ਮਾਮਨਕਾਮ ਤਿਉਹਾਰ
ਮਾਮਨਕਾਮ ਜਾਂ ਮਾਮੰਗਮ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਤਿਰੁਨਾਵਯਾ ਵਿਖੇ ਪੇਰਾਰ (ਨਦੀ ਨਦੀ, ਪੋਨਾਨੀ ਨਦੀ, ਜਾਂ ਭਰਥਪੁਝਾ) ਦੇ ਕੰਢੇ, ਅਤੇ ਸੁੱਕੇ ਨਦੀ-ਬੈੱਡ 'ਤੇ ਆਯੋਜਿਤ ਇੱਕ ਦੁਵਸਨੀ ਮੱਧਯੁਗੀ ਮੇਲਾ ਸੀ। ਤਿਉਹਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਮੰਦਿਰ ਤਿਰੁਨਾਵਯਾ ਵਿੱਚ ਨਵ ਮੁਕੁੰਦ ਮੰਦਿਰ ਸੀ। ਇਹ ਉਜੈਨੀ, ਪ੍ਰਯਾਗਾ, ਹਰਿਦੁਆਰ ਅਤੇ ਕੁੰਭਕੋਨਮ ਵਿਖੇ ਕੁੰਭ ਮੇਲਿਆਂ ਦੇ ਸਮਾਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੰਦਰ ਤਿਉਹਾਰ ਵਜੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਜਾਪਦਾ ਹੈ।[1]
ਤਿਰੁਨਾਵਯਾ, ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰਾਂ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤਿਉਹਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਧੂਮਧਾਮ ਨਾਲ ਕੋਝੀਕੋਡੇ ( ਕਾਲੀਕਟ ), ਸਮੂਤੀਰਿਸ (ਜ਼ਮੋਰਿਨ) ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਹੇਠ ਅਤੇ ਖਰਚੇ 'ਤੇ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਮੇਲਾ ਨਾ ਸਿਰਫ ਸਮੂਤੀਰਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਧਾਰਮਿਕ ਤਿਉਹਾਰ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਕੇਰਲ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਮੁਖੀਆਂ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਵੀ ਸੀ। ਮਾਮਨਕਮ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਦੇਵੀ ਗੰਗਾ ਪਰਾਰ ਵਿੱਚ ਉਤਰੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚਮਤਕਾਰੀ ਆਗਮਨ ਦੁਆਰਾ ਨਦੀ ਨੂੰ ਗੰਗਾ ਵਾਂਗ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[2]ਮਸ਼ਹੂਰ ਕੁੰਭ ਮੇਲਿਆਂ ਵਾਂਗ, ਮੇਲਾ ਹਰ 12 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਆਰਥਿਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮਹੱਤਤਾ ਹੈ। ਤੇਜ਼ ਵਪਾਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਅਰਬ, ਗ੍ਰੀਸ ਅਤੇ ਚੀਨ ਦੇ ਯਾਤਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ, ਮਾਰਸ਼ਲ ਆਰਟ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੂਪਾਂ ਅਤੇ ਬੌਧਿਕ ਮੁਕਾਬਲੇ, ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤਿਉਹਾਰ, ਹਿੰਦੂ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜ ਅਤੇ ਲੋਕ ਕਲਾ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਤਿਰੁਨਾਵਯਾ ਵਿਖੇ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਤੋਂ ਆਏ ਹਿੰਦੂ ਸ਼ਰਧਾਲੂ, ਵਪਾਰਕ ਸਮੂਹ ਅਤੇ ਯਾਤਰੀ ਵੀ ਮਾਮੰਕਮ ਦੇ ਰੰਗੀਨ ਬਿਰਤਾਂਤ ਛੱਡਦੇ ਹਨ। ਡੁਆਰਟੇ ਬਾਰਬੋਸਾ ਨੇ "ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਰੇਸ਼ਮੀ ਲਟਕਾਈਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਖੜ੍ਹੀਆਂ" ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ। ਕੇਰਲੋਲਪੱਟੀ ਅਤੇ ਕੇਰਲਮਹਾਤਮਿਆ ਦੇ ਨਾਲ ਕੋਝੀਕੋਡ ਗ੍ਰੰਥਵਰੀ, ਮਾਮਕਮ ਕਿਲੀਪੱਟੂ ਅਤੇ ਕੰਦਾਰੂ ਮੈਨਨ ਪੱਟਪੱਟੂ, ਮਾਮਕਮ ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਮੂਲ ਇਤਿਹਾਸ ਹਨ।[3]
ਵ੍ਯੁਤਪਤੀ
ਸੋਧੋ"ਮਾਮਨਕਮ" ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੇ ਦੋ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਮਲਿਆਲਮ ਰੂਪ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸ਼ਾਇਦ ਮਾਘ ਮਹੀਨੇ (ਜਨਵਰੀ - ਫਰਵਰੀ) ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ।[4]ਵਿਲੀਅਮ ਲੋਗਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, "ਮਹਾ ਮਾਖਮ" ਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਹੈ "ਮਹਾਨ ਕੁਰਬਾਨੀ"।[5]
ਨਾਮ ਦੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਅਨੁਵਾਦ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ,
ਪਿਛੋਕੜ
ਸੋਧੋਤਿਰੁਨਾਵਯਾ ( ਕੇਰਲਾ ਮਹਾਤਮਿਆ[10]ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਹਾਨਦੀ ਉੱਤੇ ਨਵਯੋਗੀਪੁਰਮ) ਆਦਿ ਕਾਲ ਤੋਂ ਕੇਰਲਾ ਦੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਵਿੱਤਰ ਸਥਾਨ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਤਿਰੁਨਾਵਯਾ ਵਿਖੇ ਪਰਾਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਇਸਦੇ ਸੱਜੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਨੂੰ (ਨਵ ਮੁਕੁੰਦ) ਦੇ ਮੰਦਰ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਅਤੇ ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਵਗਦਾ ਹੈ।[11]ਤਿਰੁਨਾਵਯਾ, ਉਪਜਾਊ ਪੇਰਾਰ ਬੇਸਿਨ 'ਤੇ, ਕੇਰਲਾ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਬਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਰਿਹਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਰਾਰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਕੇਰਲਾ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਨਾਲ ਸੰਚਾਰ ਦੀ ਮੁੱਖ ਧਮਣੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਸੰਘਣੀ ਬਨਸਪਤੀ ਕਾਰਨ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ। ਕੇਰਲਾ ਵਿੱਚ ਨਦੀਆਂ ਅਤੇ ਬੈਕਵਾਟਰ ਉਹਨਾਂ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੰਚਾਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਆਸਾਨ ਅਤੇ ਸਸਤੇ ਸਾਧਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਪਹੀਆ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਅਤੇ ਪੈਕ-ਬਲੌਕ ਆਵਾਜਾਈ ਅਣਜਾਣ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਸ ਅਨੁਸਾਰ ਇਹ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੇ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਸੇਬਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬਸਤੀਆਂ ਲਈ ਸਥਾਨਾਂ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਆਵਾਜਾਈ ਦੀਆਂ ਇਹਨਾਂ ਧਮਨੀਆਂ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕੇ।
ਕੇਰਲ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਮੇਲੇ
ਸੋਧੋਕੇਰਲ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ "ਮਾਮਨਕਮ" ਨਾਮ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤਿਉਹਾਰ ਮਨਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤਿਰੁਨਾਵਯਾ ਵਿਖੇ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਮਾਮੰਕਮ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸਪਸ਼ਟ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿਰਲੇਖ ਦੇ ਨਾਲ ਸਥਾਨ ਦੇ ਨਾਮ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ' ਮਚਦ ਮਾਮਨਕਮ '।[12]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ਵਿਲੀਅਮ ਲੋਗਨ, ਐਮਸੀਐਸ, ਮਾਲਾਬਾਰ । Vol I. ਸਰਕਾਰੀ ਪ੍ਰੈਸ ਮਦਰਾਸ 1951
- ਕੇਵੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਅਈਅਰ ਜ਼ਮੋਰਿਨਸ ਆਫ਼ ਕਾਲੀਕਟ: ਅਰਲੀਸਟ ਟਾਈਮਜ਼ ਤੋਂ 1806 ਈ . ਕਾਲੀਕਟ: ਨੌਰਮਨ ਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਬਿਊਰੋ, 1938
- ਐੱਨ.ਐੱਮ. ਨਮਪੂਥੀਰੀ, ਮਮਮਕਮ ਰੇਖਾਕਲ, ਵਲਾਥੋਲ ਵਿਦਿਆ ਪੀਠੋਮ, 2005
- ਐੱਮ.ਆਰ. ਰਾਘਵ ਵਾਰੀਅਰ, ਸਥਾਨਰੋਹਾਨਮ ਕੈਟਾਂਗੁਕਲ, ਵਲਾਥੋਲ ਵਿਦਿਆ ਪੀਠੋਮ, 2005
- ਐਸ. ਰਾਜੇਂਦੂ, ਅਰੰਗੋਡੇ ਗ੍ਰੰਥਵਰੀ ਅਤੇ ਤਿਰੁਮਨਮਕੁੰਨੂ ਗ੍ਰੰਥਵਰੀ, ਵਲਥਾਲ ਵਿਦਿਆ ਪੀਠੋਮ, 2016
- ↑ William Logan, M. C. S., Malabar. Vol I. Government Press Madras 1951
- ↑ K. V. Krishna Ayyar, "The Kerala Mamankam" in Kerala Society Papers, Series 6, Trivandrum, 1928-32, pp. 324-30
- ↑ K.P. Padmanabha Menon, History of Kerala, Vol. II, Ernakulam, 1929, Vol. II, (1929)
- ↑ Maha-Magha Encyclopaedia of Indian Culture, by Rajaram Narayan Saletore. Published by Sterling, 1981. ISBN 0-391-02332-2. 9780391023321. Page 869.
- ↑ William Logan, M. C. S., Malabar. Vol I. Government Press Madras 1951
- ↑ K. V. Krishna Ayyar, Zamorins of Calicut, p. 92; Idem, ‘The Kerala Mamankam ’, in Kerala Society Papers, Vol. I, p. 325
- ↑ William Logan, Malabar, Vol. I, p. 163, Notes, p. 164.
- ↑ K. P. Padmanabha Menon, History of Kerala, Vol. II, p. 404.
- ↑ Elamkulam P. N. Kunjan Pillai, Samskarathinte Nailikakkallukal p. 128
- ↑ Kerala MahatmyaPalakkad Sekharipuram Sesusastri, Thrissur, 1912
- ↑ K. V. Krishna Iyer Zamorins of Calicut: From the Earliest Times to AD 1806. Calicut: Norman Printing Bureau, 1938
- ↑ JB Multimedia. ":: Thirunavaya Nava Mukunda Temple :: Temple - The background : Bharathapuzha, Mamankam". Thirunavayatemple.org. Archived from the original on 2017-05-15. Retrieved 2017-04-02.