਕੜਾ ਵਿਧਵਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਸਮਝਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਲਿਆਉਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਕੇਕੜਾ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ 'ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਧਵਾ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅਗਲੀ ਵਾਰ, ਉਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਘਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਉਸਦੇ ਲਈ ਪੈਸੇ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੀਜੀ ਵਾਰ, ਵਿਧਵਾ ਰੋਂਦੀ ਹੈ, ਜੇ ਕੇਕੜਾ ਮਨੁੱਖ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਨੂੰਹ ਲਿਆ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਕੇਕੜਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੀ ਧੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਫ਼ਰ 'ਤੇ, ਉਹ ਇੱਕ ਬਿੱਲੀ, ਇੱਕ ਬਾਘ, ਬਾਂਸ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਦੀ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਹਰ ਇੱਕ ਕੇਕੜੇ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੇਕੜਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੇ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਧੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਇਸ ਨੂੰ ਅਪਮਾਨ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕੇਕੜੇ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹਰ ਵਾਰ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤ (ਬਿੱਲੀ, ਸ਼ੇਰ, ਬਾਂਸ ਅਤੇ ਦਰਿਆ) ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਕੇਕੜੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਵਿਧਵਾ ਦੇ ਨਵੇਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਜਵਾਈ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਨ ਨੂੰ ਕੇਕੜਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਕੇਕੜੇ ਦੇ ਖੋਲ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਹੁਣ ਮਨੁੱਖੀ ਕੇਕੜਾ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਆਪਣੇ ਖੋਲ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਨੁੱਖ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

• ਲਾੜੇ ਵਜੋਂ ਜਾਨਵਰ
• ਗਧਾ
• ਬੱਕਰੀ ਦੀ ਕੁੜੀ
• ਗੋਲਡਨ ਕਰੈਬ
• ਪ੍ਰਿੰਸ ਕ੍ਰਾਫਿਸ਼
• ਸੂਰ ਦਾ ਰਾਜਾ