ਮੱਧਕਾਲੀ ਥੀਏਟਰ
ਮੱਧਕਾਲੀ ਥੀਏਟਰ 5ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਪਤਨ ਅਤੇ ਲਗਭਗ 15ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਪੁਨਰਜਾਗਰਣ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਨਾਟਕੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। "ਮੱਧਯੁਗੀ ਥੀਏਟਰ" ਦੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਵਿੱਚ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਨਾਟਕੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਰਹੱਸਮਈ ਨਾਟਕਾਂ, ਨੈਤਿਕਤਾ ਦੇ ਨਾਟਕਾਂ, ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਅਤੇ ਮਾਸਕਾਂ ਸਮੇਤ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਥੀਮ ਲਗਭਗ ਹਮੇਸ਼ਾ ਧਾਰਮਿਕ ਸਨ. ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਹਨ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਸਾਈਕਲ ਡਰਾਮੇ, ਯੌਰਕ ਮਿਸਟਰੀ ਪਲੇਜ਼, ਚੇਸਟਰ ਮਿਸਟਰੀ ਪਲੇਜ਼, ਵੇਕਫੀਲਡ ਮਿਸਟਰੀ ਪਲੇਅਜ਼, ਅਤੇ ਐਨ-ਟਾਊਨ ਪਲੇਅਜ਼, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਐਵਰੀਮੈਨ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਨੈਤਿਕਤਾ ਨਾਟਕ । ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਚੇ ਹੋਏ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਦ ਇੰਟਰਲਿਊਡ ਆਫ਼ ਦਾ ਸਟੂਡੈਂਟ ਐਂਡ ਦਾ ਗਰਲ (ਸੀ. 1300)।
ਬਚੇ ਹੋਏ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਅਤੇ ਲਿਖਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ, ਆਮ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਸਾਖਰਤਾ, ਅਤੇ ਪਾਦਰੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅਤੇ ਉੱਚ ਮੱਧਕਾਲੀ ਦੌਰ ਦੇ ਕੁਝ ਬਚੇ ਹੋਏ ਸਰੋਤ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਦੇਰ ਨਾਲ, ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਹੋਰ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਹੋਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ।
ਢੁਕਵੇਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੋਧੋ
ਕਿਉਂਕਿ ਥੀਏਟਰ ਬਾਰੇ ਸਮਕਾਲੀ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਪੂਰਵ-ਆਧੁਨਿਕ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲੋਂ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਢੁਕਵੇਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, "ਮੱਧਯੁਗੀ" ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮਿਆਦ (500-1500) ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਛੋਟੇ ਵਰਣਨ ਵਿੱਚ ਸਮਝਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਤੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਅੰਦਰ, "ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅਤੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰਾ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਸੀ: ਲੁਡਸ, ਜੀਊ, ਓਰਡੋ, ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ, ਆਫੀਸ਼ਿਅਮ, ਪੇਜੀਨਾ, ਮਿਰੈਕੁਲਮ, ਮਿਸਟਰੀ, ਪ੍ਰੋਸੈਸਸ, ਇੰਟਰਲਿਊਡ, ਨੈਤਿਕਤਾ, ਮੂਮਿੰਗ, ਭੇਸ, ਅਤੇ, ਬੇਸ਼ੱਕ, ਖੇਡ।"[1] ਇਹਨਾਂ ਦਾ 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਸਟੇਜ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰੋਮ ਤੋਂ ਤਬਦੀਲੀ, 500-900 ਈ ਸੋਧੋ
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੱਛਮੀ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ 4 ਵੀਂ ਅਤੇ 5 ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਗੰਭੀਰ ਪਤਨ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗਿਆ, ਰੋਮਨ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਸੀਟ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨ ਸਾਮਰਾਜ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨ ਥੀਏਟਰ ਬਾਰੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਸਬੂਤ ਮਾਮੂਲੀ ਹਨ, ਮੌਜੂਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਾਈਮ, ਪੈਂਟੋਮਾਈਮ, ਸੀਨ ਜਾਂ ਦੁਖਾਂਤ ਅਤੇ ਕਾਮੇਡੀ ਦੇ ਪਾਠ, ਨਾਚ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਨੋਰੰਜਨ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਨ। ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਦੇ ਦੋ ਥੀਏਟਰ ਸਨ ਜੋ ਕਿ 5ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਸਨ ਹਾਲਾਂਕਿ, ਨਾਟਕੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅਸਲ ਮਹੱਤਤਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਲਾਸੀਕਲ ਯੂਨਾਨੀ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਅਤੇ ਸੂਡਾ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਦਾ ਸੰਕਲਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਇੱਕ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਗ੍ਰੀਕ ਥੀਏਟਰ 'ਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ[2] 6ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਸਮਰਾਟ ਜਸਟਿਨਿਅਨ ਨੇ ਥੀਏਟਰਾਂ ਨੂੰ ਪੱਕੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਥੀਏਟਰਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਈਸਾਈਅਤ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਖ਼ਤਰਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਨਵੇਂ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਵਾਲੇ ਹਾਜ਼ਰ ਹੁੰਦੇ ਰਹੇ। ਟੈਟੀਅਨ, ਟਰਟੂਲੀਅਨ ਅਤੇ ਆਗਸਤੀਨ ਵਰਗੇ ਚਰਚ ਦੇ ਪਿਤਾਵਾਂ ਨੇ ਸਟੇਜ ਨੂੰ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਦਾਕਾਰੀ ਨੂੰ ਪਾਪ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਨਕਲ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[3] ਰੋਮਨ ਅਦਾਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਈਸਾਈ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ, ਆਪਣੀਆਂ ਗੁਲਾਮਾਂ, ਜਾਂ ਸੋਨਾ ਪਹਿਨਣ ਦੀ ਮਨਾਹੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਸਮੇਤ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਬਦਨਾਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਤੱਕ, ਮੌਲਵੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਵਧਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਫ਼ਰੀ ਅਦਾਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧਿਕਾਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਾ ਦੇਣ।[3]
ਨੋਟਸ ਸੋਧੋ
- ↑ Fitzgerald, Christina Marie; Sebastian, John T. (2013). The Broadview Anthology of Medieval Drama. Peterborough, Ontario: Broadview Press. pp. xi. ISBN 978-1-55481-056-7. OCLC 826023551.
- ↑ Brockett and Hildy (2003, 70)
- ↑ 3.0 3.1 Wise and Walker (2003, 184)