ਮਾਇਆ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਾਓ
ਮਾਇਆ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਰਾਓ (ਜਨਮ 1953) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਥੀਏਟਰ ਕਲਾਕਾਰ, ਸਟੈਂਡ-ਅੱਪ ਕਾਮੇਡੀਅਨ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁਨ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚ ਓਮ ਸਵਾਹਾ, ਦਾਫਾ ਨੰਬਰ 180, ਰਾਵਣਮਾ ਅਤੇ ਹੈਡਸ ਆਰ ਮੇਨਟ ਫਾਰ ਵਾਕਿੰਗ ਟੂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਹ ਸੰਗੀਤ ਨਾਟਕ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ (2010) ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਸਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪੰਜ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਵਾਪਸ ਕੀਤਾ।
ਜੀਵਨੀ
ਸੋਧੋਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ 1953 ਵਿੱਚ ਜਨਮੇ,[1] ਰਾਓ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਭਾਨੂਮਤੀ ਰਾਓ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸੀ, ਜੋ 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਮਲਿਆਲਮ ਥੀਏਟਰ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਸੀ।[2] ਰਾਓ ਨੇ ਮਾਡਰਨ ਸਕੂਲ, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਮਿਰਾਂਡਾ ਹਾਊਸ, ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਬੈਚਲਰ ਡਿਗਰੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਰਾਜਨੀਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[2] ਉਸ ਕੋਲ ਲੀਡਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਥੀਏਟਰ ਆਰਟਸ ਵਿੱਚ ਡਿਗਰੀ ਵੀ ਹੈ। ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਨਾਟਿੰਘਮ ਵਿੱਚ "ਪਰਸਪੈਕਟਿਵ ਥੀਏਟਰ ਕੰਪਨੀ" ਅਤੇ "ਲੀਡਜ਼ ਪਲੇਹਾਊਸ ਥੀਏਟਰ-ਇਨ-ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਕੰਪਨੀ" ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਸੀ।[3]
ਰਾਓ ਇੱਕ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਥਕਲੀ ਕਲਾਕਾਰ ਹੈ; ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਸਿਖਲਾਈ ਮਾਮਪੂਜਾ ਮਾਧਵ ਪਾਨੀਕਰ ਅਤੇ ਸਦਾਨਮ ਬਾਲਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[4]
ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ, ਰਾਓ ਖੱਬੀ ਲਹਿਰ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ।[5] ਉਹ "ਥੀਏਟਰ ਯੂਨੀਅਨ", ਇੱਕ ਸਟ੍ਰੀਟ ਥੀਏਟਰ ਗਰੁੱਪ ਦੀ ਸਹਿ-ਸੰਸਥਾਪਕ ਹੈ। ਉਹ 1985 ਅਤੇ 1990 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਡਰਾਮਾ, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਐਕਟਿੰਗ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਐਸੋਸੀਏਟ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸੀ[4] ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿਜ਼ਿਟਿੰਗ ਫੈਕਲਟੀ ਵਜੋਂ ਜਾਰੀ ਰਹੀ। 2013 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਿਵ ਨਾਦਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਪੋਸਟ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਡਿਪਲੋਮਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ, TEST (ਥੀਏਟਰ ਫਾਰ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਐਂਡ ਸੋਸ਼ਲ ਟ੍ਰਾਂਸਫਾਰਮੇਸ਼ਨ) ਨੂੰ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਿਖਾਇਆ, ਜੋ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਹੈ। . ਰਾਓ ਦੇ ਨਾਟਕ ਸਮਾਜਿਕ-ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹਨ।[1] ਉਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਓਮ ਸਵਾਹਾ, ਦਾਜ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ, ਅਤੇ ਦਾਫਾ ਨੰਬਰ 180, ਭਾਰਤੀ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ।[1] ਉਸ ਦੇ ਇਕੱਲੇ-ਕਲਾਕਾਰ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਵਣਮਾ, ਆਰ ਯੂ ਹੋਮ ਲੇਡੀ ਮੈਕਬੈਥ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ?, ਇੱਕ ਡੀਪ ਫਰਾਈਡ ਜੈਮ ਅਤੇ ਸਿਰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਲਈ ਹਨ । ਰਾਓ ਦੇ 2017 ਦੇ ਨਾਟਕ ਕੁਆਲਿਟੀ ਸਟ੍ਰੀਟ, ਨਾਈਜੀਰੀਅਨ ਲੇਖਕ ਚਿਮਾਮਾਂਡਾ ਐਡੀਚੀ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕਹਾਣੀ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ, ਨੇ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[6] ਉਸਦਾ 2012 ਦਾ ਨਾਟਕ ਵਾਕ 2012 ਦੇ ਦਿੱਲੀ ਸਮੂਹਿਕ ਬਲਾਤਕਾਰ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸੀ।[7]
ਰਾਓ ਨੂੰ 2010 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਸੰਗੀਤ ਨਾਟਕ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ[7] 2015 ਦਾਦਰੀ ਮੌਬ ਲਿੰਚਿੰਗ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ "ਅਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਦੇ ਵਧਦੇ" ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪੁਰਸਕਾਰ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ;[6] ਉਹ ਪੁਰਸਕਾਰ ਤਿਆਗਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਕਲਾਕਾਰ ਸੀ।[8][9]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Theatre artist Maya Krishna Rao returns Sangeet Natak Akademi". India Today. Retrieved 17 September 2018.
- ↑ 2.0 2.1 "No other art that is as close to life as theatre". India Theatre Forum. 15 April 2014. Archived from the original on 8 ਜਨਵਰੀ 2019. Retrieved 17 September 2018.
- ↑ "ITFoK turns spotlight on women's issues". The Hindu. 31 January 2014. Retrieved 17 September 2018.
- ↑ 4.0 4.1 "Sangeet Natak Akademi: All Awardees". Sangeet Natak Akademi. Retrieved 9 September 2018.
- ↑ Nath, Dipanita (23 July 2017). "Rage, in her name: Maya Krishna Rao, the face of protest theatre also wants to make audience laugh". The Indian Express. Retrieved 9 September 2018.
- ↑ 6.0 6.1 Arora, Swati (7 October 2017). "Black, brown and in between". The Hindu. Retrieved 17 September 2018.
- ↑ 7.0 7.1 "Maya Krishna Rao". The Hindu. 1 February 2014. Retrieved 9 September 2018.
- ↑ "Minister solution: approach Modiji". The Telegraph (Calcutta). 13 October 2015. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 17 September 2018.
- ↑ 9.0 9.1 Sen, Shekhar (13 October 2015). "Misguided anger not solution to problems: Sangeet Natak Akademi". Deccan Chronicle. Press Trust of India. Retrieved 15 September 2018.