ਮਾਨੂ
ਮਾਨੂ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਅਤੇ ਡਾਂਸਰ ਹੈ। ਸਰਨ ਦੀ ਕੱਢਾਲ ਮੰਨਣ (1998) ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਾਨੂ ਨੇ ਅਭਿਨੈ ਦੇ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਆਰਟਸ ਕੰਪਨੀ ਸਥਾਪਤ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਡਾਂਸ ਟ੍ਰੂਪਜ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦੇ ਕੇ ਡਾਂਸਰ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਜਨੂੰਨ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਉਹ ਸਾਲ 2011 ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਹੋਈ, ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਅਦਾਕਾਰਾ ਰਜਨੀਕਾਂਤ ਦੀ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।[1][2]
ਮਾਨੂੰ | |
---|---|
ਜਨਮ | ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾਕਸ਼ੀ ਸ਼ਰਮਾ 23 ਜੁਲਾਈ 1978 |
ਪੇਸ਼ਾ | ਅਦਾਕਾਰਾ, ਡਾਂਸਰ |
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ | 1998; 2014 |
ਕਰੀਅਰ
ਸੋਧੋਮਾਨੂ ਦਾ ਜਨਮ ਗੁਹਾਟੀ, ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ 4 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਨੱਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਬਿਸ਼ਾੜ ਮਨੀਪੁਰੀ ਅਤੇ ਕਥਕ ਡਾਂਸ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਮਵਾਰ 1992 ਅਤੇ 1995 ਵਿੱਚ ਗੁਰੁਮੋਨੀ ਸਿਨ੍ਹਾ ਸਿੰਘ, ਗੁਰੂ ਅਰਬਿੰਦ ਕਾਲੀਤਾ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਹਜ਼ੂਰੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਫਿਰ ਵਿਆਪਕ ਸਿਖਲਾਈ ਭਰਤਨਾਟਿਅਮ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਗੁਰੂ, ਪਦਮ ਹਰਗੋਪਾਲ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ 1995 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਅਰੰਗਰੇਤਮ ਦੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਕੀਤੀ। ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਨ੍ਰਿਤ ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਦਾ ਨਾਚ ਕਰਨ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਉਸ ਨੂੰ ਧਨੰਜਯਾਂ ਅਧੀਨ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਚੇਨਈ ਲੈ ਆਇਆ।[3] ਡਾਂਸ ਸ਼ੋਅ ਦੌਰਾਨ ਉਸਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਭਿਨੇਤਾ ਵਿਵੇਕ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਸਰਨ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੜਲ ਮੰਨਨ (1998) ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ। ਮਾਨੂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਅਵਸਰ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਉਸਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਸਹਿਮਤੀ ਤੋਂ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ।[4] ਫਿਲਮ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਮਾਨੂ ਨੇ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਵਜੋਂ ਜਾਰੀ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਡਾਂਸ ਕੰਪਨੀ ਮਾਨੂ ਆਰਟਜ਼ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਸਿਵਾਗਾਮੀ, ਲਿਵਿੰਗ ਟਰੀ, ਮਾਧਵੀ ਅਤੇ ਕੋਨਜੁਮ ਸਲੰਗਾਈ, ਇੱਕ ਕਲਾਸੀਕਲ ਨਾਚ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਨਚਾਰ ਵਜੋਂ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ।
ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ 2011 ਵਿੱਚ ਮੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਿੰਗਾਇਲ ਕੁਰੁਸ਼ੇਤਰਮ ਨਾਮ ਦੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਦੀ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਰਾਜੀਨੀਕਾਂਤ ਦੇ ਠੀਕ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਫਿਲਮ ਦੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਰਜਨੀਕਾਂਤ ਦੇ ਕਰੀਬੀ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰਨ ਦੌਰਾਨ ਮਾਨੂ ਨੂੰ ਅਭਿਨੇਤਾ ਦੀ ਦੇਖ ਭਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ।[5] ਉਸੇ ਸਾਲ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਿੱਚ ਏਜ਼ੁਥਥਾ ਕੜਾਈ ਨਾਮੀ ਇੱਕ ਟੈਲੀਫਿਲਮ ਲਈ ਸ਼ੂਟ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕੋਲੰਬੋ ਦੇ ਇੱਕ ਮੈਡੀਕਲ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਸੰਦੀਪ ਦੁਰਾਹ, ਇੱਕ ਕੈਂਸਰ ਸਰਜਨ, ਨਾਲ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।[6] ਉਸ ਨੇ ਚੇਨਈ ਵਿਚਭੀਸ਼ਮ, ਦੀ ਗਰੈਂਡਸੀਰ, ਪਿਤਾਮਾ ਦੇ ਸਟੇਜ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਕੇ ਬਾਲਚੰਦਰ, ਰਜਨੀਕਾਂਤ ਅਤੇ ਅਭਿਨੇਤਾ ਵਿਵੇਕ ਹਾਜ਼ਰ ਸਨ।[7] ਉਹ ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਤਾਮਿਲ ਫਿਲਮ, ਐਨਨਾ ਸਾਥਮ ਇੰਧਾ ਨੇਰਾਮ (2014) ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ 16 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਚਤੁਰਭੁਜ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਨਜ਼ਰ ਆਈ। ਫਿਲਮ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਗੁਰੂ ਰਮੇਸ਼ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਅਭਿਨੈ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰੁਚੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਅਤੇ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਅਧਾਰਤ ਥੀਏਟਰ ਅਦਾਕਾਰ ਪੁਰਵਲਨ ਨੂੰ ਅਭਿਨੇਤਾ ਰਜਨੀਕਾਂਤ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤੀ। ਰਜਨੀਕਾਂਤ ਦੇ ਸੁਝਾਅ 'ਤੇ, ਮਾਨੂ ਨੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ,[8] ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਦੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਚਿੰਤਾ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਉਸਨੂੰ "ਚਾਰ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਾਂ" ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਮਾਨੂ ਲਈ ਕੋਈ ਮੁੱਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਫਿਲਮ ਦੀ ਇੱਕ ਘੱਟ ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ ਅਤੇ ਬਾਕਸ ਆਫਿਸ 'ਤੇ ਮਾੜਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।[9]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "- Bollywood Movie News - IndiaGlitz.com". IndiaGlitz.com. Archived from the original on 2015-08-15. Retrieved 2018-09-20.
- ↑ "The Hindu: Ebullient presentation". www.thehindu.com. Archived from the original on 2004-11-21. Retrieved 2018-09-20.
{{cite web}}
: Unknown parameter|dead-url=
ignored (|url-status=
suggested) (help) - ↑ "Dancing all the way: Krishnakshi Sharma | Assam Portal". www.assam.org (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2018-09-20.
- ↑ "My first break -- Maanu". The Hindu (in Indian English). 2009-03-13. ISSN 0971-751X. Retrieved 2018-09-20.
- ↑ "Ayngaran International". www.ayngaran.com. Archived from the original on 2023-06-25. Retrieved 2018-09-20.
- ↑ "Maanu is on a high - Times of India". The Times of India. Retrieved 2018-09-20.
- ↑ "- Tamil Movie News - IndiaGlitz.com". IndiaGlitz.com. Archived from the original on 2015-08-15. Retrieved 2018-09-20.
- ↑ "I've grown to call Rajinikanth appa". Deccan Chronicle. 25 November 2013. Archived from the original on 26 November 2013. Retrieved 17 December 2013.
- ↑ Malathi Rangarajan (14 December 2013). "Act II". The Hindu. Retrieved 17 December 2013.