ਲ਼ ਗੁਰਮੁਖੀ ਵਰਣ ਮਾਲਾ ਦਾ ਆਖਰੀ ਅੱਖਰ ਹੈ। ਜੋ ਲ ਦੇ ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਬਿੰਦੀ ਨਾਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਧੁਨੀ ਦਾ ੳੁਚਾਰਨ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਜੀਭ ਤਾਲੂ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦੀ ਹੈ।
ਅੱਖਰ
|
ਅੱਖਰ
|
ਅੱਖਰ
|
ਅੱਖਰ
|
ਅੱਖਰ
|
ੳ |
ਊੜਾ
|
ਅ |
ਐੜਾ
|
ੲ |
ਈੜੀ
|
ਸ |
ਸੱਸਾ
|
ਹ |
ਹਾਹਾ
|
ਕ |
ਕੱਕਾ
|
ਖ |
ਖੱਖਾ
|
ਗ |
ਗੱਗਾ
|
ਘ |
ਘੱਗਾ
|
ਙ |
ਙੰਙਾ
|
ਚ |
ਚੱਚਾ
|
ਛ |
ਛੱਛਾ
|
ਜ |
ਜੱਜਾ
|
ਝ |
ਝੱਜਾ
|
ਞ |
ਞੰਞਾ
|
ਟ |
ਟੈਂਕਾ
|
ਠ |
ਠੱਠਾ
|
ਡ |
ਡੱਡਾ
|
ਢ |
ਢੱਡਾ
|
ਣ |
ਣਾਣਾ
|
ਤ |
ਤੱਤਾ
|
ਥ |
ਥੱਥਾ
|
ਦ |
ਦੱਦਾ
|
ਧ |
ਧੱਦਾ
|
ਨ |
ਨੱਨਾ
|
ਪ |
ਪੱਪਾ
|
ਫ |
ਫੱਫਾ
|
ਬ |
ਬੱਬਾ
|
ਭ |
ਭੱਬਾ
|
ਮ |
ਮੱਮਾ
|
ਯ |
ਯੱਯਾ
|
ਰ |
ਰਾਰਾ
|
ਲ |
ਲੱਲਾ
|
ਵ |
ਵੱਵਾ
|
ੜ |
ੜਾੜਾ
|
ਸ਼ |
ਸੱਸਾ ਪੈਰ ਬਿੰਦੀ
|
ਖ਼ |
ਖੱਖੇ ਪੈਰ ਬਿੰਦੀ
|
ਗ਼ |
ਗੱਗੇ ਪੈਰ ਬਿੰਦੀ
|
ਜ਼ |
ਜੱਜੇ ਪੈਰ ਬਿੰਦੀ
|
ਫ਼ |
ਫੱਫੇ ਪੈਰ ਬਿੰਦੀ
|
|
|
|
|
ਲ਼ |
ਲੱਲੇ ਪੈਰ ਬਿੰਦੀ
|
|
|
|
|