ਮਾਰਵਿਨ ਗੇ
ਮਾਰਵਿਨ ਪੇਂਟਜ਼ ਗੇ ਜੂਨੀਅਰ, ਜੋ ਆਪਣਾ ਉਪਨਾਮ ਗੇ (2 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1939 – 1 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1984) ਵਜੋਂ ਵੀ ਲਿਖਦਾ ਸੀ, [2] ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਗਾਇਕ ਅਤੇ ਗੀਤਕਾਰ ਸੀ। ਉਸਨੇ 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਮੋਟਾਊਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਇਨ-ਹਾਊਸ ਸੈਸ਼ਨ ਪਲੇਅਰ ਵਜੋਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿੰਗਲ ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸਨੂੰ "ਪ੍ਰਿੰਸ ਆਫ਼ ਮੋਟਾਊਨ" ਅਤੇ "ਪ੍ਰਿੰਸ ਆਫ਼ ਸੋਲ" ਦੇ ਉਪਨਾਮ ਦਿੱਤੇ ਗਏ।
ਮਾਰਵਿਨ ਗੇ | |
---|---|
ਜਨਮ | ਮਾਰਵਿਨ ਪੈਂਟਜ਼ ਗੇ ਜੂਨੀਅਰ। ਅਪ੍ਰੈਲ 2, 1939 ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, ਡੀ.ਸੀ., ਯੂ.ਐੱਸ. |
ਮੌਤ | ਅਪ੍ਰੈਲ 1, 1984 ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ, ਯੂ.ਐੱਸ. | (ਉਮਰ 44)
ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ | ਦਿਲ ਅਤੇ ਖੱਬੇ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਗੋਲੀ ਚੱਲਣ ਨਾਲ ਹੋਏ ਜ਼ਖਮ |
ਪੇਸ਼ਾ |
|
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ | 1957–1984 |
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ |
ਜੈਨਿਸ ਹੰਟਰ
(ਵਿ. 1977; ਤ. 1981) |
ਬੱਚੇ | 3, ਜਿਸ ਵਿੱਚ Nona Gaye ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ |
ਸੰਗੀਤਕ ਕਰੀਅਰ | |
ਵੰਨਗੀ(ਆਂ) | |
ਸਾਜ਼ |
|
ਲੇਬਲ |
ਗੇਅ ਦੇ ਮੋਟਾਊਨ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ "ਇਹ ਅਜੀਬ ਨਹੀਂ", "ਹਾਉ ਸਵੀਟ ਇਟ ਇਜ਼ (ਟੂ ਬੀ ਲਵਡ ਬਾਈ) ", ਅਤੇ " ਆਈ ਹਾਰਡ ਇਟ ਥਰੂ ਦ ਗ੍ਰੈਪਵਾਈਨ " ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਗੇਅ ਨੇ ਮੈਰੀ ਵੇਲਜ਼, ਕਿਮ ਵੈਸਟਨ, ਟੈਮੀ ਟੇਰੇਲ, ਅਤੇ ਡਾਇਨਾ ਰੌਸ ਨਾਲ ਦੋਗਾਣੇ ਵੀ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੇ। 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ, ਗੇ ਨੇ ਐਲਬਮਾਂ ਵਟਸ ਗੋਇੰਗ ਆਨ ਅਤੇ ਲੈਟਸ ਗੈੱਟ ਇਟ ਆਨ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਲਗਾਮ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਮੋਟਾਊਨ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਿਆ।
ਉਸਦੀਆਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗਾਂ ਨੇ ਕਈ ਸਮਕਾਲੀ R&B ਉਪ-ਸ਼ੈਲਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ਾਂਤ ਤੂਫਾਨ ਅਤੇ ਨਿਓ ਸੋਲ । [3] 1982 ਵਿੱਚ ਐਲਬਮ ਮਿਡਨਾਈਟ ਲਵ ਵਿੱਚ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ " ਸੈਕਸੁਅਲ ਹੀਲਿੰਗ " ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਗ੍ਰੈਮੀ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤੇ। [4] ਗੇਅ ਦਾ ਆਖਰੀ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ 1983 NBA ਆਲ-ਸਟਾਰ ਗੇਮ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ " ਦਿ ਸਟਾਰ-ਸਪੈਂਗਲਡ ਬੈਨਰ " ਗਾਇਆ ਸੀ; ਮੋਟਾਉਨ 25: ਕੱਲ੍ਹ, ਅੱਜ, ਸਦਾ ਲਈ ; ਅਤੇ ਸੋਲ ਟ੍ਰੇਨ [5]
1 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1984 ਨੂੰ, ਉਸਦੇ 45ਵੇਂ ਜਨਮਦਿਨ ਦੀ ਪੂਰਵ ਸੰਧਿਆ 'ਤੇ, ਗੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ, ਮਾਰਵਿਨ ਗੇ ਸੀਨੀਅਰ ਦੁਆਰਾ, ਹੈਨਕੌਕ ਪਾਰਕ, ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਬਹਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਕੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [6] [7] ਗੇ ਸੀਨੀਅਰ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਵੈ-ਇੱਛਤ ਕਤਲੇਆਮ ਲਈ ਕੋਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਛੇ ਸਾਲ ਦੀ ਮੁਅੱਤਲ ਸਜ਼ਾ ਅਤੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੀ ਪ੍ਰੋਬੇਸ਼ਨ ਮਿਲੀ। ਕਈ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੇ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਗੇ ਨੂੰ ਗ੍ਰੈਮੀ ਲਾਈਫਟਾਈਮ ਅਚੀਵਮੈਂਟ ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਰਿਦਮ ਐਂਡ ਬਲੂਜ਼ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਹਾਲ ਆਫ ਫੇਮ, ਗੀਤਕਾਰ ਹਾਲ ਆਫ ਫੇਮ, ਅਤੇ ਰੌਕ ਐਂਡ ਰੋਲ ਹਾਲ ਆਫ ਫੇਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਸਮੇਤ ਅਵਾਰਡਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਨਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ ਹੈ। [8]
ਅਰੰਭ ਦਾ ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਮਾਰਵਿਨ ਪੇਂਟਜ਼ ਗੇ ਜੂਨੀਅਰ ਦਾ ਜਨਮ 2 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1939 ਨੂੰ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, ਡੀ.ਸੀ. ਦੇ ਫ੍ਰੀਡਮੈਨ ਹਸਪਤਾਲ [9] ਵਿੱਚ ਚਰਚ ਦੇ ਮੰਤਰੀ ਮਾਰਵਿਨ ਗੇ ਸੀਨੀਅਰ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਕਰਮਚਾਰੀ ਅਲਬਰਟਾ ਗੇ (née ਕੂਪਰ) ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਘਰ ਇੱਕ ਜਨਤਕ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਵਿੱਚ ਸੀ, [10] ਫੇਅਰਫੈਕਸ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟਸ [11] (ਹੁਣ ਢਾਹਿਆ ਗਿਆ) ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਵਾਟਰਫਰੰਟ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ 1617 ਪਹਿਲੀ ਸਟਰੀਟ SW ਵਿਖੇ। [12] ਹਾਲਾਂਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਫੈਡਰਲ-ਸ਼ੈਲੀ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਇਮਾਰਤਾਂ ਛੋਟੀਆਂ ਸਨ, ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖਰਾਬ ਸਨ, ਅਤੇ ਬਿਜਲੀ ਅਤੇ ਚੱਲਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ। ਗਲੀਆਂ ਇੱਕ- ਅਤੇ ਦੋ ਮੰਜ਼ਿਲਾ ਝੁੱਗੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਹਰ ਘਰ ਭੀੜ-ਭੜੱਕੇ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। [13] [14] [15] ਗੇਅ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ "ਅੱਧਾ ਸ਼ਹਿਰ, ਅੱਧਾ ਦੇਸ਼" ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ "ਸਧਾਰਨ ਸ਼ਹਿਰ" ਦਾ ਉਪਨਾਮ ਦਿੱਤਾ। [12] [16] [lower-alpha 1]
ਗੇ ਜੋੜੇ ਦੇ ਚਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੂਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾਂ, ਜੀਨ ਅਤੇ ਜ਼ੀਓਲਾ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਭਰਾ, ਫਰੈਂਕੀ ਗੇਏ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਦੋ ਸੌਤੇਲੇ ਭਰਾ ਵੀ ਸਨ: ਮਾਈਕਲ ਕੂਪਰ, ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਪਿਛਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋਂ ਪੁੱਤਰ, ਅਤੇ ਐਂਟਵਾਨ ਕੈਰੀ ਗੇ, [18] ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਹਰਲੇ ਸਬੰਧਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। [18]
ਗੇ ਨੇ ਚਰਚ ਵਿਚ ਗਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ; ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਅਕਸਰ ਪਿਆਨੋ 'ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। [19] [12] [16] ਗੇਅ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਇੱਕ ਪੈਂਟੇਕੋਸਟਲ ਚਰਚ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਇਬਰਾਨੀ ਪੇਂਟੇਕੋਸਟਲਿਜ਼ਮ ਤੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਲਈਆਂ, ਸਖਤ ਆਚਰਣ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਨੇਮ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ। [12] [12] ਗੇ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਗਾਉਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਰੀਓ ਲਾਂਜ਼ਾ ਦਾ " ਬੀ ਮਾਈ ਲਵ " ਗਾ ਕੇ 11 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਸੰਗੀਤ ਕੈਰੀਅਰ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [16] ਉਸਦੇ ਘਰੇਲੂ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ " ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਕੋਰੜੇ " ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਮੀ ਲਈ ਮਾਰਿਆ ਸੀ। [12] ਨੌਜਵਾਨ ਗੇਅ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਨੂੰ "ਇੱਕ ਰਾਜੇ, ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਜੀਬ, ਬਦਲਣਯੋਗ, ਜ਼ਾਲਮ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ" ਦੇ ਸਮਾਨ ਦੱਸਿਆ। [12] ਉਸਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਗਾਉਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਨਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਲਈ ਸੀ। [12] ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਗੇ ਨੂੰ ਸੱਤ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਉਮਰ ਤੱਕ ਅਕਸਰ ਕੁੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। [12]
ਗੇ ਨੇ ਸਾਈਫੈਕਸ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ [20] ਅਤੇ ਫਿਰ ਰੈਂਡਲ ਜੂਨੀਅਰ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ। [21] [22] ਗੇ ਨੇ ਜੂਨੀਅਰ ਹਾਈ [12] ਵਿੱਚ ਗਾਉਣ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਉਹ ਰੈਂਡਲ ਜੂਨੀਅਰ ਹਾਈ ਗਲੀ ਕਲੱਬ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗਾਇਕੀ ਦਾ ਸਿਤਾਰਾ ਬਣ ਗਿਆ। [23]
ਕੈਰੀਅਰ
ਸੋਧੋਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕੈਰੀਅਰ
ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਤੋਂ ਡਿਸਚਾਰਜ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੇਅ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚੰਗੇ ਦੋਸਤ ਰੀਸ ਪਾਮਰ ਨੇ ਵੋਕਲ ਕੁਆਰਟ ਦ ਮਾਰਕੀਜ਼ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ। [24] [12] ਸਮੂਹ ਨੇ ਡੀਸੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਬੋ ਡਿਡਲੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਗਰੁੱਪ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਲੇਬਲ, ਸ਼ਤਰੰਜ ਉੱਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਲੰਬੀਆ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਕੰਪਨੀ ਓਕੇਹ ਰਿਕਾਰਡਸ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ। [12] ਸਮੂਹ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਸਿੰਗਲ, "ਵੈਟ ਇਅਰਪ" (ਬੋ ਡਿਡਲੇ ਦੁਆਰਾ ਸਹਿ-ਲਿਖਿਆ), ਚਾਰਟ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਲੇਬਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। [12] ਗੇ ਨੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। [12]
ਮੂੰਗਲੋਜ਼ ਦੇ ਸਹਿ-ਸੰਸਥਾਪਕ ਹਾਰਵੇ ਫੂਕਾ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮਾਰਕੀਜ਼ ਨੂੰ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ। [12] ਫੁਕੁਆ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਹੇਠ, ਸਮੂਹ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਬਦਲ ਕੇ ਹਾਰਵੇ ਅਤੇ ਨਿਊ ਮੂੰਗਲੋਜ਼ ਰੱਖਿਆ, ਅਤੇ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ। [12] ਸਮੂਹ ਨੇ 1959 ਵਿੱਚ ਸ਼ਤਰੰਜ ਲਈ ਕਈ ਪੱਖਾਂ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੀਤ "ਮਾਮਾ ਲੂਸੀ" ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਗੇਅ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੀਡ ਵੋਕਲ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਸੀ। ਗਰੁੱਪ ਨੂੰ " ਬੈਕ ਇਨ ਦ ਯੂਐਸਏ " ਅਤੇ " ਲਗਭਗ ਵਧਿਆ ਹੋਇਆ" ਗੀਤਾਂ 'ਤੇ ਗਾਉਣ, ਚੱਕ ਬੇਰੀ ਵਰਗੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਸੈਸ਼ਨ ਗਾਇਕਾਂ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਮਿਲਿਆ।
1960 ਵਿੱਚ, ਸਮੂਹ ਭੰਗ ਹੋ ਗਿਆ। ਗੇਅ ਫੁਕਵਾ ਦੇ ਨਾਲ ਡੀਟ੍ਰੋਇਟ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਕਈ ਟ੍ਰਾਈ-ਫਾਈ ਰੀਲੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਡਰੱਮ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕ ਸੈਸ਼ਨ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਵਜੋਂ ਟ੍ਰਾਈ-ਫਾਈ ਰਿਕਾਰਡਸ ਨਾਲ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ। ਗੇ ਨੇ ਦਸੰਬਰ 1960 ਵਿੱਚ ਛੁੱਟੀਆਂ ਦੇ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ ਮੋਟਾਊਨ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬੇਰੀ ਗੋਰਡੀ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਗਾਇਕ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਗੋਰਡੀ ਨੇ ਗੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ 'ਤੇ ਫੂਕਾ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। ਫੂਕਾ ਗੇ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਵੇਚਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ। [25] ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਗੇ ਨੇ ਮੋਟਾਊਨ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਕੰਪਨੀ ਤਮਲਾ ਨਾਲ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ।
ਜਦੋਂ ਗੇ ਨੇ ਤਮਲਾ ਨਾਲ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ, ਉਸਨੇ ਜੈਜ਼ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਮਿਆਰਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਕਲਾਕਾਰ ਵਜੋਂ ਆਪਣਾ ਕਰੀਅਰ ਬਣਾਇਆ, ਇੱਕ ਆਰ ਐਂਡ ਬੀ ਕਲਾਕਾਰ ਬਣਨ ਦੀ ਕੋਈ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। [12] ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਸਿੰਗਲ ਦੇ ਰਿਲੀਜ਼ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਗੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉਪਨਾਮ ਦੀ ਸਪੈਲਿੰਗ "ਈ" ਨਾਲ ਜੋੜੀ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੈਮ ਕੁੱਕ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ। ਲੇਖਕ ਡੇਵਿਡ ਰਿਟਜ਼ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਗੇ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਆਪਣੀ ਲਿੰਗਕਤਾ ਦੀਆਂ ਅਫਵਾਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਰ ਦੂਰੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤਾ। [26]
ਗੇਏ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਸਿੰਗਲ, " ਲੇਟ ਯੂਅਰ ਕਾਂਸਾਈਂਸ ਬੀ ਯੂਅਰ ਗਾਈਡ ", ਮਈ 1961 ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ, ਐਲਬਮ ਦ ਸੋਲਫੁੱਲ ਮੂਡਸ ਆਫ ਮਾਰਵਿਨ ਗੇਅ ਦੇ ਨਾਲ, ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤਾ। ਗੇਅ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗਾਂ ਵਪਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸਫਲ ਰਹੀਆਂ ਅਤੇ ਉਸਨੇ 1961 ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਂ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦ ਮਿਰਾਕਲਸ, ਦਿ ਮਾਰਵੇਲੇਟਸ ਅਤੇ ਬਲੂਜ਼ ਕਲਾਕਾਰ ਜਿੰਮੀ ਰੀਡ ਲਈ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ $5 ( 2021 ਡਾਲਰ [52] ਵਿੱਚ US$ 45 ) ਵਿੱਚ ਡਰਮਰ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ। [27] [28] ਜਦੋਂ ਕਿ ਗੇਅ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਰੱਖ ਕੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਸਲਾਹ ਲਈ (ਉਸ 'ਤੇ ਅਜਿਹਾ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਸਨ) ਅਤੇ ਸਟੇਜ 'ਤੇ ਹੋਰ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਹੈ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਪੁਆਇੰਟਰ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ, ਉਸ ਨੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਕੋਰਸਾਂ ਵਿਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਵਿੱਚ ਜੌਨ ਰੌਬਰਟ ਪਾਵਰਜ਼ ਸਕੂਲ ਫਾਰ ਸੋਸ਼ਲ ਗ੍ਰੇਸ, ਇਸਦੇ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਉਸਦੀ ਇੱਛਾ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਜਿਸਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋਇਆ। [29] [12] ਗੇਏ ਵੀ ਮੋਟਾਉਨ ਦੇ ਕੁਝ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚੋਲੀ ਐਟਕਿੰਸ ਤੋਂ ਡਾਂਸ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਲਈ ਸੀ।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਫਲਤਾ
1962 ਵਿੱਚ, ਗੇਅ ਨੂੰ ਮਾਰਵੇਲੇਟਸ ਟਰੈਕ " ਬੀਚਵੁੱਡ 4-5789 " ਦੇ ਸਹਿ-ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਸਫਲਤਾ ਮਿਲੀ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਉਸਨੇ ਡਰੱਮ ਵੀ ਵਜਾਇਆ। ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਇਕੱਲੀ ਸਫਲਤਾ, " ਸਟੱਬਬਰਨ ਕਾਂਡ ਆਫ ਫੇਲੋ ", ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਜੋ R&B ਚਾਰਟ 'ਤੇ ਨੰਬਰ 8 ਅਤੇ ਬਿਲਬੋਰਡ ਹੌਟ 100 'ਤੇ ਨੰਬਰ 46 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਗੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਡਾਂਸ ਗੀਤ " ਹਿਚ ਹਾਈਕ " ਨਾਲ ਪੌਪ ਟਾਪ 40 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ, [30] ਹਾਟ 100 'ਤੇ 30ਵੇਂ ਨੰਬਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। " ਪ੍ਰਾਈਡ ਐਂਡ ਜੌਏ " 1963 ਵਿੱਚ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੇ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਿਖਰਲੇ ਦਸ ਸਿੰਗਲ ਬਣ ਗਿਆ।
1962 ਸੈਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਤਿੰਨ ਸਿੰਗਲ ਅਤੇ ਗਾਣੇ ਗੇਅ ਦੀ ਦੂਜੀ ਐਲਬਮ, ਦੈਟ ਸਟਬਰਨ ਕਿੰਡਾ ਫੈਲੋ, ਜਨਵਰੀ 1963 ਵਿੱਚ ਤਮਲਾ 'ਤੇ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਅਕਤੂਬਰ 1962 ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਗੇ ਨੇ ਮੋਟਰਟਾਊਨ ਰੇਵਿਊ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, ਚਿਟਲਿਨ ਸਰਕਟ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਤੱਟਾਂ 'ਤੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਗੀਤ ਸਮਾਰੋਹ ਦੇ ਦੌਰਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ, ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਰੌਕ ਸ਼ੋਅ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਜੂਨ 1963 ਵਿੱਚ ਅਪੋਲੋ ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ ਗੇ ਦਾ ਇੱਕ ਫਿਲਮਾਇਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਹੋਇਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਅਕਤੂਬਰ, ਤਮਲਾ ਨੇ ਲਾਈਵ ਐਲਬਮ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਮਾਰਵਿਨ ਗੇਅ ਨੇ ਸਟੇਜ 'ਤੇ ਲਾਈਵ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ । " ਕੀ ਮੈਂ ਇੱਕ ਗਵਾਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ " ਗੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਿਆ।
1964 ਵਿੱਚ, ਗੇਅ ਨੇ ਗਾਇਕਾ ਮੈਰੀ ਵੇਲਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਫਲ ਡੁਏਟ ਐਲਬਮ ਟੂਗੇਦਰ ਸਿਰਲੇਖ ਨਾਲ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਪੌਪ ਐਲਬਮ ਚਾਰਟ ਵਿੱਚ 42ਵੇਂ ਨੰਬਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਐਲਬਮ ਦਾ ਦੋ-ਪਾਸੜ ਸਿੰਗਲ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ " ਵਨਸ ਅਪੌਨ ਏ ਟਾਈਮ " ਅਤੇ ' ਵਟਸ ਦ ਮੈਟਰ ਵਿਦ ਯੂ ਬੇਬੀ ' ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਹਰ ਇੱਕ ਚੋਟੀ ਦੇ 20 ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਗੇਅ ਦੀ ਅਗਲੀ ਇਕੱਲੀ ਸਫਲਤਾ, " ਹਾਊ ਸਵੀਟ ਇਟ ਇਜ਼ (ਟੂ ਬੀ ਲਵਡ ਬਾਈ) ", ਜੋ ਕਿ ਹਾਲੈਂਡ-ਡੋਜ਼ੀਅਰ-ਹਾਲੈਂਡ ਨੇ ਉਸ ਲਈ ਲਿਖਿਆ, ਹੌਟ 100 'ਤੇ ਨੰਬਰ 6 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਅਤੇ ਯੂਕੇ ਵਿੱਚ ਚੋਟੀ ਦੇ 50 ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਗੇ ਨੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਐਕਸਪੋਜਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਮੈਰੀਕਨ ਬੈਂਡਸਟੈਂਡ ਵਰਗੇ ਸ਼ੋਅਜ਼ 'ਤੇ। 1964 ਵਿੱਚ ਵੀ, ਉਹ ਕੰਸਰਟ ਫਿਲਮ, ਦ ਟੈਮੀ ਸ਼ੋਅ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਗੇਅ ਨੇ 1965 ਵਿੱਚ ਮਿਰਾਕਲਸ ਦੇ ਨਾਲ ਦੋ ਨੰਬਰ-1 R&B ਸਿੰਗਲਜ਼ ਬਣਾਏ - " I'll Be Doggone " ਅਤੇ " Ain't That Peculiar "। ਦੋਵੇਂ ਗੀਤ ਲੱਖਾਂ ਵਿਕ ਗਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੇ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਮਰੇ ਨੈਟ "ਕਿੰਗ" ਕੋਲ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਐਲਬਮ ਲਈ ਜੈਜ਼ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ। [31]
ਕਿਮ ਵੈਸਟਨ ਦੇ ਨਾਲ " ਇਟ ਟੇਕਸ ਟੂ " ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੇ ਨੇ ਟੈਮੀ ਟੇਰੇਲ ਨਾਲ ਜੋੜੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾਤਰ ਐਸ਼ਫੋਰਡ ਅਤੇ ਸਿਮਪਸਨ ਦੁਆਰਾ ਰਚਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ " ਏਨਟ ਨੋ ਮਾਉਂਟੇਨ ਹਾਈ ਐਨਫ ", " ਯੂਰ ਪ੍ਰਿਸੀਅਸ ਲਵ ", " ਆਈਨ' ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। t ਅਸਲ ਚੀਜ਼ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ "ਅਤੇ " ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ "।
ਟੈਮੀ ਟੇਰੇਲ ਦੀ ਮੌਤ 16 ਮਾਰਚ 1970 ਨੂੰ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਤੋਂ ਹੋਈ; ਗੇ ਨੇ ਉਸਦੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ [32] ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਦੌਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੇ ਨੇ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਫੁੱਟਬਾਲ ਟੀਮ, ਡੇਟਰੋਇਟ ਲਾਇਨਜ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੇਲ ਫਾਰਰ ਅਤੇ ਲੇਮ ਬਾਰਨੀ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਕੀਤੀ। [33] ਬਾਰਨੀ ਅਤੇ ਫਾਰਰ ਨੇ ਗੇਅਜ਼ ਵਟਸ ਗੋਇੰਗ ਆਨ ਐਲਬਮ ਦੇ ਟਾਈਟਲ ਟਰੈਕ ਲਈ ਬੈਕਅੱਪ ਵੋਕਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸੋਨੇ ਦੇ ਰਿਕਾਰਡ ਹਾਸਲ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਲਾਇਨਜ਼ ਨੇ ਆਖਰਕਾਰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਦੇਣਦਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸੰਭਾਵਿਤ ਸੱਟਾਂ ਦੇ ਡਰ ਕਾਰਨ ਗੇ ਨੂੰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਉਸਦੇ ਸੰਗੀਤ ਕੈਰੀਅਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। [34] [35]
ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਸਫਲਤਾ
1 ਜੂਨ, 1970 ਨੂੰ, ਗੇਅ ਹਿਟਸਵਿਲ ਯੂਐਸਏ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਨਵੀਂ ਰਚਨਾ " ਵਾਟਸ ਗੋਇੰਗ ਆਨ " ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਰੇਨਾਲਡੋ "ਓਬੀ" ਬੈਨਸਨ ਆਫ਼ ਦ ਫੋਰ ਟਾਪਸ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ ' ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ। ਬਰਕਲੇ ਵਿੱਚ ਜੰਗੀ ਰੈਲੀ [36] ਗੀਤ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬੇਰੀ ਗੋਰਡੀ ਨੇ ਰੇਡੀਓ ਲਈ "ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਿਆਸੀ" ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਕਾਰਨ ਇਸ ਨੂੰ ਰਿਲੀਜ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਗਾਇਕ ਆਪਣੇ ਕਰਾਸਓਵਰ ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦੇਵੇਗਾ। [27] ਗੇਅ ਨੇ ਲੇਬਲ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਵੀਂ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਫੈਸਲਾ ਕਰਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। [27] 1971 ਵਿੱਚ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ, ਇਹ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ R&B ਚਾਰਟ ਉੱਤੇ ਨੰਬਰ 1 ਉੱਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ, ਉੱਥੇ ਪੰਜ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਤੱਕ ਰਹੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਲਈ ਕੈਸ਼ਬਾਕਸ ਦੇ ਪੌਪ ਚਾਰਟ 'ਤੇ ਚੋਟੀ ਦੇ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਅਤੇ 20 ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਾਪੀਆਂ ਵੇਚ ਕੇ ਹਾਟ 100 ਅਤੇ ਰਿਕਾਰਡ ਵਰਲਡ ਚਾਰਟ 'ਤੇ ਨੰਬਰ 2 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। [37] [38]
ਮੋਟਾਊਨ ਤੋਂ ਰਚਨਾਤਮਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਐਲਬਮ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਨ ਲਈ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੇ ਨੇ ਉਸ ਮਾਰਚ ਵਿੱਚ ਵਟਸ ਗੋਇੰਗ ਆਨ ਐਲਬਮ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦਸ ਦਿਨ ਬਿਤਾਏ। [36] ਮੋਟਾਊਨ ਨੇ ਐਲਬਮ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਜੋ ਗੇਅ ਨੇ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਵਿੱਚ ਐਲਬਮ ਨੂੰ ਰੀਮਿਕਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਈ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ। [27] ਐਲਬਮ ਗੇ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮਿਲੀਅਨ-ਵਿਕਰੀ ਐਲਬਮ ਬਣ ਗਈ ਜਿਸ ਨੇ ਦੋ ਹੋਰ ਸਿਖਰਲੇ ਦਸ ਸਿੰਗਲਜ਼, " ਮਰਸੀ ਮਰਸੀ ਮੀ (ਦ ਈਕੋਲੋਜੀ) " ਅਤੇ " ਇਨਰ ਸਿਟੀ ਬਲੂਜ਼ " ਨੂੰ ਲਾਂਚ ਕੀਤਾ। ਮੋਟਾਊਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਇਸਦਾ ਥੀਮ ਅਤੇ ਸੀਗ ਫਲੋ ਨੇ ਸੰਕਲਪ ਐਲਬਮ ਫਾਰਮੈਟ ਨੂੰ ਲੈਅ ਅਤੇ ਬਲੂਜ਼ ਅਤੇ ਸੋਲ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ। ਇੱਕ ਆਲਮਿਊਜ਼ਿਕ ਲੇਖਕ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ " ਆਤਮਾ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਤੇ ਭਾਵੁਕ ਰਿਕਾਰਡ, ਇਸਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ" ਵਜੋਂ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ। [39] ਐਲਬਮ ਲਈ, ਗੇ ਨੂੰ 1972 ਦੇ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਦੋ ਗ੍ਰੈਮੀ ਅਵਾਰਡ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀਆਂ ਅਤੇ ਕਈ NAACP ਚਿੱਤਰ ਅਵਾਰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ। [40] ਐਲਬਮ ਰੋਲਿੰਗ ਸਟੋਨ ' ਸਾਲ-ਅੰਤ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਸਾਲ ਦੀ ਐਲਬਮ ਵਜੋਂ ਵੀ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਰਹੀ। ਬਿਲਬੋਰਡ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ ਐਲਬਮ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੇਅ ਟ੍ਰੈਂਡਸੇਟਰ ਆਫ ਦਿ ਈਅਰ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ।
1971 ਵਿੱਚ, ਗੇਏ ਨੇ ਮੋਟਾਊਨ ਨਾਲ $1 ਦੀ ਕੀਮਤ ਦਾ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸੌਦਾ ਕੀਤਾ ਮਿਲੀਅਨ ( 2021 ਡਾਲਰ [52] ਵਿੱਚ US$ 6,691,044 ), ਇਸ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਕਾਲੇ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਕਲਾਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਾਲਾ ਸੌਦਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ। [41] ਗਾਏ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ 1972 ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਏ ਸਾਉਂਡਟ੍ਰੈਕ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਕੋਰ, ਟ੍ਰਬਲ ਮੈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਵੇਂ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। ਟ੍ਰਬਲ ਮੈਨ ਦੀ ਰਿਲੀਜ਼ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਮਾਰਵਿਨ ਨੇ " ਯੂ ਆਰ ਦ ਮੈਨ " ਨਾਂ ਦਾ ਸਿੰਗਲ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤਾ। ਉਸੇ ਨਾਮ ਦੀ ਐਲਬਮ ਵਟਸ ਗੋਇੰਗ ਆਨ ਲਈ ਇੱਕ ਫਾਲੋ-ਅਪ ਸੀ, ਪਰ ਗੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਮੋਟਾਊਨ ਨੇ ਸਿੰਗਲ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮੋਟ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਜੀਵਨੀਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਗੋਰਡੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਇੱਕ ਮੱਧਮ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਗੇਅ ਦੇ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਿਚਾਰ ਮੋਟਾਊਨ ਦੇ ਰੂੜੀਵਾਦੀ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਣਗੇ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਗੇ ਨੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਟ੍ਰਬਲ ਮੈਨ ਲਈ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। 2019 ਵਿੱਚ, ਯੂਨੀਵਰਸਲ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਗਰੁੱਪ ਨੇ ਗੇ ਦੇ 80ਵੇਂ ਜਨਮਦਿਨ 'ਤੇ ਐਲਬਮ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤੀ। [42] ਵਟਸ ਗੋਇੰਗ ਆਨ ਅਤੇ ਟ੍ਰਬਲ ਮੈਨ ਦੀਆਂ ਰਿਲੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਗੇ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਚਲੇ ਗਏ, ਮਾਰਵਿਨ ਨੂੰ ਮੋਟਾਊਨ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਿਰੋਧਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਸਨੂੰ ਡੇਟ੍ਰੋਇਟ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ ਗਈ।
ਅਕਤੂਬਰ 1975 ਵਿੱਚ, ਗੇ ਨੇ ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੀ ਅਫਰੀਕੀ ਸਾਖਰਤਾ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਰੇਡੀਓ ਸਿਟੀ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਲਾਭ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਘਾਨਾ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਰਾਜਦੂਤ ਸ਼ਰਲੀ ਟੈਂਪਲ ਬਲੈਕ ਅਤੇ ਕਰਟ ਵਾਲਡਾਈਮ ਦੁਆਰਾ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ। [43] [12] ਗੇਅ ਦੀ ਅਗਲੀ ਸਟੂਡੀਓ ਐਲਬਮ, ਆਈ ਵਾਂਟ ਯੂ, ਮਾਰਚ 1976 ਵਿੱਚ ਟਾਈਟਲ ਟਰੈਕ "ਆਈ ਵਾਂਟ ਯੂ" ਦੇ ਨਾਲ R&B ਚਾਰਟ 'ਤੇ ਨੰਬਰ 1 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਐਲਬਮ 10 ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਾਪੀਆਂ ਵੇਚੇਗੀ। ਉਸ ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ, ਗੇ ਨੇ ਇੱਕ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਯੂਰਪੀ ਦੌਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਬੈਲਜੀਅਮ ਵਿੱਚ ਹੋਈ। 1977 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਗੇਏ ਨੇ ਲਾਈਵ ਐਲਬਮ, ਲਾਈਵ ਐਟ ਦ ਲੰਡਨ ਪੈਲੇਡੀਅਮ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਟੂਡੀਓ ਗੀਤ, " ਗੌਟ ਟੂ ਗਿਵ ਇਟ ਅੱਪ " ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਲਈ 20 ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਾਪੀਆਂ ਵੇਚੀਆਂ, ਜੋ ਕਿ ਨੰਬਰ 1 'ਤੇ ਚਾਰਟ ਹੋਇਆ। ਸਤੰਬਰ 1977 ਵਿੱਚ, ਗੇਏ ਨੇ ਰੇਡੀਓ ਸਿਟੀ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਹਾਲ ਦਾ ਨਿਊਯਾਰਕ ਪੌਪ ਆਰਟਸ ਫੈਸਟੀਵਲ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। [44]
ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਗੇਏ ਨੇ ਜੂਨ 1963 ਵਿੱਚ ਬੇਰੀ ਗੋਰਡੀ ਦੀ ਭੈਣ ਅੰਨਾ ਗੋਰਡੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਜੋੜਾ 1973 ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਗੋਰਡੀ ਨੇ ਨਵੰਬਰ 1975 ਵਿੱਚ ਤਲਾਕ ਲਈ ਦਾਇਰ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਜੋੜੇ ਨੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ 1977 ਵਿੱਚ ਤਲਾਕ ਲੈ ਲਿਆ। ਗੇਅ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਕਤੂਬਰ 1977 ਵਿੱਚ ਜੈਨਿਸ ਹੰਟਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਇਹ ਜੋੜਾ 1979 ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫਰਵਰੀ 1981 ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਲਾਕ ਹੋ ਗਿਆ। ਗੇ ਤਿੰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਪਿਤਾ ਸੀ: ਮਾਰਵਿਨ III, ਨੋਨਾ ਅਤੇ ਫਰੈਂਕੀ। ਮਾਰਵਿਨ III ਅੰਨਾ ਦੀ ਭਤੀਜੀ, ਡੇਨਿਸ ਗੋਰਡੀ ਦਾ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਪੁੱਤਰ ਸੀ, ਜੋ ਜਨਮ ਦੇ ਸਮੇਂ 16 ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ। ਨੋਨਾ ਅਤੇ ਫਰੈਂਕੀ ਦਾ ਜਨਮ ਗੇਅ ਦੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ ਜੈਨਿਸ ਤੋਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਗੇ ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਆਪਣੇ ਤਿੰਨ ਬੱਚੇ, ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਪੰਜ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਛੱਡ ਗਏ ਸਨ।
ਮੌਤ
ਸੋਧੋ1 ਅਪ੍ਰੈਲ 1984 ਦੀ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਦੇ ਵੈਸਟ ਐਡਮਜ਼ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗੇਅ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਦਖਲ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ, ਮਾਰਵਿਨ ਗੇ ਸੀਨੀਅਰ, [12] ਨਾਲ ਸਰੀਰਕ ਝਗੜੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਸਨੇ ਗੇ ਨੂੰ ਦੋ ਵਾਰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵਿੰਨ੍ਹਿਆ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਗੇ ਦੇ ਮੋਢੇ ਵਿੱਚ। [12] ਗੋਲੀਬਾਰੀ 12:38 ਵਜੇ ਗੇ ਦੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸ਼ਾਮ ਪਹਿਲੀ ਗੋਲੀ ਘਾਤਕ ਸਾਬਤ ਹੋਈ। ਗੇ ਨੂੰ 1:01 ਵਜੇ ਮ੍ਰਿਤਕ ਐਲਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਉਸਦੇ 45ਵੇਂ ਜਨਮਦਿਨ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਘੱਟ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਹਸਪਤਾਲ ਮੈਡੀਕਲ ਸੈਂਟਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਲਾਸ਼ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਾਮੀਂ। [12] [12]
ਗੇਅ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਦੀ ਲਾਸ਼ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਫੋਰੈਸਟ ਲਾਅਨ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਪਾਰਕ-ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਹਿਲਸ ਵਿਖੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਅਸਥੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਮਹਾਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਖਿਲਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [12] ਗੇ ਸੀਨੀਅਰ 'ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ-ਡਿਗਰੀ ਕਤਲ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਬ੍ਰੇਨ ਟਿਊਮਰ ਦੀ ਜਾਂਚ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਵੈਇੱਛਤ ਕਤਲੇਆਮ ਵਿੱਚ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [45] ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਅੱਤਲ ਛੇ ਸਾਲ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਬੇਸ਼ਨ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। 1998 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਰਸਿੰਗ ਹੋਮ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। [46]
ਸੰਗੀਤਕਾਰ
ਸੋਧੋਉਪਕਰਨ
ਹਾਰਵੇ ਫੂਕਾ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਡ੍ਰਮਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੈਸ਼ਨ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੋਟਾਉਨ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਗੇ ਦੀ ਸੰਗੀਤਕਤਾ ਵਿੱਚ ਪਿਆਨੋ, ਕੀਬੋਰਡ, ਸਿੰਥੇਸਾਈਜ਼ਰ ਅਤੇ ਅੰਗ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਇਆ। ਗੇਅ ਨੇ ਪਰਕਸ਼ਨ ਯੰਤਰਾਂ ਦੀ ਵੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਘੰਟੀਆਂ, ਫਿੰਗਰ ਸਿੰਬਲ, ਬਾਕਸ ਡਰੱਮ, ਗਲੋਕੇਨਸਪੀਲਜ਼, ਵਾਈਬਰਾਫੋਨ, ਬੋਂਗੋਸ, ਕੋਂਗਾਸ ਅਤੇ ਕੈਬਾਸਾਸ । ਇਹ ਉਦੋਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਮੋਟਾਉਨ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਐਲਬਮਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਰਚਨਾਤਮਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਢੋਲਕ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਗੇ ਨੇ TR-808 ਨੂੰ ਵੀ ਅਪਣਾ ਲਿਆ, ਇੱਕ ਡਰੱਮ ਮਸ਼ੀਨ ਜੋ 80 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬਣ ਗਈ ਸੀ, ਆਪਣੀ ਮਿਡਨਾਈਟ ਲਵ ਐਲਬਮ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਲਈ ਇਸਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ। ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਢੋਲ ਵਜਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ ਸਟੇਜ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਪਿਆਨੋ ਉਸਦਾ ਮੁੱਖ ਸਾਜ਼ ਸੀ। [47]
ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਗੇਅ ਦਾ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਭਾਵ ਉਸਦੇ ਮੰਤਰੀ ਪਿਤਾ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨੀ ਲੇਖਕ ਡੇਵਿਡ ਰਿਟਜ਼ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਅਕਸਰ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸੰਗੀਤਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਡੂ-ਵੌਪ ਸਮੂਹ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦ ਮੂਂਗਲੋਜ਼ ਅਤੇ ਦਿ ਕੈਪ੍ਰਿਸ । ਗੇਅ ਦੇ ਰੌਕ ਐਂਡ ਰੋਲ ਹਾਲ ਆਫ਼ ਫੇਮ ਪੇਜ ਵਿੱਚ ਕੈਪ੍ਰਿਸ ਦੇ ਗੀਤ, " ਗੌਡ ਓਨਲੀ ਨੋਜ਼ " ਨੂੰ "ਉਸਦੀ ਸੰਗੀਤਕ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ" ਵਜੋਂ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। [48] ਕੈਪ੍ਰਿਸ ਦੇ ਗਾਣੇ ਬਾਰੇ, ਗੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਇਹ ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਡਿੱਗਿਆ ਅਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਮਾਰਿਆ। ਇੰਨੀ ਰੂਹ, ਇੰਨੀ ਦੁਖੀ। ਮੈਂ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਵੀ ਸੱਚਮੁੱਚ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ [12] ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦਾ। ਜੌਹਨ [12] [49] [12] ਨੇ ਫਰੈਂਕ ਸਿਨਾਟਰਾ ਨੂੰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਮੰਨਿਆ ਜੋ ਉਹ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ।
ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਮੋਟਾਊਨ ਕੈਰੀਅਰ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ, ਗੇਅ ਸਾਥੀ ਲੇਬਲ ਸਾਥੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟੈਂਪਟੇਸ਼ਨਜ਼ ਦੇ ਡੇਵਿਡ ਰਫਿਨ ਅਤੇ ਫੋਰ ਟੌਪਸ ਦੇ ਲੇਵੀ ਸਟੱਬਸ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਲੈਣਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੂੜ੍ਹੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨੇ ਗੇਅ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਆਵਾਜ਼ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ " ਆਈ . ਗ੍ਰੇਪਵਾਈਨ ਦੁਆਰਾ ਇਹ ਸੁਣਿਆ "ਅਤੇ ਇਹ ਪਿਆਰ ਹੈ "। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ, ਗੇ ਨੇ ਰਫਿਨ ਅਤੇ ਸਟੱਬਸ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਸੀ"। [49] ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਦੱਸਿਆ, " ਟੈਂਪਟਸ ਐਂਡ ਟੌਪਸ ' ਸੰਗੀਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਾਇਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਸੰਗੀਤ ਸੁਣਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਆਦਮੀ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।" [49]
ਵੋਕਲ ਸ਼ੈਲੀ
ਗਾਏ ਕੋਲ ਚਾਰ-ਅਸ਼ਟੈਵ ਵੋਕਲ ਸੀਮਾ ਸੀ। [12] ਮਾਰਕੀਜ਼ ਅਤੇ ਹਾਰਵੇ ਅਤੇ ਨਿਊ ਮੂੰਗਲੋਜ਼ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗਾਂ ਤੋਂ, ਅਤੇ ਮੋਟਾਊਨ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਕਈ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ, ਗੇ ਨੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੈਰੀਟੋਨ ਅਤੇ ਟੈਨਰ ਰੇਂਜ ਵਿੱਚ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ-ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਹਿੱਟਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ "ਸਟੱਬਬਰਨ ਕਾਇਨਡ ਆਫ ਫੇਲੋ" ਅਤੇ "ਹਿਚ ਹਾਈਕ" ਲਈ ਆਪਣਾ ਟੋਨ ਬਦਲਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲੇਖਕ ਐਡੀ ਹੌਲੈਂਡ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ, "ਉਹ ਇਕੱਲਾ ਅਜਿਹਾ ਗਾਇਕ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਉਸ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਗੀਤ ਸੁਣਿਆ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਦੀ ਕੁਦਰਤੀ ਆਵਾਜ਼ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੂੰ ਗਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਗੀਤ ਨੂੰ ਵੇਚਣ ਲਈ ਜੋ ਵੀ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਉਹ ਕਰੋ।" [27]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- Banks, James G.; Banks, Peter S. (2004). The Unintended Consequences: Family and Community, the Victims of Isolated Poverty. Lanham, Md.: University Press of America. ISBN 9780761828563.
- Batchelor, Bob (2005). Basketball in America: From the Playgrounds to Jordan's Game and Beyond. Haworth Press. ISBN 0-7890-1613-3.
- Berry, William Earl (February 1, 1973). "Marvin Gaye: Inner City Musical Poet". Jet.
- (Media notes).
{{cite AV media notes}}
: Missing or empty|title=
(help) - Brooks-Bertram, Peggy (2009). Uncrowned Queens: African American Women Community Builders of Western New York, Volume 2 (Google eBook). SUNY Press. ISBN 978-0-97229-771-4.
- Browne, Ray B. (2001). The Guide to United States Popular Culture. Popular Press. ISBN 978-0-87972-821-2.
- Collier, Aldore (April 16, 1984). "Marvin Gaye: His Tragic Death and Troubled Life". Jet.
- Collier, Aldore (June 25, 1984). "Marvin Gaye's White Live-In Mate Suffers Miscarriage". Jet.
- Collier, Aldore (April 8, 1985). "A Year Later: What Happened to Marvin Gaye's Family, Fortune?". Jet.
- Collier, Aldore (May 6, 1985). "Book Reveals Marvin Gaye Feared He Would Turn Gay". Jet.
- Collier, Aldore (May 25, 1987). "Marvin Gaye's Mother Dies on Eve of Opening Drug Center She Founded As His Memorial". Jet.
- Collier, Aldore (October 15, 1990). "Gala Celebration Marks Marvin Gaye's Star on Hollywood Walk of Fame". Jet.
- Collier, Aldore (April 23, 1990). "Murphy Requests Walk of Fame Star For Marvin Gaye". Jet.
- Davis, Sharon (1991). Marvin Gaye: I Heard It Through The Grapevine. Croydon, Surrey: Book marque Ltd. ISBN 1-84018-320-9.
- Des Barres, Pamela (1996). Rock Bottom: Dark Moments in Music Babylon. Macmillan. ISBN 0-312-14853-4.
- Dyson, Eric Michael (2004). Mercy Mercy Me: The Art, Loves and Demons of Marvin Gaye. New York/Philadelphia: Basic Civitas. ISBN 0-465-01769-X.[permanent dead link]
- Edmonds, Ben (2001a). What's Going On?: Marvin Gaye and the Last Days of the Motown Sound. Canongate U.S. ISBN 1-84195-314-8.
- Edmonds, Ben (2001b). Let's Get It On (Deluxe ed.). Motown Records, a Division of UMG Recordings, Inc. MOTD 4757.
- Evelyn, Douglas; Dickson, Paul; Ackerman, S.J. (2008). On This Spot: Pinpointing the Past in Washington, D.C. Sterling, Va.: Capital Books. ISBN 9781933102702.
- Gambaccini, Paul (1987). The Top 100 Rock 'n' Roll Albums of All Time. New York: Harmony Books.
- Garofalo, Reebee (1997). Rockin' Out: Popular Music in the USA. Allyn & Bacon. ISBN 0-205-13703-2.
- Gates, Henry Louis (2004). African American Lives. Oxford University Press. ISBN 978-0-19516-024-6.
- Gaye, Frankie (2003). Marvin Gaye, My Brother. Backbeat Books. ISBN 0-87930-742-0.
- Gilmore, Mikal (1998). Night beat: a shadow history of rock & roll. Doubleday. ISBN 978-0-38548-435-0.
- Gulla, Bob (2008). Icons of R&B and Soul: An Encyclopedia of the Artists Who Revolutionized Rhythm. ABC-CLIO. ISBN 978-0-313-34044-4.
- Gutheim, Frederick A.; Lee, Antoinette J. (2006). Worthy of the Nation: Washington, D.C., From L'Enfant to the National Capital Planning Commission. Baltimore, Md.: Johns Hopkins University Press. ISBN 9780801883286.
- Heron, W. Kim (April 8, 1984). Marvin Gaye: A Life Marked by Complexity. Detroit Free Press.
- "Thousands Attend Last Rites For Tammi Terrell". Jet. April 9, 1970.
- Company, Johnson Publishing (November 13, 1975). "For Reading: Marvin Gaye receives special plaque from Ms. Shirley Temple Black". Jet.
{{cite journal}}
:|last=
has generic name (help) - Company, Johnson Publishing (March 29, 1982). "Landing Marvin Gaye Was a Task For CBS Records". Jet.
{{cite journal}}
:|last=
has generic name (help) - Jones, Regina (March 2002). "Unbreakable: Michael Jackson". Vibe.[permanent dead link]
- Kempton, Arthur (2005). Boogaloo: The Quintessence of American Popular Music. University of Michigan Press. ISBN 978-0-47203-087-3.
- Lynskey, Dorian (April 5, 2011). 33 Revolutions per Minute: A History of Protest Songs, from Billie Holiday to Green Day (Google eBook). HarperCollins. ISBN 978-0-06167-015-2.
- MacKenzie, Alex (2009). The Life and Times of the Motown Stars. Right Recordings. ISBN 978-1-84226-014-2.
- Marx, Eve (September 18, 2009). 101 Things You Didn't Know About Sex (Google eBook). Adams Media. ISBN 978-1-44050-428-0.[permanent dead link]
- Otfinoski, Steven (2010). African Americans in the Performing Arts. Infobase Publishing. ISBN 978-1-43812-855-9.
- Posner, Gerald (2002). Motown: Music, Money, Sex, and Power. New York: Random House. ISBN 0-375-50062-6.
- Redfern, Nick (February 20, 2007). Celebrity Secrets: Official Government Files on the Rich and Famous. Simon and Schuster. ISBN 978-1-41652-866-1.
- Ritz, David (1991). Divided Soul: The Life of Marvin Gaye. Cambridge, Massachusetts: Da Capo Press. ISBN 0-306-81191-X.
- Ritz, David (July 1985). "The Last Days of Marvin Gaye". Ebony.
- Simmonds, Jeremy (2008). The Encyclopedia of Dead Rock Stars: Heroin, Handguns, and Ham Sandwiches. Chicago Review Press. ISBN 978-1-55652-754-8.
- Turner, Steve (1998). Trouble Man: The Life and Death of Marvin Gaye. London: Michael Joseph. ISBN 0-7181-4112-1.
- Vincent, Rickey (1996). Funk: The Music, the People, and the Rhythm of the One. Macmillan. ISBN 0-312-13499-1.
- Ward, Ed, Geoffrey Stokes and Ken Tucker (1986). Rock of Ages: The Rolling Stone History of Rock and Roll. Rolling Stone Press. ISBN 0-671-54438-1.
{{cite book}}
: CS1 maint: multiple names: authors list (link) - Weinger, Harry (November 5, 1994). "Jobete: Publishing Is The Highly Polished Jewel In The Gordy Co.'s Crown". Billboard.
- Whitburn, Joel (2004). The Billboard Book of Top 40 Hits: Complete Chart Information About America's Most Popular Songs and Artists, 1955–2003. Billboard Books. ISBN 0-8230-7499-4.
- White, Adam (1985). The Motown Story. London: Orbis. ISBN 0-85613-626-3.
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ
ਸੋਧੋ- ਮਾਰਵਿਨ ਗੇ ਆਲਮੂਵੀ 'ਤੇ
- Marvin Gaye at AllMusic
- Marvin Gaye at the Internet Broadway Database
- ਮਾਰਵਿਨ ਗੇ, ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੂਵੀ ਡੈਟਾਬੇਸ 'ਤੇ
- ਮਾਰਵਿਨ ਗੇ ਫਾਈਂਡ ਅ ਗ੍ਰੇਵ 'ਤੇ
- Marvin Gaye interviewed on the Pop Chronicles (1969)
- Marvin Gaye Biography Archived 2022-11-28 at the Wayback Machine.
- FBI Records: The Vault - Marvin Gaye at vault.fbi.gov
- Additional archives
- ↑ Hoard, Christian; Brackett, Nathan, eds. (2004). The New Rolling Stone Album Guide. Simon & Schuster. p. 524. ISBN 9780743201698.
- ↑ Simmonds 2008.
- ↑ Weisbard, Eric; Marks, Craig (October 10, 1995). Spin Alternative Record Guide (Ratings 1–10) (1st edi. ed.). New York: Vintage Books. pp. 202–205. ISBN 0-679-75574-8. OCLC 32508105.[permanent dead link]
- ↑ "Marvin Gaye". GRAMMY.com (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). June 4, 2019. Archived from the original on November 17, 2017. Retrieved June 9, 2019.
- ↑ Batchelor 2005.
- ↑ "Marvin Gaye House". Archived from the original on April 25, 2013. Retrieved June 18, 2012.
- ↑ Communications, Emmis (January 1998). Dial Them For Murder. Archived from the original on July 5, 2014. Retrieved September 13, 2012.
{{cite book}}
:|work=
ignored (help) - ↑ "Marvin Gaye Timeline". The Rock and Roll Hall of Fame. January 21, 1987. Archived from the original on May 1, 2011. Retrieved December 23, 2010.
- ↑ Catlin, Roger (April 27, 2012). "Washington, D.C., sites with links to Marvin Gaye". The Washington Post. Archived from the original on February 2, 2017. Retrieved January 29, 2017.
- ↑ Crockett, Stephen A. Jr. (July 24, 2002). "Song of the City: In the Name of Marvin Gaye, Neighbors Rescue a Park Near His Old Home". The Washington Post. p. C1.
- ↑ Milloy, Courtland (April 8, 1984). "The War for One Man's Soul: Marvin Gaye". The Washington Post. p. C1, C2.
- ↑ 12.00 12.01 12.02 12.03 12.04 12.05 12.06 12.07 12.08 12.09 12.10 12.11 12.12 12.13 12.14 12.15 12.16 12.17 12.18 12.19 12.20 12.21 12.22 12.23 12.24 12.25 12.26 12.27 Ritz 1991.
- ↑ Banks & Banks 2004.
- ↑ Gutheim & Lee 2006.
- ↑ Bahrampour, Tara (March 14, 2016). "'Old but not cold': Four very longtime friends anticipate turning 100 this year". The Washington Post. Archived from the original on February 2, 2017. Retrieved January 29, 2017.
- ↑ 16.0 16.1 16.2 Gaye 2003.
- ↑ Gillis, Justin; Miller, Bill (April 20, 1997). "In D.C.'s Simple City, Complex Rules of Life and Death". The Washington Post. p. A1. Archived from the original on February 2, 2017. Retrieved January 29, 2017.
- ↑ 18.0 18.1 "Gaye's second wife calls play 'completely and utterly exploitative'". February 16, 2013. Retrieved February 17, 2013.[permanent dead link]
- ↑ Browne 2001.
- ↑ Fleishman, Sandra (May 13, 2000). "Reading, 'Riting And Redevelopment". The Washington Post. p. G1.
- ↑ Bonner, Alice (October 1, 1973). "The Golden Years: City's Randall Junior High School Celebrates 50th Anniversary". The Washington Post. p. C1
- ↑ Harrington, Richard (April 2, 1984). "The Fallen Prince: Marvin Gaye & His Songs Full of Soul". The Washington Post. pp. B1, B8.
- ↑ Milloy, Courtland (April 8, 1984). "The War for One Man's Soul: Marvin Gaye". The Washington Post. p. C1, C2.
- ↑ "Marv Goldberg's R&B Notebooks – MARQUEES". Archived from the original on April 8, 2012. Retrieved July 4, 2012.
- ↑ Edmonds 2001a.
- ↑ Jet 1985b.
- ↑ 27.0 27.1 27.2 27.3 27.4 Bowman 2006.
- ↑ Des Barres 1996.
- ↑ Posner 2002.
- ↑ ਫਰਮਾ:Gilliland
- ↑ "Tribute To Nat By Marvin Gaye" (PDF). Record World: 19. March 20, 1965.
- ↑ Jet 1970.
- ↑ Jason Plautz (June 30, 2011). "Marvin Gaye, Detroit Lions Wide Receiver?". Mental Floss. Archived from the original on May 10, 2012. Retrieved March 1, 2012.
- ↑ Music Urban Legends Revealed #16 Archived July 12, 2012, at the Wayback Machine..
- ↑ Gates 2004.
- ↑ 36.0 36.1 Lynskey 2011.
- ↑ Vincent 1996.
- ↑ Whitburn 2004.
- ↑ John Bush.
- ↑ Jet 1973.
- ↑ MacKenzie 2009.
- ↑ "Marvin Gaye's lost 1972 album You're the Man to receive official release". February 7, 2019. Archived from the original on February 12, 2019. Retrieved February 27, 2019.
- ↑ Jet 1975.
- ↑ "Marvin Gaye's Deliberate Start Builds to a Climactic Bacchanal". The New York Times. September 18, 1977. ISSN 0362-4331. Retrieved October 16, 2021.
- ↑ "AROUND THE NATION; No-Contest Plea in Death of Marvin Gaye". The New York Times. September 21, 1984. Archived from the original on July 4, 2017. Retrieved February 11, 2017.
- ↑ "Marvin Gaye's father and killer dies". BBC.co.uk. October 25, 1998. Archived from the original on October 27, 2012. Retrieved December 8, 2012.
- ↑ Williams, Chris (October 1, 2012). "'The Man Was a Genius': Tales From Making Marvin Gaye's Final Album". The Atlantic. Archived from the original on April 1, 2019. Retrieved March 1, 2019.
- ↑ "Marvin Gaye Biography". The Rock & Roll Hall of Fame & Museum. Archived from the original on July 13, 2012. Retrieved July 5, 2012.
- ↑ 49.0 49.1 49.2 Bowman 2006; Ritz 1991.
- ↑ This area should not be confused with the present-day Benning Terrace public housing complex in the Benning Ridge neighborhood, which today is also nicknamed "Simple City".[17]