ਞੰਞਾ () ਗੁਰਮੁਖੀ ਵਰਣ ਮਾਲਾ ਦਾ 15ਵਾਂ ਅੱਖਰ ਹੈ। ਹੁਣ ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿਖਤ ਵਿੱਚ ਇਹਦੀ ਵਰਤੋਂ ਮਾਮੂਲੀ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਕੁਝ ਪੁਰਾਣਿਆਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਞੰਞਾ ਹੀ ਵੇਖਿਆ। ਲਹਿੰਦਿਆਂ ਲਹਿਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਮ ਕਿਰਿਆ “ਵੰਞਣਾ” ਞੰਞਾ ਸ਼ਬਦ ਹੁੰਦਾ, ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ “ਜਾਣਾ” ਕਿਰਿਆ ਨਾਲ ਸਮਾਨ ਮਤਲਬ ਹੈ। ਪਰ ਉਥੇ ਲੋਕਾਂ ਸ਼ਾਹਮੁਖੀ ਵਰਤਦੀ; ਞੰਞੇ ਲਈ ਉਹ ਵੱਖਰਾ ਅੱਖਰ ਨਹੀਂ ਲਿਖਦਾ।[1][2]

ਗੁਰਮੁਖੀ ਵਰਣ ਮਾਲਾ
ਸ਼ ਖ਼ ਗ਼ ਜ਼ ਫ਼
ਲ਼

ਨਾਂ ਸੋਧੋ

ਧੁਨੀ ਸੋਧੋ

ਅਤੀਤ ਸੋਧੋ

ਵਰਤੋਂ ਸੋਧੋ

ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ

  1. ਮੰਗਤ ਭਾਰਦਵਾਜ (2016). Panjabi: A Comprehensive Grammar (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). ਐਬਿੰਗਡਨ: ਰੌਟਲੈੱਜ. ISBN 978-1-138-79385-9. LCCN 2015042069. OCLC 948602857. OL 35828315M. ਵਿਕੀਡਾਟਾ Q23831241.
  2. ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਨਾਭਾ, "ਞ", ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, ਵਿਕੀਡਾਟਾ Q3635291
ਅੱਖਰ ਅੱਖਰ ਅੱਖਰ ਅੱਖਰ ਅੱਖਰ
ਊੜਾ ਐੜਾ ਈੜੀ ਸੱਸਾ ਹਾਹਾ
ਕੱਕਾ ਖੱਖਾ ਗੱਗਾ ਘੱਗਾ ਙੰਙਾ
ਚੱਚਾ ਛੱਛਾ ਜੱਜਾ ਝੱਜਾ ਞੰਞਾ
ਟੈਂਕਾ ਠੱਠਾ ਡੱਡਾ ਢੱਡਾ ਣਾਣਾ
ਤੱਤਾ ਥੱਥਾ ਦੱਦਾ ਧੱਦਾ ਨੱਨਾ
ਪੱਪਾ ਫੱਫਾ ਬੱਬਾ ਭੱਬਾ ਮੱਮਾ
ਯੱਯਾ ਰਾਰਾ ਲੱਲਾ ਵੱਵਾ ੜਾੜਾ