ਲੂੰਗੀ
ਲੂੰਗੀ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਸਾਰੋਂਗ ਹੈ ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਲੁੰਗੀ, ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਹੁ-ਰੰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਸਕਰਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਾਭੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਕਮਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਬੰਨ੍ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਆਮ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦੇ ਪਹਿਨਣ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ,[1] ਸਥਾਨਾਂ ਅਤੇ ਮੌਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਗਰਮੀ ਅਤੇ ਨਮੀ ਪਸੀਨਾ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬੰਦ ਅਤੇ ਤੰਗ ਕੱਪੜੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟਰਾਊਜ਼ਰ ਪਹਿਨਣਾ ਅਣਸੁਖਾਵਾਂ ਜਾਂ ਅਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।[2]
ਡਿਜ਼ਾਈਨ
ਸੋਧੋਉਹ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਗਰਮ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਸਸਤੇ "ਖੁੱਲ੍ਹੇ" ਲੁੰਗੀਆਂ ਵੀ ਹਨ, ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਮਾਪਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰ ਇੱਕ ਟਿਊਬ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਵਿੱਚ ਸਿਲਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ। ਮਿਆਰੀ ਬਾਲਗ ਲੂੰਗੀ 115 centimetres (45 in) ਉਚਾਈ ਵਿੱਚ ਅਤੇ 200 cm (79 in) ਲੰਬਾਈ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੋਵੇ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਲੰਗਸ ਇਸ ਆਕਾਰ ਦੇ ਲਗਭਗ ਦੋ ਤਿਹਾਈ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਪਾਹ ਤੋਂ ਬੁਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਅਤੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਰੇਸ਼ਮ ਦੀਆਂ ਲੁੰਗੀਆਂ ਰਸਮੀ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਿਆਹਾਂ ਲਈ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਸਟਾਈਲ ਠੋਸ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਅਤੇ ਪਲੇਡ ਹਨ, ਜੋ ਪਾਵਰ ਲੂਮ 'ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਪੈਟਰਨਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸਾਪੇਖਿਕ ਸੌਖ ਅਤੇ ਲਾਗਤ-ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਨੀਲਾ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਦੂਜੇ ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਸੁਹਾਵਣੇ ਟੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਫਿੱਕਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਜਾਂ ਰੰਗ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਲੁੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਕਾਲੀ/ਚਿੱਟੀ ਧਾਰੀ ਨਾਲ ਕਤਾਰਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭੜਕਣ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਤ ਬੁਣਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਧਾਰੀਦਾਰ ਕੱਪੜੇ ਦੀ/ਚਾਰਖਾਨੇ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਦੀ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਬੰਨ੍ਹੀ ਹੋਈ ਧੋਤੀ ਨੂੰ ਲੂੰਗੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਲੋਕ ਗੁਪਤ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਲਈ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪੱਤੇ ਤੇ ਬਿਲਕਾਂ ਪਹਿਨਦੇ ਸਨ। ਜਦ ਕੱਪੜੇ ਦੀ ਕਾਢ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਲੰਗੋਟੀ ਪਹਿਨਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਜਦ ਮਨੁੱਖੀ ਸੂਝ ਹੋਰ ਵਧੀ ਤਾਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਲੰਗੋਟੀ ਸਭਿਅਕ ਪਹਿਰਾਵਾ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਹਿਚ-ਹਿਚਾਹਟ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਲੋੜ ਵਿਚੋਂ ਲੂੰਗੀ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ। ਫੇਰ ਵੀ ਲੂੰਗੀ ਨਿੱਤ ਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਨਹੀਂ ਬਣੀ ਬਾਹਰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਸਮੇਂ ਹੀ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਗੁਜਰਨ ਨਾਲ ਲੂੰਗੀ ਦੀ ਥਾਂ ਪਜਾਮੇ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਹੈ। ਹੁਣ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਪੈਂਟ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਕੋਈ-ਕੋਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹੀ ਲੂੰਗੀ ਪਹਿਨਦਾ ਹੈ।[3]
ਵਰਤੋਂ
ਸੋਧੋਸਥਾਨਕ ਪਰੰਪਰਾ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਲੁੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜਾਂ, ਬਹੁਤ ਘੱਟ, ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੇ ਜਾਂ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਆਮ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਤੱਕ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ, ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ "ਡਬਲ ਟਵਿਸਟ" ਗੰਢ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਲੁੰਗੀ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਕਿਨਾਰੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਬਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋ ਵਾਰੀ ਦੁਆਲੇ ਮਰੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਿਰੇ ਕਮਰ 'ਤੇ ਟਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪਹਿਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਉੱਪਰਲੀ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ 2 ਬਿੰਦੂਆਂ ਤੋਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਡਬਲ "ਪ੍ਰੈਟਜ਼ਲ ਗੰਢ" ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹਣਾ ਵੀ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ,[4] ਜੋ ਇੱਕ ਵਧੇਰੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਗੰਢ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਲੁੰਗੀ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਨੂੰ ਵੀ ਐਡਜਸਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਲੁੰਗੀ ਨੂੰ ਕਮਰ 'ਤੇ ਟਿੱਕ ਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਸਕਰਟ ਵਰਗਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ। ਇਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਖੇਤਰੀ ਭਿੰਨਤਾਵਾਂ
ਸੋਧੋਭਾਰਤ
ਸੋਧੋਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਲੁੰਗੀਆਂ ਪਹਿਨਣ ਦੇ ਰੀਤੀ-ਰਿਵਾਜ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਅਣ-ਸਿਵੇ ਹੋਏ ਕਉਪਿਨਮ ਜਾਂ ਆਧੁਨਿਕ ਸਿਵੇ ਹੋਏ ਲੈਂਗੋਟ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਂ ਬਿਨਾਂ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਰਵਾਇਤੀ ਲੰਗੋਟੀ ਅੰਡਰਗਾਰਮੈਂਟਸ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।
ਕੇਰਲ ਵਿੱਚ, ਲੂੰਗੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੰਗੀਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਡਿਜ਼ਾਈਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਪਲਬਧ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਰਦਾਂ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ 'ਕੈਲੀ (കൈലി)' ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਜ਼ਦੂਰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਮੁੰਡੂ/ਧੋਤੀ ਲੁੰਗੀ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਸਾਦਾ ਚਿੱਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਸੁਨਹਿਰੀ ਕਢਾਈ (ਕਸਾਵੂ) ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ। ਇਹ ਰਸਮੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਜੋਂ ਅਤੇ ਰਸਮੀ ਮੌਕਿਆਂ ਜਿਵੇਂ ਵਿਆਹਾਂ, ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਆਦਿ 'ਤੇ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਗਵੇਂ ਰੰਗ ਦੇ ਲੁੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਵੀ ਮੁੰਡੂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਰਦ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡ ਜਾਂ ਲੁੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨਾਲ ਖਿੱਚ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਕਮਰ 'ਤੇ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਕੇਸ ਵਿੱਚ, ਮੁੰਡੂ ਜਾਂ ਲੁੰਗੀ ਸਿਰਫ ਕਮਰ ਤੋਂ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਢੱਕਦਾ ਹੈ।
ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਤੇਲੰਗਾਨਾ, ਕਰਨਾਟਕ ਅਤੇ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ, ਸਿਰਫ਼ ਮਰਦ ਹੀ ਇਸ ਕੱਪੜੇ ਨੂੰ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਇਸਨੂੰ ਦੱਖਣੀ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ ਕੈਲੀ ਜਾਂ ਸਰਮ / ਚਾਰਮ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ, ਵੇਸ਼ਤੀ ਜਾਂ ਧੋਤੀ ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਪਹਿਰਾਵਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਰਸਮੀ ਮੌਕਿਆਂ ਲਈ ਵੇਸ਼ਟੀ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਲੁੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਗੈਰ ਰਸਮੀ ਜਾਂ ਆਮ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਜੋਂ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਚੈੱਕ ਕੀਤੇ ਪੈਟਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਲੁੰਗੀਆਂ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ।
ਇਹ ਕਰਨਾਟਕ ਰਾਜ ਦੇ ਕੋਂਕਣ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਆਮ ਹੈ, ਜੋ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਭਟਕਲ ਦੇ ਨਵਯਾਥ ਲੋਕ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਜੋਂ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਭਟਕਲ ਵਿੱਚ ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਜੋਂ ਹੈ। ਉਹ ਜਿਆਦਾਤਰ ਇੱਕ ਸਿਲੰਡਰ ਆਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸਿਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਲੁੰਗੀਆਂ ਮਰਦ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਮਰਦ ਦੀ ਲੁੰਗੀ ਨੂੰ Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found. ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,[5][6] ਜਦੋਂ ਕਿ ਮਾਦਾ ਲੁੰਗੀ ਨੂੰ Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found. ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਭੰਗੜਾ ਡਾਂਸ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਰਵਾਇਤੀ ਡਾਂਸ ਪਹਿਰਾਵੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ, ਪਰ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਘਰੇਲੂ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਜੋਂ ਵੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ। ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਿਯਮ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਬਿਨਾਂ ਸਿਲਾਈ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਰੰਗੀਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਲੁੰਗੀ ਪਹਿਨਣ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਆਈ ਹੈ।[7]
ਓਡੀਸ਼ਾ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ, ਲੁੰਗੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਗਾਂ ਦੇ ਮਰਦ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਹਿੰਦੂ ਮਰਦ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਲੁੰਗੀ ਪਹਿਨਣ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਓਡੀਸ਼ਾ ਵਿੱਚ, ਸੰਬਲਪੁਰੀ ਪੈਟਰਨ ਵਾਲੀ ਸੰਬਲਪੁਰੀ ਅਤੇ ਖੁਰਧਾ ਤੋਂ ਖੱਚਰ ਆਧਾਰਿਤ ਲੁੰਗੀਆਂ ਆਮ ਸੂਤੀ ਫੈਬਰਿਕ ਲੁੰਗੀਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਪਲਬਧ ਹਨ।
ਬਿਹਾਰ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਵਿੱਚ, ਲੂੰਗੀ ਨੂੰ ਮਰਦਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਰਾਤ ਦਾ ਕੱਪੜਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਝਾਰਖੰਡ, ਛੱਤੀਸਗੜ੍ਹ ਅਤੇ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਲੁੰਗੀ ਅਕਸਰ ਕਬਾਇਲੀ ਲੋਕ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਮਰ ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਕੱਪੜਾ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਸਨ।
ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼
ਸੋਧੋ
ਲੂੰਗੀ ( ਬੰਗਾਲੀ: Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found. ), ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਸਮੀ ਮੌਕਿਆਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ, ਲੁੰਗੀਆਂ ਮਰਦਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਲਗਭਗ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਪਰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਹਰ ਵੀ। ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਟਾਰਟਨ ਕਪਾਹ, ਬਾਟਿਕ, ਜਾਂ ਰੇਸ਼ਮ ਦੀਆਂ ਲੁੰਗੀਆਂ ਅਕਸਰ ਲਾੜੇ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਮ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਲੂੰਗੀ ਇੱਕ ਸਹਿਜ ਨਲੀਕਾਰ ਆਕਾਰ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸਿੰਗਲ ਸ਼ੀਟ ਦੇ ਉਲਟ। ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ, ਲੂੰਗੀ ਉਦਯੋਗ ਸਿਰਾਜਗੰਜ, ਕੁਸ਼ਟੀਆ, ਪਬਨਾ ਅਤੇ ਖੁੱਲਨਾ ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹੈ। ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਔਰਤਾਂ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੁੰਗੀਆਂ ਨਹੀਂ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਗੈਰ-ਬੰਗਾਲੀ ਕਬਾਇਲੀ ਔਰਤਾਂ ਚਟਗਾਂਵ ਪਹਾੜੀ ਟ੍ਰੈਕਟਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ।
ਅਪ੍ਰੈਲ 2013 ਵਿੱਚ, ਬਾਰੀਧਾਰਾ ਹਾਊਸਿੰਗ ਸੋਸਾਇਟੀ - ਢਾਕਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਾਊਸਿੰਗ ਸੋਸਾਇਟੀ - ਨੇ ਲੁੰਗੀ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦਾਖਲੇ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕਈਆਂ ਨੇ ਪਾਬੰਦੀ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਫੈਸਲੇ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਫੇਸਬੁੱਕ ਅਤੇ ਟਵਿੱਟਰ ਵਰਗੀਆਂ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਸਾਈਟਾਂ 'ਤੇ ਜਾ ਕੇ। 13 ਅਪ੍ਰੈਲ ਨੂੰ ਨੋਟਬੰਦੀ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਾਰਚ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ। ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਜਦੂਤ ਡੈਨ ਮੋਜ਼ੇਨਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੁੰਗੀ ਪਹਿਨੇ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।[8]
ਮਿਆਂਮਾਰ
ਸੋਧੋਮਿਆਂਮਾਰ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਨੂੰ ਲੋਂਗੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ . ਮਰਦਾਂ ਲਈ, ਲੋਂਗੀ ਨੂੰ ਪਾਸੋ (ਬਰਮੀ: ပုဆိုး) ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਲਈ, ਇਸਨੂੰ ਹਟਾਮੀਨ (ਬਰਮੀ: ထဘီ) ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੂਤੀ ਅਤੇ ਰੇਸ਼ਮ ਸਮੇਤ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਫੈਬਰਿਕ ਦੇ ਲੌਂਗੀ, ਗੈਰ ਰਸਮੀ ਅਤੇ ਰਸਮੀ ਦੋਵਾਂ ਮੌਕਿਆਂ ਲਈ ਪਹਿਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਥਾਈਲੈਂਡ
ਸੋਧੋਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੂੰ ਮਰਦਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਪਾ ਕਾਓ ਮਾਹ (ਥਾਈ: ผ้าขาวม้า) ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਪਾ ਟੂਂਗ (ਥਾਈ: ผ้าถุง) ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮਾਲਦੀਵ
ਸੋਧੋਮਾਲਦੀਵ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੂੰ ਮੁੰਡੂ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਦਮੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ
ਸੋਧੋ2013 ਵਿੱਚ, " ਲੁੰਗੀ ਡਾਂਸ " ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਗੀਤ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਫਿਲਮ, ਚੇਨਈ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਚਾਰ ਗੀਤ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਰੈਪਰ ਯੋ ਯੋ ਹਨੀ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ, ਕੰਪੋਜ਼ ਅਤੇ ਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹਰੁਖ ਖਾਨ ਅਤੇ ਦੀਪਿਕਾ ਪਾਦੁਕੋਣ ਵੀ ਹਨ।
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ
ਸੋਧੋਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ 1400 Bananas, 76 Towns & 1 Million People. 18 September 2014. ISBN 9789381115800.
- ↑ Hindustan Times[ਮੁਰਦਾ ਕੜੀ]
- ↑ ਕਹਿਲ, ਹਰਕੇਸ਼ ਸਿੰਘ (2013). ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼. ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: Unistar books pvt.ltd. ISBN 978-93-82246-99-2.
- ↑ How to wear or tie a Lungi (2021-02-25). "How to tie". Mr.lungi.
- ↑ Development: A Saga of Two Worlds: Vismambhor Nath 2002 (Ashok Mukar Mittal Publishers)
- ↑ Lahore: A Sentimental Journey Pran Neville Penguin Books
- ↑ Harkesh Singh Kehal (1995). Alop Ho Reha Punjabi Virsa.
- ↑ Priyo Photo share a moment! (2012-12-30). "US Ambassador Mozena | Priyo Photo". Photo.priyo.com. Archived from the original on 2013-05-08. Retrieved 2013-05-03.