ਦਹੀਂ ਚਾਵਲ
ਦਹੀਂ ਚਾਵਲ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਇੱਕ ਪਕਵਾਨ ਹੈ। ਇਹ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ, ਕੇਰਲ, ਕਰਨਾਟਕ, ਤੇਲੰਗਾਨਾ ਅਤੇ ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਾਂ ਰਾਜਸਥਾਨ, ਗੁਜਰਾਤ ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪਕਵਾਨ ਹੈ।[1][2][3]
| ਦਹੀਂ ਚਾਵਲ | |
|---|---|
 | |
| ਸਰੋਤ | |
| ਸੰਬੰਧਿਤ ਦੇਸ਼ | ਭਾਰਤ |
| ਇਲਾਕਾ | ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਪਕਵਾਨ |
| ਖਾਣੇ ਦਾ ਵੇਰਵਾ | |
| ਮੁੱਖ ਸਮੱਗਰੀ | ਚਾਵਲ, ਦਹੀਂ, ਤੜਕਾ |
ਐਟਮੌਲੋਜੀ
ਸੋਧੋਰਾਜਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪਕਵਾਨ ਨੂੰ ਔਲੀਆ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[4] ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਪਕਵਾਨ ਨੂੰ ਘੇਨ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[5] ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪਕਵਾਨ ਨੂੰ ਦਹੀ ਭਾਤ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪਕਵਾਨ ਨੂੰ ਸਾਦਮ ਜਾਂ ਸੋਰੂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੇਰਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪਕਵਾਨ ਨੂੰ ਤਾਈਰੇ ਚੋਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤੇਲੰਗਾਨਾ ਅਤੇ ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪਕਵਾਨ ਨੂੰ ਪੇਰੂਗੰਨਮ / ਦੱਦੋ ਜਨਮ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਰਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪਕਵਾਨ ਨੂੰ ਮੋਸਰਾਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਤਿਆਰੀ
ਸੋਧੋ
ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਬਾਲੇ ਹੋਏ ਚਿੱਟੇ ਚਾਵਲ ਅਤੇ ਦਹੀਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣਾ ਇਸ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸੌਖਾ ਤਰੀਕਾ ਹੈ, ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਚਾਵਲ ਨੂੰ ਭਾਫ਼ ਨਾਲ ਜਾਂ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਨਰਮ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।[6] ਫਿਰ ਇਸ ਨੂੰ ਠੰਡਾ ਕਰਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਬਾਅਦ ਇਸ ਨੂੰ ਬਾਰੀਕ ਕੱਟੀਆਂ ਹਰੀ ਮਿਰਚਾਂ, ਅਦਰਕ ਅਤੇ ਕੜ੍ਹੀ ਪੱਤਿਆਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕਾਲੇ ਛੋਲੇ, ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਬੀਜ, ਜੀਰੇ ਅਤੇ ਹਿੰਗ ਦੇ ਨਾਲ ਪਕਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਦਹੀਂ ਅਤੇ ਨਮਕ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[1][2]
ਵਿਕਲਪਕ ਤੌਰ ਉੱਤੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਪਕਾਏ ਹੋਏ ਸਾਦੇ ਚੌਲਾਂ (ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬਚੇ ਹੋਏ) ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਮਕ, ਦਹੀਂ ਅਤੇ (ਖੱਟਾ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਥੋੜਾ ਦੁੱਧ) ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ-ਇਸ ਨੂੰ ਤਲੇ ਹੋਏ ਉੜਦ ਦੀ ਦਾਲ, ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਬੀਜ, ਹਰੀ ਮਿਰਚ ਅਤੇ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਧਨੀਏ ਨਾਲ ਸਜਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵੱਡੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਪਿਆਜ਼ ਨਾਲ ਦਹੀਂ ਦੇ ਚੌਲਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਖਮੀਰ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।[1][2]
ਕੁਝ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਦਹੀਂ ਦੇ ਚੌਲਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਬਾਲੇ ਹੋਏ ਚੌਲਾਂ ਨੂੱ ਹਲਕੇ ਦਹੀਂ, ਸਲੂਣਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਬੀਜਾਂ, ਕੜ੍ਹੀ ਪੱਤਿਆਂ, ਸੁੱਕੀਆਂ ਮਿਰਚਾਂ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਛੋਲੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਜਾਵਟ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਗਰੇਟਡ ਗਾਜਰ, ਅਨਾਰ ਦੇ ਬੀਜ, ਕਿਸ਼ਮਿਸ਼, ਹਰੇ ਅਤੇ ਜਾਮਨੀ ਅੰਗੂਰ, ਤਲੇ ਹੋਏ ਕਾਜੂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਕੱਚੇ ਅੰਬ ਅਤੇ ਬੂੰਦੀ ਤੱਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈਂ। ਇਸ ਨੂੰ ਠੰਡਾ ਜਾਂ ਗਰਮ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਵਾਧੂ ਵਿਕਲਪਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚੁਟਕੀ ਪਾਊਡਰ ਅਤੇ ਭੁੰਨਿਆ ਹੋਇਆ ਹਿੰਗ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ
ਵਿਅੰਜਨ ਦੀਆਂ ਭਿੰਨਤਾਵਾਂ ਅਣਗਿਣਤ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ, ਜੋ ਹਰੇਕ ਖੇਤਰ ਦੇ ਪਕਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਲਈ, ਕਰਨਾਟਕ ਵਿੱਚ, ਦਹੀਂ ਦੀਆਂ ਮਿਰਚਾਂ (ਸੈਂਡੀਜ ਮੇਨਸੂ) ਆਮ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਟੈਂਪਰਿੰਗ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
ਪਰੋਸਣਾ
ਸੋਧੋਦਹੀਂ ਦੇ ਚੌਲਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਆਚਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਪਕਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਦਹੀਂ ਦੇ ਚੌਲਾਂ ਨੂੰ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਖਾਧੇ ਮਸਾਲੇਦਾਰ ਭੋਜਨ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ।[1][2] ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਹਜ਼ਮ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਗਰਮ ਮੌਸਮ ਦੇ ਅਸਰ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਖਾਸ ਮੌਕਿਆਂ ਉੱਪਰ
ਸੋਧੋਇਹ ਪਕਵਾਨ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦਾ ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਭੋਜਨ ਦੋਵੇਂ ਹੈ। ਇਹ ਪਕਵਾਨ ਰਵਾਇਤੀ ਪਕਵਾਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਲਗਭਗ ਹਰ ਭਾਰਤੀ ਭੋਜਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਸਥਾਨ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ, ਸ਼ੀਤਲਾ ਸਪਤਮੀ ਅਤੇ ਰੰਧਨ ਛੱਠ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਲਈ ਦਹੀਂ ਦੇ ਚੌਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਔਲੀਆ ਅਤੇ ਘੇਨ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਮ (ਧੰਨ ਭੋਜਨ) ਵਜੋਂ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ
ਸੋਧੋਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Chandra, Smita (1991). From Bengal to Punjab: The Cuisines of India. Crossing Press, p. 121.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Plunkett, Richard, Teresa Cannon, Peter Davis, Paul Greenway, and Paul Harding (2001). Lonely Planet: South India, p. 127.
- ↑ Advantages of curd and curd rice:https://indianexpress.com/article/lifestyle/health/curd-rice-dahi-chawal-yoghurt-winter-6141196/
- ↑ Mathur, Neha (2022-05-01). "Rajasthani Namkeen Oliya". Whisk Affair (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2023-04-25.
- ↑ dee (2021-01-19). "Kanki/Ghens (Gujarati Rice Porridge)". The Weekly Munch (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 2023-04-25. Retrieved 2023-04-25.
- ↑ Thayir Sadaam(Curd Rice):https://food.ndtv.com/recipe-thayir-saadam-curd-rice-218370