ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਮੰਦਿਰ
ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ (IAST : Ōṃkārēśvar) ਇੱਕ ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ਿਵ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ, ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਰਾਜ ਦੇ ਖੰਡਵਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਖੰਡਵਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਮੰਧਾਤਾ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਿਵ ਦੇ 12 ਪੂਜਨੀਕ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭੀਲ ਕਬੀਲੇ ਨੇ ਇਸ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਸਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਇਹ ਸਥਾਨ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ।[1] ਇਹ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਭਾਰਤ ਦੇ ਖੰਡਵਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਨਰਮਦਾ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਖੰਡਵਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਮੰਧਾਤਾ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਹੈ; ਟਾਪੂ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਦੇਵਨਾਗਰੀ ॐ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਰਗੀ ਦੱਸੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਇੱਥੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਦੋ ਮੁੱਖ ਮੰਦਰ ਹਨ, ਇੱਕ ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ (ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ " ਓਮਕਾਰਾ ਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਜਾਂ ਓਮ ਧੁਨੀ ਦਾ ਪ੍ਰਭੂ") ਟਾਪੂ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਮਲੇਸ਼ਵਰ (ਅਮਲੇਸ਼ਵਰ) (ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਅਮਰ ਭਗਵਾਨ" ਜਾਂ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ 'ਤੇ ਨਰਮਦਾ ਨਦੀ ਦੇ ਦੱਖਣ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਸਥਿਤ "ਅਮਰ ਜਾਂ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦਾ ਮਾਲਕ")।
ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੋ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਹਨ, ਦੂਜਾ ਮਹਾਕਾਲੇਸ਼ਵਰ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ, ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 140 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ।
ਜੋਤਿਰਲਿੰਗਾ
ਸੋਧੋਸ਼ਿਵ ਮਹਾਪੁਰਾਣ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਬ੍ਰਹਮਾ (ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਦੇਵਤੇ) ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਨੂੰ (ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਦੇਵਤੇ) ਵਿੱਚ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੀ ਸਰਵਉੱਚਤਾ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਬਹਿਸ ਹੋਈ ਸੀ।[2] ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਖਣ ਲਈ, ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਤਿੰਨਾਂ ਸੰਸਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬੇਅੰਤ ਥੰਮ੍ਹ, ਜੋਤਿਰਲਿੰਗ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿੰਨ੍ਹਿਆ। ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਭਣ ਲਈ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਹੇਠਾਂ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਆਪਣੇ ਰਸਤੇ ਵੰਡ ਲਏ। ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੇ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਅੰਤ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ, ਜਦਕਿ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਹਾਰ ਮੰਨ ਲਈ। ਸ਼ਿਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਦੂਜੇ ਥੰਮ੍ਹ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਰਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਦੀ ਅਨਾਦਿ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਪਰਮ ਅੰਸ਼ ਰਹਿਤ ਹਕੀਕਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਸ਼ਿਵ ਅੰਸ਼ਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਅਸਥਾਨ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਸਥਾਨ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਿਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਬਲਦੀ ਕਾਲਮ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ ਸਨ।[3][4] ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ 64 ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 12 ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ੁਭ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[2] ਬਾਰਾਂ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇਵਤੇ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਂਦੀ ਹੈ - ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਸ਼ਿਵ ਦਾ ਵੱਖਰਾ ਪ੍ਰਗਟਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[5] ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ, ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਚਿੱਤਰ ਲਿੰਗਮ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅਤੇ ਬੇਅੰਤ ਸਟੰਭ ਥੰਮ੍ਹ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਅਨੰਤ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ।[5][6][7]
ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਸੋਮਨਾਥ, ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀਸੈਲਮ ਵਿੱਚ ਮੱਲਿਕਾਰਜੁਨ, ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਉਜੈਨ ਵਿੱਚ ਮਹਾਕਾਲੇਸ਼ਵਰ, ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਖੰਡਵਾ ਵਿੱਚ ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ, ਹਿਮਾਲਿਆ ਵਿੱਚ ਕੇਦਾਰਨਾਥ, ਉੱਤਰਾਖੰਡ ਰਾਜ ਵਿੱਚ, ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਭੀਮਾਸ਼ੰਕਰ, ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਭੀਮਾਸ਼ੰਕਰ, ਵਰਨਾਸ਼ਵਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਰਨਾਸ਼ਵਰਮ, ਊਜੈਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹਨ। ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਨਾਸਿਕ, ਵੈਦਿਆਨਾਥ ਮੰਦਿਰ, ਝਾਰਖੰਡ ਵਿੱਚ ਵੈਦਿਆਨਾਥ, ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਦਵਾਰਿਕਾ ਵਿਖੇ ਨਾਗੇਸ਼ਵਰ, ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ ਰਾਮੇਸ਼ਵਰਮ ਵਿੱਚ ਰਾਮੇਸ਼ਵਰ ਅਤੇ ਔਰੰਗਾਬਾਦ, ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗ੍ਰੀਸ਼ਨੇਸ਼ਵਰ।[2][8]
ਦੰਤਕਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ
ਸੋਧੋਹਿੰਦੂ ਕਥਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਵਿੰਧਿਆ, ਵਿੰਧਿਆਚਲ ਪਰਬਤ ਲੜੀ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਦੇਵਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਦੇਣ ਲਈ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਪਵਿੱਤਰ ਜਿਓਮੈਟ੍ਰਿਕਲ ਚਿੱਤਰ ਅਤੇ ਰੇਤ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਬਣਿਆ ਇੱਕ ਲਿੰਗਮ ਬਣਾਇਆ। ਸ਼ਿਵ ਪੂਜਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਏ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਦੋ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ, ਅਰਥਾਤ ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਅਤੇ ਅਮਲੇਸ਼ਵਰ। ਕਿਉਂਕਿ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਟਿੱਲਾ ਓਮ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਟਾਪੂ ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਲੱਗਾ। ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਪਾਰਵਤੀ ਅਤੇ ਗਣਪਤੀ ਦਾ ਅਸਥਾਨ ਹੈ।[9]
ਦੂਜੀ ਕਹਾਣੀ ਮੰਧਾਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਤਪੱਸਿਆ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ। ਇਕਸ਼ਵਾਕੁ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਰਾਜਾ ਮੰਧਾਤਾ (ਭਗਵਾਨ ਰਾਮ ਦੇ ਪੂਰਵਜ) ਨੇ ਇੱਥੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਵਿਦਵਾਨ ਮੰਧਾਤਾ ਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ-ਅੰਬਰੀਸ਼ ਅਤੇ ਮੁਚੁਕੰਦ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਥੇ ਸਖ਼ਤ ਤਪੱਸਿਆ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਇਸ ਪਹਾੜ ਦਾ ਨਾਂ ਮੰਧਾਤਾ ਹੈ।
ਹਿੰਦੂ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੀ ਤੀਜੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੇਵਤਿਆਂ (ਦੇਵਤਿਆਂ) ਅਤੇ ਦਾਨਵਾਂ (ਦੈਂਤਾਂ) ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਯੁੱਧ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਾਨਵਾਂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਈ। ਇਹ ਦੇਵਤਿਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਝਟਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ, ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ ਅਤੇ ਦਾਨਵ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।
ਓਮਕਾਰ ਦਾ ਫਲਸਫਾ - ਅਦਵੈਤ ਮੱਤ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਓਮਕਾਰ ਦੋ ਸ਼ਬਦਾਂ, ਓਮ (ਧੁਨੀ) ਅਤੇ ਅਕਾਰ (ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ) ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਹੈ। ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਨਹੀਂ ਦੋ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਅਦਵੈਤ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਦੋ ਨਹੀਂ"। ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਓਮ ਬੀਜ ਮੰਤਰ, ਖੁਦ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਹੈ।
ਆਦਿ ਸ਼ੰਕਰਾ ਦੀ ਗੁਫਾ - ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਨੂੰ ਉਹ ਸਥਾਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਆਦਿ ਸ਼ੰਕਰਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਗੋਵਿੰਦਾ ਭਾਗਵਤਪਦ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗੁਫਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਗੁਫਾ ਅੱਜ ਵੀ ਸ਼ਿਵ ਮੰਦਰ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਹੇਠਾਂ ਲੱਭੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਆਦਿ ਸ਼ੰਕਰ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।[10]
ਗੈਲਰੀ
ਸੋਧੋ
-
ਮਮਲੇਸ਼ਵਰ ਮੰਦਿਰ -
ਮਮਲੇਸ਼ਵਰ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਮੂਰਤੀ -
ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਮੂਰਤੀ -
ਮਮਲੇਸ਼ਵਰ ਜਯੋਤਿਰਲਿੰਗ -
ਮੰਦਰ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ -
ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਪੈਲੇਸ -
ਗੋਮੁਖ ਘਾਟ -
ਨਰਮਦਾ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ -
ਓਮਕਾਰੇਸ਼ਵਰ ਮੰਦਰ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Dasa pratinidhi kahāniyām̐: Aśoka Agravāla (in ਹਿੰਦੀ). Kitāba Ghara. 1993. ISBN 978-81-7016-231-5.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 R. 2003, pp. 92-95
- ↑ Eck 1999, p. 107
- ↑ See: Gwynne 2008, Section on Char Dham
- ↑ 5.0 5.1 Lochtefeld 2002, pp. 324-325
- ↑ Harding 1998, pp. 158-158
- ↑ Vivekananda Vol. 4
- ↑ Chaturvedi 2006, pp. 58-72
- ↑ Harshananda, Swami (2012). Hindu Pilgrim centres (2nd ed.). Bangalore, India: Ramakrishna Math. pp. 98–100. ISBN 978-81-7907-053-6.
- ↑ "Omkareshwar - Where Adi Sankara met his Guru". Archived from the original on 21 August 2015.