ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦਾ ਫਲੋਰਾ

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀਆਂ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ

  ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿੱਚ 30,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਾੜੀ ਅਤੇ 14,000 ਗੈਰ-ਨਾੜੀ ਪੌਦਿਆਂ, ਫੰਜਾਈ ਦੀਆਂ 250,000 ਕਿਸਮਾਂ ਅਤੇ 3,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਾਈਕੇਨਜ਼ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਬਨਸਪਤੀ ਦਾ ਗੋਂਡਵਾਨਾ ਦੇ ਬਨਸਪਤੀ ਨਾਲ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਬੰਧ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਪੱਧਰ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਥਾਨਕ ਐਂਜੀਓਸਪਰਮ ਫਲੋਰਾ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਕ੍ਰੀਟੇਸੀਅਸ ਤੋਂ ਮਹਾਂਦੀਪੀ ਵਹਿਣ ਅਤੇ ਜਲਵਾਯੂ ਤਬਦੀਲੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਕਾਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਬਨਸਪਤੀ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਸੁੱਕੇਪਨ ਅਤੇ ਅੱਗ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲਤਾ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਕਲੇਰੋਮੋਰਫੀ ਅਤੇ ਸੇਰੋਟਿਨੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹ ਪਰਿਵਰਤਨ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਪ੍ਰੋਟੀਸੀਏ ( ਬੈਂਕਸੀਆ ), ਮਿਰਟਾਸੀਏ ( ਯੂਕਲਿਪਟਸ - ਗੰਮ ਦੇ ਦਰੱਖਤ), ਅਤੇ ਫੈਬੇਸੀ ( ਅਕੇਸ਼ੀਆ - ਵਾਟਲ) ਦੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹਨ।

ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਯੂਕੇਲਿਪਟ ਦੇ ਜੰਗਲ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਬਨਸਪਤੀ 'ਤੇ ਇਕੋ ਜੀਨਸ, ਯੂਕਲਿਪਟਸ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਮਿਰਟੇਸੀ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਹੈ।[1]

ਲਗਭਗ 50,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਆਮਦ[2] ਅਤੇ 1788 ਤੋਂ ਯੂਰਪੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਸੇਬੇ ਨੇ ਬਨਸਪਤੀ ਉੱਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਆਦਿਵਾਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਫਾਇਰ-ਸਟਿੱਕ ਫਾਰਮਿੰਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀ ਵੰਡ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ 1788 ਤੋਂ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਬਨਸਪਤੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸੋਧ ਜਾਂ ਵਿਨਾਸ਼ ਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਧਰਤੀ ਦੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ 61 ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ ਅਤੇ 1000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਲਈ।

ਮੂਲ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ

ਸੋਧੋ
 
ਤਸਮਾਨੀਆ ਦੇ ਵਰਖਾ ਜੰਗਲ ਨੂੰ ਗੋਂਡਵਾਨਨ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਦੱਖਣੀ ਮਹਾਂਦੀਪ ਗੋਂਡਵਾਨਾ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ, ਅਫਰੀਕਾ, ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਅੰਟਾਰਕਟਿਕਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਆਧੁਨਿਕ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਬਨਸਪਤੀ ਕ੍ਰੀਟੇਸੀਅਸ ਦੌਰਾਨ ਗੋਂਡਵਾਨਾ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸਨ ਜਦੋਂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਉਪ-ਉਪਖੰਡੀ ਵਰਖਾ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਫਰਨਾਂ ਅਤੇ ਜਿਮਨੋਸਪਰਮ ਆਪਣੇ ਗੋਂਡਵਾਨਨ ਪੂਰਵਜਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਮਾਨਤਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ,[3] ਅਤੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਗੋਂਡਵਾਨਨ ਐਂਜੀਓਸਪਰਮ ਬਨਸਪਤੀ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਮੈਂਬਰ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨੋਥੋਫੈਗਸ, ਮਿਰਟੇਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੀਸੀ ਵੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਸਨ।[4]

 
ਝਾੜੀਆਂ ਦੀ ਅੱਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ੈਂਥੋਰੋਆ ਨਾਲ ਸਕ੍ਰਬਲੈਂਡ।

ਗੋਂਡਵਾਨਾ 140 ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ (MYA) ਟੁੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ; ਈਓਸੀਨ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੌਰਾਨ 50 MYA ਅੰਟਾਰਕਟਿਕਾ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਮਿਓਸੀਨ ਯੁੱਗ 5.3 MYA ਵਿੱਚ ਏਸ਼ੀਆ ਨਾਲ ਇੰਡੋ-ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਪਲੇਟ ਦੇ ਟਕਰਾਉਣ ਤੱਕ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਹਿ ਗਿਆ, ਸਥਾਨਕ ਅਤੇ ਗਲੋਬਲ ਜਲਵਾਯੂ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਤੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ: ਇੱਕ ਚੱਕਰੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕਰੰਟ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ, ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਦਾ ਗੇੜ ਵਧਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਅੰਟਾਰਕਟਿਕਾ ਤੋਂ ਦੂਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ, ਵਰਖਾ ਘੱਟ ਗਈ, ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੀ ਹੌਲੀ ਗਰਮੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਸੁੱਕੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਭੂਗੋਲਿਕ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਕਤਾ ਦੀਆਂ ਇਹ ਸਥਿਤੀਆਂ ਇੱਕ ਵਧੇਰੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਬਨਸਪਤੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। 25 ਤੋਂ 10 ਤੱਕ MYA ਪਰਾਗ ਦੇ ਰਿਕਾਰਡ ਯੂਕੇਲਿਪਟਸ, ਕੈਸੁਰੀਨਾ, ਐਲੋਕਾਸੁਰੀਨਾ, ਬੈਂਕਸੀਆ ਅਤੇ ਮਟਰ ਦੇ ਫੁੱਲਦਾਰ ਫਲ਼ੀਦਾਰਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਤੇਜ਼ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਅਤੇ ਖੁੱਲੇ ਜੰਗਲ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹਨ; ਈਓਸੀਨ ਤੋਂ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਯੂਰੇਸ਼ੀਅਨ ਪਲੇਟ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਣ ਨਾਲ ਵਾਧੂ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਤੱਤ ਵੀ ਲੇਪੀਡੀਅਮ ਅਤੇ ਚੇਨੋਪੋਡਿਓਡੀਆ ਵਰਗੇ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ।[5]

 
ਸਿਡਨੀ ਵਿੱਚ ਕੈਸੁਰੀਨਾ ਅਤੇ ਯੂਕੇਲਿਪਟਸ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਰਿਪੇਰੀਅਨ ਜ਼ੋਨ ।

ਖੁਸ਼ਕਤਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਮਾੜੀਆਂ ਮਿੱਟੀਆਂ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਬਨਸਪਤੀ ਅਤੇ ਉਤਪਤੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸਵਾਦੀ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ - ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਕੇਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਯੂਕੇਲਿਪਟਸ - ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਵਿਲੱਖਣ ਰੂਪਾਂਤਰਣ ਲਈ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ - ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਹਾਲਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਏ। ਇੱਕ ਮੋਟੀ ਬਾਹਰੀ ਪਰਤ ਦੇ ਨਾਲ ਸਖ਼ਤ ਪੱਤੇ, ਇੱਕ ਸਥਿਤੀ ਜਿਸਨੂੰ ਸਕਲੇਰੋਮੋਰਫੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ C4 ਅਤੇ CAM ਕਾਰਬਨ ਫਿਕਸੇਸ਼ਨ ਜੋ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੰਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਦੌਰਾਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਸੁੱਕੀਆਂ-ਅਨੁਕੂਲਿਤ ਡਿਕੋਟ ਅਤੇ ਮੋਨੋਕੋਟ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਦੋ ਆਮ ਰੂਪਾਂਤਰ ਹਨ।

ਵਧਦੀ ਖੁਸ਼ਕਤਾ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਅੱਗਾਂ ਦੀ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਗ ਨੇ ਦੇਰ ਪਲਾਈਸਟੋਸੀਨ ਤੋਂ ਅੱਗ-ਅਨੁਕੂਲ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਵੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਹੈ। ਲਗਭਗ 38,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਤਲਛਟ ਵਿੱਚ ਚਾਰਕੋਲ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀਆਂ ਤਾਰੀਖਾਂ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਫਾਇਰ-ਸਟਿੱਕ ਫਾਰਮਿੰਗ ਵਰਗੇ ਅਭਿਆਸਾਂ ਤੋਂ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਅੱਗ ਨੇ ਸਕਲੇਰੋਫਿਲ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਅਤੇ ਰੱਖ-ਰਖਾਅ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਹੈ। ਜੰਗਲ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਤੱਟ 'ਤੇ।[6] ਅੱਗ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲਣ ਵਿੱਚ ਯੂਕੇਲਿਪਟਸ ਅਤੇ ਬੈਂਕਸੀਆ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਲਿਗਨੋਟਿਊਬਰ ਅਤੇ ਐਪੀਕੋਰਮਿਕ ਬਡ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜੋ ਅੱਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਪੁਨਰਜਨਮ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਨਸਲਾਂ ਸੇਰੋਟਿਨੀ ਵੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਸਿਰਫ ਗਰਮੀ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਧੂੰਏਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਬੀਜ ਦੀ ਰਿਹਾਈ। ਜ਼ੈਂਥੋਰੋਆ ਘਾਹ ਦੇ ਦਰੱਖਤ ਅਤੇ ਆਰਕਿਡ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਿਸਮਾਂ ਅੱਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਫੁੱਲਦੀਆਂ ਹਨ।[7]

ਜੀਵ ਭੂਗੋਲ

ਸੋਧੋ

ਬਾਇਓਜੀਓਗ੍ਰਾਫੀ ਅਤੇ ਜੂਓਗੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ, ਇਕੱਲੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਇੱਕ ਖੇਤਰ (ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਖੇਤਰ) ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਲੇਖਕ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਖੇਤਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਹਨ।

ਫਾਈਟੋਜੀਓਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ, ਤਖ਼ਤਾਜਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਹੇਠਲੇ ਸਥਾਨਕ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਫੁੱਲਵਾਦੀ ਰਾਜ (ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਰਾਜ) ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ: ਪਲੈਟੀਜ਼ੋਮੈਟੇਸੀ (ਹੁਣ ਪਟੇਰੀਡੇਸੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ), ਆਸਟ੍ਰੋਬੇਲੀਏਸੀਏ, ਇਡੀਓਸਪਰਮੇਸੀ, ਗਾਇਰੋਸਟੈਮੋਨੇਸੀਏ, ਬਾਉਰੇਸੇਸੀਏਸੀ, ਈਰੋਸਟੈਮੋਨੇਸੀਏ, ਡੇਵਿਡੈਸੇਸੀਆ, ਈਰੋਸਟੇਮੋਨਾਸੀਏ, ਡੇਵਿਡੈਸੇਸੀਆ, ਈਰੋਸਟੈਮੋਨੇਸੀਏ, ਡੇਵਿਡਸੀਆਸੀ , ਈਰੋਸਟੇਮੋਨਾਸੀ, ਅਕਾਨੀਆਸੀਏ, ਟ੍ਰੇਮੈਂਡਰੇਸੀ, ਟੈਟਰਾਕਾਰਪੇਏਸੀ, ਬਰੂਨੋਨਿਆਸੀ, ਬਲੈਂਡਫੋਰਡੀਆਸੀ, ਡੋਰੀਅਨਥਾਸੀਏ, ਡੇਸੀਪੋਗੋਨੇਸੀ ਅਤੇ ਜ਼ੈਂਥੋਰੋਏਸੀਏ । ਇਹ Eupomatiaceae, Pittosporaceae, Epacridaceae, Stackhousiaceae, Myoporaceae ਅਤੇ Goodeniaceae ਦਾ ਮੂਲ ਕੇਂਦਰ ਵੀ ਹੈ। ਵਧੇਰੇ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਪਰਿਵਾਰ ਹਨ ਪੋਏਸੀ, ਫੈਬੇਸੀ, ਐਸਟਰੇਸੀ, ਆਰਕਿਡੇਸੀ, ਯੂਫੋਰਬੀਆਸੀ, ਸਾਈਪਰਸੀਏ, ਰੁਟਾਸੀਏ, ਮਿਰਟਾਸੀਏ (ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੈਪਟੋਸਪਰਮੋਇਡੀਏ ) ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੀਸੀਏ।[8][9]

ਬਨਸਪਤੀ ਕਿਸਮ

ਸੋਧੋ
 
ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ 2009 ਦੇ ਐਟਲਸ ਆਫ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਰਿਸੋਰਸਜ਼ ਤੋਂ ਮੁੱਖ ਬਨਸਪਤੀ ਸਮੂਹ
 
ਹਮੌਕ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ, ਹਰੇ ਹਮੌਕ ਟ੍ਰਾਈਓਡੀਆ ਪਂਗੇਨ ਹਨ ਅਤੇ ਨੀਲੇ-ਸਲੇਟੀ ਹਮੌਕ ਟ੍ਰਾਈਓਡੀਆ ਬੇਸਡੌਵੀ ਹਨ।

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਬਨਸਪਤੀ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬਨਸਪਤੀ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਿਰਧਾਰਕ ਬਾਰਸ਼ ਹੈ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਾਪਮਾਨ ਜੋ ਪਾਣੀ ਦੀ ਉਪਲਬਧਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।[10] ਵੱਖ-ਵੱਖ ਜਟਿਲਤਾ ਦੀਆਂ ਕਈ ਸਕੀਮਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। 2022 ਤੱਕ, NVIS (ਨੈਸ਼ਨਲ ਵੈਜੀਟੇਸ਼ਨ ਇਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਸਿਸਟਮ) ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਬਨਸਪਤੀ ਨੂੰ 33 ਮੁੱਖ ਬਨਸਪਤੀ ਸਮੂਹਾਂ,[11] ਅਤੇ 85 ਮੁੱਖ ਬਨਸਪਤੀ ਉਪ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦਾ ਹੈ।[12]

ਸਕੀਮ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਬਨਸਪਤੀ ਕਿਸਮਾਂ ਉਹ ਹਨ ਜੋ ਸੁੱਕੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਮਨੁੱਖੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਸਫਾਈ ਦੁਆਰਾ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬਨਸਪਤੀ ਕਿਸਮ ਹਮੌਕ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਹਨ ਜੋ ਸੁੱਕੇ ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ, ਦੱਖਣੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਦੇਸੀ ਬਨਸਪਤੀ ਦਾ 23% ਬਣਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਟ੍ਰਾਈਓਡੀਆ ਜੀਨਸ ਦੀਆਂ ਹਨ। ਜ਼ਾਇਗੋਚਲੋਆ ਸਿੰਪਸਨ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਵਰਗੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਰੇਤਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਹੋਰ 39% ਦੇਸੀ ਬਨਸਪਤੀ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਮੇਲ ਦੁਆਰਾ ਕਵਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ:

  • ਹਮੌਕ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਅਤੇ ਉੱਚ ਬਾਰਸ਼ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਰਿਵਰਤਨ 'ਤੇ ਯੂਕੇਲਿਪਟ ਵੁੱਡਲੈਂਡਜ਼ ਲੱਭੇ ਗਏ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਸਥਿਤੀਆਂ ਅਜੇ ਵੀ ਰੁੱਖ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ; ਵੁੱਡਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਘਾਹ ਜਾਂ ਝਾੜੀ ਵਾਲੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਖੇਤਰ ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਹੈ।
  • ਬਬੂਲ ਦੇ ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਜੰਗਲੀ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਜੋ ਅਰਧ-ਸੁੱਕੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[13] ਪ੍ਰਮੁੱਖ Acacia ਸਪੀਸੀਜ਼ ਸਥਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਬਦਲਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਲੈਂਸਵੁੱਡ, ਬੇਂਡੀ, ਮੁਲਗਾ, ਗਿੱਜੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਗਲੋ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਖੇਤਰ ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਹੈ।[14]
  • ਅਰਧ ਸੁੱਕੇ ਅਤੇ ਸੁੱਕੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਬੂਲ ਦੇ ਝਾੜੀਆਂ। ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਮੁਲਗਾ ਝਾੜੀਆਂ ਹਨ; ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਖੇਤਰ ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਹੈ।
  • ਟਸੌਕ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਜੋ ਅਰਧ-ਸੁੱਕੇ ਅਤੇ ਕੁਝ ਸਮਸ਼ੀਨ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ  ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਹਿੱਸੇ; ਉਹ 10 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦੇ ਘਾਹ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਖੇਤਰ ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਹੈ।
  • ਚੇਨੋਪੌਡ/ਸੈਂਫਾਇਰ ਬੂਟੇ ਅਤੇ ਫੋਰਬਲੈਂਡਸ ਜੋ ਨੇੜੇ-ਨੇੜਲੇ, ਸੁੱਕੇ ਅਤੇ ਅਰਧ-ਸੁੱਕੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਚੇਨੋਪੋਡ ਸਮੁਦਾਇਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਸੋਕੇ ਅਤੇ ਲੂਣ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਕਲੇਰੋਲੇਨਾ, ਐਟ੍ਰਿਪਲੈਕਸ, ਮਾਈਰੇਆਨਾ, ਚੇਨੋਪੋਡੀਅਮ ਅਤੇ ਰਗੋਡੀਆ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੈਮਫਾਇਰ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਟੇਟੀਕੋਰਨੀਆ, ਸੈਲੀਕੋਰਨੀਆ, ਸਕਲੇਰੋਸਟੇਜੀਆ ਅਤੇ ਸਰਕੋਕੋਰਨੀਆ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਬਨਸਪਤੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਵੱਡੇ ਖੇਤਰ ਹਨ।

70,000 ਵਰਗ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਬੰਧਿਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਗਰਮ ਜਾਂ ਸ਼ੀਸ਼ੇਦਾਰ ਮੀਂਹ ਦੇ ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਵੇਲਾਂ ਦੀਆਂ ਝਾੜੀਆਂ, ਉੱਚੇ ਜਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਯੂਕੇਲਿਪਟ ਜੰਗਲ, ਕੈਲੀਟ੍ਰਿਸ ਅਤੇ ਕੈਸੁਰੀਨਾ ਦੇ ਜੰਗਲ, ਅਤੇ ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਹੀਥ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਨਾੜੀ ਦੇ ਪੌਦੇ

ਸੋਧੋ

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਨਾੜੀ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ 30,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਰਣਿਤ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ, ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਐਂਜੀਓਸਪਰਮਜ਼, ਬੀਜ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗੈਰ-ਐਂਜੀਓਸਪਰਮਜ਼ (ਜਿਵੇਂ ਕੋਨੀਫਰ ਅਤੇ ਸਾਈਕੈਡ), ਅਤੇ ਸਪੋਰ-ਬੇਅਰਿੰਗ ਫਰਨ ਅਤੇ ਫਰਨ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[15] ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲਗਭਗ 11% ਕੁਦਰਤੀ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ; ਬਾਕੀ ਦੇਸੀ ਜਾਂ ਸਥਾਨਕ ਹਨ। ਵੈਸਕੁਲਰ ਪਲਾਂਟ ਫਲੋਰਾ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਹ ਕੰਮ ਚੱਲ ਰਹੀ ਫਲੋਰਾ ਆਫ਼ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਸੀਰੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕ੍ਰੋਨਕਵਿਸਟ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਈਆਂ ਨਾੜੀਆਂ ਦੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸੂਚੀ ਵੀ ਉਪਲਬਧ ਹੈ।[16]

ਉੱਚ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਬਨਸਪਤੀ ਬਾਕੀ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੈ; ਕੈਕਟੀ, ਬਿਰਚ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਾੜੀ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇਸੀ ਬਨਸਪਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਸਤੁਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ 9 ਪਰਿਵਾਰ ਸਿਰਫ਼ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।[17][18] ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਨਾੜੀ ਬਨਸਪਤੀ 85% ਸਥਾਨਕ ਹੋਣ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਹੈ;[19] ਇਹ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ ਨਾੜੀ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਅੰਤਮਵਾਦ ਦਾ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪ੍ਰੋਟੀਏਸੀ, ਮਿਰਟਾਸੀਏ, ਅਤੇ ਫੈਬੇਸੀ ਦੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਐਂਜੀਓਸਪਰਮਸ

ਸੋਧੋ
ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਐਂਜੀਓਸਪਰਮ ਪਰਿਵਾਰ
ਪਰਿਵਾਰ ਕੁੱਲ ਬਨਸਪਤੀ ਦਾ % 1 ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪੀੜ੍ਹੀ
Fabaceae 12.0 ਬਬੂਲ, ਪੁਲਟੀਨਾ, ਡੇਵਿਸੀਆ, ਬੋਸੀਆ
ਮਿਰਟੇਸੀ 9.3 ਕਾਲਿਸਟੇਮੋਨ, ਯੂਕਲਿਪਟਸ, ਮੇਲਾਲੇਉਕਾ, ਲੇਪਟੋਸਪਰਮਮ
ਐਸਟਰੇਸੀ 8.0 ਬ੍ਰੈਚੀਸਕੋਮ, ਓਲੇਰੀਆ
ਪੋਏਸੀ 6.5 ਤ੍ਰਿਓਡੀਆ
ਪ੍ਰੋਟੀਏਸੀ 5.6 ਬੈਂਕਸੀਆ, ਹਾਕੀ, ਗਰੇਵਿਲੀਆ
ਸਾਈਪਰਸੀਏ 3.3 ਸਾਈਪਰਸ
ਆਰਕਿਡੇਸੀ 3.0 ਕੈਲੇਡੇਨੀਆ, ਪਟੀਰੋਸਟਾਇਲਿਸ
ਏਰੀਕੇਸੀ 2.1 ਲਿਊਕੋਪੋਗਨ, ਐਪਾਕ੍ਰਿਸ
Euphorbiaceae 2.0 ਰਿਸੀਨੋਕਾਰਪੋਸ
ਰੁਟਾਸੀ 1.8 ਬੋਰੋਨੀਆ, ਕੋਰਰੀਆ, ਨਿੰਬੂ ਜਾਤੀ
1 ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੀ ਕੁੱਲ ਸੰਖਿਆ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ



</br>

ਆਰਚਰਡ ਤੋਂ ਡੇਟਾ ਨੂੰ AGPII ਵਰਗੀਕਰਣ ਵਿੱਚ ਸੋਧਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।[15]

ਮੂਲ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੋਨੋਕੋਟਾਈਲਡਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਵਾਲਾ ਪਰਿਵਾਰ ਪੋਏਸੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਗਰਮ ਖੰਡੀ ਬਾਂਸ ਦੇ ਬਾਮਬੁਸਾ ਅਰਨਹਮਿਕਾ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਰਵ ਵਿਆਪਕ ਸਪਿਨਫੈਕਸ ਤੱਕ ਜੋ ਸੁੱਕੇ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਈਓਡੀਆ ਜੀਨਸ ਤੋਂ ਵਧਦੀ ਹੈ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਆਰਕਿਡ ਦੀਆਂ 800 ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਰਣਿਤ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।[20] ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਐਪੀਫਾਈਟਸ ਹਨ। ਧਰਤੀ ਦੇ ਆਰਚਿਡ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕਿਸਮਾਂ ਪਤਝੜ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ - ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਸੁੱਕੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਣ 'ਤੇ ਉਹ ਕੰਦ ਤੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਉੱਗਦੇ ਹਨ।

ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਨੁਮਾਇੰਦਿਆਂ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਐਲਪਾਈਨ ਤਸਮਾਨੀਅਨ ਬਟਨ ਘਾਹ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸਾਈਪੇਰੇਸੀ ਤੋਂ ਟਸੌਕ ਵਰਗੇ ਟਿੱਲੇ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ; Iridaceae ਤੋਂ temperate iris-like forbs ਦੀ ਜੀਨਸ Patersonia ; ਅਤੇ, ਹੇਮੋਡੋਰੇਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਕੰਗਾਰੂ ਪੰਜੇ । Xanthorrhoea ਘਾਹ ਦੇ ਦਰੱਖਤ, Pandanaceae ਦੇ ਪੇਚ ਹਥੇਲੀਆਂ ਅਤੇ ਹਥੇਲੀਆਂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਵੱਡੇ ਮੋਨੋਕੋਟ ਹਨ। ਲਗਭਗ 57 ਦੇਸੀ ਹਥੇਲੀਆਂ ਹਨ; ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 79% ਸਿਰਫ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਡਾਇਕੋਟ ਐਂਜੀਓਸਪਰਮਜ਼ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਭਿੰਨ ਸਮੂਹ ਹੈ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਤਿੰਨ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੇ ਡਾਇਕੋਟ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ: ਫੈਬੇਸੀ, ਮਿਰਟੇਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੀਸੀ । Myrtaceae ਨੂੰ ਕਈ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਵੁਡੀ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ; ਯੂਕੇਲਿਪਟਸ, ਕੋਰੀਮਬੀਆ ਅਤੇ ਐਂਗੋਫੋਰਾ, ਲਿਲੀਪਿਲੀਜ਼ ( ਸਿਜ਼ੀਜੀਅਮ ), ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੇਲਾਲੇਉਕਾ ਅਤੇ ਬੋਟਲਬ੍ਰਸ਼ ਅਤੇ ਝਾੜੀਦਾਰ ਡਾਰਵਿਨੀਆ ਅਤੇ ਲੈਪਟੋਸਪਰਮਮ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਟੀਟਰੀਜ਼, ਅਤੇ ਗੇਰਾਲਡਟਨ ਮੋਮ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਦੇ ਗੱਮ ਦੇ ਰੁੱਖ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਪ੍ਰੋਟੀਏਸੀ ਲਈ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਵੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵੁੱਡੀ, ਮਸ਼ਹੂਰ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੈਂਕਸੀਆ, ਡਰਾਇੰਡਰਾ, ਗਰੇਵਿਲੀਆ, ਹਾਕੇਆ, ਵਾਰਤਾਹ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਵਪਾਰਕ ਮੂਲ ਭੋਜਨ ਫਸਲ, ਮੈਕਡਾਮੀਆ ਹੈ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਵੀ ਤਿੰਨੋਂ ਫਲੀਦਾਰ ਉਪ-ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਹਨ। Caesalpinioideae ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੈਸੀਆ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। Faboideae ਜਾਂ ਮਟਰ-ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਫਲ਼ੀਦਾਰ ਆਮ ਹਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਫੁੱਲਾਂ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੁਨਹਿਰੀ ਮਟਰ, ਗਲਾਈਸੀਨ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਅਤੇ ਸਟਰਟ ਦੇ ਮਾਰੂਥਲ ਮਟਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। Mimosoideae ਵਿਸ਼ਾਲ ਜੀਨਸ ਏਕੇਸ਼ੀਆ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਦਾ ਫੁੱਲਦਾਰ ਪ੍ਰਤੀਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਵਾਟਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੌਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਜੋ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਫੁੱਲਦਾਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮੌਸਮੀ ਬਾਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। Asteraceae ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਉਪ-ਪਰਿਵਾਰ Gnaphalieae ਦੁਆਰਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਾਗਜ਼ ਜਾਂ ਸਦੀਵੀ ਡੇਜ਼ੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ; ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਮੂਹ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਹੈ। ਫੁੱਲਦਾਰ ਬੂਟੇ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰੂਟਾਸੀਏ, ਸੁਗੰਧਿਤ ਬੋਰੋਨੀਆ ਅਤੇ ਏਰੀਓਸਟੈਮੋਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਏਰੀਮੋਫਿਲਾ ਦੇ ਨਾਲ ਮਾਇਓਪੋਰੇਸੀ, ਅਤੇ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਦੇ ਫੁੱਲਦਾਰ ਪ੍ਰਤੀਕ ਏਪੈਕ੍ਰਿਸ ਇਮਪ੍ਰੇਸਾ ਦੇ ਨਾਲ ਏਰੀਕੇਸੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

 
ਸੇਨਾ ਓਡੋਰਾਟਾ, ਪੂਰਬੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀ ਇੱਕ ਫੈਬਾਸੀਏ

ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੇ ਸਖ਼ਤ ਲੱਕੜ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੈਸੁਰੀਨੇਸੀਏ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੀਚ, ਦਲਦਲ ਅਤੇ ਨਦੀ ਦੇ ਓਕ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਅਤੇ ਫਾਗੇਸੀ ਨੂੰ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਨੋਥੋਫੈਗਸ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਕਿਸਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਰੋਜ਼ੇਲਜ਼ ਦੇ ਰੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੋਰੇਸੀ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਏ ਗਏ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੋਰੇਟਨ ਬੇ ਫਿਗ ਅਤੇ ਪੋਰਟ ਜੈਕਸਨ ਫਿਗ, ਅਤੇ ਯੂਰਟਿਕੇਸੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਸ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਸਟਿੰਗਿੰਗ ਨੈੱਟਲਜ਼ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ; ਡੈਨਡ੍ਰੋਕਨਾਈਡ ਮੋਰੋਇਡਸ ਸਭ ਤੋਂ ਭਿਆਨਕ ਹੈ। ਕੁਆਂਡੋਂਗਸ ਅਤੇ ਦੇਸੀ ਚੈਰੀ, ਐਕਸੋਕਾਰਪਸ ਕਪ੍ਰੈਸੀਫਾਰਮਿਸ ਸਮੇਤ ਚੰਦਨ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਵੀ ਹਨ। ਸਟਰਕੁਲੀਏਸੀ ਦਾ ਬੋਤਲ ਦਾ ਦਰੱਖਤ ਬ੍ਰੈਚੀਚੀਟਨ ਦੀਆਂ 30 ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਲਗਭਗ 75 ਦੇਸੀ ਮਿਸਲੇਟੋਜ਼ ਹਨ ਜੋ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਪਰਜੀਵੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਧਰਤੀ ਦੇ ਪਰਜੀਵੀ ਰੁੱਖ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਕ੍ਰਿਸਮਸ ਟ੍ਰੀ ਹੈ।

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਲੂਣ ਦਲਦਲ ਅਤੇ ਗਿੱਲੀ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਅਮਰੈਂਥੇਸੀ ਤੋਂ ਲੂਣ ਅਤੇ ਸੋਕੇ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਕਿਸਮ ਨਾਲ ਢੱਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲੂਣ ਝਾੜੀਆਂ ( ਐਟ੍ਰਿਪਲੈਕਸ ) ਅਤੇ ਬਲੂਬਸ਼ਾਂ ( ਮੈਰੇਨਾ ਅਤੇ ਚੇਨੋਪੋਡੀਅਮ ) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਸੀਲੇ ਪੱਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ; ਹੋਰ ਦੇਸੀ ਸੁਕੂਲੈਂਟ ਕਾਰਪੋਬਰੋਟਸ, ਕੈਲੈਂਡਰੀਨੀਆ ਅਤੇ ਪੋਰਟੁਲਾਕਾ ਜੀਨਰਾ ਤੋਂ ਹਨ। ਰਸੀਲੇ ਤਣੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯੂਫੋਰਬੀਆਸੀ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਮੈਂਬਰ ਰਿਸੀਨੋਕਾਰਪੋਸ ਜੀਨਸ ਦੀਆਂ ਗੈਰ-ਰਸਲੇਦਾਰ ਦਿਖਣ ਵਾਲੀਆਂ ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਝਾੜੀਆਂ ਹਨ। ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਪੌਦੇ ਜੋ ਸਿੱਲ੍ਹੇ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨੂੰ ਚਾਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਨਡਿਊਜ਼, ਬਲੈਡਰਵਰਟਸ, ਸੇਫਾਲੋਟਾਸੀਏ ਦੇ ਪਿਚਰ-ਪੌਦੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਸਧਾਰਣ ਹਨ, ਅਤੇ ਨੇਪੈਂਥੇਸੀ ।

ਜਲਜੀ ਮੋਨੋਕੋਟਸ ਅਤੇ ਡਾਇਕੋਟ ਦੋਵੇਂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 51,000 ਵਰਗ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਹਨ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਭਿੰਨ ਸਮੂਹ ਸਮੁੰਦਰੀ ਘਾਹ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ। ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ 70 ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 22 ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਸਮਸ਼ੀਨ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ 15 ਗਰਮ ਖੰਡੀ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।[21] ਐਕੁਆਟਿਕ ਡਿਕੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂਗਰੋਵ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ; ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ 39 ਮੈਂਗਰੋਵ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ ਜੋ 11,500 ਵਰਗ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਮੈਂਗਰੋਵਜ਼ ਦਾ ਤੀਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਦੇ ਹੋਰ ਦੇਸੀ ਜਲਜੀ ਡਿਕੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਟਰ ਲਿਲੀ ਅਤੇ ਵਾਟਰ ਮਿਲਫੋਇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਜਿਮਨੋਸਪਰਮਸ

ਸੋਧੋ

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਜਿਮਨੋਸਪਰਮ ਵਿੱਚ ਸਾਈਕੈਡ ਅਤੇ ਕੋਨੀਫਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਪੂਰਬੀ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀਆਂ 4 ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਅਤੇ 3 ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਈਕੈਡ ਦੀਆਂ 69 ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ, ਕੁਝ ਕੁ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਅਤੇ ਮੱਧ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਹਨ।[ਸਪਸ਼ਟੀਕਰਨ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਨੇਟਿਵ ਕੋਨੀਫਰਾਂ ਨੂੰ 3 ਟੈਕਸੋਨੋਮਿਕ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ( ਕਿਊਪ੍ਰੇਸੇਸੀ, ਪੋਡੋਕਾਰਪੇਸੀ, ਅਰਾਉਕਾਰੀਏਸੀ ), 14 ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਅਤੇ 43 ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 39 ਸਥਾਨਕ ਹਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਗਿੱਲੇ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗੋਂਡਵਾਨਨ ਮੂਲ ਦੇ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜੈਨੇਰਾ ਐਥਰੋਟੈਕਸਿਸ, ਐਕਟਿਨੋਸਟ੍ਰੋਬਸ, ਮਾਈਕ੍ਰੋਕੈਕਰਿਸ, ਮਾਈਕ੍ਰੋਸਟ੍ਰੋਬੋਸ, ਡਿਸਲਮਾ ਅਤੇ ਤਸਮਾਨੀਅਨ ਹੂਓਨ ਪਾਈਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਲਾਗਰੋਸਟ੍ਰੋਬੋਸ ਜੀਨਸ ਦੇ ਇੱਕਲੇ ਮੈਂਬਰ। ਕੈਲੀਟ੍ਰੀਸ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਪਵਾਦ ਹੈ; ਇਸ ਜੀਨਸ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੁੱਕੀਆਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੋਨਿਫਰ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਖੋਜੀ ਗਈ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਜੀਵਤ ਜੈਵਿਕ ਵੋਲਮੀ ਪਾਈਨ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਵਰਣਨ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1994 ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਕੋਨੀਫਰਾਂ ਨੂੰ 'ਪਾਈਨ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਥੇ ਪਾਈਨ ਪਰਿਵਾਰ ( ਪਿਨੇਸੀ ) ਦਾ ਕੋਈ ਮੈਂਬਰ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦਾ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਫਰਨ ਅਤੇ ਫਰਨ ਸਹਿਯੋਗੀ

ਸੋਧੋ

ਸਪੋਰ ਬੇਅਰਿੰਗ ਵੈਸਕੁਲਰ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫਰਨ ਅਤੇ ਫਰਨ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸੱਚੇ ਫਰਨ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉੱਚ ਬਾਰਸ਼ ਵਾਲੇ ਗਰਮ ਖੰਡੀ ਅਤੇ ਉਪ-ਉਪਖੰਡੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ 30 ਪਰਿਵਾਰਾਂ, 103 ਨਸਲਾਂ ਅਤੇ 390 ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਫਰਨਾਂ ਦੇ ਮੂਲ ਬਨਸਪਤੀ ਹਨ, ਹੋਰ 10 ਕਿਸਮਾਂ ਦਾ ਕੁਦਰਤੀੀਕਰਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। "ਫਰਨ ਸਹਿਯੋਗੀ" ਨੂੰ ਵਿਸਕ ਫਰਨਾਂ, ਹਾਰਸਟੇਲ ਅਤੇ ਲਾਇਕੋਫਾਈਟਸ ਦੀਆਂ 44 ਮੂਲ ਕਿਸਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਰਨ ਠੰਢੇ ਅਤੇ ਸਿੱਲ੍ਹੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਪ੍ਰਜਨਨ ਲਈ ਪਾਣੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਕਿਸਮਾਂ ਝਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ[ਸਪਸ਼ਟੀਕਰਨ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਅਤੇ ਬਰਸਾਤੀ ਜੰਗਲ, ਇੱਥੇ ਜਲਜੀ, ਐਪੀਫਾਈਟਿਕ ( ਪਲੇਟਿਸਰੀਅਮ, ਹੂਪਰਜ਼ੀਆ ਅਤੇ ਐਸਪਲੇਨਿਅਮ ), ਅਤੇ ਸਾਇਥੀਆ ਅਤੇ ਡਿਕਸੋਨੀਆ ਦੇ ਵੱਡੇ ਦਰੱਖਤ ਫਰਨਾਂ ਸਮੇਤ ਧਰਤੀ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।

ਗੈਰ-ਵੈਸਕੁਲਰ ਪੌਦੇ

ਸੋਧੋ

ਐਲਗੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼-ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅਤੇ ਵਿਭਿੰਨ ਸਮੂਹ ਹੈ। ਐਲਗੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਧਿਐਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਈਕ੍ਰੋ ਅਤੇ ਮੈਕਰੋ ਯੂਕੇਰੀਓਟਿਕ ਕਿਸਮਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸਾਇਨੋਬੈਕਟੀਰੀਆ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜੋ ਤਾਜ਼ੇ ਅਤੇ ਖਾਰੇ ਪਾਣੀ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਲਈ ਲਗਭਗ 10,000 ਤੋਂ 12,000 ਕਿਸਮਾਂ ਐਲਗੀ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।[22] ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦਾ ਐਲਗਲ ਫਲੋਰਾ ਅਸਮਾਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ: ਉੱਤਰੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਸਮੁੰਦਰੀ ਬੂਟੇ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਫਾਈਟੋਪਲੈਂਕਟਨ ਲਈ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਅਣ-ਇਕੱਠਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਜ਼ੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਐਲਗੀ ਦੇ ਵਰਣਨ ਗੰਧਲੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਐਲਗੀ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਣਗੌਲਿਆ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[23]

ਬ੍ਰਾਇਓਫਾਈਟਸ - ਕਾਈ, ਲਿਵਰਵਰਟਸ ਅਤੇ ਹੌਰਨਵਰਟ - ਆਦਿਮਿਕ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜ਼ਮੀਨੀ, ਪੌਦੇ ਹਨ ਜੋ ਗਰਮ ਦੇਸ਼ਾਂ, ਠੰਢੇ-ਸ਼ਾਂਤ ਖੇਤਰਾਂ ਅਤੇ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ; ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮੈਂਬਰ ਹਨ ਜੋ ਅਰਧ-ਸੁੱਕੇ ਅਤੇ ਸੁੱਕੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਹਨ। ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਮੌਸ ਦੀਆਂ 1,000 ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਘੱਟ ਹਨ। ਪੰਜ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਹਨ ਫਿਸੀਡਨਜ਼, ਬ੍ਰਾਇਮ, ਕੈਂਪੀਲੋਪਸ, ਮੈਕਰੋਮੀਟਰੀਅਮ ਅਤੇ ਐਂਡਰੀਆ ।[24] ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ 148 ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਿਗਰ- ਅਤੇ ਸਿੰਗ-ਵਰਟਸ ਦੀਆਂ 800 ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।[25]

ਫੰਗੀ

ਸੋਧੋ

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਉੱਲੀ ਵਾਲੇ ਫਲੋਰਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ; ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 250,000 ਫੰਗਲ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਹੋਣ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲਗਭਗ 5% ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਆਮ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਰੋਗਾਣੂਆਂ ਦੇ ਅਪਵਾਦ ਦੇ ਨਾਲ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਲਈ ਵੰਡ, ਸਬਸਟਰੇਟ ਅਤੇ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਮਾੜਾ ਹੈ।[26]

ਲਾਈਕੇਨਸ

ਸੋਧੋ

ਲਾਈਕੇਨ ਸੰਯੁਕਤ ਜੀਵ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਐਸਕੋਮਾਈਸੀਟ ਉੱਲੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਯੂਨੀਸੈਲੂਲਰ ਹਰੇ ਐਲਗਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵਰਗੀਕਰਨ ਉੱਲੀ ਦੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕ੍ਰਿਸਮਸ ਆਈਲੈਂਡ, ਹਰਡ ਆਈਲੈਂਡ, ਮੈਕਵੇਰੀ ਆਈਲੈਂਡ ਅਤੇ ਨੋਰਫੋਕ ਟਾਪੂ ਸਮੇਤ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਟਾਪੂ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਲਾਈਕੇਨ ਫਲੋਰਾ ਵਿੱਚ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ 422 ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਵਿੱਚ 3,238 ਕਿਸਮਾਂ ਅਤੇ ਇਨਫਰਾ-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਟੈਕਸਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 34% ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[27]

ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੋਂ

ਸੋਧੋ
 
ਸੋਲਨਮ ਲੈਸੀਨਿਏਟਮ

ਡੱਚ ਫਿਲੋਲੋਜਿਸਟ ਪੀਟਰ ਬਰਮਨ ਦ ਯੰਗਰ ਦੁਆਰਾ 1768 ਵਿੱਚ ਲਿਨਨੀਅਨ ਵਰਗੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤੇ ਗਏ ਪਹਿਲੇ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਪੌਦੇ 1768 ਵਿੱਚ ਅਕੇਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਸਿਨਾਫੀਆ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਐਡੀਅਨਟਮ ਟ੍ਰੰਕਟਮ ਅਤੇ ਪੋਲੀਪੋਡੀਅਮ ਸਪਿਨੂਲੋਸਮ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਜਾਵਾ ਤੋਂ ਸਨ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਦੋਵੇਂ ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਤੋਂ ਪਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਵਾਨ ਨਦੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ 1697 ਵਿੱਚ ਸਾਥੀ ਡੱਚਮੈਨ ਵਿਲਮ ਡੀ ਵਲਾਮਿੰਗ ਦੇ ਦੌਰੇ 'ਤੇ[28] ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁੱਕ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਅਪ੍ਰੈਲ 1770 ਵਿੱਚ ਬੋਟਨੀ ਬੇਅ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ, ਅਤੇ ਬੈਂਕਸ, ਸੋਲੰਡਰ ਅਤੇ ਪਾਰਕਿੰਸਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕੰਮ।  1788 ਵਿੱਚ ਪੋਰਟ ਜੈਕਸਨ ਵਿਖੇ ਸਥਾਈ ਕਲੋਨੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ, ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਤੱਟਰੇਖਾ ਦੇ ਨਾਲ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਖੋਜ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ।[28]

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਬਨਸਪਤੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਭੋਜਨ, ਦਵਾਈ, ਆਸਰਾ, ਔਜ਼ਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਲਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। [29] ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਪੱਛਮੀ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਕਲੇਮੇਟਿਸ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫਾਈਲਾ ਦੀਆਂ ਸਟਾਰਚੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਇੱਕ ਆਟੇ ਨੂੰ ਪਕਾਏ ਜਾਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਨੂੰ ਚਮੜੀ ਦੀ ਜਲਣ ਅਤੇ ਛਾਲਿਆਂ 'ਤੇ ਲਾਗੂ ਪੋਲਟੀਸ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

ਯੂਰਪੀ ਬਸਤੀਵਾਦ ਦੇ ਬਾਅਦ

ਸੋਧੋ

ਜੰਗਲਾਤ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਗਜ਼ ਅਤੇ ਲੱਕੜ, ਹੂਓਨ ਪਾਈਨ, ਹੂਪ ਪਾਈਨ, ਸਾਈਪਰਸ ਪਾਈਨ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਬਲੈਕਵੁੱਡ, ਅਤੇ ਸੈਂਟਲਮ ਸਪੀਕੇਟਮ ਅਤੇ ਐਸ. ਲੈਂਸੋਲਾਟਮ ਤੋਂ ਚੰਦਨ ਦੀ ਲੱਕੜ ਲਈ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਯੂਕੇਲਿਪਟਸ ਦੀ ਇੱਕ ਗਿਣਤੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਪੇਸਟੋਰਲ ਉਦਯੋਗ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਖੇਤਰ ਮਿਸ਼ੇਲ ਘਾਹ, ਨਮਕੀਨ ਘਾਹ, ਬਲੂਬਸ਼, ਵਾਲਬੀ ਘਾਹ, ਬਰਛੀ ਘਾਹ, ਟਸੌਕ ਘਾਹ ਅਤੇ ਕੰਗਾਰੂ ਘਾਹ ਸਮੇਤ ਦੇਸੀ ਚਰਾਗਾਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। 

ਵਪਾਰਕ ਵਰਤੋਂ

ਸੋਧੋ

ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਮਕੈਡਮੀਆ ਗਿਰੀ ਅਤੇ ਟੈਟਰਾਗੋਨੀਆ ਟੈਟਰਾਗੋਨੋਇਡਸ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਭੋਜਨ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਸਨ ਜੋ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਕਡਾਮੀਆ ਦੀ ਵਪਾਰਕ ਕਾਸ਼ਤ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ 1880 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ, ਇਹ ਹਵਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਥਾਪਤ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਦੀ ਫਸਲ ਬਣ ਗਈ ਸੀ। [30] 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰਕ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਮੁਲਾਂਕਣ ਦੇ ਨਾਲ ਦੇਸੀ ਭੋਜਨ ਫਸਲਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟਾਂ ਅਤੇ ਥੋਕ ਵਿਕਰੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੇਸੀ ਫੂਡ ਪਲਾਂਟ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦੀ ਮਾਰਕੀਟਿੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਬੀਜਾਂ ਲਈ ਵਾਟਲ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ; ਡੇਵਿਡਸਨ ਪਲਮ, ਰੇਗਿਸਤਾਨੀ ਚੂਨਾ, ਫਿੰਗਰ ਲਾਈਮ, ਕਵਾਂਡੋਂਗ, ਰਿਬੇਰੀ, ਕਾਕਾਡੂ ਪਲਮ, ਮੁਨਟਰੀ, ਬੁਸ਼ ਟਮਾਟਰ, ਫਲਾਂ ਲਈ ਇਲਾਵਾਰਾ ਪਲਮ ; ਇੱਕ ਪੱਤਾ ਸਬਜ਼ੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜੰਗੀ ਸਾਗ ; ਅਤੇ, ਨਿੰਬੂ ਐਸਪਨ, ਨਿੰਬੂ ਮਰਟਲ, ਪਹਾੜੀ ਮਿਰਚ ਮਸਾਲੇ ਵਜੋਂ। ਕੁਝ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਮੂਲ ਪੌਦੇ ਫਾਰਮਾਸਿਊਟੀਕਲ ਉਦਯੋਗ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੋ ਸਕੋਪੋਲਾਮਾਈਨ ਅਤੇ ਹਾਇਓਸਾਈਮਾਈਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਡੁਬੋਇਸੀਆ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਅਤੇ ਸੋਲਨਮ ਐਵੀਕੁਲਰ ਅਤੇ ਐਸ. ਲੈਸੀਨੀਏਟਮ ਸਟੀਰੌਇਡ ਸੋਲਾਸੋਡੀਨ ਲਈ। ਮੇਲਾਲੇਉਕਾ, ਕੈਲੀਟ੍ਰੀਸ, ਪ੍ਰੋਸਟੈਂਥੇਰਾ, ਯੂਕਲਿਪਟਸ ਅਤੇ ਇਰੇਮੋਫਿਲਾ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੇਲ ਵੀ ਚਿਕਿਤਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਫੁੱਲਾਂ ਅਤੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਵਿਭਿੰਨ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਵੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ।

 
ਜਿਮੇਆ ਲਿਲੀ ਹੀਥਕੋਟ ਨੈਸ਼ਨਲ ਪਾਰਕ, ਸਿਡਨੀ ਵਿੱਚ ਵਧ ਰਹੀ ਹੈ।

ਸੰਭਾਲ

ਸੋਧੋ

ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀ ਸੋਧ ਅਤੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਬੰਦੋਬਸਤ ਨੇ ਬਨਸਪਤੀ ਦੀ ਹੱਦ ਅਤੇ ਵੰਡ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਧਮਕੀਆਂ

ਸੋਧੋ

1788 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਹੀਆਂ ਹਨ: ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸਥਾਪਨ ਨੇ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਲਾਗੂ ਸਨ; ਜੰਗਲਾਤ ਅਭਿਆਸਾਂ ਨੇ ਜੱਦੀ ਜੰਗਲਾਂ ਦੀ ਬਣਤਰ ਨੂੰ ਸੋਧਿਆ ਹੈ; ਗਿੱਲੀ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਨੂੰ ਭਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ; ਅਤੇ ਫਸਲਾਂ, ਚਰਾਉਣ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਵਿਆਪਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਸਫਾਈ ਨੇ ਮੂਲ ਬਨਸਪਤੀ ਕਵਰ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਖਾਰੇਪਣ, ਨਦੀਆਂ ਅਤੇ ਨਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਲਛਟ, ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਅਤੇ ਲੂਣ ਦੇ ਭਾਰ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ, ਰਿਹਾਇਸ਼ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ।[31] ਹਮਲਾਵਰ ਪੌਦਿਆਂ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਨਾਜ਼ੁਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਅਤੇ ਅਣਜਾਣੇ ਵਿੱਚ ਛੱਡਣਾ ਫੁੱਲਦਾਰ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ; 20 ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹੱਤਵ ਦੇ ਜੰਗਲੀ ਬੂਟੀ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰਾ

ਸੋਧੋ

2006 ਤੱਕ, 61 ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਯੂਰਪੀਅਨ ਬੰਦੋਬਸਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ; ਅਤੇ ਹੋਰ 1,239 ਕਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰਾ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਖੇਤਰ

ਸੋਧੋ

ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਿਲੱਖਣ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਹਰ ਰਾਜ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਖੇਤਰ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਾਰਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਭੰਡਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਨਾਲ ਹੀ ਰਾਮਸਰ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਦੇ ਤਹਿਤ ਰਜਿਸਟਰਡ 64 ਵੈਟਲੈਂਡ ਅਤੇ 16 ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਾਈਟਾਂ । 2002 ਤੱਕ, 10.8% (774,619.51 ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਕੁੱਲ ਭੂਮੀ ਖੇਤਰ ਦਾ km 2 ) ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੈ।[32] ਸਮੁੰਦਰੀ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕਈ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜ਼ੋਨ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ; 2002 ਤੱਕ, ਇਹ ਖੇਤਰ ਲਗਭਗ 7% (646,000) ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੇ ਹਨ km 2 ) ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਅਧਿਕਾਰ ਖੇਤਰ ਦਾ ਹੈ।[33]

ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਹੌਟਸਪੌਟਸ

ਸੋਧੋ

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਖ਼ਤਰੇ ਵਾਲੀ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਸਾਇੰਟਿਫਿਕ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ 15 ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਹੌਟਸਪੌਟਸ ਅਤੇ 85 ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਈਕੋਸਿਸਟਮ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਲਈ ਅੰਤਰਿਮ ਬਾਇਓਜੀਓਗ੍ਰਾਫਿਕ ਰੀਜਨਲਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਮਹਾਂਦੀਪ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਯਤਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਐਕਸ਼ਨ ਪਲਾਨ ਦੇ ਤਹਿਤ ਹਰੇਕ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ।[34][35]

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

ਸੋਧੋ

ਖੇਤਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲੇਖ

  • ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਰਾਜਧਾਨੀ ਖੇਤਰ ਦਾ ਫਲੋਰਾ
  • ਪੱਛਮੀ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਫਲੋਰਾ
  • ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪੈ ਰਹੇ ਬਨਸਪਤੀ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਸੰਭਾਲ ਐਕਟ ਦੀ ਸੂਚੀ
  • ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਦੇ ਜੰਗਲੀ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿੱਚ ਅਲੋਪ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਕੁਦਰਤ ਸੰਭਾਲ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਸੂਚੀ
  • ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਦੇ ਦੁਰਲੱਭ ਬਨਸਪਤੀ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਸੰਭਾਲ ਐਕਟ ਦੀ ਸੂਚੀ
  • ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਦੇ ਕੁਦਰਤ ਸੰਭਾਲ ਐਕਟ ਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਫਲੋਰਾ ਦੀ ਸੂਚੀ

ਹਵਾਲੇ

ਸੋਧੋ

ਨੋਟਸ

ਸੋਧੋ
  1. ↑ Crisp, Michael D.; Burrows, Geoffrey E.; Cook, Lyn G.; Thornhill, Andrew H.; Bowman, David M. J. S. (February 2011). "Flammable biomes dominated by eucalypts originated at the Cretaceous–Palaeogene boundary". Nature Communications. 2: 193. Bibcode:2011NatCo...2..193C. doi:10.1038/ncomms1191. PMID 21326225.
  2. ↑ Rasmussen, M (2011). "An Aboriginal Australian genome reveals separate human dispersals into Asia". Science. 334 (6052): 94–98. Bibcode:2011Sci...334...94R. doi:10.1126/science.1211177. PMC 3991479. PMID 21940856. {{cite journal}}: Unknown parameter |displayauthors= ignored (|display-authors= suggested) (help)
  3. ↑ Page, C. N. and Clifford, H. T. 1981. Ecological biogeography of Australian conifers and ferns. In A. Keast Ecological Biogeography of Australia. W. Junk
  4. ↑ Dettmann, M. E.; Jarzen, D. M. (1990). "The Antarctic/Australian rift valley: Late Cretaceous cradle of Northeastern Australasian relicts?". Review of Palaeobotany and Palynology. 65 (1–4): 131–144. doi:10.1016/0034-6667(90)90064-p.
  5. ↑ Crisp, M. (2004). "Radiation of the Australian flora: what can comparisons of molecular phylogenies across multiple taxa tell us about the evolution of diversity in present-day communities?". Philosophical Transactions of the Royal Society of London B: Biological Sciences. 359 (1450): 1551–1571. doi:10.1098/rstb.2004.1528. PMC 1693438. PMID 15519972. {{cite journal}}: Unknown parameter |displayauthors= ignored (|display-authors= suggested) (help)
  6. ↑ Singh, G. et al. 1981. Quaternary vegetation and fire history in Australia. In A. M. Gill, R. A. Groves and I. R. Nobel. Fire and the Australian Biota. Australian Academy of Science, 23-54
  7. ↑ Gill, A. M. 1981. Adaptive responses of Australian vascular plant species to fire. In A. M. Gill, R. H. Groves, and I. R. Noble. eds. Fire and the Australian Biota. Australian Academy of Science
  8. ↑ Тахтаджян А. Л. Флористические области Земли / Академия наук СССР. Ботанический институт им. В. Л. Комарова. — Л.: Наука, Ленинградское отделение, 1978. — 247 с. — 4000 экз. DjVu, Google Books.
  9. ↑ Takhtajan, A. (1986). Floristic Regions of the World. (translated by T.J. Crovello & A. Cronquist). University of California Press, Berkeley, PDF, DjVu.
  10. ↑ Groves, R. H. 1999. Present vegetation types. In A. E. Orchard, ed. Flora of Australia - Volume 1, 2nd edition pp 369-401. ABRS/CSIRO
  11. ↑ NVIS 6.0 Major Vegetation Groups (numeric order) Archived 2022-11-16 at the Wayback Machine., Department of Climate Change, Energy, the Environment and Water, Government of Australia
  12. ↑ NVIS 6.0 Major Vegetation Subgroups (numeric order) Archived 2022-11-16 at the Wayback Machine., Department of Climate Change, Energy, the Environment and Water, Government of Australia.
  13. ↑ Australian National Botanic Gardens (2012). "Acacia Forests and Woodlands". Retrieved 20 January 2018.
  14. ↑ Australian Government. Department of the Environment and Energy (2017). "NVIS Fact sheet. MVG 6 – Acacia forests and woodlands" (PDF). p. 4. Retrieved 20 January 2018.
  15. ↑ 15.0 15.1 Orchard, A. E. 1999. Introduction. In A. E. Orchard, ed. Flora of Australia - Volume 1, 2nd edition pp 1-9. ABRS/CSIRO
  16. ↑ Australian Biological Resources Study. Flora of Australia Online - What's published and online, contributors and dates of publication Archived 2006-12-14 at the Wayback Machine.
  17. ↑ Crisp, M. D., West, J. G., and Linder, H.P. 1999. Biogeography of the Australian flora. In A. E. Orchard, ed. Flora of Australia - Volume 1, 2nd edition pp 321-367. ABRS/CSIRO
  18. ↑ Department of the Environment and Heritage. Australia's Biodiversity: an overview of selected significant components Archived 2006-09-06 at the Wayback Machine., Biodiversity Series, Paper No. 2
  19. ↑ ESD Working Group on Biological Diversity. 1991. The Conservation of Biological Diversity as it Relates to Ecologically Sustainable Development, Report of Working Party to the Ecologically Sustainable Development Secretariat, Canberra.
  20. ↑ Nesbitt, L. 1997. Australia's Native Orchids. Association of Societies for Growing Australian Plants
  21. ↑ CSIRO. 2000. About Australian Seagrasses Archived 2007-04-12 at the Wayback Machine.
  22. ↑ Australian Biological Resources Study. Algae of Australia Archived 2006-07-17 at the Wayback Machine.
  23. ↑ Entwisle, T.J.; Huisman, J. (1998). "Algal systematics in Australia". Australian Systematic Botany. 11 (2): 203–214. doi:10.1071/sb97006.
  24. ↑ Klazenga, N (2005). "Generic concepts in Australian mosses". Australian Systematic Botany. 18: 17–23. doi:10.1071/sb04014.
  25. ↑ McCarthy, P.M. 2006. Checklist of Australian Liverworts and Hornworts. Australian Biological Resources Study, Canberra. Version 6.
  26. ↑ May, T. W. (2001). "Documenting the fungal biodiversity of Australasia: from 1800 to 2000 and beyond". Australian Systematic Botany. 14 (3): 329–356. doi:10.1071/sb00013.
  27. ↑ McCarthy, P.M. 2006. Checklist of the Lichens of Australia and its Island Territories. Australian Biological Resources Study, Canberra. Version 6
  28. ↑ 28.0 28.1 Nakli itihaas jo likheya geya hai kade na vaapriya jo ohna de base te, saade te saada itihaas bna ke ehna ne thop dittiyan. anglo sikh war te ek c te 3-4 jagaha te kiwe chal rahi c ikko war utto saal 1848 jdo angrej sara punjab 1845 ch apne under kar chukke c te oh 1848 ch kihna nal jang ladd rahe c. Script error: The function "citation198.168.27.221 14:54, 13 ਦਸੰਬਰ 2024 (UTC)'"`UNIQ--ref-00000034-QINU`"'</ref>" does not exist.
  29. ↑ Nakli itihaas jo likheya geya hai kade na vaapriya jo ohna de base te, saade te saada itihaas bna ke ehna ne thop dittiyan. anglo sikh war te ek c te 3-4 jagaha te kiwe chal rahi c ikko war utto saal 1848 jdo angrej sara punjab 1845 ch apne under kar chukke c te oh 1848 ch kihna nal jang ladd rahe c. Script error: The function "citation198.168.27.221 14:54, 13 ਦਸੰਬਰ 2024 (UTC)'"`UNIQ--ref-00000035-QINU`"'</ref>" does not exist.
  30. ↑ O'Neill, G (1996). "Winning back the macadamia". Ecos. 88: 15–19.
  31. ↑ Williams J. 2000, Managing the Bush: Recent research findings from the EA/LWRRDC National Remnant Vegetation R&D Program, National Research and Development Program on Rehabilitation, Management and Conservation of Remnant Vegetation, Research Report 4/00.
  32. ↑ Department of the Environment and Heritage. 2002. Summary of Terrestrial Protected Areas in Australia by Type Archived 2006-09-13 at the Wayback Machine.
  33. ↑ Department of the Environment and Heritage. 2002. About the National Representative System of Marine Protected Areas (NRSMPA) Archived 2005-07-18 at the Wayback Machine.
  34. ↑ Department of the Environment and Heritage. National Biodiversity Hotspots Archived 2006-08-20 at the Wayback Machine.
  35. ↑ Department of the Environment and Heritage IBRA Version 6.1 Archived September 8, 2006, at the Wayback Machine.

ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:<ref> tag defined in <references> has no name attribute.

ਆਮ ਹਵਾਲੇ

ਸੋਧੋ

 

"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ_ਦਾ_ਫਲੋਰਾ&oldid=742956" ਤੋਂ ਲਿਆ