ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ

ਪ੍ਰਣਬ ਮੁਖਰਜੀ

(ਪ੍ਰਨਬ ਮੁਖਰਜੀ ਤੋਂ ਮੋੜਿਆ ਗਿਆ)

ਪ੍ਰਣਬ ਮੁਖਰਜੀ (11 ਦਸੰਬਰ 1935 – 31 ਅਗਸਤ 2020) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਅਤੇ ਰਾਜਨੇਤਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ 2012 ਤੋਂ 2017 ਤੱਕ ਭਾਰਤ ਦੇ 13ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ। ਉਹ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਤੋਂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ। ਪੰਜ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕੈਰੀਅਰ ਵਿੱਚ, ਮੁਖਰਜੀ ਇੰਡੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੀਨੀਅਰ ਨੇਤਾ ਸਨ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕਈ ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੇ ਵਿਭਾਗਾਂ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ।[3] ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਚੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਮੁਖਰਜੀ 2009 ਤੋਂ 2012 ਤੱਕ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਥ ਕੋਵਿੰਦ ਦੁਆਰਾ, 2019 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਰਵਉੱਚ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨਮਾਨ, ਭਾਰਤ ਰਤਨ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[4]

ਪ੍ਰਣਬ ਮੁਖਰਜੀ
ਅਧਿਕਾਰਤ ਚਿੱਤਰ, 2012
13ਵੇਂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
25 ਜੁਲਾਈ 2012 – 25 ਜੁਲਾਈ 2017
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ
ਉਪ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀਮੁਹੰਮਦ ਹਾਮਿਦ ਅੰਸਾਰੀ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਪ੍ਰਤਿਭਾ ਪਾਟਿਲ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਰਾਮ ਨਾਥ ਕੋਵਿੰਦ
ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
24 ਜਨਵਰੀ 2009 – 24 ਜੁਲਾਈ 2012
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
5 ਜਨਵਰੀ 1982 – 31 ਦਸੰਬਰ 1984
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਆਰ. ਵੈਂਕਟਾਰਮਨ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਵੀ. ਪੀ. ਸਿੰਘ
ਰੱਖਿਆ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
22 ਮਈ 2004 – 26 ਅਕਤੂਬਰ 2006
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਜਾਰਜ ਫਰਨਾਂਡੀਜ਼
ਤੋਂ ਬਾਅਦਏ. ਕੇ. ਐਂਟੋਨੀ
ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
24 ਅਕਤੂਬਰ 2006 – 22 ਮਈ 2009
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ (ਐਕਟਿੰਗ)
ਤੋਂ ਬਾਅਦਐਸ. ਐਮ. ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
10 ਫਰਵਰੀ 1995 – 16 ਮਈ 1996
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਪੀ. ਵੀ. ਨਰਸਿਮਹਾ ਰਾਓ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਦਿਨੇਸ਼ ਸਿੰਘ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਸਿਕੰਦਰ ਬਖਤ
15ਵੇਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਦੇ ਨੇਤਾ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
22 ਮਈ 2004 – 26 ਜੂਨ 2012
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਵਾਜਪਾਈ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਸੁਸ਼ੀਲ ਕੁਮਾਰ ਸ਼ਿੰਦੇ
ਯੋਜਨਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਉਪ ਚੇਅਰਮੈਨ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
24 ਜੂਨ 1991 – 15 ਮਈ 1996
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਪੀ. ਵੀ. ਨਰਸਿਮਹਾ ਰਾਓ
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਮੋਹਨ ਧਾਰੀਆ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਮਧੂ ਦੰਡਵਤੇ
14ਵੇਂ ਰਾਜ ਸਭਾ ਦੇ ਨੇਤਾ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
ਜਨਵਰੀ 1980 – 31 ਦਸੰਬਰ 1984
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਕੇ. ਸੀ. ਪੰਤ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਵੀ ਪੀ ਸਿੰਘ
ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ, ਲੋਕ ਸਭਾ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
10 ਮਈ 2004 – 26 ਜੂਨ 2012
ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਅਬੁਲ ਹਸਨਤ ਖਾਨ
ਤੋਂ ਬਾਅਦਅਭਿਜੀਤ ਮੁਖਰਜੀ
ਹਲਕਾਜੰਗੀਪੁਰ
ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ, ਰਾਜ ਸਭਾ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
10 ਜੁਲਾਈ 1969 – 10 ਜੁਲਾਈ 1981
ਹਲਕਾਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ
14 ਅਗਸਤ 1981 – 13 ਅਗਸਤ 1987
ਹਲਕਾਗੁਜਰਾਤ
ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ
ਜਨਮ(1935-12-11)11 ਦਸੰਬਰ 1935
ਮੀਰਾਤੀ, ਬੰਗਾਲ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਸੀ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਇੰਡੀਆ
(ਹੁਣ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ, ਭਾਰਤ)
ਮੌਤ31 ਅਗਸਤ 2020(2020-08-31) (ਉਮਰ 84)
ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, ਭਾਰਤ
ਕੌਮੀਅਤਭਾਰਤੀ
ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਇੰਡੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਂਗਰਸ
(1972–1986; 1989–2020)
ਹੋਰ ਰਾਜਨੀਤਕ
ਸੰਬੰਧ
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ
​
​
(ਵਿ. 1957; ਮੌਤ 2015)​
ਬੱਚੇ3
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ
(ਬੀ.ਏ., ਐੱਮ.ਏ., ਐੱਲ.ਐੱਲ.ਬੀ.)
ਪੁਰਸਕਾਰ
ਵੈੱਬਸਾਈਟpranabmukherjee.nic.in
ਛੋਟਾ ਨਾਮ
  • ਪ੍ਰਣਬ ਦਾ
  • ਪੋਲਟੁਡਾ[2]

ਮੁਖਰਜੀ ਨੂੰ 1969 ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਬ੍ਰੇਕ ਮਿਲਿਆ ਜਦੋਂ ਤਤਕਾਲੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਟਿਕਟ 'ਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਸਦ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਸਦਨ ਰਾਜ ਸਭਾ ਲਈ ਚੁਣੇ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।[5] ਇੱਕ ਮੌਸਮੀ ਵਾਧੇ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ 1973 ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਕੈਬਨਿਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੰਤਰੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਮੁਖਰਜੀ ਦੀ ਕਈ ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ 1982-84 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈ। ਉਹ 1980 ਤੋਂ 1985 ਤੱਕ ਰਾਜ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਸਦਨ ਦੇ ਨੇਤਾ ਵੀ ਰਹੇ।[6]

ਮੁਖਰਜੀ ਨੂੰ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਕਾਂਗਰਸ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 1984 ਵਿੱਚ ਇੰਦਰਾ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਾ ਕਿ ਭੋਲੇ ਭਾਲੇ ਰਾਜੀਵ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ, ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਬਣਾਈ, ਜੋ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤੀ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1989 ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਵਿਲੀਨ ਹੋ ਗਈ।[7] 1991 ਵਿੱਚ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੁਖਰਜੀ ਦੇ ਸਿਆਸੀ ਕਰੀਅਰ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਪੀ.ਵੀ. ਨਰਸਿਮਹਾ ਰਾਓ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 1991 ਵਿੱਚ ਯੋਜਨਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਮੁਖੀ ਅਤੇ 1995 ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਰਾਜਨੇਤਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਮੁਖਰਜੀ 1998 ਵਿੱਚ ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਤੱਕ ਚੜ੍ਹਨ ਦੇ ਮੁੱਖ ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਸਨ।।[8]

ਜਦੋਂ 2004 ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਸੰਯੁਕਤ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਗਠਜੋੜ (ਯੂਪੀਏ) ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਆਈ, ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਲੋਕ ਸਭਾ (ਸੰਸਦ ਦੇ ਲੋਕਪ੍ਰਿਯ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਹੇਠਲੇ ਸਦਨ) ਸੀਟ ਜਿੱਤੀ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 2012 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਅਸਤੀਫੇ ਤੱਕ, ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕਈ ਮੁੱਖ ਪੋਰਟਫੋਲੀਓ ਸੰਭਾਲੇ – ਰੱਖਿਆ (2004-06), ਵਿਦੇਸ਼ ਮਾਮਲੇ (2006-09), ਅਤੇ ਵਿੱਤ (2009-12) – ਕਈ ਮੁਖੀਆਂ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੇ ਸਮੂਹ (GoMs) ਅਤੇ ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਸਦਨ ਦਾ ਨੇਤਾ ਵੀ ਰਹੇ।[9] ਜੁਲਾਈ 2012 ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਲਈ ਯੂਪੀਏ ਦੀ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਭਵਨ (ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨਿਵਾਸ) ਦੀ ਦੌੜ ਵਿੱਚ ਪੀ.ਏ. ਸੰਗਮਾ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਹਰਾਇਆ, ਚੋਣ-ਕਾਲਜ ਦੀਆਂ 70 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਵੋਟਾਂ ਜਿੱਤੀਆਂ।[10]

2017 ਵਿੱਚ, ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ "ਬੁਢਾਪੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ" ਦੇ ਕਾਰਨ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੁੜ ਚੋਣ ਨਾ ਲੜਨ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੋਂ ਸੰਨਿਆਸ ਲੈਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ 25 ਜੁਲਾਈ 2017 ਨੂੰ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।[11][12][13] ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਰਾਮ ਨਾਥ ਕੋਵਿੰਦ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਣੇ। ਜੂਨ 2018 ਵਿੱਚ, ਮੁਖਰਜੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਵੈਮ ਸੇਵਕ ਸੰਘ (ਆਰਐਸਐਸ) ਦੇ ਇੱਕ ਸਮਾਗਮ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਬਕਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਣੇ।[14]

ਮੁਖਰਜੀ ਨੇਪਾਲ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਿੱਦਿਆ ਦੇਵੀ ਭੰਡਾਰੀ ਨਾਲ

ਹਵਾਲੇ

ਸੋਧੋ
  1. ↑ "Bharat Ratna for Pranab Mukherjee, Nanaji Deshmukh and Bhupen Hazarika". Times Now. 25 January 2019. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 25 January 2019.
  2. ↑ Dasgupta, Partha (24 July 2012). "Pranab is still 'Poltuda' in his ancestral village of 'Mirati' in West Bengal". indiatoday.in. India Today. Archived from the original on 1 September 2020. Retrieved 31 August 2020.
  3. ↑ "In coalition govts, it's difficult to reconcile regional with national interests: Pranab Mukherjee". The Times of India. Archived from the original on 20 October 2017. Retrieved 19 October 2017.
  4. ↑ "Bharat Ratna for Pranab Mukherjee fitting recognition for his service to nation: PM Modi". The Hindu (in Indian English). PTI. 9 August 2019. ISSN 0971-751X. Archived from the original on 8 November 2020. Retrieved 4 December 2020.
  5. ↑ "Pranab Mukherjee passes away: A glimpse into Congress stalwart's life – Early Life". The Economic Times. Archived from the original on 7 April 2023. Retrieved 4 December 2020.
  6. ↑ "Pranab Mukherjee". www.goodreads.com. Archived from the original on 5 July 2021. Retrieved 4 December 2020.
  7. ↑ Gujral, Inder Kumar (2011). Matters of Discretion: An Autobiography. Penguin Books Publication. pp. 56–63. ISBN 978-93-8048-080-0. Archived from the original on 28 July 2023. Retrieved 4 December 2020.{{cite book}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  8. ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named europe.eu2
  9. ↑ "Pranab Mukherjee". The Indian Express (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 17 August 2020. Retrieved 4 December 2020.
  10. ↑ "India votes Pranab Mukherjee as 13th President of India". The Times of India. 22 July 2012. Archived from the original on 29 September 2013. Retrieved 4 December 2020.
  11. ↑ Sachidananda Murthy (27 December 2015). "And the next President is..." english.manoramaonline.com/home.html. Manorama Online. Archived from the original on 26 April 2016. Retrieved 28 April 2016.
  12. ↑ "Presidential Election 2017: Pranab Mukherjee retires in July, this is how India elects its president". 2 May 2017. Archived from the original on 22 August 2017. Retrieved 22 August 2017.
  13. ↑ "Presidential Election 2017: Not in race for another term, says Pranab Mukherjee". 25 May 2017. Archived from the original on 22 August 2017. Retrieved 22 August 2017.
  14. ↑ "Pranab Mukherjee describes RSS founder Hedgewar as 'great son of Mother India'". The Times of India. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 14 August 2018.

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

ਸੋਧੋ
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਪ੍ਰਣਬ_ਮੁਖਰਜੀ&oldid=728867" ਤੋਂ ਲਿਆ