ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ

ਮਮਤਾ ਬੈਨਰਜੀ

ਭਾਰਤੀ ਸੂਬੇ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ

ਮਮਤਾ ਬੈਨਰਜੀ(ਜਨਮ 5 ਜਨਵਰੀ 1955[9]) ਭਾਰਤ ਦੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਹੈ। ਇਹ 2011 ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣੀ। ਇਹ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਔਰਤ ਹੈ। 1997 ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੇ ਤ੍ਰਿਣਮੂਲ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਨੀਹ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਆਪ ਮੁੱਖੀ ਬਣੀ। ਇਸ ਦੀ ਨੀਹ ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਤੋ ਵੱਖ ਹੋਣ ਬਾਅਦ ਰੱਖੀ। ਉਸਨੂੰ ਅਕਸਰ ਦੀਦੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਬੰਗਾਲੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਅਰਥ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਹੈ)।

ਮਮਤਾ ਬੈਨਰਜੀ
ਅਧਿਕਾਰਤ ਚਿੱਤਰ, 2015
8ਵੀਂ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਸੰਭਾਲਿਆ
20 ਮਈ 2011 (2011-05-20)
ਗਵਰਨਰ
  • ਐਮ.ਕੇ.ਨਰਾਇਣ
  • ਡੀ.ਵਾਈ.ਪਾਟਿਲ
  • ਕੇਸ਼ਰੀ ਨਾਥ ਤਿਰਪਾਠੀ
  • ਜਗਦੀਪ ਧਨਖੜ
  • ਲਾ. ਗਣੇਸ਼ਨ
  • ਸੀ. ਵੀ. ਆਨੰਦ ਬੋਸ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਬੁੱਧਦੇਵ ਭੱਟਾਚਾਰਜੀ
ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀ ਮੈਂਬਰ
ਦਫ਼ਤਰ ਸੰਭਾਲਿਆ
3 ਅਕਤੂਬਰ 2021 (2021-10-03)
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਸੋਵਨਦੇਬ ਚਟੋਪਾਧਿਆਏ
ਹਲਕਾਭਬਾਨੀਪੁਰ
ਬਹੁਮਤ58,835[1][2][3]
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
16 ਨਵੰਬਰ 2011 (2011-11-16) – 2 ਮਈ 2021 (2021-05-02)
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਸੁਬਰਤ ਬਖਸ਼ੀ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਸੋਵਨਦੇਬ ਚਟੋਪਾਧਿਆਏ
ਹਲਕਾਭਬਾਨੀਪੁਰ
ਬਹੁਮਤ54,213 (2011)[4]
ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਤ੍ਰਿਣਮੂਲ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਚੇਅਰਪਰਸਨ
ਦਫ਼ਤਰ ਸੰਭਾਲਿਆ
2001 (2001)
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਅਜੀਤ ਕੁਮਾਰ ਪੰਜਾ
ਕੇਂਦਰੀ ਦਫ਼ਤਰੀ ਮੰਤਰਾਲੇ
ਰੇਲਵੇ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
22 ਮਈ 2009 (2009-05-22) – 19 ਮਈ 2011 (2011-05-19)
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਲਾਲੂ ਪ੍ਰਸਾਦ ਯਾਦਵ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਦਿਨੇਸ਼ ਤ੍ਰਿਵੇਦੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
13 ਅਕਤੂਬਰ 1999 (1999-10-13) – 15 ਮਾਰਚ 2001 (2001-03-15)
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਬਾਜਪਾਈ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਰਾਮ ਨਾਇਕ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਨਿਤੀਸ਼ ਕੁਮਾਰ
ਕੋਲ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
9 ਜਨਵਰੀ 2004 – 22 ਮਈ 2004
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਬਾਜਪਾਈ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਕਰੀਆ ਮੁੰਡਾ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਸ਼ਿਬੂ ਸ਼ੁਰੇਨ
ਖਾਨ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
9 ਜਨਵਰੀ 2004 – 22 ਮਈ 2004
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਬਾਜਪਾਈ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਰਮੇਸ਼ ਬਾਇਸ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਸ਼ਿਬੂ ਸ਼ੁਰੇਨ
ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੋਤ ਵਿਕਾਸ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
1991–1993[5]
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਪੀ. ਵੀ. ਨਰਸਿਮਹਾ ਰਾਓ
ਮੰਤਰੀਅਰਜੁਨ ਸਿੰਘ
ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ, ਲੋਕ ਸਭਾ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
1991 (1991)–2011 (2011)
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਬਿਪਲਾਬ ਦਾਸਗੁਪਤਾ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਸੁਬਰਾਤਾ ਬਖਸ਼ੀ
ਹਲਕਾਕੋਲਕਾਤਾ ਦੱਖਣੀ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
1984 (1984)–1989 (1989)
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਸੋਮਨਾਥ ਚੈਟਰਜੀ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਮਾਲਿਨੀ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ
ਹਲਕਾਜਾਦਵਪੁਰ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ
ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ
ਜਨਮ (1955-01-05) 5 ਜਨਵਰੀ 1955 (ਉਮਰ 70)[6][7][8]
ਕਲਕੱਤਾ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ, ਭਾਰਤ (ਅਜੋਕਾ ਕੋਲਕਾਤਾ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ, ਭਾਰਤ)
ਕੌਮੀਅਤਭਾਰਤੀ
ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਆਲ ਇੰਡੀਆ ਤ੍ਰਿਣਮੂਲ ਕਾਂਗਰਸ
(1998 – ਵਰਤਮਾਨ)
ਹੋਰ ਰਾਜਨੀਤਕ
ਸੰਬੰਧ		ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ (1975 - 1998)
ਸੰਬੰਧਅਭਿਸ਼ੇਕ ਬੈਨਰਜੀ (ਭਤੀਜਾ)
ਰਿਹਾਇਸ਼30-ਬੀ, ਹਰੀਸ਼ ਚੈਟਰਜੀ ਗਲੀ, ਕੋਲਕਾਤਾ
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰਕੋਲਕਾਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ (ਬੀਏ, ਐਮਏ, ਬੀਐਡ, ਐਲਐਲਬੀ)
ਦਸਤਖ਼ਤ
ਵੈੱਬਸਾਈਟAITC official
ਛੋਟਾ ਨਾਮਦੀਦੀ (ਅਨੁ. elder sister)
ਸਰੋਤ: [[1] [2]]

ਬੈਨਰਜੀ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੋ ਵਾਰ ਰੇਲ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਔਰਤ ਹੈ।[10] ਉਹ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੰਤਰੀ ਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਕੋਲਾ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੋਤ ਵਿਕਾਸ, ਯੁਵਾ ਮਾਮਲੇ, ਖੇਡ, ਔਰਤ ਅਤੇ ਬਾਲ ਵਿਕਾਸ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ ਵੀ ਹੈ। ਸਿੰਗੂਰ ਵਿਖੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਰਥਿਕ ਖੇਤਰਾਂ ਲਈ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਉਦਯੋਗੀਕਰਨ ਲਈ ਭੂਮੀ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ।[11] ਸਾਲ 2011 ਵਿੱਚ ਬੈਨਰਜੀ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਏਆਈਟੀਸੀ ਗੱਠਜੋੜ ਲਈ ਵੱਡੀ ਜਿੱਤ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਅਤੇ 34 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਭਾਰਤੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ (ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ) ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਖੱਬੇ ਮੋਰਚੇ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਜੋ ਇਸ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਆ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੀ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਰਹੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸਰਕਾਰ ਸੀ।.[12][13][14]

ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ

ਸੋਧੋ

ਬੈਨਰਜੀ ਦਾ ਜਨਮ ਕੋਲਕਾਤਾ (ਪਹਿਲਾਂ ਕਲਕੱਤਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ) ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੰਗਾਲੀ ਹਿੰਦੂ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[15][16] ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਪ੍ਰੋਲੇਮਸਵਰ ਬੈਨਰਜੀ ਅਤੇ ਗਾਇਤਰੀ ਦੇਵੀ ਸਨ।[17] ਬੈਨਰਜੀ, ਜਦੋਂ ਉਹ 17 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰੋਲੇਮਸਵਰ ਦੀ ਡਾਕਟਰੀ ਇਲਾਜ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[18] ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹਿੰਦੂ ਵਜੋਂ ਪਛਾਣਦੀ ਹੈ।[19]

1970 ਵਿੱਚ, ਬੈਨਰਜੀ ਨੇ ਦੇਸ਼ਬੰਧੂ ਸਿਸ਼ੂ ਸਿੱਖਿਆ ਤੋਂ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਬੋਰਡ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਜੋਗਮਾਯਾ ਦੇਵੀ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਬੈਚਲਰ ਕੀਤੀ।[20][21] ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਇਸਲਾਮੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਾਸਟਰ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[22] ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼੍ਰੀ ਸਿੱਖਿਆਯਤਨ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਅਤੇ ਜੋਗੇਸ਼ ਚੰਦਰ ਚੌਧਰੀ ਲਾਅ ਕਾਲਜ, ਕੋਲਕਾਤਾ ਤੋਂ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ।[23] ਉਸ ਨੇ ਕਲਿੰਗਾ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਇੰਡਸਟ੍ਰੀਅਲ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ, ਭੁਵਨੇਸ਼ਵਰ ਤੋਂ ਆਨਰੇਰੀ ਡਾਕਟਰੇਟ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰੇਟ ਆਫ਼ ਲਿਟਰੇਚਰ (ਡੀ. ਲਿਟ.) ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਨਾਲ ਵੀ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[24]

ਬੈਨਰਜੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ 15 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਜੋਗਾਮਾਯਾ ਦੇਵੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਉਸ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ (ਆਈ) ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਿੰਗ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਪਰਿਸ਼ਦ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਏਕਤਾ ਕੇਂਦਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸੰਗਠਨ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ (ਆਈ) ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਥਾਨਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੰਗਠਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਅਹੁਦਿਆਂ 'ਤੇ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ।

ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕੈਰੀਅਰ

ਸੋਧੋ

ਕਾਂਗਰਸ ਨਾਲ ਕੈਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ

ਸੋਧੋ
 
Banerjee assumes the charge of the Minister for Coal and Mines in New Delhi on 9 January 2004
 
Mamata Banerjee at Ramakrishna Mission Vivekananda Centre for Human Excellence and Social Sciences, Rajarhat, New Town, Kolkata

ਬੈਨਰਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਿਆਸੀ ਕੈਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਵਾਨ ਔਰਤ ਵਜੋਂ 1970 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਛੇਤੀ ਹੀ ਸਥਾਨਕ ਕਾਂਗਰਸ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ। 1976 ਤੋਂ 1980 ਤੱਕ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਮਹਿਲਾ ਕਾਂਗਰਸ (ਆਈ) ਦੀ ਜਨਰਲ ਸੱਕਤਰ ਰਹੀ।[25] 1984 ਦੀਆਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ, ਬੈਨਰਜੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਬਣੀ।[26] ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਜਾਧਵਪੁਰ ਸੰਸਦੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਦਿੱਗਜ਼ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਸੋਮਨਾਥ ਚੈਟਰਜੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ। ਉਹ ਇੰਡੀਅਨ ਯੂਥ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਜਨਰਲ ਸੈਕਟਰੀ ਵੀ ਬਣੀ। ਕਾਂਗਰਸ ਵਿਰੋਧੀ ਲਹਿਰ ਵਿੱਚ 1989 ਦੀਆਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸੀਟ ਗੁਆਉਣ ਕਾਰਨ, ਉਹ ਕਲਕੱਤਾ ਦੱਖਣੀ ਹਲਕੇ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਕੇ 1991 ਦੀਆਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ 1996, 1998, 1999, 2004 ਅਤੇ 2009 ਦੀਆਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਲਕਾਤਾ ਦੀ ਦੱਖਣੀ ਸੀਟ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੀ।[27]

ਬੈਨਰਜੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨ-ਮੰਤਰੀ ਪੀ ਵੀ. ਨਰਸਿਮਹਾ ਰਾਓ ਦੁਆਰਾ 1991 ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰੀ ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੋਤ ਵਿਕਾਸ, ਯੁਵਾ ਮਾਮਲੇ ਅਤੇ ਖੇਡਾਂ, ਅਤੇ ਮਹਿਲਾ ਤੇ ਬਾਲ ਵਿਕਾਸ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਖੇਡ ਮੰਤਰੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਉਸ ਨੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਅਸਤੀਫ਼ਾ ਦੇ ਦੇਵੇਗੀ, ਅਤੇ ਕੋਲਕਾਤਾ ਦੇ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਪਰੇਡ ਗਰਾਉਂਡ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਰੈਲੀ ਵਿੱਚ, ਸਰਕਾਰ ਵਿਰੁੱਢ ਰੋਸ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰੇਗੀ ਜੇਕਰ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਲਿਆਉਣ ਦੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਪ੍ਰਤੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ।[28] ਅਪ੍ਰੈਲ 1996 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਦੋਸ਼ ਲਾਇਆ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਸੀ.ਪੀ.ਆਈ-ਐਮ ਦੀ ਇੱਕ ਠੱਗ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਤਰਕ ਦੀ ਇਕੱਲੇ ਆਵਾਜ਼ ਸੀ ਅਤੇ "ਸਾਫ ਸੁਥਰੀ ਕਾਂਗਰਸ" ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।[29]

ਤ੍ਰਿਣਮੂਲ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ

ਸੋਧੋ
 
Mamata Banerjee speaking to the elected members and party workers at Bongaon stadium after the West Bengal panchayat elections.

1997 ਵਿੱਚ, ਬੈਨਰਜੀ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਮੁਕੁਲ ਰਾਏ ਦੇ ਨਾਲ "ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਤ੍ਰਿਣਮੂਲ ਕਾਂਗਰਸ" ਦੀ ਬਾਨੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਈ। ਇਹ ਛੇਤੀ ਹੀ ਰਾਜ ਦੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਮੁਢਲੀ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਬਣ ਗਈ।

1999 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਭਾਜਪਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਗੱਠਜੋੜ (ਐਨ.ਡੀ.ਏ.) ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈ ਅਤੇ ਰੇਲਵੇ ਮੰਤਰਾਲੇ ਦੀ ਵੰਡ ਕੀਤੀ ਗਈ।

ਰੇਲਵੇ ਮੰਤਰੀ

ਸੋਧੋ

2000 ਵਿੱਚ, ਬੈਨਰਜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਰੇਲਵੇ ਬਜਟ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰਹਿ ਰਾਜ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਾਅਦੇ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ।[30] ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਦੋਵੱਲੀ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ-ਸਿਆਲਦਾਹ ਰਾਜਧਾਨੀ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਟ੍ਰੇਨ ਅਤੇ ਚਾਰ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ, ਜੋ ਕਿ ਹਾਵੜਾ-ਪੁਰੂਲਿਆ ਰੁਪਸੀ ਬੰਗਲਾ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ, ਸੀਲਦਾਹ-ਨਿਊ ਜਲਪਾਈਗੁੜੀ ਪਦਤੀਕ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ, ਸ਼ਾਲੀਮਾਰ-ਅਦਾਰਾ ਅਰਨਿਆਕ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ, ਸੀਲਦਾਹ-ਅਜਮੇਰ ਅਨਨਿਆ ਸੁਪਰਫਾਸਟ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਅਤੇ ਸੀਲਦਾਹ-ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸੁਪਰ-ਫਾਸਟ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਉਸ ਨੇ ਪੁਣੇ-ਹਾਵੜਾ ਆਜ਼ਾਦ ਹਿੰਦ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਦੀ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਅਤੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਤਿੰਨ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਰੇਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੇ ਸੰਖੇਪ ਕਾਰਜਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਦੀਘਾ-ਹਾਵੜਾ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਸੇਵਾ 'ਤੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਆਈ ਸੀ।[31]

ਉਸ ਨੇ ਸੈਰ-ਸਪਾਟਾ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ, ਦਾਰਜੀਲਿੰਗ ਹਿਮਾਲਯਨ ਰੇਲਵੇ ਸੈਕਸ਼ਨ ਨ ਦੋ ਵਾਧੂ ਲੋਕੋਮੋਟਿਵ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇੰਡੀਅਨ ਰੇਲਵੇ ਕੈਟਰਿੰਗ ਐਂਡ ਟੂਰਿਜ਼ਮ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨ ਲਿਮਟਿਡ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਕਰਨ 'ਤੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਟਿਪਣੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਟਰਾਂਸ-ਏਸ਼ੀਅਨ ਰੇਲਵੇ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਨੇਪਾਲ ਦਰਮਿਆਨ ਰੇਲ ਸੰਪਰਕ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਕੁਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਉਸਨੇ 2000-2001 ਵਿੱਤੀ ਵਰ੍ਹੇ ਲਈ 19 ਨਵੀਆਂ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ।

ਸੰਨ 2000 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਅਤੇ ਅਜੀਤ ਕੁਮਾਰ ਪਾਂਜਾ ਨੇ ਪੈਟਰੋਲੀਅਮ ਕੀਮਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧੇ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਦੇ ਅਸਤੀਫ਼ਾ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਿਆ।[32]

ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ

ਸੋਧੋ

ਆਪਣੇ ਪੂਰੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਜੀਵਨ ਦੌਰਾਨ, ਬੈਨਰਜੀ ਨੇ ਇੱਕ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਧਾਰਨ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਬਣਾਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਧਾਰਨ ਰਵਾਇਤੀ ਬੰਗਾਲੀ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਰਾਮ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ।[33][34] ਅਪ੍ਰੈਲ 2019 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮਤਭੇਦਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਬੈਨਰਜੀ ਹਰ ਸਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਕੁਰਤੇ ਅਤੇ ਮਠਿਆਈਆਂ ਭੇਜਦੀ ਹੈ।[35]

ਬੈਨਰਜੀ ਇੱਕ ਸਵੈ-ਸਿਖਿਅਤ ਪੇਂਟਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਵਿਤਰੀ ਵੀ ਹੈ।[36][37] ਉਸ ਦੀਆਂ 300 ਪੇਂਟਿੰਗਜ਼ 9 ਕਰੋੜ ਡਾਲਰ ਵਿੱਚ ਵੇਚੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।.[38]

2012 ਵਿੱਚ, ਟਾਈਮ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ 100 ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।[39] ਬਲੂਮਬਰਗ ਮਾਰਕੇਟਸ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਤੰਬਰ 2012 ਵਿੱਚ ਵਿੱਤ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ 50 ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ।[40] 2018 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੂੰ "ਸਕਾਚ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਆਫ਼ ਦਿ ਯੀਅਰ" ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।[41]

ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ

ਸੋਧੋ

ਬੰਗਾਲੀ ਫ਼ਿਲਮ, ਬਾਘਿਨੀ, ਬੈਨਰਜੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ 24 ਮਈ 2019 ਨੂੰ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[42][43][44][45][46]

ਨੋਟ

ਸੋਧੋ

ਹਵਾਲੇ

ਸੋਧੋ
  1. ↑ "Election Commission of India". results.eci.gov.in. Archived from the original on 3 October 2021. Retrieved 3 October 2021.
  2. ↑ "Election Commission of India". results.eci.gov.in. Archived from the original on 3 October 2021. Retrieved 3 October 2021.
  3. ↑ "Election Commission of India". results.eci.gov.in. Archived from the original on 3 October 2021. Retrieved 3 October 2021.
  4. ↑ "Bhowanipore bypoll: Mamata Banerjee breaks her own record". The Telegraph. 4 October 2021. Retrieved 4 October 2021.
  5. ↑ "Chief Minister's Office – Government of West Bengal". wbcmo.gov.in. Retrieved 24 September 2021.
  6. ↑ "Mamata Banerjee's Biodata in Lok Sabha's Document". loksabha.nic.in. Archived from the original on 25 May 2012.
  7. ↑
  8. ↑
  9. ↑
  10. ↑ "The Tribune, Chandigarh, India – R A I L W A Y B U D G E T". The Tribune. 26 February 2000. Archived from the original on 26 October 2012. Retrieved 16 October 2012.
  11. ↑
  12. ↑
  13. ↑
  14. ↑
  15. ↑ kheya bag. "Kheya Bag: Red Bengal's Rise and Fall". New Left Review. Archived from the original on 30 March 2013. Retrieved 16 October 2012.
  16. ↑ "Political Eclipse of Once Formidable Brahmins". Archived from the original on 7 May 2016. Retrieved 7 July 2016.
  17. ↑ "Mamata's 5 years younger". Archived from the original on 7 March 2012. Retrieved 29 February 2012.
  18. ↑
  19. ↑
  20. ↑ "History of the College". Jogamayadevicollege.org. Archived from the original on 26 July 2011. Retrieved 13 May 2011.
  21. ↑ "Hindustan Times - Archive News". Hindustan Times. Archived from the original on 25 April 2011. Retrieved 22 October 2019.
  22. ↑ "15 facts about Mamata Banerjee that you probably don't know - 15 facts about Mamata Banerjee that you probably didn't know". The Economic Times. Archived from the original on 26 June 2017. Retrieved 19 April 2019.
  23. ↑ "Parliament of India-Biodata". Archived from the original on 26 July 2010.
  24. ↑ "Mamata Banerjee receives D Litt degree, says intolerance is rising in the country". The Indian Express. 11 January 2018. Archived from the original on 30 April 2019. Retrieved 30 April 2019.
  25. ↑ "Mamta Banerjee Profile". incredible-people.com. Archived from the original on 14 July 2012.
  26. ↑ "Only Mamata Banerjee could defeat Somnath Chatterjee". Prabhash K Dutta. India Today. 13 August 2018. Retrieved 24 March 2020.
  27. ↑
  28. ↑ "Mamata mum on relations with BJP". 6 ਜਨਵਰੀ 2003. Archived from the original on 10 ਜਨਵਰੀ 2007. Retrieved 2 ਦਸੰਬਰ 2006.
  29. ↑
  30. ↑ "New trains for West Bengal". The Tribune. India. 26 ਫ਼ਰਵਰੀ 2000. Archived from the original on 30 ਸਤੰਬਰ 2007. Retrieved 12 ਨਵੰਬਰ 2007.
  31. ↑ "Railways to focus on tourism, trans-Asian role, hardselling freight services". Rediff.com. 25 ਫ਼ਰਵਰੀ 2000. Archived from the original on 28 ਜਨਵਰੀ 2005. Retrieved 12 ਨਵੰਬਰ 2007.
  32. ↑
  33. ↑ "Mamata saris the rage in Kolkata this Durga Puja". FirstPost. Archived from the original on 7 January 2012. Retrieved 11 March 2012.
  34. ↑ "Blog article in IBNLive.in.com". CNN-IBN. Archived from the original on 6 June 2010. Retrieved 3 June 2010.
  35. ↑
  36. ↑
  37. ↑ "Publications, Poetry and Paintings: All India Trinamool Congress". aitcofficial.org (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Archived from the original on 4 November 2017. Retrieved 7 October 2017.
  38. ↑
  39. ↑
  40. ↑ "Mamata Banerjee among world's 50 influential leaders in finance". Zeenews.india.com. 6 September 2012. Archived from the original on 14 December 2013. Retrieved 16 October 2012.
  41. ↑
  42. ↑ "After Narendra Modi, Baghini: Bengal Tigress evokes Mamata Banerjee". Cinestaan. Archived from the original on 15 ਅਪਰੈਲ 2019. Retrieved 16 ਅਪਰੈਲ 2019.
  43. ↑ "Mamata Banerjee's life inspires Bengali film Baghini". india.com. 29 ਫ਼ਰਵਰੀ 2016. Archived from the original on 15 ਅਪਰੈਲ 2019.
  44. ↑ "Mamata Banerjees life inspires Bengali film Baghini". India Today. Archived from the original on 15 ਅਪਰੈਲ 2019.
  45. ↑
  46. ↑ "Mamata in making on big screen". The Telegraph. Archived from the original on 15 ਅਪਰੈਲ 2019.

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

ਸੋਧੋ
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਮਮਤਾ_ਬੈਨਰਜੀ&oldid=717236" ਤੋਂ ਲਿਆ