ਦਸ਼ਾਵਤਾਰਾ ਮੰਦਰ, ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ
ਦਸ਼ਾਵਤਾਰਾ ਮੰਦਰ 6ਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰ ਹੈ ਜੋ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ ਵਿਖੇ ਸਥਿਤ ਹੈ ਜੋ ਉੰਤਰੀ-ਮੱਧ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬੇਤਵਾ ਨਦੀ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਝਾਂਸੀ ਤੋਂ 125 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਹੈ।[1][2] ਇਸ ਦੀ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ, ਇੱਕ ਸੈੱਲ ਵਰਗ ਯੋਜਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਅੱਜ ਵੀ ਬਚੇ ਹੋਏ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਹਿੰਦੂ ਪੱਥਰ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।[3] ਗੁਪਤਾ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ, ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ ਵਿਖੇ ਦਸ਼ਾਵਤਾਰਾ ਮੰਦਰ ਅਲੰਕ੍ਰਿਤ ਗੁਪਤਾ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।[4][5]
ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ ਵਿਖੇ ਮੰਦਰ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਵ, ਪਾਰਵਤੀ, ਕਾਰਤੀਕੇਆ, ਬ੍ਰਹਮਾ, ਇੰਦਰ, ਨਦੀ ਦੀਆਂ ਦੇਵੀਆਂ ਗੰਗਾ ਅਤੇ ਯਮੁਨਾ ਵਰਗੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹਿੰਦੂ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਮਹਾਭਾਰਤ ਦੇ ਪੰਜ ਪਾਂਡਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਇੱਕ ਪੈਨਲ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।[1][2] ਮੰਦਰ ਪੱਥਰ ਅਤੇ ਚਿਣਾਈ ਵਾਲੀਆਂ ਇੱਟਾਂ ਤੋਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[6] ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਨਾਲ ਜੁਡ਼ੀਆਂ ਕਥਾਵਾਂ ਮੰਦਰ ਦੀਆਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਕੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਕਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਬੰਧਾਂ ਅਤੇ ਨੇਡ਼ਤਾ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਡ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਜੋਡ਼ੇ ਵੀ ਉੱਕਰੇ ਹੋਏ ਹਨ।[2]
ਸਿਕੰਦਰ ਲੁਬੋਤਸਕੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ ਮੰਦਰ ਹਿੰਦੂ ਪਾਠ ਵਿਸ਼ਨੂੰਧਰਮੋਤਰ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਤੀਜੇ ਖੰਡ ਅਨੁਸਾਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਸਰਵਤੋਭਦਰ-ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਮੰਦਰ ਦੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਅਤੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਪਾਠ ਅਤੇ ਸੰਭਾਵਤ ਮੰਦਰ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਲਈ ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।[2][7][8]
ਦਸ਼ਾਵਤਾਰਾ ਮੰਦਰ ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਗਰ ਮਾੜ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਹੈ "ਟੈਂਕ' ਤੇ ਮੰਦਰ", ਇਹ ਨਾਮ ਇਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਚੱਟਾਨ ਵਿੱਚ ਕੱਟੇ ਗਏ ਵਰਗ ਪਾਣੀ ਦੇ ਪੂਲ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।[9]
ਸਥਾਨ
ਸੋਧੋਮੰਦਰ ਦਾ ਸਥਾਨ ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ ਬੇਤਵਾ ਨਦੀ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ (ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ: "ਦੇਵਤਿਆਂ ਦਾ ਕਿਲ੍ਹਾ") ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[10] ਇਹ ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ ਪਹਾਡ਼ੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਨਦੀ ਦੇ ਵੱਲ ਹੈ, ਤਿੰਨ ਦਰਜਨ ਜੈਨ ਮੰਦਰਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 500 ਮੀਟਰ (1,600 ) ਦੂਰ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਸਦੀਆਂ ਬਾਅਦ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ ਕਰਨਾਲੀ ਕਿਲ੍ਹਾ 13 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[11][9]
ਦਸ਼ਾਵਤਾਰਾ ਮੰਦਰ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਲਲਿਤਪੁਰ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ (19 ਮੀਲ), ਖਜੁਰਾਹੋ ਤੋਂ 220 ਕਿਲੋਮੀਟਰ (140 ਮੀਲ) ਪੱਛਮ, ਗਵਾਲੀਅਰ ਤੋਂ 250 ਕਿਲੋਮੀਟਰ (160 ਮੀਲ) ਦੱਖਣ, ਭੋਪਾਲ ਤੋਂ 230 ਕਿਲੋਮੀਟਰ (140 ਮਾਇਲ) ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਕਾਨਪੁਰ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 400 ਕਿਲੋਮੀਟਰ (250 ਮੀਲ) ਦੰਖਣ-ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਲਲਿਤਪੁਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਾਲਾ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਵਾਈ ਅੱਡਾ ਖਜੁਰਾਹੋ (ਆਈਏਟੀਏ ਐਚਜੇਆਰ) ਅਤੇ ਭੋਪਾਲ (ਆਈਏਟੀਏ: ਡੀਬੀਐਚ) ਹੈ।[12]
ਇਹ ਸਥਾਨ ਲਲਿਤਪੁਰ ਲਡ਼ੀ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਕਿਨਾਰੇ ਉੱਤੇ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਥਰੀਲੀ ਬੇਤਵਾ ਨਦੀ ਲਗਭਗ 500 ਮੀਟਰ (1,600 ) ਦੂਰ ਜੰਗਲ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਵਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤ ਦੇ ਯੁੱਗ ਦੇ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਵਿਗਿਆਨੀ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਕਨਿੰਘਮ ਨੇ 1875 ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਥਾਨ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਮ ਸਥਾਨ ਨੂੰ "ਇਕੱਲੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੁੰਦਰ" ਕਿਹਾ। ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਜੈਨ ਮੰਦਰ ਹਨ, ਅਤੇ ਦਸ਼ਾਵਤਾਰਾ ਮੰਦਰ ਕਿਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਦੇਵਗਡ਼੍ਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕੱਲਾ ਹਿੰਦੂ ਸਮਾਰਕ ਹੈ।[11]
_(cropped).JPG){kind=avatar}
.JPG){kind=avatar}
ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ
ਸੋਧੋਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ 1.0 1.1 Dehejia, Vidya.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 George Michell (1977). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. pp. 27 with Figure 5, 95–96. ISBN 978-0-226-53230-1.
- ↑ Fred S. Kleiner (2010). Gardner's Art through the Ages: A Global History, Enhanced Edition. Cengage. p. 170. ISBN 978-1-4390-8578-3.
- ↑ Rowland, Benjamin.
- ↑ Mitter, Partha.
- ↑ Dye, Joseph.
- ↑ Meister, Michael W. (1974). "A Note on the Superstructure of the Marhia Temple". Artibus Asiae. 36 (1/2): 81–88. doi:10.2307/3249713. JSTOR 3249713.
- ↑ Vincent Arthur Smith, Art of India.
- ↑ 9.0 9.1 Madho Sarup Vats (1952), The Gupta Temple at Deogarh, Memoirs of the Archaeological Survey of India, Vol.
- ↑ Klaus Bruhn (1987). The Jina Images of Deogarh. Brill. pp. 28–29.
- ↑ 11.0 11.1 A. Cunningham, Tours in Bundelkhand and Malwa, Archaeological Survey Report Vol.
- ↑ Klaus Bruhn (1987). The Jina Images of Deogarh. Brill. pp. 515–516.