ਲੌਰੇਨ ਬੈਕਲ
ਲੌਰੇਨ ਬੈਕਲ ( /bəˈkɔːl/ ; ਜਨਮ ਬੈਟੀ ਜੋਨ ਪਰਸਕੇ ; 16 ਸਤੰਬਰ, 1924 – 12 ਅਗਸਤ, 2014) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕਨ ਫਿਲਮ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਦੁਆਰਾ ਕਲਾਸਿਕ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ 20ਵੀਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਮਹਿਲਾ ਸਟਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮੋਸ਼ਨ ਪਿਕਚਰਜ਼ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ 2009 ਵਿੱਚ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ ਮੋਸ਼ਨ ਪਿਕਚਰ ਆਰਟਸ ਐਂਡ ਸਾਇੰਸਜ਼ ਤੋਂ ਅਕੈਡਮੀ ਆਨਰੇਰੀ ਅਵਾਰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[1] ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਨਮੋਹਕ, ਗੰਧਲੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਵਿਲੱਖਣ, ਭੜਕੀਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਲਈ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਬੈਕਲ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਯੁੱਗ ਦੇ ਆਖਰੀ ਬਚੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।
ਬੈਕਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਪਤੀ ਹੰਫਰੀ ਬੋਗਾਰਟ ਦੇ ਨਾਲ 19 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਟੂ ਹੈਵ ਐਂਡ ਹੈਵ ਨਾਟ (1944) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਔਰਤ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਫਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲਟਰ ਥੋਰਨਟਨ ਮਾਡਲ ਏਜੰਸੀ[2] ਲਈ ਇੱਕ ਮਾਡਲ[3] ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਦ ਬਿਗ ਸਲੀਪ (1946), ਡਾਰਕ ਪੈਸੇਜ (1947), ਅਤੇ ਕੀ ਲਾਰਗੋ (1948) ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਪਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਫਿਲਮ ਨੋਇਰ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਕਾਮੇਡੀ ਹਾਉ ਟੂ ਮੈਰੀ ਅ ਮਿਲੀਅਨੇਅਰ (1953) ਵਿੱਚ ਅਭਿਨੈ ਕੀਤਾ। ਬੈਕਲ ਨੇ ਮਰਲਿਨ ਮੋਨਰੋ ਅਤੇ ਬੈਟੀ ਗਰੇਬਲ, ਅਤੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨਿੰਗ ਵੂਮੈਨ (1957) ਗ੍ਰੈਗਰੀ ਪੇਕ ਨਾਲ ਅਭਿਨੈ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਰਾਈਟਨ ਆਨ ਦ ਵਿੰਡ (1956) ਵਿੱਚ ਔਰਤ ਦੀ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਡਗਲਸ ਸਰਕ ਦੀਆਂ ਮੁੱਖ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ 1966 ਦੀ ਰਹੱਸਮਈ ਫਿਲਮ ਹਾਰਪਰ ਵਿੱਚ ਪਾਲ ਨਿਊਮੈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਵੇਨ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਬੇਨਤੀ 'ਤੇ ਜੌਨ ਵੇਨ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਅੰਤਿਮ ਫਿਲਮ ਦ ਸ਼ੂਟਿਸਟ (1976) ਵਿੱਚ ਸਹਿ-ਅਭਿਨੈ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰੌਡਵੇ 'ਤੇ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਐਪਲੀਅਸ (ਪ੍ਰਸੰਸਾ )(1970) ਅਤੇ ਵੂਮੈਨ ਆਫ ਦਿ ਈਅਰ (1981) ਲਈ ਟੋਨੀ ਅਵਾਰਡ ਹਾਸਲ ਕੀਤੇ। ਬੈਕਲ ਨੇ ਦ ਮਿਰਰ ਹੈਜ਼ ਟੂ ਫੇਸ (1996) ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਲਈ ਇੱਕ ਗੋਲਡਨ ਗਲੋਬ, ਇੱਕ ਬਾਫਟਾ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਐਸ.ਏ.ਜੀ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਅਕੈਡਮੀ ਅਵਾਰਡ ਲਈ ਵੀ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕਰੀਅਰ ਦੇ ਅੰਤਮ ਪੜਾਅ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮਿਸਰੀ (1990), ਡੌਗਵਿਲ (2003) ਅਤੇ ਐਨੀਮੇਟਡ ਫਿਲਮਾਂ ਹਾਵਲਜ਼ ਮੂਵਿੰਗ ਕੈਸਲ (2004) ਅਤੇ ਅਰਨੈਸਟ ਐਂਡ ਸੇਲੇਸਟਾਈਨ (2004) ਦੀਆਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਡੱਬ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਸਹਾਇਕ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਵੀਂ ਸਫਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। (2012)
ਅਰੰਭ ਦਾ ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਲੌਰੇਨ ਬੈਕਲ ਦਾ ਜਨਮ 16 ਸਤੰਬਰ, 1924 ਨੂੰ ਬੈਟੀ ਜੋਨ ਪਰਸਕੇ ਦੇ ਘਰ ਬ੍ਰੌਂਕਸ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ,[lower-alpha 1] ਨੈਟਲੀ ( née Weinstein-Bacal; 1901–1969) ਦੀ ਇਕਲੌਤੀ ਬੱਚੀ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਉਪਨਾਮ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਦਲ ਕੇ ਬੈਕਲ ਰੱਖ ਲਿਆ ਅਤੇ ਵਿਲੀਅਮ ਪਰਸਕੇ (1889-1982), ਜੋ ਵਿਕਰੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੋਵੇਂ ਯਹੂਦੀ ਸਨ। ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਇਯਾਸੀ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਤੋਂ ਐਲਿਸ ਆਈਲੈਂਡ ਰਾਹੀਂ ਪਰਵਾਸ ਕਰ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਜਨਮ ਨਿਊ ਜਰਸੀ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਵਰਤਮਾਨ ਬੇਲਾਰੂਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਯਹੂਦੀ ਭਾਈਚਾਰਾ ਵਾਲੋਜਿਨ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸਨ।[8]
ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਬੈਕਲ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਤਲਾਕ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਆਖਰੀ ਨਾਮ, ਬੈਕਲ ਦਾ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਰੂਪ ਲੈ ਲਿਆ।[9] ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਲੀ ਗੋਲਡਬਰਗ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬੈਕਲ ਸਟਾਰ ਬਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਚਲੀ ਗਈ।[10] ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ, ਬੈਕਲ ਸ਼ਿਮੋਨ ਪੇਰੇਸ (ਜਨਮ ਸਿਜ਼ਮਨ ਪਰਸਕੀ), ਅੱਠਵੇਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੇ ਨੌਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸੀ।[11] [12] [13] ਪੇਰੇਸ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਬੈਕਲ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ।[11]
ਬੈਕਲ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਉਸਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਬਰੁਕਲਿਨ ਦੇ ਓਸ਼ੀਅਨ ਪਾਰਕਵੇਅ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।[8] [14] ਅਮੀਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨੇ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਟੈਰੀਟਾਊਨ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਹਾਈਲੈਂਡ ਮੈਨੋਰ ਬੋਰਡਿੰਗ ਸਕੂਲ ਫਾਰ ਗਰਲਜ਼, ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਯੂਜੀਨ ਹੀਟਲਰ ਲੇਹਮੈਨ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਿਤ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਬੋਰਡਿੰਗ ਸਕੂਲ,[15] ਅਤੇ ਮੈਨਹਟਨ ਵਿੱਚ ਜੂਲੀਆ ਰਿਚਮੈਨ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।[16]
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕੈਰੀਅਰ ਅਤੇ ਮਾਡਲਿੰਗ
ਸੋਧੋਬੈਕਲ ਨੇ 1941 ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਅਮੈਰੀਕਨ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ਼ ਡਰਾਮੈਟਿਕ ਆਰਟਸ ਵਿੱਚ ਸਬਕ ਲਏ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਹਿਪਾਠੀ ਕਿਰਕ ਡਗਲਸ ਨੂੰ ਡੇਟ ਕੀਤਾ।[17] ਉਸਨੇ ਸੇਂਟ ਜੇਮਸ ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਥੀਏਟਰ ਅਸ਼ਰ ਵਜੋਂ ਅਤੇ ਡਿਪਾਰਟਮੈਂਟ ਸਟੋਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੈਸ਼ਨ ਮਾਡਲ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।
ਉਸਨੇ ਜੌਨੀ 2 ਐਕਸ 4 ਵਿੱਚ ਵਾਕ-ਆਨ ਵਜੋਂ 1942 ਵਿੱਚ 17 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰੌਡਵੇ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਉਦੋਂ ਤੱਕ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ 75 ਬੈਂਕ ਸਟ੍ਰੀਟ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। 1942 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੂੰ ਮਿਸ ਗ੍ਰੀਨਵਿਚ ਵਿਲੇਜ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[18]
ਇੱਕ ਕਿਸ਼ੋਰ ਫੈਸ਼ਨ ਮਾਡਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਬੈਕਲ ਹਾਰਪਰਸ ਬਜ਼ਾਰ ਦੇ ਕਵਰ ਅਤੇ ਵੋਗ ਵਰਗੇ ਮੈਗਜ਼ੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ ਸੀ।[10] ਲਾਈਫ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਵਿੱਚ 1948 ਦੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ "ਬਿੱਲੀ ਵਰਗੀ ਕਿਰਪਾ, ਕਾਲੇ ਸੁਨਹਿਰੇ ਵਾਲ, ਅਤੇ ਨੀਲੀਆਂ-ਹਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ" ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[19] ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਚੀ ਅਤੇ ਨੱਕ ਵਾਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਅਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਬਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਘੰਟਿਆਂ ਤੱਕ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।[20] [21]
ਹਾਲਾਂਕਿ ਡਾਇਨਾ ਵਰੀਲੈਂਡ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਹਾਰਪਰ ਦੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਲਈ ਬੈਕਲ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨਿਕੋਲਸ ਡੀ ਗਨਜ਼ਬਰਗ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਵਰੀਲੈਂਡ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਟੋਨੀਜ਼ ਨਾਮਕ ਨਿਊਯਾਰਕ ਕਲੱਬ ਵਿੱਚ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਡੀ ਗਨਜ਼ਬਰਗ ਨੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਹਾਰਪਰਜ਼ ਬਜ਼ਾਰ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਵਰੀਲੈਂਡ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸਨੇ ਮਾਰਚ 1943 ਦੇ ਕਵਰ ਲਈ ਕੋਡਾਕ੍ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਸ਼ੂਟ ਕਰਨ ਲਈ ਲੁਈਸ ਡਾਹਲ-ਵੌਲਫ ਨੂੰ ਸ਼ੂਟ ਕਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ।[22]
ਹਾਰਪਰਜ਼ ਬਾਜ਼ਾਰ ਦੇ ਕਵਰ ਨੇ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਨਿਰਮਾਤਾ ਅਤੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਹਾਵਰਡ ਹਾਕਸ ਦੀ ਪਤਨੀ "ਸਲਿਮ" ਕੀਥ ਦਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ।[23] ਕੀਥ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਫਿਲਮ ਟੂ ਹੈਵ ਐਂਡ ਹੈਵ ਨਾਟ ਲਈ ਸਕ੍ਰੀਨ ਟੈਸਟ ਦੇਣ ਲਈ ਬੁਲਾਵੇ। ਹਾਕਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੈਕਟਰੀ ਨੂੰ ਬੈਕਲ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਪਰ ਸੈਕਟਰੀ ਨੇ ਗਲਤ ਸਮਝ ਲਿਆ ਅਤੇ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਆਡੀਸ਼ਨ ਲਈ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਜਾਣ ਲਈ ਟਿਕਟ ਭੇਜ ਦਿੱਤੀ।[24]
ਹਾਲੀਵੁੱਡ
ਸੋਧੋ1940
ਸੋਧੋਹਾਲੀਵੁੱਡ ਵਿੱਚ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹਾਕਸ ਨੇ ਤੁਰੰਤ 100ਡਾਲਰ($) ਦੀ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਤਨਖਾਹ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਮ ਬਦਲ ਕੇ ਲੌਰੇਨ ਰੱਖ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਨਾਮ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਸਕ੍ਰੀਨ ਉਪਨਾਮ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ। ਸਲਿਮ ਹਾਕਸ ਨੇ ਵੀ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿੰਗ ਹੇਠ ਲੈ ਲਿਆ,[25] ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਦਿਲਕਸ਼ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਾਲਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰਤਾ, ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਅਤੇ ਸੁਆਦ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਮਾਰਗ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਹਾਕਸ ਦੇ ਸੁਝਾਅ 'ਤੇ, ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਕੋਚ ਦੁਆਰਾ ਉਸਦੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਚੀ, ਨੱਕ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੀ ਬਜਾਏ ਘੱਟ ਅਤੇ ਡੂੰਘੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਬੋਲਣ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।[26] ਉਸਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।[25] [27] ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਆਲੋਚਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਸਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਨੂੰ "ਧੂੰਏਦਾਰ, ਜਿਨਸੀ ਘਬਰਾਹਟ" ਅਤੇ "ਗਲੇ ਦੀ ਗੂੰਜ" ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[26] ਬੈਕਲ 5 ਫੁੱਟ 8+1⁄2 ਇੰਚ (1.74 ਮੀਟਰ), ਉਸ ਯੁੱਗ ਦੀਆਂ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਲਈ ਅਸਧਾਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੰਬੀ ਸੀ।
ਟੂ ਹੈਵ ਐਂਡ ਹੈਵ ਨਾਟ (1944) ਲਈ ਉਸਦੇ ਸਕ੍ਰੀਨ ਟੈਸਟਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਬੈਕਲ ਇੰਨੀ ਘਬਰਾ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਕੰਬਣੀ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਠੋਡੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਦਬਾਇਆ, ਕੈਮਰੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਝੁਕਾ ਦਿੱਤੀਆਂ।[28] ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ, ਜਿਸਨੂੰ "ਦਿ ਲੁੱਕ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਗੰਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬੈਕਲ ਟ੍ਰੇਡਮਾਰਕ ਬਣ ਗਿਆ।[29]
ਬੈਕਲ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਨੇ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਸਲਿਮ ਹਾਕਸ ਦੇ ਉਪਨਾਮ "ਸਲਿਮ" ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਬੋਗਾਰਟ ਨੇ ਹਾਵਰਡ ਹਾਕਸ ਦਾ ਉਪਨਾਮ "ਸਟੀਵ" ਵਰਤਿਆ। ਬੈਕਲ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਆਨ-ਸੈੱਟ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਤੁਰੰਤ ਸੀ।[8] ਉਹ ਅਤੇ ਬੋਗਾਰਟ, ਜਿਸਦਾ ਵਿਆਹ ਮੇਓ ਮੇਥੋਟ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਨੇ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਤੋਂ ਕਈ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।[23]
ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਵਿੱਚ ਬੈਕਲ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਤਪਾਦਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਸੋਧਿਆ ਅਤੇ ਵਧਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[30] ਇਸਦੀ ਰਿਲੀਜ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਟੂ ਹੈਵ ਐਂਡ ਹੈਵ ਨਾਟ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਸਟਾਰਡਮ ਵਿੱਚ ਲਿਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਉਸਦੇ ਸਟਾਰ ਚਿੱਤਰ ਦਾ ਅਧਾਰ ਬਣ ਗਿਆ ਜੋ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਫੈਸ਼ਨ[31] ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਦਾਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ।[30]
ਵਾਰਨਰ ਬ੍ਰਦਰਜ਼ ਨੇ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਸਟਾਰ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਮਾਰਕੀਟਿੰਗ ਮੁਹਿੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਜਨ-ਸੰਪਰਕ ਦਬਾਅ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਬੈਕਲ ਨੇ 10 ਫਰਵਰੀ, 1945 ਨੂੰ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, ਡੀ.ਸੀ. ਵਿੱਚ ਨੈਸ਼ਨਲ ਪ੍ਰੈੱਸ ਕਲੱਬ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਿਆਨੋ 'ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਉਪ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਹੈਰੀ ਐਸ ਟਰੂਮਨ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਵਜਾਇਆ।[32] [33]
ਟੂ ਹੈਵ ਐਂਡ ਹੈਵ ਨਾਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਾਕਲ ਚਾਰਲਸ ਬੋਅਰ ਦੇ ਨਾਲ ਕਨਫੀਡੈਂਸ਼ੀਅਲ ਏਜੰਟ (1945) ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਲੋਚਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਮਾੜਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਲਮ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਕਰੀਅਰ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਹਾਕਸ ਦੀ ਫਿਲਮ ਨੋਇਰ ਦ ਬਿਗ ਸਲੀਪ (1946) ਵਿੱਚ ਰਹੱਸਮਈ, ਤੇਜ਼ਾਬ-ਭਾਸ਼ਾ ਵਾਲੇ ਵਿਵੀਅਨ ਰਟਲਜ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਅਗਲੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ, ਬੋਗਾਰਟ ਦੀ ਸਹਿ-ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਸੀ।, ਇੱਕ ਤੇਜ਼ ਕੈਰੀਅਰ ਪੁਨਰ-ਉਥਾਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ. [34]
ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲ
ਸੋਧੋਸਤੰਬਰ 2006 ਵਿੱਚ, ਬ੍ਰਾਇਨ ਮਾਵਰ ਕਾਲਜ ਨੇ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੈਥਰੀਨ ਹੈਪਬਰਨ ਮੈਡਲ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ "ਔਰਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ, ਕੰਮ ਅਤੇ ਯੋਗਦਾਨ ਵਿੱਚ ਹੈਪਬਰਨ ਦੀ ਬੁੱਧੀ, ਡ੍ਰਾਈਵ, ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰਤਾ" ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।[35] ਉਸਨੇ ਜੂਨ 2007 ਵਿੱਚ ਲੰਡਨ ਦੇ ਰਿਫਾਰਮ ਕਲੱਬ ਵਿੱਚ ਆਰਥਰ ਐਮ. ਸ਼ਲੇਸਿੰਗਰ ਜੂਨੀਅਰ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਸੰਬੋਧਨ ਕੀਤਾ[36] ਉਸਨੇ 2009 ਵਿੱਚ ਦ ਫੋਜਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਭੂਮਿਕਾ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ[37] ਮੋਸ਼ਨ ਪਿਕਚਰ ਆਰਟਸ ਐਂਡ ਸਾਇੰਸਜ਼ ਦੀ ਅਕੈਡਮੀ ਨੇ 14 ਨਵੰਬਰ, 2009 ਨੂੰ ਉਦਘਾਟਨੀ ਗਵਰਨਰਜ਼ ਅਵਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਆਨਰੇਰੀ ਅਕੈਡਮੀ ਅਵਾਰਡ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ।[38]
ਬੈਕਲ ਨੇ ਜੁਲਾਈ 2013 ਵਿੱਚ ਫਿਲਮ ਟ੍ਰਬਲ ਇਜ਼ ਮਾਈ ਬਿਜ਼ਨਸ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦਿਖਾਈ।[39] ਨਵੰਬਰ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸਟੂਡੀਓ ਕੈਨਾਲ ਦੀ ਐਨੀਮੇਟਿਡ ਫਿਲਮ ਅਰਨੈਸਟ ਐਂਡ ਸੇਲੇਸਟੀਨ ਲਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ-ਡਬ ਕੀਤੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈ।[40] ਉਸਦੀ ਅੰਤਿਮ ਭੂਮਿਕਾ 2014 ਵਿੱਚ ਫੈਮਲੀ ਗਾਈ ਐਪੀਸੋਡ "ਮੰਮਜ਼ ਦ ਵਰਡ" ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹਿਮਾਨ ਆਵਾਜ਼ ਵਜੋਂ ਸੀ। [41]
ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਰਿਸ਼ਤੇ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ
ਸੋਧੋ21 ਮਈ, 1945 ਨੂੰ, ਬੈਕਲ ਨੇ ਹੰਫਰੀ ਬੋਗਾਰਟ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਹਨੀਮੂਨ ਮਾਲਾਬਾਰ ਫਾਰਮ, ਲੂਕਾਸ, ਓਹੀਓ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਕਿ ਪੁਲਿਤਜ਼ਰ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਲੇਖਕ ਲੁਈਸ ਬ੍ਰੋਮਫੀਲਡ, ਬੋਗਾਰਟ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਦੋਸਤ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਘਰ ਹੈ।[42] [43] ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ 1950 ਦੀ ਮਰਦਮਸ਼ੁਮਾਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਇਹ ਜੋੜਾ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਅਤੇ ਨਰਸਮੇਡ ਨਾਲ ਬੇਵਰਲੀ ਹਿਲਸ ਵਿੱਚ 2707 ਬੈਨੇਡਿਕਟ ਕੈਨਿਯਨ ਡਰਾਈਵ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬੈਕਲ ਨੂੰ ਬੈਟੀ ਬੋਗਾਰਟ ਵਜੋਂ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[44] 1957 ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋਣ ਤੱਕ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਬੋਗਾਰਟ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ।[45]
ਦ ਅਫਰੀਕਨ ਕੁਈਨ (1951) ਦੀ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਦੌਰਾਨ, ਬੈਕਲ ਅਤੇ ਬੋਗਾਰਟ ਕੈਥਰੀਨ ਹੈਪਬਰਨ ਅਤੇ ਸਪੈਨਸਰ ਟਰੇਸੀ ਨਾਲ ਦੋਸਤ ਬਣ ਗਏ। ਉਹ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਆਰਥਰ ਸ਼ਲੇਸਿੰਗਰ ਜੂਨੀਅਰ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਲਿਸਟੇਅਰ ਕੁੱਕ ਦੀ ਦੋਸਤ ਬਣ ਕੇ, ਗੈਰ-ਐਕਟਿੰਗ ਸਰਕਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਲਣ ਲੱਗੀ। 1952 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਅਹੁਦੇ ਦੇ ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਐਡਲਾਈ ਸਟੀਵਨਸਨ ਲਈ ਪ੍ਰਚਾਰ ਭਾਸ਼ਣ ਕੀਤੇ। ਹੋਰ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਬੈਕਲ ਮੈਕਕਾਰਥੀਵਾਦ ਦੀ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਵਿਰੋਧੀ ਸੀ।[46] [47]
ਮੌਤ
ਸੋਧੋਬੈਕਲ ਦੀ ਮੌਤ 12 ਅਗਸਤ, 2014 ਨੂੰ ਉਸਦੇ 90ਵੇਂ ਜਨਮਦਿਨ ਤੋਂ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਪਹਿਲਾਂ, ਮੈਨਹਟਨ ਵਿੱਚ ਸੈਂਟਰਲ ਪਾਰਕ ਦੇ ਨੇੜੇ ਅੱਪਰ ਵੈਸਟ ਸਾਈਡ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਦ ਡਕੋਟਾ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ।[42] ਉਸਦੇ ਪੋਤੇ ਜੈਮੀ ਬੋਗਾਰਟ ਦੇ ਦੱਸਣ ਅਨੁਸਾਰ ਬੈਕਲ ਦੀ ਮੌਤ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਦੌਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਈ।[3] ਨਿਊਯਾਰਕ-ਪ੍ਰੈਸਬੀਟੇਰੀਅਨ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[48] [49]
ਕਿਤਾਬਾਂ
- ਬੈਕਲ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਮੈਨਹਟਨ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਦ ਡਕੋਟਾ ਸਕ੍ਰੈਪਬੁੱਕ (2014), ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਡਕੋਟਾ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਬਿਲਡਿੰਗ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਫੋਟੋ-ਜਰਨਲਿਜ਼ਮ ਵਾਲੀਅਮ ਅਤੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[50]
- ਨਾਵਲ ਫਾਰਗਿਵ ਮੀ, ਲਿਓਨਾਰਡ ਪੀਕੌਕ ਵਿੱਚ, ਲੌਰੇਨ ਨਾਮ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਤਰ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ, ਲਿਓਨਾਰਡ ਦੁਆਰਾ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਲੌਰੇਨ ਬੈਕਲ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਮਾਨਤਾ ਹੈ।[51]
ਮਾਰਸ਼ਲ ਟਾਪੂ ਦਾ ਨਾਮ
- ਲੌਰਾ ਦਾ ਕਸਬਾ — ਮਾਰਸ਼ਲ ਟਾਪੂ ਦੇ ਮਜੂਰੋ ਟਾਪੂ 'ਤੇ — ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਬਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੀਆਂ ਮਨਪਸੰਦ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਕਈ ਟਾਪੂ ਕਸਬਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।[52]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "82nd Academy Awards Memorable Moments". Oscars. 2009. Retrieved December 27, 2017.
- ↑ Bacall, Lauren (1979). Lauren Bacall By myself (in English). New York: Knopf. pp. 64.
{{cite book}}
: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ 3.0 3.1 Ford, Dana (August 12, 2014). "Famed actress Lauren Bacall dies at 89". CNN. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ Bacall, Lauren (March 20, 1995). "Face to Face: Lauren Bacall". The Late Show (Interview). Interviewed by Jeremy Isaacs. BBC.
- ↑ "Lauren Bacall Fast Facts". CNN Library. August 12, 2014. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ Tyrnauer, Matt (March 10, 2011). "To Have and Have Not". Vanity Fair. Retrieved October 15, 2011.
- ↑ West, Melanie Grayce (August 13, 2014). "Lauren Bacall: Hollywood Legend Who Lived a New Yorker's Life". The Wall Street Journal. ਫਰਮਾ:Closed access
- ↑ 8.0 8.1 8.2 Bacall, Lauren. By Myself and Then Some, HarperCollins, New York, 2005. ISBN 0-06-075535-0 ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid
<ref>
tag; name "Bacall" defined multiple times with different content - ↑ Meyers, Jeffrey (April 18, 1997). Bogart: A Life in Hollywood. Houghton Mifflin. p. 164. ISBN 978-0-395-77399-4.
- ↑ 10.0 10.1 Wickware, Francis Sill (May 7, 1945). "Profile of Lauren Bacall". Life. 18: 100–106. ISSN 0024-3019.
- ↑ 11.0 11.1 Anderman, Nirit (August 13, 2014). "Shimon Peres remembers 'very strong, very beautiful' relative Lauren Bacall". Haaretz. Tel Aviv.
- ↑ Lazaroff, Tovah (November 10, 2005). "Peres: Not such a bad record after all". The Jerusalem Post. Retrieved May 13, 2009.
- ↑ Weiner, Eric (June 13, 2007). "Shimon Peres Wears Hats of Peacemaker, Schemer". NPR. Retrieved May 13, 2009.
- ↑ Fahim, Kareem (October 10, 2008). "A Tree-Lined Boulevard That's a Park and a Living Room". The New York Times. Retrieved September 2, 2014- referencing "By Myself and Then Some".
{{cite web}}
: CS1 maint: postscript (link) - ↑ Pike, Helen-Chantal (February 12, 2007). West Long Branch Revisited. Arcadia Publishing Co. ISBN 978-0738549033.
{{cite book}}
:|work=
ignored (help) - ↑ "Sultry, sophisticated and sassy, screen siren Bacall dies at 89". Irish Independent. August 14, 2014.
- ↑ Thomas, Tony (1991). The Films of Kirk Douglas. New York: Citadel Press. p. 18. ISBN 978-0806512174.
- ↑ "Lauren Bacall Biography & Filmography". Matinee Classics. 2010. Archived from the original on July 19, 2014. Retrieved September 3, 2014.
- ↑ "Lauren Bacall". Life. 24: 43. January 19, 1948.
- ↑ Ann M. Sperber; Eric Lax (1997). Bogart (1. ed.). New York: Morrow. p. 245. ISBN 0688075398.
- ↑ Emily Hourican (17 August 2014). "Lauren Bacall: A Panther in Her Overall Family Tree". Irish Independent. Retrieved 20 August 2014.
- ↑ Collins, Amy Fine (September 2014). "A Taste for Living". Vanity Fair. Retrieved August 24, 2014.
- ↑ 23.0 23.1 Thomson, David (September 11, 2004). "Lauren Bacall: The souring of a Hollywood legend". The Independent. Archived from the original on November 4, 2012. Retrieved January 2, 2015.
- ↑ Bogdanovich, Peter (1997). Who the Devil Made It. New York City: Ballantine Books. p. 327. ISBN 978-0679447061.
- ↑ 25.0 25.1 Sperber, Ann M.; Lax, Eric (April 1997). Bogart. New York: Morrow. p. 246. ISBN 978-0688075392. Retrieved January 2, 2015.
- ↑ 26.0 26.1 Brody, Richard (August 13, 2014). "The Shadows of Lauren Bacall". The New Yorker. Retrieved January 2, 2015.
- ↑ Hourican, Emily (August 17, 2014). "Lauren Bacall: A Panther in Her Overall Family Tree". Irish Independent. Retrieved August 20, 2014.
- ↑ Chilton, Charlotte (February 24, 2020). "Lauren Bacall's Life in Photos". Harpers Bazaar. Retrieved December 18, 2020.
- ↑ "Lauren Bacall Biography". Biography.com. A&E Television Networks, LLC. 2014. Retrieved August 12, 2014.
- ↑ 30.0 30.1 Dargis, Manohla (August 13, 2014). "That Voice, and the Woman Attached". The New York Times. Retrieved September 1, 2014.
- ↑ "Style in film: Lauren Bacall in 'To Have and Have Not'". Classiq.me. June 5, 2013. Archived from the original on ਸਤੰਬਰ 3, 2014. Retrieved September 2, 2014.
- ↑ Peretti, Burton (September 17, 2012). The Leading Man: Hollywood and the Presidential Image. Rutgers University Press. p. 88. ISBN 978-0-8135-5405-1.
- ↑ "Lauren Bacall sits atop a piano while Vice President Harry S. Truman plays at the National Press Club Canteen". Harry S. Truman Presidential Library and Museum. February 10, 1945. Archived from the original on September 26, 2018. Retrieved January 2, 2015.
- ↑ Bacall 2005.
- ↑ "Welcome to the Katharine Houghton Hepburn Center". Bryn Mawr College. February 7, 2013. Archived from the original on September 4, 2014. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ Jenkins, Simon (June 28, 2007). "Our trigger-happy rulers should have been sent on a crash course in history". The Guardian. Retrieved August 12, 2014.
- ↑ McNary, Dave (February 1, 2009). "Hutcherson rounds out 'Carmel' cast". Variety. Retrieved July 9, 2014.
- ↑ "Bacall, Calley, Corman and Willis to Receive Academy's Governors Awards", Academy of Motion Pictures Arts and Sciences (press release), September 10, 2009.
- ↑ "Trouble Is My Business" Archived November 9, 2012, at the Wayback Machine., juntoboxfilms.com, July 2013.
- ↑ Keslassy, Elsa (November 8, 2013). "Ernest & Celestine: Toon Taps Lauren Bacall, Paul Giamatti, William H. Macy (exclusive)". Variety. Retrieved July 9, 2014.
- ↑ "Breaking News – Tony Award Winner Lauren Bacall Dies at 89". Broadway World. August 12, 2014. Archived from the original on August 14, 2014. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ 42.0 42.1 "Lauren Bacall Dies at 89; in a Bygone Hollywood, She Purred Every Word". The New York Times. August 12, 2014. Retrieved August 13, 2014."Lauren Bacall Dies at 89; in a Bygone Hollywood, She Purred Every Word". The New York Times. August 12, 2014. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ "Malabar Farm State Park Photo". 2014. Retrieved October 19, 2015.
- ↑ "Search". 1950census.archives.gov. Retrieved April 22, 2022.
- ↑ Barnes, Mike; Byrge, Duane (August 12, 2014). "Lauren Bacall, Hollywood's Icon of Cool, Dies at 89". The Hollywood Reporter. Retrieved April 22, 2022.
- ↑ Levy, Patricia (2006). From Television to the Berlin Wall. Raintree. p. 27. ISBN 9781410917874. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ Kuhn, Annette; Radstone, Susannah (1990). The Women's Companion to International Film. University of California Press. p. 34. ISBN 9780520088795. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ Barnes, Mike; Byrge, Duane (August 12, 2014). "Lauren Bacall, Hollywood's Icon of Cool, Dies at 89". Yahoo! Movies. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ "Legendary Actress Lauren Bacall Dies at 89". New York Telegraph. August 13, 2014. Archived from the original on ਅਗਸਤ 14, 2014. Retrieved August 13, 2014.
- ↑ The Cardinals (April 1, 2014). The Dakota Scrapbook: Volume 1. Exterior (1st ed.). Callipygian Ventures. ISBN 978-0970081513. Retrieved September 30, 2017.
- ↑ Matthew Quick (August 13, 2013). Forgive Me, Leonard Peacock (1st ed.). Little, Brown Books for Young Readers. ISBN 978-0316221320. Retrieved November 16, 2017.
- ↑ "Marshall Islands". Encyclopedia.com. Retrieved December 31, 2015.
The inhabited islands along the southern side of Majuro Atoll have been joined over time by landfill and a bridge to form a 30-mile road from Rita, on the extreme eastern end, to Laura, at the western end. Both villages were so code-named by U.S. forces in World War II after favorite pinups Rita Hayworth and Lauren Bacall.
ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:<ref>
tag with name "NewsDeath" defined in <references>
is not used in prior text.
<ref>
tag with name "Height" defined in <references>
is not used in prior text.
ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:<ref>
tags exist for a group named "lower-alpha", but no corresponding <references group="lower-alpha"/>
tag was found